DediQated - 20 years of Q-Dance (08-02-2020, Gelredome Arnhem)

erg vette podcast. Ik snap bij veel artiesten wel dat ze graag hardstyle altijd hardstyle willen houden, maar waarom krijg ik het gevoel of het noemen van raw hardstyle zo erg is? In de hardcore zie je bijvoorbeeld industrial, uptemo, frenchore, mainstream en dit is toch niet erg? Juist fijn om te weten wat je kan verwachten. Tuurlijk in de hardcore heb je veel meer speling met bpms, hardstyle blijft 150-155 bpm dus maakt het net iets ingewikkelder, maar toch.

En wat ze zeggen over dat je al hardcore begint te draaien terwijl je pas de tweede act bent ben ik volledig mee eens. Wat crypsis zegt: publiek vraagt er naar. maar toch kan ik me best voorstellen dat je snel de volgende dj net ff iets minder vindt omdat het ff wennen is aan de tempo. De toon werd juist gezet door de eerste dj's en kon je daarom wat creatieve oplossing vinden van de volgende dj om met de flow mee te gaan. Uiteindelijk door die flow krijg je de mensen mee, er werd dus meer naar het publiek gekeken. Een feest kan zo omslaan van goed naar slecht juist omdat er geen flow in zit.

Ik snap het eigenlijk wel. Adaro en B-front geven het tijdens dit interview eigenlijk zelf ook al aan. Crypsis is er iets meer uitgesproken in, wat uiteraard heel goed is. Ik denk dat hij met zijn huidige stijl ook echt wel meer richting de behoorlijk stevige kant gaat, meer nog dan dat Adaro en B-Front zitten. Maar Adaro en B-Front geven aan o.a ook een groot liefhebber van trance, hardtrance, early hardstyle, euforisch en het meer stevigere werk te zijn. Zo produceren ze ook. Dan wil je niet weggezet worden als 'een rawstyle artiest' of 'euforische artiest'. Het is niet zo zwart/wit voor heel veel dj's denk ik.

Zit dit topic door te lezen en best veel kritiek op sommige onderdelen. Ik vind Nederlandstalig dan wat minder maar ga gewoon lekker met jullie meedoen

Ik denk dat achteraf iedereen vol lof is over dit feest, met alle topplaten die 20 jaar hardstyle kenmerken icm een geweldige sfeer van mensen die al wat langer gaan. Deze gaat als een klassieker de boeken in, mark my words. En niet uitverkopen vind ik ook wel lekker. Op Qlimax kun je eerste paar uur ook haast niet dansen, moet je toch niet aan denken dat dit de hele dag zo is.

Dit soort podcasts vind ik nou interessant om te kijken. Dit gaat dieper dan een standaard interviewtje met een artiest met vragen die we al 20x gehoord hebben. Ook al hoef je het niet overal mee eens te zijn, het is wel interessant om te horen hoe een artiest ergens tegenaan kijkt.

Ik ben het ook eens met Adaro dat de euforische kant een aantal jaar geleden echt in een diep dal zat, maar dat deze kant echt een boost heeft gekregen. Weer een hele interessante kant geworden, terwijl de 'extra raw' kant me weer totaal niet ligt. Dus eens met B-Front z'n persoonlijke mening dat het klote is dat een tweede DJ na 20 minuten al Uptempo begint te draaien. Crypsis z'n reactie (dat is wat het publiek wil) stoot me daaropvolgend een beetje tegen het zere been. Dan ben je in mijn ogen te gefocussed op wat anderen/het publiek wil (financieel/carrière-technisch gezien wel logisch) in plaats 100% je eigen pad te volgen. Kan me meer vinden over het stuk toen de Q-Base 2009 set van B-Front aangehaald werd: Opbouwend, lekker van alles wat, draaien wat je zelf vet vind. Maar uiteindelijk kunnen we het toch weer samenvatten in: smaak.

Als DJ moet je toch altijd kijken/luisteren/voelen wat het publiek wilt horen? Je moet hun entertainen. Dus snap zijn reactie enigszins ook wel. Desondanks is het alsnog helemaal kut wanneer er al zo vroeg uptempo wordt gedraaid.

