Discussie-topic

Produceren artiesten nu gewoon zelf niet wat ze willen en waar ze achter staan?? Ik ben het eens dat vrijwel veel nummers op elkaar beginnen te lijken. Maar ik kan me niet voorstellen dat artiesten bepaalde muziek maken zodat ze hun fans niet kwijt raken...

Ook als je inkomen afhankelijk is van boekingen en je boekingen voor een groot deel afhankelijk zijn van je producties?

Het probleem is ook een beetje dat er veel te veel mensen de muziek in gaan omdat ze "een passie voor muziek" hebben en het talent om aan knopjes te draaien, maar echt muzikaal (creatief) talent missen.

Terwijl ze technisch best goed kunnen zijn.. Eigenlijk zouden er toch gewoon dj duo's moeten komen tussen deze mensen en creative mensen met veel verstand van muziek zodat die 2 werelden beter gecombineerd kunnen worden? (Bijvoorbeeld zoals in Frontliner & Radical Redemption, daarmee wil ik niet zeggen dat radical een muzikaal drama is maar het is gewoon een voorbeeld tussen iemand die harde beats maakt en iemand die veel verstand heeft van melodieën)

Dit dus. Het internet staat vol met gecrackte software en op Youtube kan je duizenden tutorials vinden. Bijna alles wordt voorgedaan, dus iedereen die niet creatief genoeg is kan het na gaan maken.

Als ik voor mijzelf kijk luisterde ik voorheen toch bijna niets van talentjes, alleen als het bekenden waren of als het gepromoot werd door een grote artiest. Hieronder wat mij nu opvalt, en dat is niet echt onderhavig aan hoeveel huis tuin en keuken prutsers er rotzooi releasen;

1 a 2 jaar geleden ben ik vrijwel helemaal gestopt met mainstream te luisteren. Hierna pakte ik nog wel eens iets moois van FL/NC mee maar over het algemeen bijna niets. Ik luisterde eigenlijk alleen maar harder werk, vooral MiM/Fusion beetje TC/ST.

Nu, dus 1 a 2 jaar later raak ik langzaam aan lichtelijk uitgekeken op het hardere werk. Daarnaast maken de grote mainstream artiesten grote stappen, het gaat qua kwaliteit en sounddesign erg rap vooruit en het zal niet lang duren voordat de Amerikaanse markt echt bestormd zal worden. Er zijn echter een aantal elementen uit hardstyle verdwenen die het zo mooi maakte toen ik begon met luisteren. Zoals hierboven al omschreven.

Mijn hoop is nog steeds dat wat meer artiesten weer wat meer terugpakken naar die tijd, maar ik begrijp op zich wel dat dat er echt niet in zit.

We zijn naar mijn idee ook in een situatie beland waarin het baanbrekend is als je een collab doet met een artiest die niet zo voor de hand ligt. Katt Niall, een hardstyle met een hardcore artiest. Zelden komt er echter een echt 'nieuwe' plaat uit, vaker is het gewoon een slechte mashup tussen twee stijlen.

Het enige goede voorbeeld van een goed uitgevoerde crossover van de afgelopen tijd vind ik nog FL / RR.

Komt denk ik ook doordat er geen vinyls meer gedrukt worden. Door het digitaal releasen is het veel makkelijker om een plaat de deur uit te doen. En dat is de kwaliteit zeker niet ten goede gekomen blijkt wel weer.

Je kunt het tegenwoordig vergelijken met een jeugdopleiding van een voetbalclub. Zoveel mogelijk potentiële talenten binnen halen in de hoop dat er ooit eentje doorbreekt in de scene. Kijk naar een DWX/Scantraxx/A2/Fusion of een label als dat van Zatox of A-Lusion. Het kost vrijwel niks om ze hun nummers uit te laten brengen, dus lopen labels vrij weinig risico (op imagoschade bij kenners die alles bijhouden na).

Heeft A-Lusion een eigen label?

Lussive Music.

Al meer dan 30 releases ook. Serieus waar nog nooit van gehoord, en ik lees toch redelijk veel mee. Ik kan hetgeen PNRMX aankaart ook alleen maar beamen; het is teveel (van hetzelfde) om alles te volgen. Toch niet gedacht dat ik dat ooit over hardstyle zou roepen, ik dacht altijd wel dat je de leuke platen kon blijven filteren.

Ook helemaal mee eens. Niet musicaal pupliek blijft gewoon zien als gaos

Haha dat geluidsfragment van Lyst. Die 45 seconden leggen precies uit waarom ik deze muziek niet meer aan kan horen...
Wat de huidige raw mist, zijn nummers waarin geëxperimenteerd wordt, waarin je kan horen dat iemand zijn creativiteit heeft gebruikt. Zany - Psychedelic Trip bijvoorbeeld was een keihard nummer, maar daar zaten geen geforceerde schreeuwscreeches in of wat dan ook. Dat soort platen zijn er tegenwoordig niet meer. En als ze er zijn worden ze vaak ondergesneeuwd door de gigantische shitload nummers van al die derderangs amateurartiesten die net komen kijken met hun nummers waaraan het enige rawe is dat ze uit een rawe aardappel komen zo slecht klinkt het. Maar blijkbaar is daar behoefte voor dusja...

