Debating 003: Hardstyle, waar gaat het heen?

Mee met de veranderingen :')
Ik weet niet of je het door hebt, maar Q-dance heeft verreweg de meeste invloed op de toekomst van dit genre en al helemaal samen met de grote namen als Headhunterz, Wildstylez & Noisecontrollers. Zij gaan niet met de tijd mee, zij bepalen wat "de tijd" is. In de dance/house scene heeft Q-dance veel minder macht, dus ik betwijfel of ze daar meer geld aan kunnen verdienen. Maar Q-dance is inderdaad niet zo zeer uit op meer geld, maar op groter worden, alles moet altijd maar groter en groter. Ze willen de hele wereld veroveren met hardstyle, wat op zich prima is, ik deel deze muziek graag met mensen van over de hele wereld, alleen slaat dit niet echt aan (huh wacht, de mensen waren daar toch ontzettend openminded? ), dus wat doet Q-dance, ze willen koste wat het kost hun doel halen, dus stellen de muziek ondergeschikt, door de muziek maar aan te passen zodat het daar wel aanslaat.

De toekomst van hardstyle staat al jarenlang uitgestippeld door de mensen met het meeste invloed in deze scene. De enige reden dat het nog niet volledig in een stroomversnelling is gekomen, is omdat het publiek tegenstribbelt. Daarom doet Q-dance het nu ook in stapjes (valt allemaal letterlijk te lezen in het interview). En dat werkt goed, want waar er een paar jaar terug ik weet niet hoeveel gedoe was om de Kissed A Girl remix van Tatanka, kijkt men nu niet meer op van een pop/hitlijst remixje meer of minder (Mysteryland vorig jaar bleek overigens wel weer een te grote stap).


Jij misschien niet en bovendien spreek ik niet (alleen) voor mijzelf. Ik heb het over jullie eigen generatie, de mensen die rond 2006 zijn begonnen met luisteren en zich ook verdiept hebben in de muziek. Vraag die mensen maar eens of de muziek voor of achteruit is gegaan. Bij mij persoonlijk is het helemaal erg, ik heb dit jaar denk ik een playlist van misschien een zestal tracks die me nog kunnen boeien. Naarmate je je meer verdiept wordt je nu eenmaal kritischer (tenzij je alle negatieve dingen bewust negeert, zoals een aantal hier op het forum), ga je dus op meer dingen letten en worden dingen als creativiteit en originaliteit ook steeds belangrijker. En om nu te zeggen dat de hardstyle waarmee Q-dance de wereld wil veroveren daar aan voldoet...


Ik verwacht ook niet dat iedereen zich verdiept en kritisch wordt, ik zeg alleen dat de doelgroep die zich amper verdiept heeft en dus ook totaal niet kritisch is, een veel makkelijkere doelgroep is en dat dat ten koste gaat van de kwaliteit van de muziek. Voorbeeld: Stel iedereen in de scene was net zo kritisch als de meeste mensen hier op hardtraxx. Dan zou een DJ die niet eens fatsoenlijk kan mixen al niet meer geboekt worden, terwijl een gemiddeld dagjesmens het geen ene fuck uitmaakt of de plaat niet goed wordt gemixed, zolang hij maar met een biertje in het zonnetje naar hardstyle kan luisteren. De norm daalt dus. Terwijl als je een muziekliefhebber bent, je wil dat de norm stijgt, want dat komt de kwaliteit van hardstyle ten goede. Het feit dat een organisatie als Q zich meer richt op het makkelijke publiek zegt mij genoeg; ze vinden groter worden namelijk belangrijker dan het hele muziekaspect.


