Doorbraak Dance in Amerika

Interessant artikel dat in Wist-je-dat gepost stond, heb er maar even een topic van gemaakt, voordat men weer begint te zeuren dat het geen wistjedatjes zijn. Vooral het laatste deel gaat over de hardstyle.

De dancemarkt is in beweging. Aan de ene kant is de muziekstijl (in de brede zin) populairder dan ooit, aan de andere kant moeten sommige festivals hun opzet stevig heroverwegen. Extrema Outdoor ging op de schop, Dance Valley heeft het moeilijk, Rockit Open Air verdwijnt zelfs. Dat komt door de crisis, door het overaanbod, maar zeker ook door de zuigende kracht die Amerika op dit moment heeft. Elektronische muziek beleeft daar een grootse doorbraak. Nederlanders hier volgen het met argusogen, of ze zorgen dat ze erbij zijn.

Las Vegas, 8 tot 10 juni. Het Electric Daisy festival trekt drie dagen achter elkaar maar liefst 100.000 bezoekers, met een line-up waar je mond van open valt. David Guetta, Will-I-Am, Richie Hawtin, Knife Party, Flux Pavilion: iedereen is daar. Niet in de laatste plaats een hoop Nederlanders, uit zo’n beetje elk denkbare genre. Trancegiganten Armin van Buuren en Tiësto, drum ’n bass Groningers Noisia, rijzende ster Afrojack, techno-dj Joris Voorn, zelfs hardstyle-dj’s als Zany en Headhunterz. “Ik ben er wel trots op dat Nederlanders zo’n grote rol spelen bij de doorbraak in Amerika”, zegt Siem Nozza van Extrema, de dance organisatie achter onder meer Solar Weekend en XO Live (voorheen Extrema Outdoor).

Tiende versnelling
Ook Maurice Spijker van Mojo concerts volgt de ontwikkeling met grote interesse. Hij houdt zich in Nederland bezig met boekingen op eigen festival 5 Days Off, Pitch en Lowlands, aangevuld met boekingen voor andere festivals en het clubcircuit. “Ik zie een nieuw soort beleving ontstaan. Kids groeien nu op met dance. Knife Party, Skrillex en Afrojack zijn helden voor ze. Ze willen posters van die jongens aan de muur hebben. Je ziet dat de bedragen die voor de grote jongens betaald worden explosief stijgen. Over een paar jaar kun je misschien de vraag stellen: wie is de grootste artiest ter wereld, U2 of David Guetta? Het meest interessant vind ik dat die ontwikkeling over de volle breedte plaatsvindt. Elk genre levert grote namen op. Ook dubstep, ook techno, dat al jaren meedoet. Op 5 Days Off bijvoorbeeld waren techno-dj’s Dettmann & Klock een van de heetste artiesten.”

Onlangs kondigde Michael Rapino, grote baas van moederbedrijf Live Nation aan extra te willen investeren in de dancemarkt, onder meer met eigen evenementen. Ook bij Mojo in Delft wordt de dance-hoek uitgebreid. “Feit is dat dance is Amerika op dit moment in de tiende versnelling gaat. Veel acts gaan daar ook gewoon echt op tour, los van de festivals. Kijk naar de agenda van bijvoorbeeld Noisia en Afrojack. Het buzzt enorm. Maar ook hier gaat het goed. Wij zitten nu met drie fulltime dance-boekers en twee assistenten, plus een aantal boekers die er tegenaan schuren. Ron Euser boekt een aantal dance-gerelateerde live-acts. Jeps Salfischberger komt meer uit de punk-hoek, maar Skrillex zat tot niet al te lang geleden nog in een emocore band.”

Sky-high
Oftewel: genres vloeien in elkaar over. Dance maakt een cross-over richting rock, maar belangrijker nog: richting pop. Dat gebeurt vooral in Amerika met artiesten als David Guetta en onze eigen Afrojack, die door iedere hiphop- en r&b ster benaderd worden voor producties. “Voor artiesten die pop geworden zijn gaan de prijzen sky-high”, zegt Nozza. Zijn festival XO Live slaagde er als enige in David Guetta te boeken. “Het was een heel gedoe om hem te halen. Uiteindelijk is het ons gelukt, ondanks dat andere festivals meer geld boden. Guetta vindt Nederland belangrijk. Hij wil graag in Nederland optreden.”

