Ik ga vanaf 2000 ongeveer naar feesten toe en heb dan ook de 1e edities van Qlimax en dergelijke mee mogen maken. Het ontstaan van de hardstyle..
In al de jaren erna heeft het mij zo enorm weten te boeien en vanaf ongeveer 2004 ben ik zelf vinyl gaan verzamelen/sparen.
In de loop der jaren is de stijl zelf ook veranderd. We hebben periodes gekend met reversed bass, melodieuzere tracks, tracks met langere breaks en dan nu helaas met teveel gezang en pitch kicks.
Vanwege het feit dat ik niet meer zo mobiel ben, kan ik ook niet meer naar elk feest zoals ik vroeger wel gedaan heb. Afgelopen zaterdag dus weer Decibel. En nu mijn verhaal

Hardstyle is voor mij niet meer hetgeen wat ik vroeger echt zo ontzettend vet vond. En dat met name het "mainstream" gedeelte. Ook erger ik me vreselijk aan de dj's die bijna elk feest (en ze zijn er ook bijna op elk feest) dezelfde tracks draaien...al dan niet in bijna dezelfde volgorde. Het voorbeeld van zo'n dj is voor mij Frontliner. Hij zal wel een heeeeeeele hoop fans hebben, maar serieus wat heb ik me stiekem kwaad lopen maken toen hij op Decibel draaide tussen Wild Motherfuckers en Crypsis. De opbouw was ook echt ver te zoeken, maar dat is ook al vaker aangehaald. Elke keer was daar weer een break of weer een vocaltje... Hardstyle hoort mij energie te geven. Het gevoel dat ik de hele wereld aankan en gewoon even compleet los kan gaan.
Ik wil niet in hokjes denken, maar de hardere en rauwere hardstyle geniet dan echt wel mijn voorkeur. Helaas bestaan teveel tracks uit kazige vocals, veel te happy melodietjes en kicks waarvan ik dus echt geen energie krijg om helemaal los te gaan.
Muziek evolueert, zoals hardstyle dat nu ook doet, maar ze mogen weleens aan vernieuwing denken. Durf iets anders te doen! Helaas gebeurd dat nooit en gaat men elkaar maar nadoen, want ja ik zou eens wat anders doen dan de rest
