Hard Bass 2011 ReportEen avond waar ik lang naar uit had gekeken, Hard Bass. We gingen met een bus vanuit onze hometown om half tien richting Arnhem. Nadat we eerst de touristische route door onze gemeente hadden gereden, gingen we eindelijk op weg. Rond half één waren we binnen, en kon het feest beginnen. Rik en Ik (+ vriendinnen) waren rond kwart voor één onder de tweede box van de tweede rij van links. Wonder boven wonder troffen we daar nog meer bekenden aan. Na even kort gesproken te hebben met wat mensen zijn we weer vertrokken, we vonden het ietwat aan de drukke kant.
We besloten naar links voor te gaan, hier zouden de meeste mensen die bij ons in de bus zaten zich ophouden. Toen we er eindelijk waren bleek er (zoals verwacht) niemand te zijn. We liepen toen iets meer naar het midden, daar trof Rik een aantal bekenden aan, dus daar bleven we even rond hangen. Mireille (mijn vriendin) en ik moesten naar de wc, aangezien we Rik al kwijt was deelden we aan Nieke (Riks vriendin) mee dat we dat we naar de binnenring gingen. Op de weg daar naar toe kwamen we Rik nog tegen, dit was jammer genoeg ook de laatste keer dat ik hem die avond heb gezien
.
Na onze blazen geleegd te hebben besloten we om aan de pillen te gaan, we zochten een plekje op de tribune om dit te doen. Het was voor mn vriendin de eerste keer, dus ze was een beetje gespannen. Zelf was ik ook gespannen, omdat ik niet zou willen dat haar wat zou overkomen. Ik begon met iets minder dan 2/3 van een rode dollar, Mireille nam het andere deel. Om tien voor twee gingen we het veld weer op. We troffen er een behoorlijke groep bekenden aan en we besloten om hier te blijven staan. We bevonden ons onder de tweede box van de meeste linkse rij. Omdat ik Rik toch nog wel wilde zien smste ik hem waar we ons bevonden. Helaas smste ik uit enthousiasme dat we onder de meest rechtse rij stonde ipv de meest linkse
.
Inmiddels was team Green al een tijdje bezig en wij kregen ook zin om onze voeten aan het werk te zetten. Mireille had er beduidend minder moeite mee dan ik, toch wel makkelijk als je minder kieskeurig bent qua tracks. Rond half drie besloot vond ik dat het tijd was om nog wat bij te nemen. Mireille voelde zich al iets licht in haar hoofd, dus ik gaaf haar nog een kwart. Zelf nam ik nog een halfje bij, ik voelde op dat moment namelijk nog niets van het eerste halfje. Het overgebleven deel liet ik helaas op de grond vallen. Tijdens psyko punkz begon ik me wat lichter te voelen, maar het was nog lang niet genoeg om te genieten van die set. Bij Mireille leek alles prima te gaan, een hoop babbels en ze ging lekker los
.
Toen het half uurtje hel eindelijk was afgelopen vroeg ik Mireille hoe ze zich voelde. "Heel ligt en een vaag gevoel in mn armen" was haar antwoord. De vraag of ze zich ook al euforisch voelde werd beantwoord met "nee". Zelf had ik een enkele bruis van "het gevoel" gehad, dit duurde jammer genoeg maar luttele seconden. Inmiddels was de intro van team Blue afgelopen en kwam ''In for the kill'' voorbij, die ging heerlijk! Team Blue zette een goede set neer, er waren genoeg momenten om heerlijk los te gaan, en we hebben ons prima vermaakt tijdens deze set.
Om half 5 deed Crypsis zijn intrede, we bevonden ons op dat moment op de plek waar eerder de Hardtraxx meeting werd gehouden. We hadden heerlijk de ruimte om los te gaan, ik had het gevoel dat het na Psycho Punkz een stuk rustiger werd
. De xtc gaf nog niet het gewenste resultaat, hoewel we lekker gingen kwam "het gevoel" maar niet. Ik was hier toch wat teleurgesteld over, dus ik vroeg mn vriendin of ze nog wat wilde hebben en of ze zich goed voelde. Na overleg hebben besloten we allebei nog een halve te nemen, dit was ook het laatste dat ik nog had.
