Radical Redemption - The Spell Of Sin (Album) (MiM)

Hoi Paul,

Hou vandaag en morgen even in de gaten, als dan nog niet binnen is, laat het me dan weten. Dan kijk ik even of die hier overal nog tussen zit (meer als 500 orders ervan gehad).

Kind regards,

Benjamin van der Horst
Merchandise

Masters of Hardcore

Lyst waar is je tweede deel, ik smul van je kritiek.

Dit

Waarom heb je überhaupt de moeite genomen om dit te beluisteren?

(spectre)

Wachtte al op een reactie van jou over dit album.

Maak zelf dan eens goede hardstyle als je commentaar hebt

Haha zo kun je elke mening met kritiek wel onderuit schoppen.

Oh god deze weer.

Geef zelf eens goed commentaar als je commentaar op ons commentaar hebt!!!!
Voor dat commentaar moet je zelf eerst goede hardstyle maken.
Dat kun je niet, dus kun je geen commentaar op ons commentaar geven.
I Logica

Daarom ben ik nu aan het leren produceren, dan kan ik ein-de-lijk eens kritiek hebben op tracks hier.
Nu nog proberen de beste producer aller tijden te worden, dan ga ik hier vervolgens heel professioneel alles afzeiken omdat ik dan beter ben.

Don't feed the troll.. Houd het maar over het album zelf, er is al veel te veel geneuzel geweest in dit topic.

De kwaliteit vind ik wel jammer. Maakt een hoop tracks toch een stuk minder. Je hoort vaak wel als het een collab is. De afwerking/kwaliteit is dan een stuk beter (behalve die met tartaros).

Live zullen de meeste het vast wel goed doen, maar het is een album dus ook thuis zou het goed moeten zijn.

Brutal 3.0 is echt gruwelijk vet, wellicht de TOTY voor mij. Verder zijn God's Child & Accumilated Filth ook lekker, rest is het allemaal net niet

Deel 2
---
CD2:
001. Under The Radar 7.5
Ik kan dit soort muziek de laatste tijd wel heel erg waarderen. Tot 1:18 een prima plaat, dan komen die vocals erbij. Die zijn weer niet heel geweldig geïntegreerd. Laatste minuut doet me ook niet zo heel veel. Als het eerste deel van de track was doorgezet dan was dit toch wel een top plaat geweest voor mij.
002. Condemned 7
Deze plaat doet me heel erg denken aan The Preacher. Op zich wel een aardige plaat, zij het niet dat de kicks weer bijzonder slap zijn en een wall-of-bass vormen. Gedeelte met de screeches doet me niet zoveel, ben die lange screeches in de raw hardstyle een beetje zat, bedenk eens iets nieuws.
003. In The House (& E-Force) 6
Opbouw is wel aardig met dat kerkgezang en met de screeches erdoorheen klinkt het ook nog wel. Alleen de overgang naar de midintro daarna is veel te groot. Die midintro moet niet voor niets opnieuw opgebouwd worden, dan kun je je afvragen in hoeverre dat kerkgezang nog iets toevoegt. Kicks zijn veel te hol en ook op de screeches staat wel erg veel reverb. Dan volgt er weer een hele abrupte overgang naar een opbouw die weer totaal niets met de eerste twee delen te maken heeft en die climax die dan volgt heeft ook nog eens 0,0 samenhang met de eerste drie delen. Het vijfde deel heeft dan nog enigszins een beetje aansluiting met het deel ervoor. Maar voor de rest is het een chaotische onsamenhangende plaat, alsof wat snippets die nog over waren aan elkaar moesten worden gebreid. Enige element dat telkens weer terug kwam was die slechte kick, waar ook nog eens 0,0 variatie in zat.
004. Dj DaY-mar - Feel Terror Cloud Your Senses (RR Remix) 5
Ik ken het origineel niet, omdat ik bar weinig hardcore luister, dus daar kan ik het niet mee vergelijken.
De kwaliteit van deze plaat is weer dramatisch, de kick overheerst veel te veel. Ook is de kick niet mijn smaak. Ook hier mis ik variatie in de kick. De hele spanningsopbouw van de plaat valt weg, omdat continu dezelfde kick wordt gebruikt. Over de rest van de track kan ik niet veel zeggen, want ik hoor er amper wat van. Moet je nagaan als je dit live hoort, dan wordt dat effect alleen maar versterkt.
005. Blame Society (& High Voltage) 7
Nou ik ben benieuwd of High Voltage nog een beetje redding aan RR's platen kan brengen, want hij is iemand die doorgaans wel prima kicks heeft. De punch klinkt in ieder geval erg energiek en agressief, het laag ondersteunt dat niet ten volle, maar qua sound is het wel fijn om naar te luisteren. De vocals doen me niet zoveel. Ook de screeches voegen bar weinig toe aan de midintro. Het is vooral de bassline die de hele midintro draagt. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de climax, de screeches zijn wederom niet bijzonder en er zit naar mijn mening net iets teveel distortion op. Doordat de track gemaakt wordt door de bassline en de rest dat niet echt bij kan benen, wordt de track op een gegeven moment een beetje eentonig. De afwisseling in de kicks was dan ook erg welkom, maar kon dat gevoel van eentonigheid over de hele track niet echt weg nemen.
006. I Spit On You 3
Deze track heeft een ietwat aparte opbouw, na de vocal denk je dat de track erin knalt, maar dan begint hij weer opnieuw met opbouwen. En na 1,5 minuut komt daar eindelijk iets van een climax. Kwaliteit van de synth en de kicks zijn echter weer bedroevend. Ben daarom maar een beetje door de track heengeskipt, want ik kan hier echt niet lang naar luisteren. Ook het tweede gedeelte klinkt nergens naar. Het eind snap ik qua spanningsboog ook niet helemaal, al is het wel een verademing ten opzichte van die herrie van daar net.
007. Drug 'n Roll (& Crypsis) 5.5
Nou dit is makkelijk, deze track heb ik al een keer gereviewd, snap de toegevoegde waarde ervan dan ook niet echt, het is niet zo dat er een enorm tekort aan tracks is.

