Debating 003: Hardstyle, waar gaat het heen?

Het is natuurlijk ook wel een combinatie van factoren. De nostalgie van het hele feest, alle bekenden die er zijn voor ons en de hardere kicks die er toen in tracks zaten is allemaal net iets anders dan bij de 'normale' feesten.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik me ook nog uit-ste-kend vermaak op de normale feesten hoor, maar dat geen enkel normaal feest van de laatste tijd zo magisch was als De Tijdmachine.

Laten we hopen dat er weer eens mainstream tracks komen met gated kicks of reversed bass. Eigenlijk merk je tegenwoordig ook nog op feesten zoals Defqon dat een goeie reversed bass nog erg gewaardeerd wordt. Vaak begint het publiek dan keihard te schreeuwen

1 woord: toegankelijkheid. Zo gaat het al 14 jaar. De mensen uit 2000-2001 zeiden het over de hardstyle uit 2004+, de mensen uit 2002-2004 zeiden het over de hardstyle uit 2006+ en de mensen uit 2006-2008 klagen nu over de hardstyle uit 2010+. En over een paar jaar hoor je de generatie 2008-2010 over 2014+.

Ik merk het. Zelfs de personen die zich richten op het hardere segment van Hardstyle worden alleen maar toegankelijker voor het grote publiek En dan denk ik met name aan Thera.
Ik blijf het een geweldige DJ vinden, maar zijn tracks weten me steeds iets minder te pakken omdat het lijkt alsof het nu op een ander publiek gericht is. Neem ik hem niet kwalijk, maar het is voor mij persoonlijk wel een domper omdat ik zo kan genieten van zijn oudere tracks met snoeiharde kicks en vette trancy sferen.

Exact dezelfde gedachte als Davey, heb de laatste tijd nog maar een enkele keer dat ik een track echt leuk vindt. Noisecontrollers album zitten een paar pareltjes op, maar verder komt er echt helemaal niets uit wat ik interessant vind. En tjsa, op een gegeven moment heb ik Scope DJ - Lockdown 1000 keer geluisterd en wil ik toch een keer wat anders, maar de laatste 3 maanden ben ik daar nog niet in geslaagd om iets te vinden...

Volledig met Davey eens, de 'mainstream' kant pakt me tegenwoordig al (bijna) helemaal niet meer. De 'Raw' artiesten, om dan maar even in hokjes te denken, brengen vaak nog wel interessante plaatjes voor mij, al ligt daar de toon ook vooral op screeches en anti's de laatste tijd. Heerlijke melodie met een stevige kick of goede reverb eronder wordt teveel gevraagd.

Ik zelf vind dit een van de slechtste ontwikkelingen van de laatste tijd.

Voor een heerlijke melodie en harde kicks kun je gelukkig nog wel bij Chris One terecht. Die maakt dat soort plaatjes nog wel. Die produceert helaas alleen dermate weinig dat er niet zo veel uit komen.

Ik moet wel zeggen dat ik Noisecontrollers nog steeds gruwelijk baas vind. Echt een held die kerel.

Cellrock vind ik nog wel een echt goed voorbeeld van een artiest die in de huidige scene nog dikke reversed bass in de intro's en outro's stopt. Hoor je verder idd bijna nooit meer.

Ik begrijp je punt, maar er is nog genoeg te ontdekken uit die tijd. Dat weet ik 100% zeker. Er zijn zoveel labels, artiesten en tracks dat je ze nog lang niet allemaal hebt ontdekt. Neem anders een kijkje bij hoe leer ik mijn genre kennen topic. Daar heb ik een lijst gepost met veel labels waar vast iets nieuws voor je tussen zit. Zo blijf je steeds meer ontdekken en wordt je kennis breder.




Helemaal mee eens. Een anti komt de laatste tijd meer voor dan een gewone climax, geld overigens niet alleen voor Hardstye. Erg matige ontwikkeling in mijn ogen, zelfde geld voor de screeches. Je forceert een track om duister en ruw/hard over te laten komen, maar uiteindelijk is dat niet zo. De hardheid word voor mij nog steeds bepaald door de kicks en niet door alle andere geluiden er omheen. Ik mis ook wel een beetje het vocal gebruik in de mid-intro's net als in de early hardstyle.

Ik vind t tof van je dat je mensen probeert te helpen door zoveel labels te posten en zo, maar t is zo ontzettend niet uitnodigend. Het werkt denk ik beter als je een beetje de 'hitjes' pakt of de meest representatieve platen pakt van elk label en die daar post. Als mensen dan iets horen wat ze leuk vinden, kunnen ze altijd nog die labels helemaal bekijken.

