Hardstyle vandaag de dag

Lastig he als iemand een mening geeft op een forum.

Mooi om te zien dat de meningen zo uiteen lopen. Waar de ander het een beduidend mindere periode vindt, is de ander louter positief.

Om zelf ook maar een duit in de zak te doen:

Ik ben en zal nooit een 100% fan van rawstyle worden. Nooit geweest en op een uitzondering na kan het me nu nog niet boeien. Vreemd, als je uit een industrial hardcore scene komt waar rauw toch aardig de boventoon voert. Ik merk dan ook dat het een aardige parallel trekt met hoe de industrial scene zijn sporen verdiende en zich mengde op de mainstages van grote hardcore feesten als Thunderdome en Masters of Hardcore. Ook hier stonden op een gegeven moment gasten als Promo, The DJ Producer en Armageddon Project primetime en werden in het begin zelfs uitgefloten of bekogeld met aanstekers. ''Kom niet aan de melodieuze, party hardcore'' was het motto en dit werd dan ook niet onder stoelen of banken geschoven. Inmiddels zijn we wat jaren verder en worden 'industrial' of darkcore hits als Prednison Attack, Spawn Of Misantrophy en oude Supreme Intelligence klappers van Endymion tot de absolute classics gerekend.

Nu merk ik in de hardstyle niet de daadwerkelijke 'haat' jegens rawstyle en piepkicks op de grote podia, maar je merkt wel dat het steeds vroeger geprogrammeerd wordt, waardoor een beetje gemor ontstaat onder de bezoekers. Vooral op een Red op DQ wordt het nog net niet door je strot geduwd.
Al met al denk ik dat de populariteit van het rauwe vooral komt doordat de nieuwe generatie eigenlijk niet beter weet en zich aansluit bij wat op dit moment hip is. (Wat vreemd is, nu je via Shazam, Spotify etc alles bij de hand hebt om je te verdiepen) Dit zie je ook vooral in de technoscene. De kenners hier weten wat Headhunterz betekent heeft voor de scene, de mensen die voor het eerst komen kijken zien hem vooral als een oude wijze man welke een collab aan het maken is met Vertile. En natuurlijk moet alles harder en gekker, kijk maar naar de Yellow, welke stijl een boost heeft gehad door Peacock en Sefa.

Voor mij is hardstyle (of waar ik verliefd op ben geworden) vooral het euforische gedeelte, het zweven etc. En natuurlijk kan ik af en toe een rawstyle of piepkick waarderen, maar ik merk toch dat het invloed heeft op mijn festivalbezoek en dat het zoeken wordt naar de krenten in de pap. Gelukkig zijn er zat voorbeelden (AOC, Jay Reeve, Ecstatic, High Resistance, TNT enz) waarvan ik toch regelmatig nog de voeten van de vloer kan krijgen.

Ach, misschien word ik gewoon een oude, zeikerige lul. Dezelfde lul die ik vervloekte op 20 jarige leeftijd toen hij zei dat vroeger alles beter was.

Ik moet zeggen dat de euforische hardstyle voor mij geloof ik wel aan het pieken is. Je ziet steeds meer artiesten (opkomen) die fijne deuntjes produceren. De UV op Defqon (vrijdag een deel, geheel zaterdag) was weer ouderwets genieten, het eerste dagdeel op REAWAKE is echt top, op AoC komt er redelijk wat nieuw talent bij al ben ik met de muziek niet goed bekend en op Rebirth was op zondag een hele fijne euforische stage. Decibel heeft deze natuurlijk ook nog, net Intents was enorm zonde dat de Melodica dit jaar weg was.

Piepkicks et cetera heb ik ook niks mee maar de Spoontech- / Theracords-sound / gated kicks en dergelijke kan ik enorm waarderen. Op Defqon kon ik (op dat moment) gevoelsmatig meer genieten van een Genox op zondag dan bij B-Front in de Blue. Ondans de sfeer die B-Front neerzet wil ik soms ook gewoon even lomp kunnen rammen en dat kon perfect bij bijvoorbeeld Genox. Ik ben er zelf niet geweest maar ik hoorde inderdaad goede verhalen over Kruelty en Element (op Decibel zeker checken), Rooler / Sickmode is gewoon feest als je er staat en zo zijn er nog tal van artiesten die 'raw' wel inkleuren hoe ik het graag zie. Inderdaad ook een heleboel artiesten totáál niet (de piepkicks, noem ze zelf maar op) maar die kun je prima overslaan, zeker op een groot feest als Defqon of Decibel.