Ik snap als dj dat je rekening moet houden met het publiek, maar ook wat B-Front zegt is dat mensen naar feesten gaan om alleen maar te beuken en niet specifiek voor artiesten komen, dwingt je als dj ook een beetje om mee te gaan in de hype. Ik kan mij voorstellen dat er artiesten zijn die per se goede feedback willen hebben over hun set (vanuit het publiek) en dus daarom meegaan. Alleen volg je je passie dan vraag ik mij af..

Merk het ook in de vriendengroep, de jongere garden van rondt de 20 vindt bijvoorbeeld uren tot en met ran-d op Qlimax 2019 kut, saai, slechte muziek (uhu), etc en vanaf D-Sturb (al is een plaat zoals The Ultimate eigenlijk ook niet goed) gaat het dak eraf en ze konden zich niet voorstellen dat Rebellion en Maiice bijvoorbeeld er niet stonden. Het andere deel van de groep 23+ had weer exact het tegenovergestelde die vonden het na D-Sturb en een stukje Rejecta wel weer genoeg.

Eigenlijk is Qlimax 2019 een slecht voorbeeld omdat het een line up was die juist wel goed gebalanceerd was (mijn mening, persoonlijke voorkeuren niet meegenomen). Het gaat ook om het idee

Helemaal mee eens. Tuurlijk moet je als artiest zijnde kijken wat voor publiek je voor je hebt en wat aanslaat op de dansvloer. Alleen doel ik meer op de discussie die daaruit ontstond. Dat vroeger meer gekeken werd op welk tijdstip van een feest je stond, welke artiesten voor je en achter je stonden, wat voor thema/type feest het is. En niet de volledige set bezig zijn met je eigen carriere / label. Ook al snap ik dat dat voortaan heel belangrijk is, ik zou het graag anders zien.


Dit bedoel ik inderdaad. Ook al zijn het voortaan full-time banen voor de artiesten, het is toch geboren uit een hobby/passie voor de muziek. Je bent toch een soort semi-kunstenaar die volledig achter z'n werk moet staan.

Tja, toen zatox een kut set draaide in Loudness paar jaar terug, was het ook niet goed omdat die zich niet aanpaste aan het feest /publiek

Bij hardcore is het wel zo dat de scene overheerst wordt door wat de hype op dat moment is. Toen Amnesys bij het hardstyle publiek scoorde met The Purest ging meer dan de halve hardcore scene er achteraan en maakte alleen maar dat soort hardcore. Toen Angerfist scoorde met Mutilate klonk heel MOH in een keer zo en nu heb je het zelfde met Frenchcore en Uptempo. Let maar, zodra bijvoorbeeld Industrial bijvoorbeeld plots een hype wordt, moet je opletten hoe snel iedereen zijn setjes daarmee gaat afsluiten.

Ben het 100% eens met B-Front. En op wat Crypsis zegt, dat het publiek er om vraagt, ja dat is wel zo. Maar als je per sé uptempo wilt, waarom ga je dan niet naar een uptempo feest. Kijk bij een feest met een Radical, Warface, Rebelion en co. dan snap ik wel dat je je laatste een of twee platen uptempo doet. Vandaar dat Crypsis dat ook zegt omdat hij in dat hoekje zit. Maar als je als bezoeker naar een feest gaat met artiesten als B-Front en co, dan is uptempo op het einde toch echt vervelend en niet opbouwend.

Aan de andere kant snap ik het business aspect wel. Kijk als Crypsis uptempo zelf prima vindt, de bezoekers van de feesten waar hij draait er om vragen en je collega's het ook doen (zoals een Supremacy oid). Waarom zou je het dan niet doen. Je krijgt dan het risico dat je niet meer geboekt wordt en daar gaan je inkomsten.

Maar dan kun je ook weer het argument maken, als je het doet omdat het publiek het wilt, waarom schaar je je dan niet bij namen als B-Front die het niet doen maar wel boekingen krijgen en val je af van dat soort publiek. Want als je het niks vindt maar je doet het toch want publiek dan ben je wel meer achter geld en fame aan het rennen dan de muziek zelf.

