zeke schreef:
Een uur lang typisch headhunterz gepraat over z'n hart volgen, wat goed voelt en hoe dankbaar hij is.
Allemaal prachtig hoor, en prima dat ie zo zelfverzekerd z'n keuzes maakt ipv doormodderen met iets wat geen voldoening meer geeft.
Maar als dan op het eind eindelijk de vraag komt naar het Project One album, krijg je een simpel kort antwoord. Had liever dat ie daar dan eens wat dieper op ingaat, waarom het blijft liggen, wat ze tegenhoudt om te releasen. Dat lijkt me interessanter dan dat emotionele gedoe.
Het is inderdaad kenmerkend voor hem. Ik kan er zelf ook niet zo goed tegen, maar ik merk dat anderen er niet zo zwaar aan tillen. Ik kan niet goed inschatten hoe druk die jongens zijn met het hele merk rondom hun als persoon en vul vaak zelf in dat het allemaal wel meevalt. Het lijkt mij dat ze echt niet iedere week in het vliegtuig zitten en genoeg hebben verdiend om de luxe te hebben om een tijdje met iets minder rond te komen. Andere artiesten kunnen wel de samenwerking opzoeken, dus waarom dat P1 lastiger is, is dan vaak de vraag die bij mij opkomt. Mijn insteek zou zijn: waar een wil is, is een weg. Maar het blijft bij Headhunterz altijd vaag, maakt een grapje, gaat weer op het gevoel zitten en spreekt zichzelf inderdaad regelmatig behoorlijk tegen. Hij laat voor mijn gevoel niet het achterste van zijn tong zien en dat is zijn goed recht, maar ik zou gewoon zeggen waar ze tegenaan lopen. Het is gewoon heel bijzonder heel lang dit allemaal wel niet in beslag neemt. Maarja, wie ben ik? Deze man heeft wel een ongelofelijk talent om prachtige dingen te creëren en we kunnen niks anders doen dan geduldig afwachten. In de tussentijd zijn er genoeg andere dingen waar je je een stuk drukker over zou kunnen maken en gaan andere artiesten gelukkig gewoon door met goede muziek maken.