Ja, daar heb je wel gelijk in. Ik zal vanavond of morgen wat tracks van enkele labels posten. Jullie hoeven het van mij niet allemaal te luisteren hoor, maar ik wil best mensen helpen in het verdiepen. Enige minpunt is wel dat veel van die labels geen webversies uit hebben gebracht.

Hier erger ik me dus het meeste aan. Die hele nieuwe garde met o.a. die zogenaamde rauwe figuren als Exit Mind, Radiance, etc buiten deze formule uit. Soms vraag ik me af of ik überhaupt Hardstyle nog iets vind, maar als ik terug luister naar nummers die wèl origineel waren blijf ik het heerlijk vinden.
Gelukkig springen er zo nu en dan nog 1 of 2 nummers tussen uit maar het wordt wel een stuk minder.

Wat betreft de anti's en screeches: hieronder leuke tweets van HHZ haha.

Ik ben benieuwd of Tijdmachine een verandering teweeg gaat brengen. DBSTF plaatsten deze week al een bericht op facebook met daarin "#backtotheroots". Ik zou het fantastisch vinden in ieder geval.

Wat Davey al zegt, heerlijke pitchkicks gehoord (waarvan de tail meer bass dan mid bevatte), om nog maar te zwijgen over die Italiaanse reverse basses

Dat moet hij nodig zeggen, alsof de mainstream hardstyle zo divers is. Het aantal artiesten dat echt iets anders probeert te doen is zo'n beetje op 1 hand te tellen. Voor de rest is het allemaal screeches, schreeuwende vocalen, anticlimaxen en zogenaamd harde hardcore kicks aan de ene kant en meezingbreaks, kazige melodieën en impactloze kicks die de hoogte invliegen aan de andere kant.

Dat de reversed bass is verdwenen in de hedendaagse hardstyle is me dus echt een waanzinnig raadsel. Producers zijn er altijd zo laaiend over, het publiek reageert altijd super goed als er weer eens een reverse inklapt en het blijft een uniek element dat veel meer toevoegt aan een gemiddelde track dan overige hardstyle kicks tegenwoordig. Voor mij ook één van de redenen waarom ik haast niet meer luister naar hardstyle. Die dertien in een dozijn kicks lijken allemaal zo erg op elkaar. Dan zal het technisch misschien wel perfect zijn, maar de variatie is totaal weg.


Dat vind ik ook zo'n bullshit. De oude tijd is geweest, klaar. Als je van oude hardstyle houdt, ga naar oude hardstyle luisteren en niet hopen dat nieuwe hardstyle ooit weer zo gaat worden als vroeger. Dat gebeurt niet. En dat hoeft ook niet. Ik hoop gewoon dat er een aantal mooie early hardstyle concepten komen (ook op festivals) met hardstyle uit het volledige vorige decennium en daar haal ik mn portie genot uit. De huidige hardstyle kan me gestolen worden. Ik vind het leuk om nog eens spontaan te luisteren maar verder haak ik een beetje af. Ik heb alles zo wel gehoord en het genre staat echt officieel op een dood punt.

Ik luister pas een ruim jaartje nu serieus veel hardstyle, daarvoor af en toe nummertjes van vrienden die ik wel leuk vond dus niet veel early, maar zelfs nu na een ruim jaar heb ik al het idee dat ik een beetje verzadigd raak, ik hoor telkens minder nummers die me boeiend, telkens is het zo van: oja zoiets ken ik wel ja.

Ik vond bijvoorbeeld Crucifix en Masterclass van E-force vorig jaar echt geweldig maar ik heb echt het idee dat zoveel producers dit stijltje na proberen te doen dat ik er al snel op uitgekeken was, of Radical Redemption stijl vond ik ook geweldig en dat raakt ook telkens meer verzadigd.

Daarom voor mij optie 6.

Ik denk dat wat Lyst typte over die jaartallen zeker waar is. Je stapt op een gegeven moment een genre binnen omdat je hoort dat je die muziek geweldig vind. Qua tracks etc zal deze tijd voor de meeste het hoogtepunt zijn. Maar een muziekstroming verandert nu eenmaal door de jaren heen, waardoor elementen in een track vervangen/weggelaten/veranderd worden (hoeveel invloed de fans daar uiteindelijk op hebben en of dit een gevolg is van 'toegankelijkheid' is een ander verhaal). Dit kan natuurlijk soms positief uitpakken, maar het zal waarschijnlijk vaker niet meer die 'wow-factor' hebben die de muziek aan het begin wel had.

