Nuracore schreef:
Kwaliteit is altijd een vorm van smaak. Waar staat vastgelegd wat een hardstyle plaat van kwaliteit maakt?
De één vind het prachtig als iets overstuurd klinkt en de ander heeft liever een dynamische track.
Daar gaan wij het nooit over eens worden.
Kwaliteit is veel vaker iets van een afspraak of bepaalde standaard. Zoals BB zegt (ik zie zijn bericht nu pas) kan je dus best uitspraken doen over kwaliteit van een track mbt technische productiekwaliteit. De rest is smaak.
Nuracore schreef:
De één vind het prachtig als iets overstuurd klinkt en de ander heeft liever een dynamische track.
Zou je dan bijvoorbeeld zeggen dat Radical Redemption overstuurde en luide platen heeft en DBSTF bijvoorbeeld daarentegen dynamische en niet overstuurde tracks?
Nuracore schreef:
Dat vind ik dus niet en word in deze zin echt bepaalt wat jij interpreteerd onder diversiteit en creativiteit.
Laat ik in ieder geval stellen dat je creativiteit als een vrij relatief begrip kan zien. Ik pak even de classics jaren als referentiepunt. Destijds had je minder aanbod dus als je iets in een onontginnen richting deed was je al vrij snel creatief te noemen. Nu heb je 1000 concullega's en als je dan probeert met iets onderscheidend / creatiefs te komen dan heb je al heel snel dat het lijkt op het werk van iemand anders waardoor het niet snel als creatief wordt gezien. Het is marginaal steeds lastiger om met hardstyle iets innovatiefs te doen binnen het kader wat we hardstyle noemen (distorted kickdrums, foor-to-the-floor, binnen een bepaald tempo). Ik denk dat je dat mee moet nemen in je verwachtingspatroon voor innovatie binnen de scene.
Qua diversiteit; in de classics periode werd het (mainstream) landschap gedomineerd door triplet plaatjes zonder al te veel toeters en bellen. Projecteer je het spectrum waarbinnen hardstyle toen afspeelde op de scene nu dan zie ik links, in het midden, en rechts toch veel meer gebeuren. Van the Purge of Rebelion met meer rave orientated tracks tot aan DBSTF / Jay Reeve waar een duidelijk songwriter element in zit en euforische glijders van een Avi8 ofzo. Naar mijn oren heb je tegenwoordig toch echt wel een breder spectrum aan wat we hardstyle noemen.
Maar goed, ik hoef je niet te overtuigen. Gewoon wat voer voor de gedachtes.
Nuracore schreef:
Tegenwoordig vind ik dat er weinig meer tussen uit springt en dat is niet omdat ik verzuip in de hoeveelheid tracks maar dat is simpelweg omdat hetzelfde trucje word gedaan
Nouja, dat was vroeger ook wel hoor. Op een gegeven moment had bijvoorbeeld iedere raw track in de drop precies hetzelfde screech patroon (heeft iemand die illustrerende mashup nog die destijds als een grapje hiernaar op soundcloud stond?). Hardstyle bloedde zo rond 2013 (toch?) niet voor niets een beetje dood omdat alles zo op elkaar leek (en waardoor wat artiesten naar de House verkasten).
Nuracore schreef:
of veel hetzelfde klinkt in sound design omdat dit nu het nieuwe 'format' is. Out of the box is niet meer van de tijd op dit moment en wilt de huidige markt ook niet.
Ik vind eigenlijk wel dat er vrij veel gebeurt qua sound design, meer dan in bijvoorbeeld de classic jaren. Ik denk dat je deze perceptie hebt doordat het vroeger veel makkelijker was om out de box te zijn met sounds omdat qua sounddesign nog veel onontgonnen gebied was. Als er dus iets nieuws werd gebruikt in een track bleef het echt hangen. Tegenwoordig is zo'n beetje alles al wel gedaan dus niet echt meer iets memorabels voor je hersenpan om op te slaan. Waar het destijds vooral bleef bij FX kickjes en wat standaard screeches zie je nu een stuk complexer sound design.