Ik zie het de komende jaren muzikaal gezien, wat betreft hardstyle, prima zitten.

Ik kan me wel vinden in de woorden van Remi, hardstyle is voor mij ook wel aan het pieken momenteel. Echter zijn het wel hoge pieken, maar ook diepe dalen. Er wordt namelijk ook wel ontzettend veel bagger uitgebracht tegenover de behoorlijke hoeveelheid pareltjes die momenteel uitkomen.

Doordat hardstyle een stuk groter is geworden dan dat het was, zijn er ook steeds meer DJ's/producers die een platform zoeken voor hun muziek. Het lijkt tegenwoordig dan ook een stuk makkelijker om je muziek uit te brengen. Waar er vroeger geen ruimte was voor muziek als het niet aan de verwachtingen voldeed, wordt er tegenwoordig wel een nieuw label uit de grond gestampt om het alsnog ergens uit te kunnen brengen.

Desalniettemin wel erg tevreden over hoe de stijl zich weer ontwikkelt, ondanks dat er veel mensen blijven hangen in de "harder is beter"-vibe zie je tegenwoordig toch ook steeds meer een tegengeluid komen. De melodieën worden weer belangrijker en daarnaast worden er gewoon weer steeds meer leuke elementen in de muziek verwerkt door bijvoorbeeld een Rooler. Ik heb de afgelopen festivals vrijwel geen slechte set gehoord (Defqon Legends daargelaten, dat mixwerk was niet best), dus dat kan me wel bekoren.

Het is maar net waar je op let blijkbaar. Zowel voorafgaand als na Defqon zag ik juist redelijk wat berichten over gaten in de TT en een mindere muzikale beleving. Ik vond zelf ook deze editie van Defqon muzikaal gezien een van de minsten, potentieel dé minste editie.


Dat is toch juist precies het punt? Zoveel stages (volgens mij zijn het er overdag overigens maar 10 + the big chill), maar alsnog nergens echt je draai kunnen vinden en echt op zoek moeten naar iets om de tijd op te vullen. Met name op zaterdag vond ik het zelf ook ernstig behelpen.


Tsja, hier ben ik het dan weer totaal niet mee eens. Ik heb denk ik nog nooit zoveel piepkicks gehoord als tijdens het afgelopen Defqon weekend. Normaal gesproken was het nog een select groepje artiesten die dit soort muziek maakte en draaide, maar afgelopen editie was er eigenlijk geen ontkomen aan. Zelfs een Chris One stopte bijna heel z'n set ermee vol (ik meen me te herinneren dat jij 'm juist over z'n set complimenteerde... ).

Dat wat Rallion op de vorige pagina beschrijft is wat mij betreft gewoon enorm accuraat voor bijvoorbeeld de set van Rooler op zondag. Continu het gebruik van "fake drops" (beetje het gevoel alsof je je huiswerk van te voren niet hebt gemaakt) en heel even een dikke kick en dan snel switchen naar een piepkick (want je zou maar een track produceren met minder dan 15 verschillende kicks).

Qua muziekproductie denk ik overigens niet dat we per se op het diepste punt zitten (er is immers een hoop droefenis geproduceerd tijdens het hoogtij van de raw hype). Ik hoop alleen niet dat een dozijn piepkicks de standaard wordt in menig setje op een festival - en dan heb ik het met name over andere artiesten dan degenen die al jaren met die onzin mee bezig zijn. Bij Defqon begon het hier al een beetje naar te neigen en dan is de lol er voor mij denk ik snel af.