En wat Timothy over hardcore zegt kan ik op zich ook beamen. De enige vette plaat die voortkwam uit een samenwerking tussen een hardcore en een hardstyle-artiest van de laatste jaren was Inexcusable.

Wat mij ook al een tijd opvalt; de opbouw van platen is vaak saai en overeenkomend geworden. Als ik werk van voor 2010 erbij pak zitten er vaak nog echte mid-intro's waardoor je nog leuke kickswitches kunt maken bijvoorbeeld. Door dit gebrek is het voor DJ's vaak niet eens mogelijk om nog een interessante set neer te zetten als ze wat actueel werk willen draaien.

Als ik bijvoorbeeld Seven als voorbeeld neem. Een hit die waarschijnlijk nog tot aan Hard Bass op ieder feest gedraaid zal worden. Seven is opgebouwd uit eerst 32 tellen snares en vervolgens een break die je wel zult moeten draaien. Resultaat: iedere keer dat de plaat gedraaid wordt zal hij op dezelfde manier ingemixt moeten worden. Misschien is er nog een huis-tuin-en-keuken-DJ die er wat leuks op weet te verzinnen maar over het algemeen zal dat on stage niet gebeuren.



Ik heb er nu een hardere plaat bij gezocht, maar vooral in de hedendaagse mainstream is het echt ongelooflijk. Break Climax Break Climax Break Climax. Er is niet eens een mogelijkheid meer om eens iets door te mixen, omdat er gewoon niet meer plaat is. Elke 'mix intro' is ook gewoon 32x snare/clap en een overstuurde (en nog een zooi filters) kick voor mensen die niet kunnen tellen. Platen binnen 32 tellen gelijk leggen, en exact op de kick je crossfader naar de andere kant zwiepen en klaar is kees (DJ). Erg jammer.

Uiteindelijk met onderstaand totaalfalen als gevolg bijvoorbeeld.

http://www.youtube.com/watch?v=2IQi00S79cg&t=2m11s

Erger ik me inderdaad ook al tijden aan

Dat ligt ook aan het feit dat 90% van de platen niet meer de rechtlijnige 8x4 heeft zodra de midintro klaar is. Je ziet het ook bij je eigen voorbeeld waar die lach eigenlijk de flow uit de plaat haalt waardoor anders inmixen ook een stuk moeilijk wordt zonder ineens van heel druk naar heel rustig te gaan terwijl je een nieuwe plaat inmixt. Dus zijn de enige twee opties of de start van de plaat of de midintro. De midintro is nu ook al redelijk drukbezet qua arrangementen, dus tel uit je winst.

M.a.w. vroeger was alles beter

Ik ga er vanuit dat je met je verhaal bedoelt dat er geen andere manier is om Seven in te mixen aangezien je niet van rustig naar druk wil gaan gecombineerd met het feit dat de midintro redelijk drukbezet is. Indien ik je fout interpreteer moet je het zeggen, maar;

1) 90% van alle platen op dit moment wordt op een dusdanige manier geproduceerd dat er maar een manier is om ze in te mixen. Ik hoef hoop ik niet allerlei mainstream platen aan te halen om mijn argument te verduidelijken. Seven was de eerste bekende plaat die mij te binnen schoot.
1a) Waarom wordt 90% van alle platen die op dit moment worden geproduceerd op een dusdanige manier geproduceerd?
1b) Wat is het voordeel van een niet rechtlijnige 8x4 opbouw als dat alle mogelijkheden om anders in te mixen wegneemt. Vooral als je het combineert met het feit dat de meeste DJ's niet echt willen variëren.
1c) Het kan toch ook beide? Een simpele mid met een bekend geluidje zodat je die over de outro (of zelfs tweede climax) van een andere plaat heen kan leggen. Of een drukke mid die je over een simpele outro heen kan leggen. Er zijn echt talloze combinaties te verzinnen.

Nu nog een aantal vragen waar jij waarschijnlijk het antwoord niet op weet:

2a) Is het voor een DJ als E-Force leuk om het komende jaar ongeveer 100x Seven in te mixen (ervanuitgaande 1 boeking per weekend, en geen boeking waar hij hem niet draait)
2b) Is het voor andere DJ's leuk om Seven in te mixen?
2c) Is het voor het publiek (jij, ik .. anderen) leuk om straks als we hem genoeg hebben gehoord een variatie te horen in de manier waarin hij ingemixt wordt, of is het fijn om altijd uit het niets riedeltje te horen. Teasen is al bijna niet mogelijk. Of je moet de midintro gaan loopen ofzo.