Dan hou ik het nog bij een of twee hardcore platen bij het afsluiten. Niet Warface die het verschil tussen Warface en Deadly Guns onderhand niet meer weet. Blijf het ook beperkt vinden van de bezoekers dat ze naar een raw feest gaan en dan uptempo verwachten. Ga dan naar een uptempo feest.

Als collega dj's al de discussies hebben........dit is precies die splitsing tussen of in de scene die er momenteel heerst. Waardoor Hardbass ten einde is, Qlimax laat uitverkoopt, wellicht Didiqated slecht verkoopt...het is raw en euforisch samen (vlees noch vis).

Dan pak je wel echt de uitersten van raw en melodieus. Als je Rebelion vs Wasted Penguinz doet of Warface vs Headhunterz dan ja. De namen om de tafel zitten er nog prima tussen. Zou de stijl van een PN, B-Front, Ran-D, Adaro, Crypsis, D-Attack, Udex en zo nog meer niet per se raw noemen. Het is aan de handere kant dus daar vallen ze wel onder. Die scheiding tussen hardere raw en heel melodieus is er al jaren, sinds MiM en Warface populair werden al. Ik denk dat de bovenstaande namen daarom ook zo stijgen in populariteit, beide kanten kunnen ze vaak waarderen. 

Die scheiding is niks mis mee. Voor andere genres werkt het prima. Sommige mensen hebben nou eenmaal voorkeuren. Als ik naar een melodieus feest wil hoef ik niet Rebelion of Warface te zien en andersom net zo. Het helpt mensen met het vinden van hun favoriete muziek. Dat mensen zo’n defend the raw/melodie mentaliteit hebben ligt niet bij het genre maar dat die mensen van zichzelf beperkt zijn.

ER is nu gewoon weer een nieuwe fenomeen gaande, namelijk dat elke raw hardstyle set blijkbaar afgesloten moet worden met uptempo omdat dat nu een trend is. Afgelopen Defqon viel mij dit voor het eerst echt op en heb ik me hier de pleuris aan geërgerd, want die laatste 10/15 minuten van een set gaan mij veel te snel, waardoor je gewoon uit de flow (zoals Frijolrojo dat zo mooi noemde) raakt. Je merkt het ook aan het publiek, het merendeel van de mensen kan er niks mee, met die uptempo, waardoor je eigenlijk de sfeer gewoon kapot draait als dj. En voor de dj die na je komt, is het ook niet leuk, want die moet weer vanaf scratch de zaal warm draaien.

De uitersten op één feest worden door dit soort taferelen steeds groter, waardoor je ook als organisatie op den duur een groot deel van je bezoekers zult gaan verliezen, want het merendeel vindt niet dat hele spectrum aan stijlen/tempo's leuk. Q-dance is precies zo'n voorbeeld van meegaan met dit soort hypes (frenchcore/uptempo namen neerzetten op een hardstylefeest) en aan de kaartverkoop van hun laatste paar feesten zie je dat dit niet de juiste strategie is. Mensen die voor de hardstyle komen haken af door de vele hardere/snellere namen en mensen die uptempo helemaal geweldig vinden, kiezen toch vaak voor een ander feest. Dat handjevol mensen die wel dat hele spectrum (van euforisch tot uptempo) leuk vindt, is niet genoeg om een feest mee uit te kopen.

B-Front slaat echt de spijker op z'n kop met wat deze trend doet met de sfeer op een feest. Zou mooi zijn als andere dj's hier ook wat mee gaan doen.

Dit!

Helemaal eens weer met ome Bob. En de andere twee heren ook, tof om te zien hoe ze als ervaren artiesten de scene en veranderingen toch bijna volledig net zo ervaren als ik en m'n vrienden.