Hier overigens wel 100% mee eens. Roep dan één van de talents van jouw eigen sublabel op het podium en kondig de collab aan. Natuurlijk hebben zowel JGSW, Break Of Dawn en A-Rize hun moment of shine gehad met de debuuttracks in de Defqon @ Home set van Heady, maar daar was geen publiek bij. Vraag mij ook sterk af hoe de begeleiding is binnen AOC betreft de jonge garde, buiten de barbecues en het spammen van nieuwe muziek op de socials.

Nu was het eigenlijk een beetje gebruik maken van Vertile's populariteit en meeliften op de hype. Hetzelfde wat Tony Junior nu andersom doet, die draait bijna geen EDM sets meer, maar het laatste half uur hardstyle.

Gelukkig word er steeds vaker afgesloten met uptempo dit geef mij goede hoop op de toekomst.

Dit kan ik heel erg beamen. Een maandelijks terugkerende taak (Release Hardstyle) is o.a het luisteren van praktisch elke track die released word die maand om daar weer een selectie van te maken voor de maandelijkse set. En inderdaad zit er ontzettend veel troep tussen. Van grafkicks tot amateurische brouwsels of een zee van gesampelde ramptracks omdat het inderdaad ontzettend makkelijk is een eigen label neer te zetten. Veel van die labels interesseert kwaliteit niet, als ze maar releasen want er zullen vast wat mensen zijn die er van houden.

Desniettemin zit er ook ontzettend veel mooi spul tussen wat bij de gemiddelde luisteraars het daglicht niet ziet. De markt is namelijk behoorlijk ingestort als het gaat om producers. Maar om even terug te komen op de Hardstyle vandaag de dag. Er is zat mooi spul te vinden maar je zult wel moeite moeten doen te zoeken en ook de moeite moeten nemen om onbekendere namen te luisteren en een kans te geven. Iets wat imo Release Hardstyle weer erg leuk maakt omdat ik mij niet vast klem aan bekende namen.

Euforische hardstyle blijft innoveren en tuurlijk zullen er de komende jaren ontwikkelingen zijn die niet standhouden of die een groep mensen niet leuk vind maar valt het mij inderdaad wel op dat veel festivals de laatste tijd vol gaan voor Raw hardstyle. Hier is niets mis mee maar merkte ik bij Defqon wel op dat het voor mij een festival minder leuk maakt. Ik kan raw best wel wat hebben (piepkicks en uptempo hybrides daarbuiten gelaten) maar zie dat nog altijd als afsluitend (oude stempel denk ik dan) en zit ik er persoonlijk niet op te wachten om vanaf 1600 tot 2300 al rauwe bende te horen. Maar dat kan een raw liefhebber ook van Euforische hardstyle zeggen.

Op dit moment ligt bij het grootste gros de vraag bij harder en is er zat aanbod om dit te faciliteren, kwaliteit of niet. En lijkt het bij de jongeren stoer te zijn om harder te luisteren.

Ik ben ook juist erg blij met de huidige euforische hardstyle. Namen als Ecstatic, Jay Reeve, Galactixx, Primeshock, Demi Kanon, Bass Modulators, Envine, Adrenalize en Audiotricz houden het niveau erg hoog en vallen perfect in mijn straatje. Ook de sfeer bij de stages waar zij draaien (liefst buiten de mainstage om) is ook ongeëvenaard, met alle blije dansende koppies om je heen. Waar ik mij dan qua feesten wel aan stoor is het beperkte euforische aanbod en ook weer eens een puur euforisch feest (Euphoria bijvoorbeeld). Gelukkig heb je op de grote feesten (exclusief Intents) nog wel een euforische stage en hier ben ik dan ook wel het grootste gedeelte van de dag aanwezig. Maar een mainstage wordt tegenwoordig al zo vroeg op de dag harder, dat hier als euforische liefhebber weinig meer te beleven valt. Zeker als je niet vanaf minuut 1 van het festival binnen bent.
Daarnaast merk ik ook een sterke wijziging in mijn persoonlijke muzieksmaak. Kritischer, denk ik. Artiesten als B-Front, Ran-D en Phuture Noize maak je me tegenwoordig eigenlijk absoluut niet blij meer mee en de meeste artiesten die een beetje tussen het euforische en het echte harde in zitten vind ik vaak ook maar mweh. Waar ik vroeger nog uit kon kijken naar de echte rammers / afsluiters (de Deletes en Mind Dimensions van deze wereld), vind ik het aantal DJ's aan de hardere kant die mijn interesse nog weten te pakken erg mager. Noem me verwend (ik noem het kritisch), maar op namen als Act of Rage en Warface vermaak ik me ook echt niet, muzikaal gezien. Benieuwd naar namen als Kruelty en Element die, van wat ik nu hoor en zie, zo te zien wel in dat gat lijken te springen. Een naam als Vyral natuurlijk ook en ook het gebeuren rond The Gang vind ik wel weer grappig. Maar dit zijn nog niet echt de namen die (kleine RAW) stages afsluiten.