008. Don't F*ck With The Radical (ft. MC Jeff) 6
Nou de titel belooft al niet veel goeds. Weer van dat over de top wannabe stoere gedoe. Daarnaast moet ik wel zeggen dat de midintro in ieder geval ten opzichte van de rest kwalitatief een heel stuk beter klinkt. Neemt niet weg dat we net zoals bij de eerste CD weer 1,5 minuut naar een break moeten gaan luisteren. En waar bouwt het geheel naar op? Naar een bijna-kopie van de midintro. Die "Yeah" klinkt overigens al helemaal nergens naar. Ook de gepitchte kicks liggen niet lekker in het gehoor, terwijl ze helemaal niet zo heel hoog gaan. Outro vind ik aan de zeurderige kant. Nee alleen de midintro van deze track kon me boeien.
009. One by One (& Tartaros) 5
Huh, dit komt me heel bekend voor. Mooi weer hoe die mixintro opbouwt naar helemaal niets. Met dit soort hardcore kicks heb ik weer helemaal niets. Meer dan deze kicks bevat de midintro niet echt dus veel meer valt daar niet over te zeggen. De overgang van de laatste kick naar het gezang vind ik dan wel weer sterk gedaan. Echter kun je ook weer doorslaan in de opbouw naar de climax, want ondertussen zitten we alweer aan bijna 2 minuten break/opbouw. De screech vind ik weer niet goed afgewerkt, ook het tweede deel van de climax klinkt erg chaotisch omdat de screech daar op een verkeerd moment begint. De outro is mij te leeg.
010. Devastation & Disorder (Official Daylight Anthem 2012) 4.5
Tja dit hangt een beetje tussen een midintro en een mixintro in. Voor een mixintro zijn de kicks zwaar overdreven en kun je er als dj volgens mij ook niet zoveel mee. Voor een midintro is het gewoon te leeg en saai. Bij een anthem is een break natuurlijk verplichte kost, maar eens kijken hoelang deze duurt. 1,5 minuut later volgt er een zwaar ongeinspireerde climax met wederom dramatisch afgewerkte screeches. Het gedeelte met de melodie is beter, alleen de kicks vind ik daar niet echt onder passen, maar goed one kicks to fit them all lijkt het motto te zijn. De melodie zelf is ook dertien in een dozijn, daar heb ik er al zoveel van gehoord, vooral vanuit de Fusion stal. De outro is hetzelfde als de eerste climax.
011. Creation of Hell 4.5
Het BPM wordt opgeschroefd naar een Hardcore tempo. De midintro heeft mij iets teveel distortion, maar is nog wel te doen. Wel is hij aan de korte kant, want er moet natuurlijk plaats gemaakt worden voor een break. Theoretisch zijn breaks op 160 bpm sneller afgelopen, in praktijk blijkt dat niet het geval te zijn. We zijn ondertussen weer 1,5 minuut verder. De climax kraakt aan alle kanten en klinkt helemaal nergens meer naar. Even 20 tellen doorzetten, want dan komt er weer een nieuwe opbouw. De melodie in de tweede climax vind ik wel een stuk sterker dan die in de eerste climax, ik kan er alleen niet naar luisteren door die kicks.
012. When You're Gone (& Angerfist) 4
Het BPM wordt nog weer iets verder opgeschroefd. De midintro bestaat alleen uit een mainstream hardcore bassline, iets waar ik persoonlijk een hekel aan heb, maar het ontbreekt ook vooral interessante elementen. Ook met Angerfist erbij ontkom je niet aan een break van 1,5 minuut. De climax zelf vind ik weinig aan, maar dat komt, toegegeven, ook vooral door de bassline en het tempo. Voor mij is dit gewoon herrie.
013. The Ultimate Diss 3
Diss tools zijn in mijn ogen niet echt albummateriaal. Nu weet ik overigens ook waar ik die bassline van One By One van ken. Halverwege heb ik m overigens afgezet, ik vind dit echt nog weinig met muziek te maken hebben.
014. Unparalelled Evil (& Drokz) 6.5
Ik ben verder niet bekend met Drokz (natuurlijk heb ik die naam wel eens voorbij zien komen, maar daar blijft het ook bij), maar ik moet zeggen dat hij de kwaliteit wel even flink omhoog schroeft, des te meer wordt weer pijnlijk duidelijk dat werk van Radical Redemption nog altijd onder de maat is. Het BPM in deze plaat ligt mij net wat te hoog, waardoor het allemaal iets te chaotisch klinkt, maar ik kan hier veel beter naar luisteren dan de vorige paar platen.

