Discussie-topic

Neem ik bij deze die woorden terug, had ik ook niet moeten zeggen maar dat krijg je in een verhitte discussie. @ skedoedel: sorry dat early zei markie. Verder ben ik het in deze discussie met Lyst eens. Case closed dan lijkt me.

Tja ik heb nog steeds nergens gezegd dat ik oordeel op hoe lang iemand luistert of dat ik iemand die mainstream luistert af doe als iemand die er geen verstand van heeft. Dat zijn woorden die jij mij in de mond legt aan de hand van je eigen interpretaties. Jij interpreteert uit: "Ik hecht meer waarde aan de gemiddelde mening van de groep die zich verdiept heeft en dus kritischer zijn en meer vergelijkingsmateriaal hebben, dan aan de hoeveelheid mensen die een track mooi vinden." het volgende:
- Jij brengt de oude garde en de mensen die langer luisteren en mainstream niks vinden, altijd als de betere.
Dat is niet wat ik gezegd hebt, ja het lijkt er iets op, dus je zult vast een aantal mensen hebben doen geloven dat ik dat gezegd heb. Ik snap je redenering wel hoor, de oude garde bestaat vrijwel alleen nog maar uit mensen die zich verdiept hebben, dus hecht ik meer waarde aan hun mening. Maar je laat daarbij achterwege dat ik net zoveel waarde hecht aan mensen van de nieuwe lichting die zich eveneens verdiept hebben, sterker nog daar vallen ook mensen onder die mainstream mooi vinden. Je pakt een deel wat waar is, laat een deel weg wat ook waar is, en concludeert vervolgens dat het eerste deel in mijn ogen beter is dan het tweede. En omdat ik een onderdeel ben van het eerste, ik me dus boven andere mensen plaats.
Je neemt vast en zeker ook mee dat ik wel eens zeg dat onder de mensen die zich verdiept hebben, er veel minder mainstream aanhang is dan onder de complete scene. Waar jij op je beurt weer uit concludeert dat mensen die van mainstream houden er geen verstand van hebben. Ik weet niet of je ooit de rules of logic op school hebt gehad. Maar wat jij hier doet is uit een bewering A => B, B => A concluderen.

pfff deze discussie is echt hilarisch welke vergelijken krijgen we straks nog? (melkboer,Slager,bakker etc etc?)

Ik dacht ik houd het een beetje leuk met papaja boeren, maar het werd me niet in dank afgenomen

@Markie, er is wel degelijk een verband tussen "ervaring" (dus de hoeveelheid vergelijkingsmateriaal) en de mate van kritisch zijn. Ik zeg niet dat het twee dezelfde dingen zijn, ook niet dat je niet kritisch kunt zijn zonder ervaring of dat je ervaring hebt als kritisch bent. Ik zeg alleen dat algemeen genomen geldt dat hoe meer je je verdiept, des te kritischer je wordt. Dat is ook wel logisch, want omdat je meer vergelijkingsmateriaal hebt, ga je dingen op meer aspecten met elkaar vergelijken. Zo zal onder de mensen hier op de fora het aantal mensen dat geeft om structuur van een track of de creativiteit van de producer relatief veel hoger liggen dan onder de mensen die zich (nog) niet verdiept hebben.

Edit: en nu heb ik wel weer genoeg gediscussieerd voor vandaag
Ik moet een keer afkicken van mijn discussieverslaving

@Lyst

Alsjeblieft niet, gingen meer mensen de discussie maar aan!

dat hoeft niet altijd zo te zijn, ik luister al 6 a 7 jaar hardstyle (dus ik hoop dat ik mijzelf verdiept mag noemen ?) en ik ben even kritisch als 6 jaar geleden. ik beoordeel tracks op dezelfde manier, vind ik het mooi ja of nee

dat betekent niet dat wat jij zegt natuurlijk niet waar is, ik zeg alleen dat het niet altijd zo is

Dit voegt ook zo lekker veel toe..

Ik zei raw-only niet echte rawliefhebber. Mensen die een hekel hebben aan mainstream en alleen raw mooi vinden dus. Bij die groep is het contrast tussen subgenres het grootst en dus het duidelijkst of een track wel of niet raw is. Zelfde geldt voor het omgekeerde, als de gemiddelde mainstream-only liefhebber Gold een goede plaat vind, dan zal het wel geen raw zijn, omdat als het wel raw was geweest, hij geen mainstream-only liefhebber was geweest

En ik heb zo'n vermoeden dat Gold het bij de mainstream-only liefhebbers het veel beter doet dan bij de raw-only liefhebbers, dus neigt de plaat in het eerder benoemde spectrum meer naar mainstream dan naar raw.

Ik kan B-Front waarderen, ondanks dat de kicks soms niet het hardste zijn, maar heb een hekel aan gold. En als een artiest op loudness staat wil niet zeggen dat de raw-only liefhebber hem als raw ziet. Dan zou B2S bepalen welke artiest raw is en welke niet.
Zatox, Ran-D etc. bevinden zich ergens middenin het spectrum, ze zijn niet echt raw en ook niet puur mainstream, naar mijn idee.