Al met al dus wel positief over de huidige muzikale ontwikkelingen en als ik heel de dag lekker op een euforische stage kan staan met hier en daar een uitstapje naar een classic set / een dikke ram set, dan vind ik het wel best.

Ik vind het gebruik van piepkicks juist anders geworden na corona tijd.
Als ik als voorbeeld even Cryex neem dan vind ik de kick van hem niet echt een storende piep kick, hier zit een "gated" randje om heen en dat vind ik erg vet.

Als ik dan bijvoorbeeld Brutalized van Malice als voorbeeld neem van 4 jaar geleden dan vind ik deze piep kicks meer storend dan de piep kicks die jullie als piep kicks beschrijven. Zo zijn er nog tal van voorbeelden te noemen die 4 á 5 jaar geleden de piepkick op een hele irritante manier gebruikte.

Afijn, ieder gelukkig zijn eigen stijl, ik vind het nog erg mee vallen hoe veel er gepiepkickt wordt.

Wel vind ik dat heel erg veel artiesten de laatste tijd gated kicks gebruiken, ik kan daar wel in komen dat je daar 'n beetje moe van wordt als je daar niet van houdt. Ik persoonlijk vind het de vetste soort kick die er is dus voor mij is deze periode smullen.

Waar ik me wat meer aan irriteer is dat afsluiten met uptempo bij een RAW set om half 4 's middags.
1 plaatje oké, maar tegenwoordig verspillen DJ's hier 15min. aan. Aan het einde van de dag tijdens de laatste RAW set kan ik hier wel in komen, dit zou ik tenslotte zelf ook doen.

Aah heerlijk, door dit soort topics weet je dat Hardtraxx weer springlevend is.



Niet alleen bij de jongeren, ik als 30'er juich deze trend meer dan toe.

Dan hebben wij echt totaal ander definitie van piepkicks, want misschien op wat uitzonderingen na heb ik ze niet veel gehoord bij Chris One. Maar wat hard4us ook zegt, ik vind de 'piep' kicks van nu ook veel beter dan 4 jaar terug. Er zit gewoon meer power achter ipv hoge schelle geluiden. En dan kan het nog wel eens tof zijn ook.

Hoor juist ook steeds meer lompe en gated kicks in raw dan 4 jaar geleden. Alleen maar mooi man. En ik met m'n ADD brein ga juist veel te goed op drukke muziek met veel kickswitches. Zolang niet iedereen het doet want variatie moet er ook zijn. Wat dat betreft mis ik de oude spoontech sounds zoals we bij main concern hoorde wel.

Ja er wordt altijd bijdehand gereageerd door sommigen in dit forum, maar ik heb juist afgelopen Defqon editie de bevestiging gemerkt dat mijn voorkeur echt BY FAR bij raw ligt (op een feest dan hé). Wat Sickmode, Rooler, Purge, Adjuzt, Genox Mutilator Element momenteel bijv. doen is echt precies wat ik zoek op feesten.

Ik zie voor mij persoonlijk gewoon echt een splitsing tussen luister hardstyle en feest hardstyle. Maar vind dat er momenteel gewoon echt bakkenvol kwaliteit wordt geleverd aan beide kanten van het spectrum. Want bijv ook de extreem euforische kant Ecstatic, Adrenalize en Jay Reeve weten me op een andere manier weer enorm te prikkelen.

