Relatie-topic

Bij mij is het wel heel complex...

Sinds ik klein was, laat ik meestal de mensen lachen om trucjes, stommiteiten, ongewone bewegingen of wat dan ook.
Blijkbaar vonden ze het in het middelbaar zonodig om mij daarvoor met alles uit te schelden, te beroven, af te persen en soms geweld te gebruiken.
Meestal vocht ik wel trug, maar alleen tegen 5 man die twee jaar hoger zaten en in feite bijna allemaal 4 jaar ouder waren, werd het meestal niks...
Behalve in het 4e en 6e jaar, dan had ik er weinig of geen last van.

Sinds die tijden verloor ik veel vrienden (andere school, vrienden gingen met andere mensen om die ik niet mocht...), nu heb ik nog maar 4 a 5 echt goeie vrienden.
Alle anderen moeten blijkbaar niks van mij weten, steeds als ik probeer contacten te leggen met wie dan ook. Is er GVD ALTIJD iemand die het onderwerp verneukt en mij opeens begint lastig te vallen met wat dan ook. (vragen wat ik hier doe, spontaan uit te schelden, of idiote opmerkingen over mijzelf..)
Wanneer dit dan gebeurt, reageert de persoon of personen met wie ik aan het praten was, maar is toch afgeleid en uiteindelijk loopt iedereen of deze enkele persoon weg met de kloot*** die het zonodig vond mij lastig te vallen.
Steeds als dit gebeurt, kan ik ieder moment ontploffen en naar die persoon (die mij lastig viel) naar de keel vliegen of hem de kop inslaan. Jammer genoeg heb ik het lef niet om dat uit te halen...

Zelfs nu... Voelt het of ik mijn echte vrienden langzaam aan het kwijtraken ben. Ik weet niet waarom, maar het voelt net zo, terwijl we het deze tijd vrij goed hebben (meestal toch).
Ik weet niet of ik dat nog wel tolereer... Moest dat echt gebeuren, sluit ik mijzelf echt op en ga enkel nog buiten om te werken of sporten (alleen), of mss om boodschappen.
Sinds vorig jaar begint alles wat harder tegen te steken. Ik probeer mij er niets van aan te trekken, maar ik kan het niet ontkennen dat het net lijkt of ik vervloekt ben ofzo...

Dat terzake, heb ik door de jaren heen ook nooit een vriendin gehad, nooit niet. Meestal probeer ik geen contact te maken, want het is net alsof ik weet dat ze mij toch afwijzen of negeren of het meest logische: uitlachen en mij belachelijk maken door allerlei leugens over mij door te vertellen.
En die enkele keren dat ik het echt probeerde, probeerden ze naar mij te luisteren, maar meestal werd hun aandacht weer afgeleid en deden ze weer wat anders.
Ook al waren er soms leuke momenten, wanneer ik ze een volgende keer sprak was hun reactie alsof ze mij niet kenden wanneer ik tegen hen praatte.

Dat heb ik ook al bijna opgegeven, ben wss toch altijd kansloos, maar mocht het ooit zijn dat ik iemand ontmoet waarmee ik écht fatsoenlijk naartoe kan luisteren en mee praten, dan zal ik het niet opgeven (hopelijk...)

Het feit is dat ik steeds meer en meer vertrouwen in mensheid verlies, waarom kom ik altijd de slechte mensen tegen, waarom willen er gewoonweg bijna geen mensen met mij omgaan ???
Misschien ben ik degene wel die de negatieve energie ofzo uitstraalt, maar ik kan mij niet voorstellen dat dat zo is. Heb altijd respect voor iedereen (behalve voor de slechte mensen in mijn ogen), ben altijd vriendelijk tegen onbekenden, help mijn vrienden in nood, ben vrijgevig en wat dan ook...
Dat doet er nu minder toe, maar ik ben bang voor wat de toekomst brengt...
Maar zolang ik mijn 2 dromen nooit vergeet en hiernaar streef, geef ik nooit de moed op.

Typ dit toch omdat ik mij weer depressief voel, ook al kan ik het tegen mijn vrienden zeggen, ik wil niet dat zij hun daarover zorgen maken of hun energie er moeten insteken.
Heb al meerdere malen op fora mijn gedachten uitgetypt, en ik moet zeggen dat het toch iets oplucht... Ik zie dat ik nog niet al te veel tekst heb, maar ik denk dat dit het zowat samenvat

Zou je niet naar een psycholoog gaan of iemand die je hiermee verder kan helpen?

Ik weet niet wat voor opleiding oid je doet, maar bijv. naar een school gaan buiten je dorp/stad. "Fresh new" beginnen?

zullen we gewoon met zn allen een keer ergens hardtraxx op een zondag en elkaar psychologisch helpen?
we weten allemaal veel raad en de responsetime hier is lang.

waarom niet een keer afspreken om elkaar in het echie te helpen?

Opzich nog niet zo'n verkeerd idee.
Ik heb al moeite om over me gevoelens te praten, laatstaan via internet.

LOL, ik zit niet meer op school, maar ik kom steeds die k*tmongols tegen vanop school, maar op mijn werk is alles in ieder geval veel fijner, daar zitten tenminste fatsoenlijke mensen.

1. je zit met het probleem dat we allemaal verspreid in dit land wonen, dus krijgen we eerst een jaar durende discussie waar we het moeten houden.
2. denk dat iedereen hier zo openhartig praat omdat het online is, dus (vrij) anoniem.

Wat nou anoniem ??? Denk je echt dat ik mijn tijd in al dat getyp ga steken voor niks ofzo ?? Voor mij part mogen ze alles van mij weten, zelfs als ik dit IRL vertel, mss zijn er dan toch mensen die mij (proberen) te begrijpen.