Q- Dance
Extrema koos er dit jaar voor de opzet van zijn festival te veranderen, door op te schuiven richting de popcross-over (belangrijkste boeking op dat vlak: LMFAO) en meer live-acts. Dat lijkt gewaagd, met de groeiende concurrentie uit Amerika. “Je moet het hoofd boven het maaiveld uit durven steken”, zegt Nozza. “Je moet visionair durven zijn en voorop lopen. We houden het goed in de gaten. Eind dit jaar ga ik twee maanden naar New York om alles goed te bekijken. Ik denk niet dat de festivalmarkt echt onder druk staat. We zijn alleen wakker geschud. Je kunt niet meer op je lauweren rusten, ook wij niet. Zelf waren we eerlijk gezegd ook wel klaar met tien stages waar niets op gebeurt. Dj’s komen met een stickje muziek, en dat is het dan.”

Vraag-aanbod
Dat innovatie loont ziet ook Maurice Spijker, die vorig jaar voor het eerst festival Pitch organiseerde in de Westergasfabriek in Amsterdam. Dat was zo’n succes dat Spijker dit jaar hoopt te kunnen groeien van 4.500 naar 8.000 bezoekers, met als uiteindelijke doel zo’n 15.000. “Er blijkt een markt voor credible dance waarin ontwikkeling plaatsvindt. Zeker als die op een kleinschalige manier gebracht wordt. Kleinschalig is inderdaad in Nederland de trend, maar je moet je daar ook niet blind op staren. Grote festivals trekken ook nog altijd veel publiek.” Wat de grote doorbraak in Amerika voor de Nederlandse markt gaat betekenen, is volgens Spijker moeilijk te zeggen. “Artiesten kijken meer dan ooit welke periode in hun agenda ze vrij moeten maken voor Amerika. Nu merk ik dat voor Lowlands nog niet heel erg, maar dat zal in de komende jaren steeds sterker worden. Aan de andere kant: door de enorme populariteit kunnen ook heel snel nieuwe acts uitgroeien tot headliner. Misschien groeit het aanbod wel met de vraag mee.”

Dat Nederlanders goed meedoen aan de top is geen nieuws. Trance-dj’s als Armin van Buuren, Ferry Corsten en Tiësto hebben al jaren voet aan de grond in Amerika. Acts als Noisia, Afrojack en Laidback Luke zijn goed bezig. Op het Electric Daisy is nog een opvallend genre aanwezig: hardstyle. Een typisch Nederlands subgenre, in ons land groot gemaakt door Q-Dance, onder de paraplu van het grote ID&T. Het bedrijf zal dit jaar voor het eerst een eigen podium hosten tijdens Electric Daisy in Vegas. Nederlanders als Zany en Headhunterz zijn daar grote trekkers. “Het is niet het grootste podium, maar er kunnen nog altijd 20.000 mensen bij dansen”, zegt Rogier Werver van Q-Dance. “Het is voor ons ook heel spannend. We stappen straks met het hele team in het vliegtuig en kijken of we de Amerikanen kunnen laten stampen.”

Retecommercieel
Q-Dance heeft in Nederland jaren ervaring met grote producties als Defqon en Qlimax. Dat leverde fans op uit de hele wereld, zegt Werver. “We merkten dat op de eerste editie van Mysteryland in Chili vorig jaar, waar het Q-stage uitgroeide tot het populairste van het hele festival. We zagen mensen met zelf gemaakte vlaggen en kleding met ons logo. Ons publiek is zeer dedicated. Voor hen was het de eerste mogelijkheid om er bij te zijn. Veel van onze artiesten treden nu al veel op in Amerika, maar op zo’n festival is het echt nieuw.” De belangrijkste ontwikkelingen zitten niet direct in de hardstyle hoek, realiseert Werver zich. “Maar de groei is enorm. Een paar jaar geleden hoorde je in winkels nog hiphop en rock, nu hoor overal electro uit de boxen knallen. Je merkt wel dat de echt harde jongens het lastig hebben om voet aan de grond te krijgen. Wij Nederlanders houden echt van hard, dat werkt internationaal niet.”

Toch wordt door de achterban van Q-Dance met enige scepsis naar de nieuwe ontwikkelingen gekeken, merkte Werver. “Wij hadden verwacht dat onze achterban de vlag uit zou hangen toen we het nieuws bekend maakten, maar dat lag toch anders. Je zag behoorlijk wat reacties a la: ‘blijf van onze muziek af, dat is onze sound’. Mensen zijn bang dat het vercommercialiseert door het succes in Amerika. Het is een rare balans. Als je feesten geeft voor 30.000 mensen, zoals wij doen, ben je natuurlijk retecommercieel bezig. Tegelijkertijd is de manier waarop wij werken heel belangrijk geweest. We hebben bijna nooit geadverteerd of grote media opgezocht. We hebben altijd geaarzeld om grote merken als Coca Cola bij onze evenementen te betrekken. Het is allemaal vanuit de scene zelf gegroeid.” Zelf denkt Werver er heel anders over. Hij is trots dat de muziek én de professionele expertise uit Nederland zo gewild zijn. “Wij zijn een klein landje met een grote bek.”
http://3voor12.vpro.nl/nieuws/2012/juni ... markt.html

Wat ik mij afvraag is wie van het publiek zich in godsnaam druk maakt of Q-dance wel of geen deal sluit met Coca Cola of een ander groot merk. Terwijl op het muzikale gebied, waar juist de meeste tegenstand is, Q-dance er totaal geen moeite mee heeft..