Ik vind dat we juist op een erg interessant punt zitten waar veel overlapping is tussen beide kanten. Is het de meest interessante hardstyle periode ooit? kun je over discussieren, maar het is lang niet meer zo voorspelbaar als dat het een jaar of 5 geleden was, en dat is in mijn ogen het grootste pluspunt.

Volledig mee eens!

Helemaal mee eens hierja.

Eens maar met een kanttekening. Het aantal artiesten dat er nu is, is heel veel groter dan 5 jaar terug. Toen deed iedereen ook vaak nog redelijk zijn eigen ding, je had nog wat labels die wel op een sound zaten. Nu heb je gewoon dat het overgrote deel van de artiesten een van de paar huidige trends volgen.

Toen ik de warm-up mixjes heb gemaakt heb ik ook door veel moeten spitten (vanwege van elke artiest een plaat er in) en ik merk in beiden euforisch en raw gewoon een ton aan namen die allemaal het zelfde klinken, veel meer dan de namen die er wel bovenuit springen.

Jay Reeve is ook wel een uitzondering daarin, maar ik merk zelfs aan de euforische kant dat het wel euforisch moet zijn waar je wat live mee kan. Denk dus aan Ecstatic, Primeshock, Synthsoldier, D-Charged, Adrenalize e.d. en in zekere zin ook namen als Devin Wild als je dat euforisch wilt noemen nog omdat er bijna altijd melodieen in zitten. Daar zit gewoon ook wat pit en energie in. Dat verschuift ook meer naar gewoon "hardstyle" imo. Je ziet het zelfs ook een beetje in de verschuiving naar wat nu populair is in hardstyle. Sub Zero Project, Ran-D, Rooler & Sickmode, Rebelion e.d. Dat is vele malen steviger dan de top pakweg 5 a 10 jaar geleden.

Aan de andere kant vind ik voor thuis Horyzon bijvoorbeeld ook heel tof. Live... ik weet het niet, het is heel veel break, super mooi, maar live sta je langer stil met je armpjes omhoog dat dat je echt aan het dansen bent op de muziek. Dat was toen ook zo toen Clockartz hun stijl veranderde met dat album. Ik heb het ook gehad bij KELTEK op Defqon.1 2018, de platen zijn leuk, maar live slaat het een stuk dooier dan je gemiddelde raw plaat. Al is dat bij KELTEK onderhand wat omgedraaid, dit jaar was hij op de main best tof.

En ergens heb ik er wel een beetje een hekel aan. Want mijn god wat heb ik veel troep horen langskomen bij de Indigo en Blue. En niks sprong er bovenuit, ik kon het niet van elkaar onderscheiden. Je hebt namen als The Gang, Genox, Mutilator, The Purge, Element, Adjuzt, Anderex e.d. die je er zo tussenuit pikt, maar daarvoor heb je 10x zo veel namen die weer een grote eenheidsworst zijn. Maar, ondanks dat werkt het wel beter op de dansvloer, en daarom zie je die verschuiving.

Het zelfde principe geldt ook in een zekere zin voor uptempo vs mainstream hardcore. Al heb ik voor zo veel kicks nog nooit mensen zo timide zien los gaan op de Yellow . Op zulke tempo's kan je soms ook gewoon niks dan wat heen en weer waggelen en kleine outbursts van hoepiehakken doen.

Dat deze Defqon.1 de minste muzikale editie is kan ik trouwens absoluut en bij verre niet inkomen.

Dat klinkt meer als een issue van de persoon zelf die een enorm beperkte smaak heeft en dan zo dom is naar Defqon.1 te gaan terwijl de line-up al lang en breed van te voren bekend is en de staat van de huidige muziek ook.

Ik ben absoluut geen fan van by far de meeste hedendaagse hardstyle en hardcore en heb me daar non-stop vermaakt met nog opties er naast waar ik me ook had kunnen vermaken.