De oudere garde is over het algemeen veel kritischer, die is niet tevreden met een leuk melodietje. En het overgrote deel van de mainstream hardstyle die uitkomt, is gewoon niet in staat om aan de hogere verwachtingen van mensen die zich wel verdiept hebben te voldoen. Natuurlijk verschijnt er af en toe vast nog wel een kwalitatief goede mainstream plaat, maar over het algemeen is het ook voor mij niet meer dan weer een melodietje met een kick eronder. Want ik blijf er bij, melodietjes en vocalen zijn gewoon een makkelijke manier van scoren. Probeer maar eens een track te maken zonder een echte melodie en zonder vocalen die je mee kunt lallen, die een groot publiek aanspreekt, dat is toch een veel grotere uitdaging. Het is niet voor niets dat The Prophet eist dat er vocalen in de nieuwe track van Adrenalize komen.

Je stelt ontwikkeling van smaak gelijk aan het kritischer worden, maar daar ben ik het mee oneens.

Jij wordt misschien kritischer, maar ik noem mezelf niet kritisch. Ik ben juist breder gaan kijken naar de muziek en ben verschillende stijlen binnen de hardstyle meer gaan waarderen naarmate ik meer luister. Eerder luisterde ik alleen het wat hardere werk, het wat oudere werk en van bepaalde artiesten. Nu kan ik van elke artiest genieten en het naar mijn zin hebben. Meerdere stromingen binnen de hardstyle hebben hun charmes, maar ook hun mindere punten. Afhankelijk van wat ik wil, kan ik nu prima daarop intunen. Mijn smaak is dus breder geworden. Mijn smaak is breder geworden naarmate ik meer luister, zie en ervaar en niet zoals jij nu beweert; smaller.

De gevolgtrekking die je hier trekt, is voor jou misschien logisch, maar voor mij en bijvoorbeeld anderen weer niet. Ik denk dat wanneer je meer en dieper op deze muziek in gaat dat je ook meer gaat relativeren en meer gaat waarderen. Het positief tegenovergestelde van jou zeg maar. Ik weet overigens zeker dat er meer mensen zijn die er zo over denken. Die zullen misschien niet op dit forum zitten, maar ze zijn er wel.

Dus als jij meer tracks hoort, dus waarschijnlijk ook betere tracks tegenkomt, waar alles wel klopt en waar je niet alleen voor een aspect hoeft te luisteren, dan ga jij muziek waar slechts een aspect goed is, meer waarderen? Dat klinkt niet echt logisch. Verklaar eens waarom je tracks beter bent gaat vinden.

En dat je smaak breder wordt is niet hetzelfde dat je meer goed vind in mijn ogen. Als je smaak breder wordt kun je meerdere soorten muziek waarderen en niet meer muziek omdat je minder kritisch bent.

De punten die jij nu aanhaalt, gaan over smaak. Lyst doelt er (volgens mij) op dat naarmate je meer luistert van een genre, je beter in staat bent om aan te geven waaróm je iets wel of niet goed vindt.

Als het eerste biertje dat je dronk, bedorven was geweest, had jij het niet gemerkt, puur omdat je niet wist hoe het hóórde te smaken.
Als je bier nu bedorven is, merk je dat meteen. Doordat je meer en vaker gedronken hebt, weet je hoe het hoort te smaken. Je bent als het ware 'deskundiger' geworden.

Zo ook met de muziek: naarmate jij langer luistert, weet jij beter hoe het moet klinken en hoor je sneller of iets kwalitatief slecht is.

Uuuh, nee. Ik vind de muziek er niet slechter op geworden kwalitatief met de jaren. Ik ben juist zelfs breder gaan luisteren.

Ik kan Fusion, maar ook Scantraxx waarderen, maar ook AVIO. Er zijn natuurlijk nummers die kwalitatief minder zijn, maar die "kritische" blik van mij is er niet anders op geworden. Die is hetzelfde gebleven als toen ik voor het eerst ging luisteren.

Natuurlijk hoor ik wanneer pitchkicks rondstuiteren of wanneer er veel laag zit in een track. Ik ben er zeker niet dommer op geworden, maar zeker ook niet kritischer. Ik ben gewoon breder gaan kijken en zie dat men het ook op een andere manier als sterke tracks kan laten fungeren.

Mensen zullen vast bewijzen dat ik gek ben, maar ik kan Wasted Penguinz wel waarderen. De kicks zijn in mijn ogen niet ''jevanhet'', maar ik vind hun melodieën wel goed in elkaar steken en volgens mij kan je moeilijk zeggen dat die technisch slecht in elkaar steken.