Om aan te haken op het punt dat Davey maakte:


Wat jij hierboven beschrijft is eigenlijk dé hoofdreden waarom dit genre (hoe het op dit moment is) me steeds minder kan interesseren. Ik vind namelijk helemaal niet dat er over het algemeen slechte tracks gemaakt worden tegenwoordig, alleen het belangrijkste element in een hardstyle track staat me tegenwoordig niet meer aan; de kick. Maar ik denk zelf dat als er kicks zoals vroeger in tracks van nu zitten (wellicht met enige aanpassing) je echt nog steeds een heel gaaf hs-tijdperk hebt. En tuurlijk, dit is nog altijd een muzieksmaak; er zullen vast mensen zijn die het nu helemaal geweldig vinden, maar dit is hoe ik er tegenaan kijk.

Een ander puntje; nu ik hier al een tijdje aan de andere kant van de wereld zit en alleen maar af en toe over laptop-speakers kan luisteren, besef ik eigenlijk pas hoe goed wij het in Nederland hebben qua muziek- en festival-aanbod etc. En daarnaast hoe belangrijk deze muziek voor mij is en hoe goed ik me voel wanneer ik er naar luister (HA, GAY!). Deze discussie bevestigt alleen maar meer dat ik nu eindelijk eens een keer een early-achtig feest ga bezoeken wanneer ik terug ben en hoop op meer feesten met het Tijdmachine-concept. Einde van dit bericht.

In andere genres gebeurt dat ook, en werkt het ook.

Kijk naar bijvoorbeeld de hiphop-scene; wanneer een album in 'de oude stijl' is gemaakt werkt dat ook nog steeds geweldig, en worden de artiesten ook vaak op handen gedragen.

Of kijk naar DJ W; produceert hardtrance zoals het hedendaags moet klinken, maar het kunnen ook tracks uit 2003 zijn.

Het kan dus wel, en het werkt!

Dit is precies hoe ik erook over denk de laatste tijd.

Ik luister nu zo'n 16/17 jaar naar vrij veel van de hardere stijlen. Ik ben geen superkenner, maar heb zeker binnen de genres een paar behoorlijke switches meegemaakt qua stijl. Ik vind dat er nog een hele hoop dikke tracks gemaakt worden hoor. Ik blijf verslaafd aan harde kicks en het hoge tempo. Je ziet dat bij het hardere gedeelte van de hardstyle geregeld teruggegrepen wordt naar samples enzo van de hardcore van de jaren negentig en dat doet mij als jonge 30er wel goed Sommige dingen zoals de verregaande houseinvloeden bij producers als Coone, Headhunterz etc heb ik minder mee, de remedie is dat gewoon niet gaan luisteren en het niet op te zoeken op feesten.

Ik lees bijzonder weinig over de kwaliteit van de huidige hardstyle. Denk even aan Noisecontroller, Heady en Audiofreq, Ran-D ook bij vlagen... Die platen klinken ongeveer 400 keer zo vol als de gemiddelde plaat uit 2006. Los van dat de stijl mij vaak niet bevalt, vind ik dat wel een positieve ontwikkeling. Zeker de nieuwe luisteraars raken dus gewend aan een bepaalde sound waarmee ze in de scene stappen, dan klinkt Road Warrior ofzo live opeens heel dof en kut... terwijl het wel een gruwelijk nummer is zeg maar.
Ik merk dat artiesten als Geck-O en Wavolizer ook een erg hoge standaard hebben, daar put ik dan wel hoop uit. Nieuwe generaties moeten flink aan de bak om zich bij die top te kunnen scharen...

Is ook logisch, de techniek wordt steeds beter en je kunt nu makkelijk VST's aanschaffen zonder dure hardware. Dan wordt het produceren ook toegankelijker, maar op dat moment gaan de 'echte talenten' op een weer net iets hoger niveau produceren.

Ik ben een liefhebber van zowel euforisch als rauwe hardstyle, maar waar ik mij de laatste tijd meer aan erger is dat de DJ's meer en meer remixes/bootlegs maken van (pop-achtige, soms bigroom) house.

Er is geen duidelijke grens tussen lekkere euforische platen meer op feesten (meest recent bijv Worlds Collide van DBSTF) en bootlegs van house muziek.

Moet daar een grens voor zijn? Is een remix/bootleg van een housenummer standaard al kut of geef je het wel een kans? En zodra je een remix/bootleg dan wel goed vind, is die grens dan nog nodig?