Inmiddels ook weer een soort van bijgekomen van het weekend en tijd gevonden om sinds lange tijd weer eens een verslagje te schrijven. Sinds 2014 heb ik iedere Defqon editie meegepakt en sinds 2015 het gehele weekend. Qua sfeer was dit zeker één van de beste edities, waarschijnlijk mede omdat iedereen echt weer zin had in Defqon na 2 jaar afwezigheid. Muzikaal gezien was voor mij duidelijk de minste editie. Desalniettemin mezelf zeker top vermaakt, maar ik hoop volgend jaar toch echt op een betere timetable en interessantere selectie aan artiesten, met name op de Indigo.
Dit jaar ook voor het eerst een huisje op Veluwemeer in plaats van de camping en dat is me uiterst goed bevallen. Sowieso voelt alles als een vijfsterrenverblijf in vergelijking met de Defqon camping en de hele ervaring van spullen sjouwen vanaf de auto (en hopen dat je nog ergens een plekje kan vinden). Het parkpersoneel was daarnaast super vriendelijk en de enigszins strenge voorwaarden, o.a. gerelateerd aan geluid in de avond, bleken gelukkig in de praktijk mee te vallen.
Donderdag/VrijdagDonderdagavond bij het park aangekomen en rustig een avondje bij het huisje vertoefd. Vrijdag kon het dan eindelijk beginnen. Dit was verreweg muzikaal de meest interessante dag. Helaas een hoop onmogelijke keuzes in de timetable, met als dieptepunt Ode to Delete, Main Concern en Vyral tegelijk. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat hetzelfde team als een aantal jaar geleden hiervoor verantwoordelijk is - hopelijk verbetering op dit vlak bij de volgende editie.
Hoogtepunten van de dag (en eigenlijk ook het weekend) waren voor mij Deetox, Main Concern en Thera op de Magenta, met een speciale vermelding voor wat ik heb kunnen meepakken van Kruelty op de Indigo. Tijdens Kruelty toch ervoor gekozen om naar de eerste helft van Ode to Delete gegaan en dat was “prima” - het was, zoals enigszins verwacht, een chronologische reis door de verschillende periodes van zijn discografie (m.u.v. de opening). Toch voelde de Lesson in Weird set van Main Concern op zondag voor mij veel meer als een tribute, met name door de sfeer, de kleine menigte en de emotie van de heren zelf.
De tegenvaller van de dag was voor mij helaas Jack of Sound op de Magenta. Ik had daar toch wat meer verwachtingen bij. Daarnaast enkele minuten met verbazing staan luisteren naar GPF op de UV (we stonden daar te wachten en er was helaas geen ontkomen aan). Die hebben voornamelijk klanken staan produceren die maximaal voor de term “geluid” door kunnen gaan. Vrij lastig om je dan nog serieus genomen te voelen. Uiteindelijk de vrijdag afgesloten bij TFC silent disco en dat was zeer vermakelijk.
ZaterdagZaterdag vond ik het muzikaal gezien zwaar behelpen en dat is iets wat ik niet eerder bij een Defqon editie heb kunnen zeggen. Desondanks mezelf wel goed vermaakt, maar dat lag nou niet bepaald aan de muziek. Wel een aantal leuke acts bijgewoond zoals The Purge showcase (wel echt gigantisch druk), B-Front, Pavo, gedeelte Wasted Mind en een gedeelte TOA/Akira, maar over het algemeen was het zeer teleurstellend. Met name Chris One leverde hier een grote bijdrage aan. Ik snap dat ik geen Loudness-achtige set van de beste man hoef te verwachten op Defqon, maar iets soortgelijks als in 2019 had prima gekund. In plaats daarvan stuiterden de Deathmatch/Payback-achtige kicks me om de oren. Bijzonder jammer.
Voor het eerst in jaren ook noodgedwongen weer eens afgesloten bij de Red, met name omdat er besloten was de Indigo af te laten sluiten door Krowdexx (...why?). Nee, de zaterdag was absoluut niet vergelijkbaar met de zaterdagen van de afgelopen jaren. Als Defqon voortaan drie volwaardige festivaldagen heeft, zou ik wel graag wat interessantere artiesten op bepaalde momenten geprogrammeerd willen zien.
Uiteraard de dag weer afgesloten bij TFC silent disco en dat maakte alles natuurlijk weer helemaal goed.
ZondagMet een uitgebreide zaterdagnacht-after achter de rug en de kennis dat zondagmiddag muzikaal niet veel te bieden had, besloten we op zondag pas rond een uur of half 3 richting het festival te gaan. Een aantal van onze groep zouden zondagnacht al vertrekken, dus in plaats van op de bus te wachten bij het park, leek het ons een goed idee om met de auto naar het terrein te rijden. Mistakes were made. We hebben uiteindelijk bijna 2 uur in een parkeerfile gestaan richting het terrein. Eenmaal vooraan aangekomen zagen we dat er letterlijk maar 2 medewerkers bezig waren om parkeerkaarten te verschaffen. Echt ronduit belachelijk dat er op deze manier op personeel wordt gekort - dat kun je naar mijn idee gewoon echt niet maken tegenover je bezoekers.