Je word wel deskundiger naarmate je meer luistert, maar zodra je alleen maar de diepte in gaat, zoals je beweert in je bier vergelijking, verbreed je je niet. Tenzij het zo is dat je opeens tien verschillende biertjes hebt geproefd en dat jij vindt dat een biertje beter smaakt dan de andere. Dat hoeft echter niet te betekenen dat dat ene biertje minder sterk in elkaar steekt dan jouw gedronken ''betere'' biertje.

Wat ik ook merk, is dat veel mensen waarde hechten aan kicks terwijl ook melodieën een grote rol spelen. Ik zeg niet dat het verkeerd is om kritisch te kijken naar kicks, maar niet iedereen hecht dezelfde waarde aan zoiets. Sommige mensen hechten meer waarde aan melodieën. Ik geloof dat ik redelijk objectief kijk naar alle aspecten van een track en dat ik hier ook kritisch over ben.


Dat heb ik niet gezegd. Jij trekt een verkeerde conclusie. Wat vindt jij dan niet kloppend aan hedendaagse tracks? Ik heb sterk het idee dat het voor jou niet klopt, omdat je iets anders gewend bent. De hedendaagse tracks kloppen ook gewoon en tuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel, maar dat betekent niet meteen dat je niet kritisch bent wanneer je hedendaagse tracks met een positieve mindset bekijkt.

Ik ben tracks beter gaan vinden door de innovatie die er naar mijn mening in is gekomen. Ik heb nu een breed assortiment. Ik kan naar Theracords voor het hardere werk in combinatie met soms uplifting melodieën. Ik kan naar Fusion voor voor de vette melodieën van The Pitcher en de duistere tracks van B-front. Daarnaast kan ik naar AVIO voor een extravagant stijltje waarin screeches en kicks erg vet zijn. Ik kan ook bij Scantraxx terecht voor leuke melodieën met een flink uplifting tintje.

Er is meer diversiteit gekomen, dus je kan nu inderdaad kritischer kijken naar je eigen smaak of andere zaken, maar je kan daarnaast ook meer verbreding vinden door naar verschillende soorten hardstyle te luisteren. Je kan hierdoor kritischer worden, dat zeker.

Je hebt gelijk dat je niet meer goed vindt naarmate je breder kijkt, maar dat heb ik ook niet beweerd. Ik heb ook niet gezegd dat je minder kritisch word of bent, maar ik denk wel dat je op andere manieren naar een track gaat kijken in plaats van op de reguliere wijze. Je kritische blik kan veranderen en je gaat meer aspecten van een track kritisch bekijken in plaats van dat je alleen kijkt naar een bepaalde kick of een bepaalde synth.

Ik hoop dat ik mezelf niet tegenspreek in dit enorme betoog.

In mijn ogen zijn "breder luisteren" en "kritischer luisteren" toch echt twee totaal verschillende dingen, die jij volgens mij af en toe door elkaar haalt.

Breder luisteren heeft te maken met de ontwikkeling van smaak, kan een bepaalde muziekstijl jouw bekoren of niet. Zo luister ik ook graag naar the Beatles of Pink Floyd.

Kritisch luisteren betekent voor mij dat je in staat bent om objectief(dus ongeacht je smaak) naar een track te luisteren en aan te geven welke onderdelen kwalitatief gezien goed zijn en welke niet.
Kwalitatief kan het bagger zijn, maar je kunt het nog steeds leuk vinden(smaak). Omgekeerd geldt exact hetzelfde.
Dit vermogen ontwikkel je naarmate je langer naar een genre luistert(zie bier-vergelijking), je 'traint' als het ware je gehoor. Dit staat dus los van je smaak.