Het kan aan mij liggen hoor, misschien is het smaak. Ik heb jou ook wel eens zien reageren dat je het voor lief neemt dat Technoboy zijn oude plaatjes geheel af laat draaien, ook al hoor je dan dus soms alleen een snare/kick. Misschien hecht ik zelf meer waarde aan verrast worden op een feest in plaats van 100x dezelfde plaat te horen, ook al is het m'n #1.

Mijn ervaring is echter dat het zowel op produceer als preform gebied een grote brei wordt. Het ene is echter een directe aanleiding voor het andere. Omdat er weinig platen worden geproduceerd waar je lekker mee kunt mixen wordt het on stage ook nooit meer een 'verhaal'. Het is plaat 1, plaat 2, plaat 3 een beetje klooien met de phaser en de handjes in de lucht. Je kunt dan aan de ene kant zeggen dat het niet aan de DJ te wijten is, je zou ook toe kunnen geven dat er in de studio te weinig aandacht wordt besteed aan het feit dat een plaat ook nog steeds gedraaid dient te worden..

't hoeft echt geen plaat van 10 minuten te zijn, maar 4x8 snares/claps en een kick om de overgang de indiceren is gewoon te schamel om de setjes interessant te houden. Zet voor de aardigheid The Pitcher - I Just Can't Stop eens op. 4x8 en vervolgens een degelijke kick. Nu heb je ineens 4x zoveel opties (over outro, outro over deze etc.), en dan zijn we nog niet eens bij de mid (die in dit geval ook nog eens in te mixen is.

Zodat DJ´s de hele plaat draaien in plaats van maar de helft? Herkenning qua intro omdat er geen tweede plaat achter zit? Vraag het een producer, het is zijn keuze.
Omdat de meeste DJ's niet meer doen dan zo inmixen. Is ook niet verplicht, maar het limiteert je opties inderdaad wel als je er iets leuks mee wilt doen. Hardstyle was sowieso al niet het genre voor spelen aangezien de meeste tracks wat verhalend zijn.

Zeker met je eens. Deze combinatie is alleen het meest gebruikt en waarschijnlijk ook het makkelijkst te mixen. De acts worden afgerekend op producties en niet op mixen. Ik vind het ook wel eens jammer, maar het is uiteindelijk toch de keuze van de producer.


Zeker niet alles. Sounddesign is hard vooruit gegaan en er worden leuke nieuwe dingen uitgebracht. Het oude en het nieuwe hebben mooie dingen, al lijkt het nu moeilijker te vinden.

Beide in mijn optiek (op de lange duur) nadelen, en het lijkt me als DJ ook niet echt leuk.

Begin me alsjeblieft niet over de communicatie tussen fans en DJ's. Wat mij betreft is dat eenrichtingsverkeer dat zich vooral beperkt tot momenten dat er geluisterd, gestemd, geliked, geshared of gestemd moet worden.


Is dat onderhand een gevolg of een aanleiding voor de manier van produceren op dit moment?


Dit is wat mij betreft niet een nadeel, hierdoor kunnen platen binnen het genre juist zoveel sfeer bevatten. Aan de andere kant maakt het setjes zo ongelooflijk statisch.


Raar eigenlijk, als je bedenkt dat artiesten tegenwoordig (bijna) hun gehele inkomen uit boekingen moeten halen.

Ik vind het misschien nog wel schrijnender dat het publiek dit pikt dan dat er zo wordt gedraaid..

Dit is ook weer aanleiding en gevolg in een. Eigenlijk een beetje door wat Khadber aangeeft; De acts worden afgerekend op producties en niet op mixen. Als het publiek het al opvalt kan het ze weinig schelen.

Er zijn in de raw genoeg platen waarbij je redelijk leuke overgangen mee kan bedenken, maar het is niet altijd even makkelijk. Bij sommige platen is het inderdaad ook nauwelijks te doen, of je moet al behoorlijk goed met loops om kunnen gaan. Maar dat zou je van bepaalde dj's die (bijvoorbeeld) al 10 jaar in het vak zitten toch wel mogen verwachten? Ik was een paar week geleden naar Decibel en ik heb een heel weekend lang niet 1 keer écht interessant mixwerk gehoord.
Het kan echt wel, ook met veel 'raw' platen van nu, maar niemand doet het gewoon meer omdat het niet nodig is o.i.d. Heel zonde. Als er iets is waardoor ik in een goeie stemming kom op het feest is het een goed uitgevoerde, gewaagde overgang die lekker klinkt.

EDIT: Bovenstaande is niet helemaal waar, Frequencerz haalden op de mainstage weer hun trucje met Warface - Schizophrenics en Titan - Clap You uit. Dat is nou wat ik graag hoor, het is geen overgang ofzo en ook helemaal niet noodzakelijk, maar het geeft tenminste iets speciaals mee. Dat onthoud je ook veel sneller, enige moment van het hele weekend dat ik het mixwerk heb onthouden

Adaro had hier en daar ook weer van die leuke truckjes die hij altijd doet als hij moet draaien, maar inderdaad op die set na is er de hele dag gewoon heel standaard gemixt.