Conclusie CD2: 74.5/14=5.3
De tweede CD begon sterker, dit komt naar mijn idee vooral omdat Radical Redemption daar ook echt nuance in de tracks weet aan te brengen. Daarna gaat het weer mis, want dan moet alles weer over de top gaan, onder het motto sneller/harder(lees meer distortion)=beter. Her en der wordt de plaat nog gered door de artiest waar hij mee samenwerkt, doordat die mensen de kwaliteit naar een totaal ander niveau tillen. Dat het cijfer uiteindelijk lager uitvalt dan CD1 is ook deels te danken aan de mainstream hardcore, waar ik gewoon helemaal niets mee heb. Ik ben een fan van cleane diepe kicks op maximaal 155 bpm. Mainstream Hardcore heeft daar nu eenmaal weinig mee te maken.

Omdat het maximaal aantal tekens zelfs met een opgesplitste review overschreden wordt, deel 3:
---
Conclusie Album: 5.4
Dit album is een typisch geval van kwantiteit boven kwaliteit, alleen betwijfel ik of het gebrek aan kwaliteit komt doordat er te weinig tijd in wordt gestoken of dat het gewoon komt, omdat hij simpelweg niet beter kan. In beide gevallen zou ik toch meer tijd aan één track besteden, ongeacht hoe lang je er mee bezig bent geweest, zodat je kneepjes van het afwerken beter leert te beheersen. Na de kwaliteit is het grootste kritiekpunt toch wel de lengte van de breaks. Iets wat ik niet verwacht had van een album in deze uithoek van het Hardstyle genre. Ik denk dat als je alle breaks eruit knipt en achter elkaar plakt, dat met het restant CD1 kunt vullen en met alleen de breaks CD2. Kijk een break is leuk en een opbouw naar een climax kan de track net dat beetje extra geven, maar als je climaxen hard gezegd niet bijzonder zijn, dan heeft het ook geen zin om daar zo groots naar op te bouwen, want daarmee devalueer je de waarde die een break/opbouw wel degelijk kan hebben. Verder ontbrak het een beetje aan diversiteit op het album, het enige echt andere (op de BPM verhoging na dan), wat ik ben tegengekomen is track 1 van CD2. Dat is in mijn ogen bar weinig op 28 tracks. En ook daar geldt weer het gevalletje kwantiteit boven kwaliteit.

Ben het wel met Lyst eens... geintje.
Echt totaal niet eens met een aantal track reviews onder andere van Devastation & Disorder en One By One. Beiden zijn naar mijn mening bijzonder lekkere plaatjes.
Denk dat als dit niet helemaal je stijl is, dat het dan snel allemaal op elkaar lijkt en ongeïnspireerd lijkt. Maar voor dat Lyst weer een hele discussie begint, ik waardeer je mening.