Verder moet je het toch wel met me eens zijn dat met name de mainstream hardstyle de laatste 2 jaar niet erg divers is. Het aanbod is gewoon beperkt, Scantraxx heeft een monopolie op de mainstream hardstyle. Daar komt nog bij dat bínnen Scantraxx de artiesten hun soundbanks met elkaar delen(daarbuiten trouwens ook steeds meer, Coone met TBY kicks bijvoorbeeld), waardoor alles nóg eenzijdiger wordt.



Die vergelijking ging dan ook alleen over het luisteren binnen één genre, niet in de breedte.

Je zegt zelf dat je WP goed vind, maar de kicks niet echt sterk vind. Dat heeft dus niets met mijn visie te maken, maar met de jouwe. Het gaat er bij mij niet in, dat als je je verdiept en dus platen tegen gaat komen, waar je gewoon alles goed aan vind en niet alleen een melodietje, dat je die WP track nog steeds even geweldig vind. Sterker nog je weet al dat de kicks niet zo goed zijn, alleen negeer je dat gewoon. Dat had ik al beschreven in mijn eerdere post:

En zoals Zygoma zegt, kritischer luisteren is niet hetzelfde als minder breed luisteren. Kritisch gaat over op welke dingen je een track beoordeelt en dat worden er naar mijn idee steeds meer, naarmate je je verdiept. Verbreden gaat over verschillende stijlen luisteren, ik luister tegenwoordig echt van alles, van ambient/IDM tot industrial, maar wel erg kritisch, want ik weet zo langzamerhand wel wat ik goed vind en wat ik zoek in tracks (dat is dus wel smaak gebonden Zygoma), daar waar iemand die zich nog amper verdiept het vaak houd op, als het maar goed klinkt. Sterker nog, ik heb mijn smaak verbreed, juist omdat ik kritischer ben geworden. Als je norm namelijk omhoog gaat, dan kun je automatisch minder platen waarderen. Dan maakt het nog niet eens uit of de muziek slechter is geworden, wat voor mij persoonlijk ook nog eens het geval is. Deze combinatie heeft ervoor gezorgd dat het interessante aanbod binnen de hardstyle dusdanig laag is, dat ik me smaak heb moeten verbreden naar andere genres.

Het voorbeeld met waarde hechten aan kicks, is precies wat kritischer worden inhoud. En dat is pas een van de eerste stappen in dat proces, want daarna ga je ook nog eens letten op de samenhang, diepgang, creativiteit, diversiteit, originaliteit en wellicht nog tig andere dingen. Dat komt omdat je een track hebt gehoord, die je beter vindt dan een andere track en dus eigenlijk gaat analyseren, waarom je de ene track beter vindt. Als je dat vaak genoeg doet, groeit het aantal criteria waarop je de track beoordeelt. Daarnaast speelt ook nog mee hoevaak je iets gehoord hebt. Vergelijk het met een examen, een 8 is een goed cijfer, maar als iedereen in je klas een acht haalt, is diezelfde 8 ineens minder waard. Zo is het ook met bijvoorbeeld melodieën, als je een melodie goed vind, maar je hoort heel veel melodieën die even goed zijn, vind je de melodie op een of andere manier alsnog minder bijzonder.

Ik heb het over breder luisteren binnen de hardstyle. Niet zoals je nu betitelt richting popmuziek. Ik luister non stop skyradio, maar dat heeft hier niks mee te maken. Met jouw definitie van kritisch luisteren ben ik het eens, maar wanneer is iets kwalitatief niet goed?

Als je kijkt naar de verschillende aspecten van verscheidene tracks, zoals wordt beweerd, dan zul je zien dat daar kwalitatief minder sterke, maar ook sterkere stukken in zitten. Dit leidt bij mij tot een beeld van een track met een ambivalente inhoud. Dit maakt voor mij niet dat ik kritischer ga kijken naar de track naarmate ik meer smaak ontwikkel, maar dit maakte dat ik anders kijk naar een track in vergelijking met tracks waaraan ik al een bepaalde waarde heb toegekend. Hier word ik voor mijn gevoel niet kritischer in, maar ik sta meer open voor andere manieren van kwaliteit.