Loudness komen geen raw-only liefhebbers naartoe, overgrote deel zal genoeg kunnen waarderen om Gold ook te kunnen horen. Plus je trekt verkeerde conclusies, als mainstream fans overall gold mooier vinden en raw-only fans het overall minder vinden betekend dat niet dat het dus geen raw plaat is, zeker op het gebied van muziek kunnen daar geen feiten uit ontstaan.
Als je überhaupt jezelf gaat beperken tot alleen raw vind ik je al vreemd bezig en smaken verschillen altijd. Een plaat als Gold zal net zoveel mensen laten bewegen als ieder ander op Loudness.

Als het merendeel van de mainstreamliefhebbers die alleen mainstream mooi vinden, dus een hekel hebben aan raw, Gold mooi vind, en het merendeel van de rawliefhebbers die alleen raw mooi vinden, dus een hekel hebben aan mainstream, Gold niet mooi vind, dan is Gold overduidelijk geen raw. Er bestaan geen harde regels in muziekgenres. Dus zul je bij genres af moeten gaan op wat het publiek vind.

Dus als je een track hebt die niet door early-only noch mainstream-only gewaardeerd kan worden, maar die door de raw-only liefhebbers geweldig wordt gevonden, dan heb je een overduidelijke raw-hardstyle plaat.

Ik vind gold dus geen harde plaat, kon wel huilen toen ie bij Hardbass om 5 uur erin werd gegooid

Idd zeg Ik ging kneiterhard maar was spontaan chagrijnig, dat zegt genoeg.

Bij Be as one werd het overigens NOG erger

Ja zeg dat wel, toen hadden wij het ernog over oh wat waren we boos

kvind ook niet dat je dat soort plaatjes nog zo laat op de avond moet draaien...kvond ook dat Max Enforcer vooral het tempo eruit haalde bij het laatste team..erg jammer

Sorry, maar wie trekt hier nou verkeerde conclusies? Zeggen dat er geen enkele raw-only liefhebber naar Loudness gaat... Dat kan je niet zeggen, omdat je dat niet weet. Overigens is Gold gewoon geen rauwe plaat, is duidelijk te horen lijkt mij.

Ik vind raw sowieso al moeilijk te defineren, dus ook enigszins een nutteloos begrip.. naar mijn idee valt namelijk een groot gedeelte van wat als raw beschouwd wordt gewoon onder de mainstream hardstyle tegenwoordig

er zijn naar mijn mening toch echt wel een aantal artiesten die zich onderscheiden van mainstream hardstyle en die produceren imo raw.

Die mensen zijn het toppunt van hokjesdenken

hoezo dan?..kvind juist er goed dat er onderscheid wordt gemaakt hier tussen want dan kun je echt kiezen waar je heen wilt en dan is het ook duidelijk wat voor soort hardstyle er van bepaalde artiesten af komt.

Op basis waarvan kan volgens jou dan een door iedereen geaccepteerd duidelijk onderscheid tussen raw en mainstream gemaakt worden?
Volgens mij zijn er namelijk helemaal geen duidelijke grenzen, en moeten die er ook niet zijn want dat zou de creativiteit in het produceren ook echt niet bevorderen

Volledig mee eens! Sommige artiesten produceren rauwere kicks etc. dan anderen, maar om een duidelijke grens te maken lijkt me redelijk onmogelijk. Zelf vind ik het dan weer wel goed dat ze op grotere evenementen de mainstream scheiden van de "raw"-hardstyle.

En om even op redelijk wat posts hierboven terug te komen. Ik vind mensen die Raw-only zijn redelijk vreemd... Zelf luister ik liever naar mainstream en vind ik Zany (psychedelic trip is wel lekker ) niets, maar zo een plaat als Magic bijvoorbeeld vind ik enorm lekker op zijn tijd. Dus heb verbaasd me steeds ook weer bij het release forum dat mensen releases van Brennan Heart volmondig gaan afbreken (al dan niet terecht) zonder er daarna op aangesproken te worden. Doet iemand dit bij de "hardtraxx god" B-Front, dan gaan de poppen aan het dansen en krijg je gelijk 3 quotes dat je je mening moet onderbouwen. Niets mis met onderbouwen, maar waarom dan niet je eigen mening onderbouwen bij de release van Brennan Heart?