Wow rustig, is niet slecht bedoelt ofzo, maar ik merk van mezelf dat ik makkelijker me hart lucht op het internet dan in persoon...

Ik denk dat je het beste bij vrienden terecht kan of vertrouwenspersonen met dit soort gevoelens.

Alhoewel ik best wel in ben voor een meeting wat dat betreft.

@Ox_Ite, Ik begrijp hoe je je voelt, heb namelijk zelf ook zoiets meegemaakt.
Ook dat mensen niks van me moesten. Dus had ik ook hetzelfde met meiden, heb ook heel vaak gehad dat ik dacht dat ik mensen kon vertrouwen, maar dat het niet zo bleek te zijn (egt heel veel, tot het punt dat ik niemand meer vertrouwde)
Ik had ook zoiets van straal ik negatieve energie uit ofzo...
Terwijl ik altyd gewoon vriendelijk was. Ik heb ook een punt dat ik gewoon nul vrienden had (verhuizen naar ander land waar het begon, toen weer terug verhuizen waar het een tyd goed ging maar daarna weer helemaal tot de bodem gezakt)

Ik heb in die tyd afleiding gezocht, draaien en daarna producen erbij, wat nu me passie is.
me echte vrienden die ik nu heb ken ik door de hardstyle. Allemaal dj's/producers, vrijwel allemaal 4 jaar ouder als mij omdat ik daar het beste meekan opschieten.
op school heb ik niet egt vrienden... wel heel veel mensen waar ik mee omga en die mij ook mogen. maar die vertrouw ik niet 100% (in het leven heb je ook eigenlijk maar weinig egte vrienden, je hebt veel kennissen. Maar weinig vrienden)

Maar je moet de moed nooit opgeven, eens draaien dingen bij voor je. Ik dacht toen de tyd dat ik nooit een vriendin zou krijgen, om eerlijk te zijn dacht ik dat nog steeds toen alles bij gedraaid was voor mij.. Omdat ik gewoon veel moeite had met contact maken door alles wat er in het verleden was gebeurd..
Ik heb pas sinds vorige maand toen ik op vakantie was egt een leuk meisje ontmoet (ook weer 2 jaar ouder als mij) Ik had dat egt niet verwacht..
Toen ik haar voor het eerst zag dacht ik van die is veel te hoog gegrepen voor mij, zij is egt heel knap en lief.
Maar dus het moed bij elkaar gebracht om een gesprek te beginnen (dankzij een vriend en een paar biertjes) en heb toen de hele nacht met haar zitten praten, en de volgende avond uit geweest met haar...
En nu ik terug ben spreek ik jaar bijna elke dag, en ze vind mij ook heel leuk. Binnenkort weer bij haar langs.

Maar wat er ook gebeurd... hoe ondergewaardeerd je je ook voelt, jou tyd komt! miss duurt het een jaar, maar dan heb je ook wat!

ox_ite, het lijkt misschien of er allemaal gene hoop meer is.. maar niets is minder waar... feit: 80% van de vrouwen vallen op iq loze machos... waarom? omdat ze van het idee houden dat er iemand macht over ze heeeft. die komen er na misbruik etc wel achter dat dit niet de weg is..

MAAR er zijn ook zeker de uitzonderingen, meiden die wel geven om innerlijk en het goede wat een persoon in zich heeft.. en die kan zomaar in je leven komen wanneer je het niet verwacht, op het moment dat dat gebeurt heb je schijt aan al je verleden want als er iemand van je houd krijg je zelf vertrouwen.

t komt vanzelf geloof me, en uiteindelijk is het al die tyfuszooi waard geweest

Dat heet geen zeuren, dat heet jou voor de ZOVEELSTE KEER met je neus op de,feiten drukken en de ZOVEELSTE poging om jou je ogen te laten openen en je laten inzien dat je die ..... moet dumpen. Door onderandere het xtc verhaal.

Sappig

Ga dat lekker thuis uitvechten ofzo

Zijn julie toevallig familie?

Broewrtjengz

@ pommer: dat probeer ik al 10 van de 11 maanden dat ze hebben met hem uit te vechten

Als een relatie kut is, dan moet ie weg

Nando Vos heeft zijn of haar status veranderd van 'in een relatie' naar 'vrijgezel'.


Vind ik niet leuk.

Zijn julie toevallig familie?[/quote]
soms wou ik dat ik enigs kind was maar ben toch ook wel weer blij met me broer

overigens heb ik je advies maar opgevolgd en ik haar gedumpt
voel me nu veel gelukkiger na dat ik gehoord had vn iemand dat hij een relatie met haar heeft gehad terwijl ik met haar had!

Broederliefde!

Anywayz, dat klinkt echt kut man. Zonde dat je dat zo moest horen. In ieder geval sterkte ermee!

achja weetje wat ik dacht: ik vind het zelf niet eens zo erg dat het uit is en beter dat ik het nu weet anders was ik nog langer met haar doorgegaan en heb gewoon een paar joints gerookt en me verdriet was foetsie

bij mij knappen meisjes altijd heel snel af omdat ze denken dat ik arrogant ben en altijd chaggerijnig kijk volgens iedereen.
Maar daar kan ik feitelijk niets aan doen omdat ik nou eenmaal zou kijk. En lachen gaat me ook niet echt goed af.
Tenzij ik op een hardstyle feestje ben omdat ik daar echt geniet.

Je kan proberen de oorzaken meer bij jezelf te zoeken in plaats van bij anderen.

Ik heb dat ook moeten doen.
Misschien meer letten in hoe je overkomt in plaats van alleen hoe je nou eenmaal bent.