Het aanbod mainstream hardstyle is in mijn ogen niet beperkt. Ik schaar Fusion, DWX en Scantraxx onder mainstream. Naar mijn mening hoor je wel degelijke verschil tussen de diverse labels. DWX heeft een duidelijke nadruk op vocale tracks, waar Fusion een andere nadruk heeft en Scantraxx een nadruk op uplifting tracks naar mijn gehoor en mening.


Maar hoe maakt dat dan dat ik kritischer kijk naarmate mijn smaak ontwikkelt? Ik ken een waarde toen aan een track op basis van de elementen. Deze elementen maken voor mij dat een track goed of minder goed is. Ik word niet opeens kritischer naarmate ik meer tracks hoor die mij aanspreken en daarna tracks die mij minder aanspreken. Hetzelfde geldt voor kwaliteit. Ik word niet opeens kritischer op kwalitatief sterke tracks als ik daarna een nog kwalitatief sterkere track hoor. Dan denk ik eerder; ''Oh, het kan dus nog beter.'' dan dat ik denk ''Jezus, die vorige track was slechter vergeleken met deze.''

Als ik The Prophecy van Deepack hoor en deze naast Headshot van Headhunterz leg, dan word ik niet opeens kritischer over The Prophecy of Headshot, maar dan merk ik op dat er een verschil in kwaliteit is die mij juist of onjuist bejegend. Dat mijn smaak hierdoor breder, smaller of wat dan ook word, dat heeft naar mijn mening niet te maken met de kwaliteit van een track noch met een kritische blik.

Ik heb mijn smaak niet verbreed, omdat ik kritischer ben geworden. Ik ben breder gaan kijken, maar dit is omdat muziek mij meer aanspreekt. Niet omdat ik kritischer ben geworden op de huidige stijl.

Je laatste alinea, daar ben ik het mee eens. Alleen waarin ik verschil in mening is dat jij op een minder waarderende wijze een kritische blik werpt op zaken en ik op een meer waarderende wijze een kritische blik werp op zaken.

Om een conclusie te verbinden hieraan; Jouw kritische blik levert versmalling op waarbij die van mij verbreding oplevert, omdat ik verder kijk binnen het genre naar wat mij wel aanspreekt. Mijn kritische blik (het objectief kijken naar tracks) verandert hier niet mee gedurende ik verder kijk binnen het genre, want ik zet iedere track af tegen dezelfde standaard die ik hanteer.

Ik ben het gewoon oneens met de gevolgtrekking; ontwikkeling van smaak maakt kritischer.

Ik blijf namelijk even kritisch naar tracks kijken gedurende mijn ontwikkeling van smaak. Dat je gaat categoriseren wat je goed vind, dat is een ander verhaal. Dat is geen kritische blik, maar het ordenen wat je goed vind en daar tracks tegen afzetten.

Ik krijg sterk de indruk dat jij kritiek ziet als iets negatiefs, als het afbranden van een track/artiest/muziekstijl.(Kan het fout hebben, reken me hier niet op af.)

Wikipedia zegt echter het volgende:


Met kritisch luisteren bedoel ik gewoon het in staat zijn om objectief en 'deskundig' naar de kwaliteit van een track te luisteren.
Kritisch zijn houdt voor mij niet in dat ik iets luister en op zoek ga naar dingen die ik kan afbranden, maar dat ik kan aangeven waaróm ik iets goed of niet goed vind.


1. Dat was een voorbeeld, geen "betiteling"
2. Wil je Pink Floyd NOOIT meer 'popmuziek' noemen



Misschien had ik dat anders moeten formuleren, de variatie binnen de mainstream hardstyle is uitermate beperkt. Aanbod is er inderdaad zat.

DWX dat meer de nadruk op vocals zou leggen dan dat andere labels dat doen, is mij echt nog nooit opgevallen hoor. Ik zou eerder Scantraxx zeggen als het om vocals gaat, Adrenalize bijvoorbeeld moest vocals in zijn track als hij een release wilde.
Fusion-tracks hebben ook nagenoeg allemaal vocals, dus ik zie eerlijk gezegd niet waar je dit op baseert.