Niet geheel waar, ben het met je eens dat B-Front (zelfs Ran-D nog een klein beetje) een "no go zone" is als het gaat om kritiek.
Maar er zijn wel genoeg mensen hier op 't forum die gewoon zeggen jongens, B-Front kicks vind ik lame!
Ik ben 1 van die mensen, ik ben dan ook geen gigantische B-Front liefhebber, maar er zijn ook andere mensen die zeggen "Weetje... die gast met die rare naam heeft wel een punt."
Vergelijk kicks uit Gold met Inner Creativity, die van Gold gaan toch een stuk harder, passen zo in een hele ruige en duistere plaat, toch zeggen veel mensen hier Gold hoort niet op Loudness en Innner Creativity wel.
Puur en alleen omdat Gold geen intro kent met screeches en geen lage stem kent die de duivel speelt en dood en verderf veroorzaakt.
Sowieso is raw een kwestie van smaak, veel platen bevinden zich ook in een groot grijs gebied.
To Protect And Serve is een ruige plaat, maar wou ik niet duister noemen en een plaat als, Warpath of Revenge is misschien een duistere plaat, maar of het raw is valt nog over te twijfelen.
Veel mensen denken duister = raw en raw = duister, daar gaan ze bij mij met name bij B-Front vaak de mist in.
overgrote deel van zijn (solo) producties vind ik duister, maar niet specifiek echt raw.
Het is gewoon lastig te zeggen wat echt raw is, aangezien muziek altijd een kwestie van smaak is.

Ik ben 't met je eens dat B-front en Ran-D een soort goden zijn soms en dat kritiek op ze niet mag ofzo?

Ik vind het bijvoorbeeld echt niet fijn dat Ran-D zo laat draait op Loudness. Z'n meeste tracks zijn wel nice (op sommige pitchkicks na), maar mensen willen hem soms zelfs in het Raw-hokje duwen. Hij kan wel 'raw' draaien, maar hij doet 't eigenlijk nooit. Laten we iig hopen dat ie 't zaterdag wel doet

B-front z'n kicks worden met de track softer. Dat vind ik ook erg jammer. Maar het duistere in zijn tracks vind ik genoeg om 'm als raw te bestempelen. Maar ook B-front moet zorgvuldig zijn in z'n platenkeuze, anders zou z'n set gewoon 'wat hardere mainstream' zijn met af en toe een harde plaat. Neem bijvoorbeeld die collabs met Alpha² en High Voltage. Leuke platen, maar raw zijn ze niet echt.

Vind ik niet, op deze manier voorkom je juist het vormen van statische hokjes, maar laat je de genres afhangen van de opinie van de kern. Een groep mensen deelt een mening over een bepaald soort hardstyle, waar geen strakke definities voor zijn. Een producer kan welke plaat dan ook maken, er is geen enkele vorm van restrictie. De track wordt vervolgens beoordeeld door allerlei mensen en daaruit blijkt bijvoorbeeld dat het onder de raw liefhebbers geliefd is, en onder de rest niet. In dat geval heeft de producer een typische raw plaat gemaakt, oftewel hij heeft een plaat gemaakt, die raw-liefhebbers erg kunnen waarderen, maar daar waar mainstream liefhebbers een hekel aan hebben. En dat terwijl de eigenschappen van de track zelf er niet direct toe doen, alleen indirect omdat die mensen bepaalde onderdelen van een track juist goed of slecht beoordelen.

In het geval van Gold zal door de melodie er de afschuw zijn voor de melodie (die echt typisch mainstream is) veel groter zijn dan de waardering van de kicks (wat ik er zo van in kan schatten). Als zij dus de plaat niet mooi vinden, dan is het of een amateuristische raw-plaat of een plaat van een subgenre wat ze niet mooi vinden en als dan vervolgens blijkt dat de mensen uit de mainstream kant Gold juist ontzettend waarderen, dan is er overduidelijk sprake van dat laatste, ookal zijn de kicks aan de rauwe kant.

En natuurlijk is de groep van mensen die zowel raw als mainstream mooi vinden veel groter, maar aan de hand van hun mening kun je niets bepalen. Als zij een track goed vinden, kan het zowel pure mainstream zijn, alswel pure raw, of een typische plaat in het midden. Ik zie het altijd als een driehoek(main-early-raw), of om het even simpeler te maken een lijn (main-raw). Tracks die vrijwel alleen door raw-only liefhebbers erg gewaardeerd worden bevinden zich helemaal aan het ene uiteinde, tracks die vrijwel alleen door mainstream-only liefhebbers gewaardeerd worden, bevinden zich aan het andere. De meeste tracks bevinden zich ergens daar tussenin. Sommige wat meer richting de raw kant, andere wat meer richting de mainstream en weer anderen er precies tussen in. En dan heb je nog een handjevol tracks die er buiten (de driehoek) valt. De uiteinden van de lijn zijn dus beide subgenres, en alles wat er tussen in ligt zijn platen met invloeden van een van de subgenres. De vraag is alleen, omdat er niet zoveel tracks zich helemaal aan het uiteinde bevinden, is tot hoever trek je de lijn voor bijvoorbeeld een feest als Loudness. Veel raw-invloeden, een beetje raw-invloed?

Hoe beoordeel je of iemand echte raw only liefhebber is... dat kun je niet beoordelen.
De ene raw only liefhebber vind B-Front helemaal geweldig, maar Beholder niks. De ander vice versa...
Elke mening is in feite irrelevant in die kwestie, je kunt jezelf een raw only liefhebber noemen, maar iemand anders kan het niet met je eens zijn en diegene noemt zich ook raw only liefhebber.
Wie heeft dan gelijk?! Niemand en iedereen (lekker cryptisch).