Was dat ook niet de kant waar die Linda (of hoe ze ook heet) van Q-Dance?

:') Ik mag toch hopen dat we over een aantal jaar niet 'gewend' zijn aan bende als LMFAO op defqon of waar dan ook...

Ik, ben meer een pepsi man

Dat bedoel je toch Thijssie?

Totaal begrijpelijk dat Q-Dance naar Amerika gaat terwijl er genoeg mensen hier zijn die er sceptisch over zijn. Prachtig man! Alleen moeten ze wel zorgen dat het niet door elkaar gaat lopen, de line ups voor Amerika en Europa. Hier zal het toch wel een stukje harder mogen. Maar dat is aan Q-Dance om er mee om te gaan.

Moet het nou altijd over drugs gaan bij jou.

Ja.

Als we het eens van de positieve kant bekijken, als Amerika helemaal groot en booming is, zal er dan in Nederland wat meer variatie in de lineups komen? Gezien de grote name op een bepaald moment liever in Amerika staan dan op een festivalletje hier.

uit het wistjedat-topic:





Laat ik het even toelichten.

Persoonlijk heb ik zelf eigenlijk géén negatieve ervaringen met q-dance. Het zit organisatorisch (bijna) altijd goed in elkaar en de producties die ze neerzetten zijn waanzinnig dik. Daarnaast zie ik dat q-dance als een grote organisatie toch heel dicht bij haar bezoekers staat en daarmee waanzinnig goed is op het gebied van klantenbinding. Als je als bezoeker een vraag hebt vlak voor een feest, en je stuurt een mailtje naar q-dance, krijg je altijd netjes een mailtje terug en Q-dance met een goed en eenduidig antwoord.
Q-dance is actief of fora's als Partyflock etc om zwart-handelaren voor de grote feesten te onderscheppen, maar daarnaast geven ze ook reacties als je je kaartje op een eerlijke manier verkoopt (persoonlijk ervaren op partyflock). Ze zijn altijd bezig met de mensen die het meest liefhebber zijn, in hun ogen, het meeste kans te geven om naar een populair feest te komen (acties zoals: een unieke code voor defqon als je meer dan 6 keer een kaartje voor een feest hebt gekocht bijvoorbeeld). Dit laat zien dat Q altijd erg bezig is met haar bezoekers en wil het hen dus ook altijd zo aangenaam mogelijk, en is dus bereid om 'the extra mile' voor haar klanten te gaan. Q-dance is ook zeer actief op social media, retweet dingen van mensen en reageert op FB-berichten, andere organisaties doen dit vele malen minder in mijn ogen en hier blijkt dus maar weer dat de bezoeker centraal staat in de bedrijfsfilosofie van Q.
Ik denk dat dit topic weer vol geschreeuwd gaat worden met teksten als: Commercieel, te duur, winstoogmerk en monopolistische maffiabende. Deels is dit waar, Q-dance is commercieel (wordt toegegeven in het artikel) en dat vind ik zelf niet raar, ze hebben een juweel in handen en zijn wereldwijd de bekendste organisatie op het gebied van Hardstyle, de kaarten voor de feesten zijn duur maar ik ben zelf zeer bereid deze prijs te betalen aangezien ik wéét dat mijn avond waanzinnig gaat worden en ik zie hoe dedicated q-dance is naar de fans toe, alleen al vanwege dat feit ben ik bereid meer te betalen. Dat Q-dance een boevenbende is die dingen op wil dringen aan haar fans ben ik het niet mee eens, ze zijn constant op zoek naar vernieuwing en ik zie Q-dance als een pionier op het gebied van Hard-dance feesten (Q-dance begon met een camping, B2S doet het na. Q-dance begon met foto's/krantjes uitdelen na een feest, B2S doet het na etc.). Verder denk ik dat je vernieuwing alleen kan doorvoeren door het in de praktijk te brengen en dus op feesten moet uitproberen, maar ook de feedback van je klanten moet aanhoren en toegeven dat iets niet werkt als dat zo is. Q-dance doet dit in mijn ogen uitstekend (Qlimax podium weer op de korte zijde om maar een voorbeeld te noemen).
Dit zijn eigenlijk de hoofdredenen waarom ik vind dat q-dance altijd erg goed voor haar bezoekers zorgt en hen altijd het beste van het beste wil geven.