Ik snap wel wat hij bedoelt, bij DWX hebben ze wel een bepaald gebruik van de vocals, zoals bv de PP en ook Coone vaak op een herkenbare manier de vocals erin verwerken. Bij Fusion en Scantraxx is er niet echt een patroon in het gebruik van vocals te herkennen, minder dan bij DWX iig.

Dit.
Beste man begrijpt mij perfect.


Ik zie kritiek niet als iets negatiefs. Ik heb volgens mij die indruk ook niet gewekt.

Er zit een duidelijke stijl bij elk label. Bij Fusion is dit wat vager, maar bij Scantraxx en DWX kan je duidelijk onderscheid zien. Diversiteit is dus wel aanwezig, alleen het ligt jou misschien wat minder. Als je het hebt over de opbouw van tracks etc., dan kan ik je begrijpen.

Ik snap best waar je heen gaat, maar dat was niet waar ik origineel op reageerde. Ik had dit soort dingen er niet bij moeten betrekken. Ik was het slechts oneens met Lyst zijn bewering dat naarmate je je smaak ontwikkelt dat je dan ook kritischer word als gevolg. Paar argumenten erbij genoemd waarom ik dat vind waarop een andere discussie inmiddels is ontstaan.

Pink Floyd was vroeger toch gewoon pop muziek? Niet dat ik dat zo bewust wilde noemen, maar dat noem ik de verzamelnaam voor alle muziek die op Skyradio hoor.

Normaal gesproken lees ik vooral op dit forum en ben ik meer actief op andere websites waar meer mensen van dezelfde generatie hardstyleluisteraars/ liefhebbers zich bevinden. Bovenstaande reactie van Lyst over die generatie (waartoe ik zelf dus ook behoor) is echter geheel juist als je het mij vraagt. Deze groep liefhebbers zie je namelijk steeds meer afhaken en plaats maken voor nieuwe 'liefhebbers'. Of dat erg is blijft natuurlijk de vraag maar het laat wel zien dat er op dit moment wel tal van ontwikkelingen (in deze discussie al talloze genoemd zoals skihuthardstyle, tokkievolk, top40/house remakes etc. etc. etc.) plaatsvinden die blijkbaar voor deze groep haaks staan op de oorspronkelijke fundamenten van de hardstyle(beleving).

Voorderest goede inhoudelijke discussie hier

En volgens jou word smaak beter wanneer je kritisch luistert naar muziek? Onzin. Je waardeert muziek of je waardeert het niet. Ik vond spruiten vroeger smerig, en nu nog steeds, dat verandert niet, ondanks dat ik ze al honderd keer geprobeerd heb te eten. Zelfde met muziek. Ik kan het snappen wanneer je het bedoelt als in "Je zal meer muziek ontdekken als je kritischer gaat worden" of iets dergelijks, maar de statement van hierboven klopt echt totaal niet naar mijn mening.

Uiteraard kan ik het mis hebben hoor maar in mijn mening is het simpel, je smaak kun je niet verbreden simpelweg door kritisch te gaan luisteren naar elke plaat die je hoort. Als ik die spruit ga ontleden dan ga ik hem ook niet lekkerder vinden. Ik ga uiteraard wel andere dingen ontdekken, in plaats van spruiten ga ik broccoli eten, dat ik wel lekker vind. En je zou dat kunnen zien als je smaak verbreden, maar volgens mij is die smaak er al, je moet het alleen nog even "ontdekken" als het ware.

Ik persoonlijk kan van elke soort muziekstijl wel genieten, mits een track, of een nummer, of een liedje, hoe je het ook wilt noemen, mij aanspreekt. Of je het nu hebt over Hardstyle, house, trance, r&b, hip hop, klassiek, nederlandstalig, en ga zo maar door. Mijn hart ligt bij de dance, en dan met name de hardstyle, hardtrance en hardhouse. Ik vind die muziekstijlen gewoon lekker om naar te luisteren. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van andere muziek.