Omdat ik benieuwd was of het inderdaad zo is dat Radical in 4 nummers dezelfde kick + kickrolls gebruikt. En ook omdat ik hardstyle liefhebber ben en sommige tracks van Radical wel vet vind.



Voorbeelden?
Mijn bezwaar is dat mensen hier factoren als creativiteit en diversiteit totaal niet belangrijk vinden bij de beoordeling van een CD. Voor mij weegt dat namelijk steeds zwaarder hoe langer ik hardstyle luister. Zeker bij een artiestenalbum waar je al snel het gevaar hebt dat veel dingen op elkaar lijken omdat een producer nou eenmaal een bepaalde stijl heeft, vind ik het bewonderenswaardig als hij diverse tracks weet neer te zetten. Het kopieren van complete sporen en patronen en dus een album vullen met tracks die eigenlijk allemaal vrijwel hetzelfde zijn vind ik totaal niet bewonderenswaardig. Daarnaast verwacht ik (blijkbaar onterecht) van hardtraxxleden een kritische houding aangezien ik forumbezoekers wel beschouw als de kern van de scene. Als iemand dan zegt ja 4x dezelfde kick + kickroll boeit mij niet dan vind ik de mening van die persoon niet interessant. Overigens ben ik totaal geen Radical hater, maar ben gewoon niet overtuigd van zijn klasse en vind hem overrated als het aankomt op productieskills, diversiteit in tracks en diversiteit in sets.

Radical heeft een heel eigen stijltje. Lange opbouwen, schelle geluiden, etc. Als dit stijltje je ligt, zoals bij mij het geval is, is dit gewoon een vet album. Ik hoor heus wel dat het kwalitatief gezien voor het grootste deel ondermaats is, maar het ligt me gewoon wel. Dat geldt voor heel veel mensen en daarom is Radical ook zo populair. Ik hoop alleen dat hij in de toekomst zn kicks nog wat mooier maakt, dat hij inziet dat meer bass niet gelijk staat aan harder, en dat hij zich een klein beetje minder op het 'dood en verderf' gebeuren richt. Tuurlijk, dat hoort bij hem, maar soms is het gewoon over de top (everyone has died, bijvoorbeeld)
Wat ook gezegd moet worden is dat de vooruitgang van Annihilate naar deze echt wel erg groot is, en er zit nog geen 2 jaar tussen. Hij komt er wel als hij zo doorgaat

@gangsterdwerg: heb je gelijk in. Die 4x dezelfde kicks + patroon vind ik ook niet kunnen. Maar Radical is ook wel erg in het diepe gegooid met zn eerste album en dat was te horen. Daar was totaal geen diversiteit. Hier hoor ik dat al een stuk meer.

Grapje man, wilde gewoon een sneer uitdelen omdat je dat bij mij ook deed. Ja flauw weet ik.

Radical album zal me een worst wezen. Heb die periode wel gehad.

Dat is je dan niet gelukt. Waar mijn sneren altijd onderbouwd zijn is die van jou een losse flodder. Ik had niet anders verwacht

Dan staan we quite want jouw sneren slaan altijd kant noch wal.

De dag moet nog aanbreken dat hier een niet onderbouwde G-Dwerg sneer komt te staan. Your argument is invalid.

OT: Op een paar tracks na vind ik het allemaal inspiratieloze bagger die allemaal op elkaar lijkt. Zelfde sfeertjes, zelfde kicks, en dat hele dood-en-verderf thema komt bij mij helemaal niet over omdat het allemaal zo semi-hard klinkt. Dit soort vocals bij Industrial, Hardcore of kwalitatief beter klinkende Hardstyle platen, prima. Ik snap die hele geforceerde drang om alweer een album uit te poepen ook niet. Ergens in hem schuilt wel een goede producer, maar als ie nou eens platen zou produceren op het tempo van bijvoorbeeld B-Front en eens flink de tijd neemt om iets te maken zou het kwalitatief een stuk beter zijn. Al met al bevat dit album zo om en nabij de 7-8 innovatieve, vette platen. Alleen is deze creativiteit helaas verdeeld over 28 tracks en klinkt het in mijn oren enigszins matig.

album zojuist binnen, eindelijk kan ik ook luisteren

De beste tracks in mijn ogen:

[*] Civil Disobedience
[*] God's Child
[*] Brutal 3.0
[*] Accumulated Filth
[*] The Resurrect soul
[*] Everyone has Died
[*] River of Souls
[*] Condemned
[*] One By One