Sorry, maar als je je niet kan vermaken op Defqon.1 dan is dat echt een jou probleem en jouw vrij specifieke of bekrompen smaak. Want aan de variatie en keuze ligt het niet.

Dennis ouwe reus, ik kan me helemaal vinden in je verhaal!

Al begrijp ik trouwens ook absoluut dat als je inderdaad helemaal niets kan met hedendaagse raw in de breedste zin van het woord, dat het vrij lastig is om het te ontlopen op Defqon als je puur voor de euforische namen komt. Indigo is gewoon het hele weekend 4 dagen lang rechtoe rechtaan raw zonder opbouw.

De blue is dat voor 75% van het weekend wel, misschien wel meer, de RED is op sommige dagen al flink gevuld met RAW namen.

Terwijl de UV al lang niet meer alleen euforisch is.

Dus ja, ik kan zeker ergens inkomen met de frustratie, maar dat wordt op hardtraxx wel vaak (door sommigen) meteen bestempeld als "de ondergang"

En om mijn rant/hersendiarree even voort te zetten, als je kijkt naar de populariteit van The Gang, ligt dat helemaal niet zo SUPER ver weg van bijv. een set van TNT. Af en toe een reverse, af en toe een gated kick. Beetje het hergebruiken van oldschool vocaltjes en sounds. Het groeit wat dat betreft ook gewoon best wel weer naar het midden toe. (uitersten hou je altijd).

Wat vinden jullie van de BPM verschuiving dan? Met namelijk de rauwere kant van Hardstyle schroeft het de laatste jaren op. Zo ontwikkelde het zich natuurlijk al (over de geschiedenis) van 140 > 145 > 150 > 155 en nu zelfs steeds meer tracks 160 BPM.

Als ik lekker aan het rammen ben vind ik het wel lekker als het wat sneller gaat hoor. Bij Ode to Delete op de vrijdag van Defqon mocht het BPM zelfs nog wat hoger dan dat het nu was en volgens mij was het ook al wel een redelijk tempo. Voor mijn gevoel ligt het BPM bij euforische hardstyle bij sommige sets ook wat hoger dan bij anderen (Primeshock zetten hem voor mijn gevoel vaak wel richting de 153 ofzo? Ongeacht het moment van de dag. Kan het ook mis hebben). Vind dit ook niet perse storend.

Ligt aan het moment, de artiest en de stijl. Oudere hardstyle heb ik t liefst rond de 145/150, euforisch tussen 150 en 155 in. Raw 155/160

Ik zal er ff op reageren gezien, hoewel je me niet quote, het aan mij is gericht.


Ten eerste: wat een belachelijke reactie in z'n geheel, letterlijk enkel gebaseerd op aannames. Mensen dom en bekrompen noemen is overigens altijd een goede manier om een discussie te beginnen.

Verder is juist het compleet tegenovergestelde het geval: de enige stage waar ik nog niet dood gevonden wil worden is de Yellow. Voor de rest: everything goes. Je hebt zelf een hele andere interpretatie gegeven aan "muzikaal minste editie" dan de oorspronkelijke intentie. Dat wil namelijk niet zeggen dat ik het compleet ondragelijk vond en mokkend op de grond heb gezeten met m'n armen over elkaar. In vergelijking met andere edities waar ik ben geweest vond ik dit muzikaal de minste editie. M.a.w.: over het algemeen, gekeken naar de edities waar ik bij was en de sets die ik heb bijgewoond, heb ik een betere muzikale beleving gehad dan tijdens dit weekend. Niet heel gek volgens mij, daar hoef je niet dom of bekrompen voor te zijn.


Ik zal even mezelf quoten uit het Defqon topic:

Muzikaal de minste editie =/= jezelf niet kunnen vermaken. Dat maak jij ervan.

De reden dat ik misschien je bericht niet goed heb doorgelezen is ook omdat ik je bericht niet goed heb doorgelezen. Dit was retorisch n.a.v. de meerdere berichten hier, in het Defqon.1 topic en andere toppa's/buiten Hardtraxx zelfs.