Wat ik trouwens wilde zeggen is dat hele verdiepen in de muziek ook maar overrated als je het mij vraagt. Ik ga echt niet naar MEER muziek luisteren omdat ik kritisch ben en een plaat niet vet vind. Zo werkt het voor mij niet. Ik luister genoeg muziek, oud en/of nieuw, dus ik ontdek ook altijd wel weer nieuwe platen. Ik zal heus niet meer muziek of andere stijlen gaan ontdekken als ik kritischer ga luisteren. Zo werkt het misschien voor jou Lyst, maar voor mij, en waarschijnlijk ook vele anderen met mij, niet. Ik moet kunnen genieten van de muziek, en als ik naar elke plaat moet gaan luisteren en die moet gaan beoordelen op samenhang, diepgang, creativiteit, diversiteit en/of originaliteit dan geniet ik niet meer van de muziek en wat is het nut van het luisteren naar muziek dan? Dan kan ik net zo goed geen muziek meer luisteren.

Het enige wat ik hierover nog wil zeggen is, bepaalde tracks die ik wel lekker vind maar waarvan de kick niet goed is (lees: ronduit bagger), die luister ik ook niet. Tokyo van Tatanka bijvoorbeeld vind ik een heerlijke track, echter dat gepitch met die kick is gewoon oerslecht, dus in dat opzicht kan ik me het ook wel voorstellen wat je zegt. Maar dat is bij lang niet alle platen het geval, of in ieder geval ZO slecht, dus ik val daar persoonlijk niet over, en geniet ik gewoon van de muziek, want daar is het voor bedoeld.

Goed, dit is dus mijn mening over bovenstaande quote van Lyst en nog wat andere dingen over wat hij gezegd heeft.. Ook al klopt er volgens iedereen hier geen zak van over hetgeen ik hierboven heb gelult, of juist wel, Lyst kan weer even losgaan over bepaalde dingen die ik hier neerzet

Ff een vraagje voor de echte kenners hier (reageer als je je aangesproken voelt). Ik luister pas een jaar hardstyle en hardcore, maar ik ben mainstream hardstyle kotsbeu, voor mijn part gaat het ten gronde. Waar ik wel mee zit is het volgende: trekt de mainstream de raw hardstyle mee de stront in, of denken jullie dat er genoeg mensen zijn die zich verzetten tegen die popmuziek en zien jullie de toekomst van raw hardstyle goed in? Ik maak me hier wel eens druk om en ik hoop dat echte hardstyle blijft bestaan want het is heel belangrijk voor me. Zelf zie ik een gezonde groei binnen dit genre, maar dan moeten ze wel dat slechte mainstream imago van zich afschudden. Des te meer redenen om hard te draaien :p

Ik weet niet of je mij als echte kenner ziet, maar ik luister het nu ongeveer 5 of 6 jaar.

Ik vind persoonlijk dat je niet echt kan spreken over Raw en Mainstream, het is allebei hardstyle met weinig verschil er tussen bij de meeste platen. Alleen zijn bij Raw de kicks veel harder. Ik vind dat er overigens wel een verschil is tussen Early en hedendaagse hardstyle maar dat is een ander vraag. Ik zie de toekomst van Raw op zich wel goed in alleen heerst bij mij ook de vraag welke kant ze opwellen. Gaat Raw zich ls een eigen genre ontwikkelen of blijft het verbonden aan de Hardstyle die steeds meer mainstream word. Ik denk dat een artiest als Headhunterz zoveel mogelijk wil verkopen en naamsbekendheid wil hebben, dat vind ik persoonlijk niet erg als ze tracks maar goed blijven(helaas is dat niet het geval). Maar als je een artiest neem zoals Thera is dat weer een heel ander verhaal, die maakt het puur om de muziek en niet vanwege commerciële belangen, natuurlijk wil hij ook verkopen omdat hij ergens zijn brood mee moet verdienen. Als je bijvoorbeeld een artiest ziet als Showtek, die draaiden fantastisch in de tijd 2006/2007, die waren toen immens populair. Allen zijn hun de laatste jaren anders gaan produceren en door mij worden ze niet eens meer gezien als Hardstyle artiesten, dat vind ik wel een slechte ontwikkeling, dat er artiesten verloren gaan omdat ze te commercieel worden.