Hierdoor dus helaas wel het eerste uur van Adamant Scream en Tymon gemist. Na het laatste halfuur bij te hebben gewoond baalde ik hier eigenlijk alleen nog maar meer van. Hopelijk is de set binnenkort ergens beschikbaar want ik wil 'm graag terugluisteren. Ran-D en Adaro op de Magenta was een enorme hitjesparade (niet onverwacht) en eigenlijk te druk (ook niet onverwacht). B-Front, die hierna volgde, vond ik een stuk vermakelijker. Hij draaide vrij gevarieerd en legde er ook een aantal onverwachte platen op. Hierna nog even gezweet bij Rooler in de Blue maar dat was gewoon niet echt mijn ding.
Niet meer de moeite gedaan om richting de main te lopen voor Legends en in plaats daarvan munten opgemaakt, een sanitaire stop gepleegd, en ons natuurlijk mentaal voorbereid op dé set van het weekend: Main Concern pres. A Lesson in Weird.
Wat een fantastisch tribute aan de Australische heren, waarvan ik heel graag had gewild dat ze er zelf hadden gestaan na jaren afwezigheid - met het besef dat ze er helaas nooit meer samen zullen staan. Desalniettemin is Main Concern het uitgelezen duo om dit op te vangen en een Weird-waardige set neer te zetten. Mooi ook om te zien hoe emotioneel de heren eronder werden na hun set. Zonder twijfel het hoogtepunt van het weekend voor mij.
Helaas geen TFC silent disco dus hierna teruggegaan naar Veluwemeer. Op het park nog een geniale after gehad met een groep Limburgers onder het genot van een set van Dj Jestor en Gam, die klassiekers zoals Formula (200bpm edit) erop gooiden. Een mooie afsluiter van een geslaagd weekend.
Ondanks de matige timetable en de enigszins teleurstellende programmering op zaterdag heb ik mezelf over het algemeen goed kunnen vermaken tijdens het weekend. Hopelijk volgend jaar weer erbij!
Plus- en minpunten+++ Main Concern pres. A Lesson in Weird
++ Deetox (Magenta), Main Concern, Thera, Kruelty, Adamant Scream & Tymon, B-Front (Magenta)
+ The Funky Cat
+ Geluid op de Magenta en Silver. Indigo ook wel prima.
+ Over het algemeen tevreden met de vriendelijkheid / service van het personeel (voor zover beschikbaar)
+ Huisje >> Camping
- De matige lineup op zaterdag
-- De uiterst bedroevende timetable (met name op vrijdag)
-- Het overduidelijke personeelstekort op sommige plekken (voor ons: met name parkeren)
-- Random hardstyle artiesten die afsluiten met 200bpm+ platen en daar soms al wel meer dan 20m voordat hun set is afgelopen mee beginnen.
--- De achteruitgang van kwaliteitsmuziek. Wat nu populair is in hardstyle (met name qua kicks) vind ik echt niet om aan te horen.
--- Geen fysieke timetable!!
(Mijn collectie stagneert)
Geplaatst op 30 jun 2022 16:28 
We hadden 3 bungalows vlak bij elkaar en op het begin van het park. Altijd lekker snel thuis en lekker snel naar de lokale winkel smorgens om spek met eieren te gaan halen. Top geregeld altijd zo.
Nog even UV en terug naar de Red om af te gaan sluiten. Ik was los vergeten dat Devin Wild daar draaide, jammer. HHZ was echt megasaai. Voor de Freqs had ik wat bang maar dat viel uiteindelijk nog wel mee. Sub Zero was ook nog wel leuk. Ook nog wat onnozel gedaan op de Wasted Lands, altijd gezellig daar snachts. 
Nog net de laatste bus kunnen scoren naar Zuiderzee. 
In die volle Blue die linksvoor echt nog goed te doen was qua plek. Wat een sfeer, zwaar genieten was dat seg. Ook men maat nog even een hartverzakking gegeven door in zijn nek te kruipen op die nieuwe plaat met Phuture Noize, wat is die live mokervet seg. 
Na B-front terug richting de main voor PN die een leuk setje draaide, toffe sfeer daar ook weer rechtsvoor. Nog een klein stukje Rebellion meegenomen maar mijn dagjesmaten konden dat niet aan, ik trouwens ook niet. Dus voor hun op de timetable nog iets doenbaar gezocht en al snel bij Bass Modulators uitgekomen. Jonge jonge wat was Sound Rush daar allemaal aan het uitsteken op de UV. Kan je daar nog van die teringherrie spelen om te lachen, maar het publiek had het er totaal niet mee. Mensen keken mekaar raar aan en vertrokken zelfs, sjonge jonge. Bass Modulators was echt tof. Dikke set, ik kan de platen niet meer opnoemen. Maar met dik geluid en veel plaats vanvoor aan de UV lekker staan dansen. Nog naar de main voor de eindshow, daar is alles wel over gezegd. Nog wel wat aan het kutten geweest richting Zuiderzee omdat er teveel volk op de bus stond te wachten, dus dan maar gewandeld. Achja, dat halfuurtje kan er nog wel bij en ik denk niet dat de bus veel sneller was met al die file daar seg. 
80 minuten hitjes gehoord, maar wat deed het deugd seg. Echt een verademing na al die dood en verderf hardstyle die je doorheen het weekend te horen krijgt. Dikke oude NC kicks, lekker WS zweverige platen. JDX met Wan Taim en Kick It in ur face was ook vet. En TNT had me ook een partij vette kicks bij. Het leek wel of we op een heerlijke plek stonden waar het geluid er heel goed doorkwam. Net achter de 2e rij boxen in het verlengde van de box. 