Je voelt je echter wel aangesproken of je denkt dat ik het persoonlijk tegen je heb. Terwijl je er niet onder valt volgens je eigen redenering/bericht? Waarom denk je dan dat ik je alsnog aanval/aanspreek? Omdat ik toevallig de zelfde woorden gebruik? Kan wezen dat ik die zin zag en dacht, ja dat bedoel ik, maar verder dan die zin heb ik niet gedetailleerd gekeken of hooguit je bericht snel overgelezen.

Als je het bericht uitgelegd wilt.

De staat van de scene en wat er op stages wordt gedraaid waar je niet bij staat of moedwillig niet heen gaat moet geen afbreuk doen aan je beleving van een festival. In elk opzicht is het gewoon je eigen fout omdat je (je is retorisch hier).

A. Je actief dingen opzoekt waar je je aan stoort terwijl het zeker op brede grote festivals vrij makkelijk te ontwijken is
B. Je bekend bent wat de staat is van alle muziek en de feesten, je weet anders ook niet waar je een hekel aan hebt
C. Je ondanks de twee bovenstaande factoren alsnog een ticket koopt en je zodoende zelf in de positie plaatst om je er aan te ergeren.
D. Je bent er en je hebt een ticket. Je hoeft het niet allemaal leuk en prima te vinden, maar je krijgt uitgebreid de kans om de muziek bijna compleet te omzeilen.
E. Ondanks D kies je er dan alsnog voor dat mee te nemen uit het weekend, dat zegt meer over de zuurtegraad van de persoon zelf (ja ik weet het, dat komt van mij), dan de (muzikale) kwaliteit van het feest/weekend.

Ga je naar een artiest en draait hij tegen redelijke verwachting in slecht? Wordt er niet naar de uitgesproken beloften en welbekende reputatie van een feest gedraaid? Kijk je ergens voor het eerst en valt het tegen? Fair deuce. Dat is gewoon jammer en doet afbraak aan een feest. Terecht om daar kritiek op te hebben of dat het gewoon je ding niet is.

Elk ander is gewoon oeverloos gezever en gezeik dat je aan je zelf te danken hebt maar waarvoor je al het andere de schuld geeft.

Bijvoorbeeld, tijdens N-Vitral & Dither op de Silver zaten meerdere mensen met ongenoegen naar ze te schreeuwen of middelvingers op te steken omdat ze te traag draaiden en niks bekends. Ze gaven de artiesten/het feest dus de schuld ondanks dat ze hadden kunnen weten dat ze niet zouden draaien wat zij dachten.

Ik ga zodoende toch ook niet naar Angerfist op de Black en boe hem uit omdat hij Maniac Killa en Strangle & Mutilate niet draait. Ik ga ook niet naar de Indigo toe in de verwachting dat ik alleen maar Spoontech-esque gated kicks ga horen. Ik ga ook niet naar de Black verwachtende dat ik uberhaupt iets onder de 170 bpm ga horen. En zo kan ik nog tig voorbeelden opnoemen. Maar toch doen mensen het, worden er boos om en gaan klagen. Terwijl het algemene kennis is en zodoende makkelijk te beslissen om niet heen te gaan.

Ik heb ook voor Main Concern op zondag een tijd in de Blue gestaan te wachten op ze terwijl Jason Payne draaide. De muziek die langskwam was echt afschuwelijk imo. Maar ik doe het mezelf aan, ik had ook buiten even kunnen chillen oid. Zodoende ga ik er ook niet over lopen zeuren.

DAT is waar het bericht op slaat. Niet op jou, of wel als je jezelf er in kan vinden maar dat kan ik niet voor je invullen.

160 bpm is het perfecte beuktempo. Factos.

Ligt aan de stijl, maar voor hedendaagse raw prima ja.

Melodieus e.d. gaat prima rond de 155, Beukraw 160 en dingen als Udex, B-Front, Futje Noize, D-Attack, Devin Wild, Voidax e.d. werkt het beste rond 158 imo. Liggende aan hoe oud het oude spul is werkt ergens tussen 142 en 153 het beste.

Moet wel zeggen, veel sneller en het gaat echt te veel richting wat hardcore is/was imo.