Na nog even heerlijk gestampt te hebben was Crypsis alweer klaar, de tijd vloog echt voorbij! Team Yellow was aan de beurt, en dit was het team waar ik het meest van verwachtte. Toen ze begonnen met gold kreeg ik gelijk alweer een inzakking, ik hoopte toch echt dat het behoorlijk wat harder zou gaan dan dit. "Inner Creativity" kwam al snel voorbij, vanaf dat moment hoopte ik op een stijgende lijn. Het bleek valse hoop te zijn, max enforcer vond het blijkbaar al te ruig gaan en besloot dus wat kalmer aan te doen. Op dit moment kwam PNXRMX ook langs, na een knuffel en praatje vervolgden we elk onze eigen weg weer
.
Vlak daarna kwam ik Robert en Chuckels tegen voor de zoveelste keer. De x had nog steeds niet het gewenste effect, van Robert kon ik nog wat krijgen. Klos en ik namen elk een helft van een groen Eekhoorn. Ik was ervan overtuigd dat het gevoel nu wel moest komen, dit gebeurde tegen half zes overigens.
Niet lang daarna liep Dakpan me tegen het lijf. We waren het meteen eens over de bedroefende platen keuze van Max Enforcer. Gelukkig kwam "Everything Starts" voorbij, en konden onze voeten weer aan het werk. Mireille besloot op dat moment met Klos mee te gaan, beiden zag ik pas terug bij de bus. Dakpan vertrok na drie kwartier gestamp/gepraat/geërger weer, inmiddels waren ook al weer wat bekenden bij ons komen staan.
Met veel moeite las ik een smsje van Rik dat hij ergens vooraan stond. Later kwam ik er pas achter dat dit smsje veel eerder vestuurd was, maar door de slecht verbinding kreeg ik hem veel later pas. We besloten om met zn vieren naar voren te gaan, ik was die escorte hoogst nodig trouwens. Vlak nadat Dakpan vertrokken was begon ik te hallucineren, dit kwam ongetwijfeld door die eekhoorn. Ook raakte ik mn orientatie totaal kwijt. Op een gegeven moment stonden we zo'n 20 meter van het podium af, en ik had echt het gevoel dat het binnen hand bereik was
. Ook zag ik nog een vliegtuig stoel, een aantal kluisjes, een vage houten muur en een heel klein biertje
. Ik voelde trouwens prima, gewoon een ligt gevoel in mn kop.
Rond kwart voor zeven besloten we naar boven te gaan, en zonder mn maten was ik er echt niet gekomen. Kon echt totaal niet meer inschatten waar ik was, vond ik echt klote! Nadat de Boring Motherfuckers klaar waren gingen we naar de kluisjes, hier zag ik Mireille weer. Samen met nog een stel liepen we naar onze bus. Tijdens de terugreis begon ik weer normaal te worden, en tegen 10 uur stapten we in Gramsbergen weer uit te bus
.
Ik vond het een leuk feest, heb me prima vermaakt. De sets vielen me behoorlijk tegen, maar dat had ik ook wel een beetje verwacht. Team blue was het team van de avond voor mij, omdat Max Enforcer en ook alpha2 toch behoorlijk teleurstelden. Ook heb ik er spijt van dat ik de eekhoorn heb genomen, had ik nooit moeten doen. Ook had mn vriendin iets minder moeten hebben, die ging toch behoorlijk hard hoorde ik van anderen. Maar het meest baal ik toch van mezelf, door de drang naar "het gevoel" ben ik toch te ver gegaan...
Geplaatst op 14 feb 2011 00:54 
Ik denk dat ik wel een paar barsten in de grond heb gestampt op dat nummer. 
). 
maar daarna werd het tempo weer opgenomen, en ik vond dat wild motherfuckers toch echt wel een paar nummertjes extra hadden mogen doen 
wist niet eens dat ik 1 aan jou had gegeven