Vond dit een mooi verhaal, wil daar toch op reageren.
ShatterDJ schreef:
Ik heb sinds 2012 een echte haat gekregen aan euphoric, gewoon omdat het TE euforisch was met lange inkakkende zang breaks, veelste blije melodiën en verschrikkelijke synths (smaak), maar sinds 2015 heb ik het gevoel dat de euphoric weer steeds meer naar het midden trekt. Meerdere euphoric artiesten geven namelijk aan weer meer met de classic sound te doen, maar wel in een nieuw jasje. Ik zie daar dus na wat lange moeilijke jaren weer hoop in.
Ben het hier heel erg mee eens, behalve dat ik dat ik nog steeds niet echt 't idee heb dat 't naar 't midden trekt. De kwaliteit laat nog teveel te wensen over en die synths die jij hier beschrijft worden nog steeds teveel gebruikt. Daarnaast zijn de kicks vaak ook om te huilen, dus zoveel verandering zit hier helaas niet in. Vind 't ook erg moeilijk om euforisch wat te zoeken als ik bijv. een mixje wil maken. Kom dan al snel uit op Noisecontrollers, Wildstylez en Audiotricks. Veel verder kom ik helaas niet, en dan kom je toch al snel zoals jij zegt bij de classic tijd uit om te zoeken.
Bij de raw ben ik bang dat dat niet snel naar het midden trekt. Er zijn al wel wat gevestigde namen die ik al tot het midden/raw reken zoals B-Front, Phuture Noize, Ran-D, Crypsis, Frequencerz, Artifact, Thera etc, maar als ik de populariteit zie van het achterlijk lompe raw dan zullen er nog genoeg mensen tussen dat publiek zitten die het produceren/draaien ook willen gaan proberen en dat zie ik echt met angst tegemoet.
Ik vind bij de raw hardstyle vooral het probleem dat de artiesten die je in 't ''extreem raw'' hokje kan plaatsen vaak nog geen goed niveau hebben qua produceren. En dan heb ik 't over een Rooler, Malice & Rebelion. Zo nu en dan hebben deze artiesten tracks met goed afgewerkte kicks maar 't grootste gedeelte is 't tegenovergestelde. Of het zijn tracks die wel goede kicks hebben, maar ook van die verschrikkelijk.. En dan heb ik zoiets, horen ze dat nu zelf niet of moet 't weer zo extreem en lomp. Iemand die wel kwaliteit maakt in die extreem hoek is Delete, en dat is puur vanwege zijn kwaliteit. Thera maakt naar mijn mening nu een hele mooie balans, harde en zuivere kicks in de track met veel energie en een lekkere melodie, zo hoort hardstyle toch te zijn?
Hopelijk distantiëren organisaties zich van deze bagger kwaliteit ipv op de hype te springen. Kijk ik zie het liefst ook dat organisaties dat super euforische vermijden, maar dat is meer een smaak ding, want ik weet wel dat daar wel gewoon kwaliteit in zit. Er mogen best af en toe wel tracks uit springen naar heel euforisch of heel raw, maar ik zou het zo graag zien dat het grootste gedeelte van de hardstyle in het midden blijft. Dat is waarom ik de classic tijd zo geweldig vind.
Kwaliteit? Mwoah misschien, vind dat Wildstylez & Noisecontrollers nog steeds eenzaam ver boven de rest staat. Zoals je al zei, in de classic tijd zit heel veel, harde kicks met melodieën. En als 't al anders was, dan was er wel een ander aspect in de track dat vet was.
Het blijft verder lastig, kwaliteit en smaak. Smaak is moeilijk, en de scene is nu meer verdeelt dan ooit heb ik 't idee. Best zonde, het kan zoveel beter.
Ook las ik hier al een reactie over 't feit dat iedereen alles maar zo makkelijk accepteert altijd, muzikaal gezien. En dat is ook waar, en daar kan ik mij persoonlijk ook zo gigantisch aan ergeren. Soms heb ik 't idee dat ik de enige ben die een goed gehoor heeft als ik naar bepaalde tracks luister, en dat is toch wel erg vreemd. Mensen DURVEN op 1 of andere manier geen kritiek meer te geven. En als ik bijv. al opbouwende kritiek lever, met goede argumenten en er een heel verhaal van zou maken dan lezen al die mensen het niet op die manier, maar 't enige wat hun bij blijft is het feit dat ik de track kut vind, en wat de reden daarvoor is dat boeit niet...
Maargoed, wellicht ga ik naar Hard Bass, met een leuke groep misschien. Het valt me nu al heel erg mee dat ik 1 van de 2 euforische teams leuk vind, want heb me vorig jaar tot 03:00 uur kapot verveeld. Toch maken die laatste 4 uur vaak goed, en kan Warface & E-Force zo nu en dan prima waarderen. Ik snap de keuze van DP wel met zn album, had alleen Adaro niet verwacht. Helaas is laatstgenoemde de laatste tijd ook niet helemaal meer op niveau, wat toch wel jammer is.