Ik heb niet echt antwoord kunnen geven op je vraag hoe het in de toekomst eruit gaat zien binnen de scène, en dan vooral op het gebied van raw. Omdat ik dat nog niet kan weten, de toekomst zal het uitwijzen.

Lyst = baas.

U serious? Wat dacht je van de happy melodien, meezingvocals, 7 minuten break, opbouw van de tracks, etc, etc

Eens, de tweedeling is logisch en tevens een verademing. Sinds de vertakking kun je op veel feesten een aparte rauwe stage vinden. Zodoende kun je veel beter dan voorheen zelf bepalen voor welke soort hardstyle je gaat, zonder dat je afhankelijk wordt van de voorkeur van de artiesten die allemaal op één stage samengepropt staan.

Lange breaks zijn niet zozeer iets van mainstream, raw tracks hebben vaak ook wel een lange break. Zeker de duistere platen. Alleen brengen die een andere sfeer met zich mee, mainstream zijn idd vaak meezing momenten of neurie/klap momenten vanwege de euforie. De raw tracks zijn vaak meer een soort filmische sfeer. Ik zou lange breaks niet zien als iets wat groot verschilt per sub genre. De twee extremen zijn natuurlijk duidelijk, maar bij acts als G4H snap ik dat de grens wat vaag is. Sub genres is niet slecht, alleen moeten artiesten niet teveel druk vanuit de fans voelen over die genres en ook niet vanuit andere artiesten. Dat beperkt de creatieve doorstroming naar mijn mening.

Hier ben ik het niet mee eens, die jongens van Showtek wilden gewoon liever wat softere muziek produceren. Produceren wat je zelf het liefste maakt is altijd het beste, dus die ontwikkeling is niet altijd slecht te noemen.


Wat had jij voor je cito begrijpend lezen?
Je leest niet goed, je trekt overhaast conclusies, je bedenkt dingen die er niet staan en je verdraait Lyst zijn woorden.
Dat je het er niet mee eens bent kan uiteraard, maar wat je hier hebt geschreven slaat de plank volledig mis.

Even voor de duidelijkheid daar stond het verschil tussen mensen die altijd alles goed vinden, omdat ze totaal niet kritisch zijn en mensen die heel veel verschillende soorten muziek kunnen waarderen. Dat eerste valt voor mij niet echt onder brede smaak, eerder een onontwikkelde smaak, terwijl dat bij het laatste natuurlijk wel om een brede smaak gaat. Veel platen goed vinden is dus niet per definitie hetzelfde als een brede smaak hebben. Tenminste zo zie ik het.

Tenzij de platen zich niet allemaal in hetzelfde (sub)genre bevinden

Dan nog niet echt. Als je voor jezelf weet wat je goed vindt en wat je slecht vindt aan een track en op dat moment veel verschillende soorten tracks kunt waarderen, dan heb je een brede smaak. Als muziek je niet zo bijster veel interesseert en daarom alles maar leuk vind wat je hoort, dan heb je niet echt een smaak, laat staan een brede smaak.

Dan mag je je afvragen wat de norm is om muziek niet bijster interessant te vinden. Die kan je immers niet voor iemand anders bepalen en hoe desbetreffende personen op jou overkomen, is ook gebonden aan jouw eigen mening, dus dat is een aardig lastige.

Ik zie brede smaak gewoon als 2 losse dingen: smaak en breedte. De een heeft een bredere smaak dan de ander en zo kan in mijn ogen ook iemand een meer ontwikkelde smaak hebben dan een ander. Het is niet zo zwart wit dat je wel of geen smaak hebt. Maar goed, smaken zijn inhoudelijk sowieso lastig te vergelijken. Ik blijf erbij dat iemand die altijd alles goed vind, omdat het hem eigenlijk allemaal niet zo interesseert niet een brede smaak heeft, maar gewoon een gebrek aan passie/interesse.