Denk het wel, waarschijnlijk worden de DJ's ook duurder door die internationale bekendheid. Waardoor misschien meer 'onbekende' DJ's geboekt gaan worden. (Of de kaartjes worden duurder maar laten we dat maar niet hopen).

Ik denk dat dat vanwege de marketing van Coca-Cola is, als Q-dance een contract afsluit voor defqon met coca-cola, dan zal coca cola natuurlijk het niet aan zich voorbij laten gaan te laten zien dat ze op defqon staan (je praat toch over 50.000 man, met daarbuiten nog de aftermovies, radio-shows etc. Die zullen zeker iets gaan doen om de focus op defqon te gaan krijgen en dit te laten zien.

dit sowieso! Toch heb ik mijn achterhoofd dat het steeds meer andere kanten op schuift! Ik hoop hierdoor niet dat het voor nederlandse organisaties te duur wordt om dj's te gaan boeken, aangezien de prijzen ook wel omhoog zullen gaan!?

Waarom zou het hier een stukje harder mogen? Ik denk Lyst wel gelijk heeft met het feit dat de line-ups hier waarschijnlijk wat gevarieerder worden als veel bekende DJ's hier wat vaker in de US gaan draaien, maar dan hoeft het toch niet per sé harder? Nieuwe mainstream namen kunnen zich hier toch ook prima ontpoppen?

Q houdt hier de relatief kleinschalige feestjes en in het buitenland pakken ze massaal uit om het grootste deel van de winst binnen te slepen. Vind ik prima.

Eerlijk gezegd boeit het me helemaal niet of ze daar in Amerika wel of niet van dit soort feesten heeft en wat voor artiesten er draaien. Daar zal de situatie hier in Nederland denk ik niet van veranderen. Dat het allemaal groter en bekender wordt is al een tijdje bekend. Waar ik wel op hoor is dat we hier in Nederland (eindelijk) op ons hoogtepunt zitten. Iedereen die een keer een dagje naar een festival gaat, maar er verder niet zoveel mee heeft, zal toch een keer wat anders vinden. Tuurlijk zullen er een hoop bij blijven. Maar ik vertik het gewoon om 70 euro te betalen voor een feest waar uiteindelijk maar 1 area boeiend is. Dan kan ik beter naar een kleiner feest met dezelfde line-up gaan, scheelt me een hoop geld.

Maar goed, om nog een beetje on-topic te blijven. Voor mijn part krijgen ze daar ook elk weekend een festival, als dat maar niet de situatie hier in Nederland verslechterd.

De hoeveelheid mensen die op de q-stage kunnen daar ligt dacht ik rond de 20.000, 3 dagen, das alsnog kleiner als een defqon hoor

Als een Headhunterz veel te duur is voor feesten in Nederland mogen ze van mij namen als Clock Kid vaker boeken haha.


Stukje harder dan in Amerika bedoel ik. Neem aan dat het toch wel iets softer zal worden om het grote publiek in Amerika voor zich te winnen. Moet het in Nederland minimaal op het zelfde niveau hardheid blijven.

Meh hier hou ik niet van. Laat Hardstyle een Europees genre blijven. Australische, Amerikaanse moeten maar hier komen draaien.
Winstpakkerij met als gevolg een verkoting van de stijl zie ik niet zitten. Je zult bv. maar een house/electro addict geweest zijn 10 jaar geleden, nu luistert iedereen het, komt het op de radio en is het publiek op zulke festival 99% dagjesvolk (waar ik overigens niets op tegen heb).
Maar laat dat niet met hardstyle gebeuren (is al wel te laat na deze stap)

Dat zie ik ook niet als een nadeel inderdaad. Nou gaat het me hier niet op Clock Kid, maar als een artiest te veel kost voor een (middelmatig) nederlands festival/feest dan maar wat kleinere artiesten boeken. Zorgt denk ik wel wat voor een gevarieerde line-up tussen al die festivals die we hier hebben.

Tuurlijk, helemaal gelijk in! Maar er zijn ook grote dj's die dan een gemis kunnen zijn! En ik trek hier geen conclusies dat volgend jaar elke gevestigde naam in de scene in amerika woont hoor, maar ik zou er niet meer raar van staan te kijken!

Ook wel weer goed, krijg je hier misschien minder rare buitenlanders op een feest

Dat zou natuurlijk wel een utopie zijn, Q-dance op heel veel verschillende plekken in de wereld en zo dus de verspreidheid van de mensen houden, en dus de scene redelijk underground houden in veel verschillende landen. Een soort crowd-control!

Precies, gevarieerdere line ups, ben wel benieuwd hoe zich dit ontwikkeld. Eigenlijk maakt het me niet uit als we Brennan Heart, Frontliner en Headhunterz kwijt raken aan Amerika.

Brennan heart mag van mij sowieso naar Amerika en daar blijven .