Lyst schreef:
Daarvoor moet je in de Theracords, Spoontech, Sys-X of early hardstyle topics zijn. Bij Tillt/Fusion is het half om half. De rest is allemaal waardeloos; slappe kicks, kicks die een kilometer hoogspringen, ieder nummer is weer een melodietje met de standaard structuur, niets geen diepgang zoals in Ultraform/Sybase (om er maar een paar te noemen) wel het geval is. Punches sluiten bijna nooit aan bij de tails van de kick; het zijn altijd twee duidelijk aparte dingen. Tails lopen regelmatig te lang door. De meer bas de harder is het motto. Er wordt tegenwoordig amper gebruik gemaakt van percussie. Ik schaam me vaak voor de kinderachtige vocals. Breaks halen het tempo uit heel veel nummers en zijn door het vele toepassen ervan een irritant element in de structuur geworden. Het is allemaal weinig origineel en divers, het liefst blijft men zo dicht mogelijk bij de vorige plaat, melken ze de hype die er op dat moment is helemaal uit. Draaien ze de plaat tot vijf keer toe op hetzelfde feest. Totdat iedereen het helemaal zat is, maken ze weer een nieuwe plaat en begint het hele proces opnieuw.
Bij de meerderheid van de releases zijn minimaal 3 van de bovenstaande negatieve punten het geval. Naarmate je langer luistert gaat je standaard van wat goed is omhoog. Van iemand die nog maar pas luistert, geloof ik best dat die melodietjes vet vind en er niets om geeft dat de structuur in iedere track hetzelfde is. Het duurt een tijd voordat je je er aan gaat storen. Tel daarbij op dat de stijl van mij weg "evolueert" en je hebt een reden waarom ik vaker negatief ben dan positief. Gelukkig weten de eerstgenoemde labels nog wel platen te produceren met de elementen die ik muziek zoek, als die er niet waren geweest was ik al lang gestopt met het luisteren naar nieuwe hardstyle tracks.
Zover lees ik jou zever
tgaat toch altijd over het zelfde.