Hij is wel een van die DJ's die nog verdomd goed snapt hoe de scene in elkaar steekt en daar nog redelijk goed op probeert in te spelen, hij doet er echt moeite voor ook Die set van 2-sidez op vwab was ook geweldig (mix van onbekender en de hits) en je ziet dan ook dat mensen die de platen niet eens kennen net zo hard los gaan... Als je 'm dan ziet praten in podcasts of inverviews denk je altijd direct JA HIJ SNAPT HET NOG. Ik baal enorm van Crypsis z'n laatste jaren (doei bas en dikke kicks ), maar wat betreft "vroeger" snapt die man het ook nog donders goed. Thijs snapt het ook nog heel goed en probeert ook echt z'n eigen liefde en passie nog toe te passen, kan dat alleen maar waarderen.

Ondanks dat de Biet-Fron (en Adaro ook btw) in z'n huidige sets ook bijna niet meer echt mixt (soms nog, maar de meeste producties zijn ook gewoon niet goed mixbaar natuurlijk) en ik dat heel jammer vindt, is hij voor mij nog een van het 2 handjesvol artiesten waar ik echt respect voor heb. Die man doet echt nog z'n best om er wat moois van te maken en te snappen hoe de liefhebbers in elkaar zitten (hij leest volgens mij ook nog steeds best veel mee hier op Hardtraxx)

Zo jammer dat veel andere artiesten maar gewoon wat doen tegenwoordig, of maar gewoon doen wat het publiek LIJKT te willen ondanks dat ze 't zelf misschien niet eens tof vinden. De passie lijkt er bij veel echt volledig uit Deze drie heren hebben die passie nog wel, maar kunnen het soms gewoon niet meer kwijt door het publiek van nu of wat men DENKT dat het publiek is en/of wil.

Een hoop wijze woorden inderdaad van B-Front, mooi om te zien ook hoe die vol passie over hardstyle kan praten.
Maar wat betreft het in balans zijn van de hardstyle ben ik het niet helemaal eens.

Mijns inziens is hardstyle juist gigantisch uit balans, omdat er heel veel muziek wordt uitgebracht wat de stempel hardstyle krijgt, terwijl het verschil nog nooit zo groot is geweest.
Als ik hier in de hardstyle releases sectie kijk zijn er nog maar weinig topics die ik open, omdat ik toch al weet dat ik dit soort tracks niks aan vind en het ook niet de stempel hardstyle waard vind.


Dus kom maar op met een duidelijke scheiding tussen Hardstyle en Raw. En laten we dan jongens als B-Front, Adaro, Ran-D, Phuture Noize, Sub Zero Project aan de hardstyle kant houden. Want het verbaast mij niks dat ze zelf moeite hebben met de term Raw Hardstyle, aangezien ze dan in hetzelfde hokje als Malice en co worden geduwd.

Dan kan B-Front dit jaar weer als laatste hardstyle artiest op de qlimax line-up, afsluiten met hardcore, openen met hardtrance/early hardstyle/classic hardstyle > Prima balans.

Dan zijn deze taferelen ook verleden tijd:


Of ga met Qlimax volledig de Raw kant op en zet er geen Sound Rush, Headhunterz, Noisecontrollers etc meer neer. Als dat is wat het publiek wil.

Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn. Een sub-genre met "pots-and-pans-style" zou denk ik weer wat meer harmonie brengen tussen twee volledig verschillende klasses en volgens mij twee volledig andere doelgroepen. Je hebt natuurlijk altijd weer overlap. Mensen die van de wat hogere kwaliteit raw houden vinden euforisch ook dik. En voor de gearbox-brigade is de eerste paar uur van een feest starten met een Crypsis, E-Force, D-sturb, Rejecta enzo waarschijnlijk ook helemaal prima. De tweedeling zit 'm in de uitersten en dat levert momenteel denk ik het grootste probleem op. Persoonlijk zie ik die herrie (sorry, mening) dan ook als iets wat gewoon te ver verwijderd is van hardstyle zoals we het jarenlang gekend hebben. Niks mis met een kindje, uiteindelijk is hardstyle/hardcore ook gewoon een kindje van de oude rave en trance enzo, heet nu toch echt volledig anders en heeft eigen podia.

Maar zo wordt 't wel weer een andere discussie waar denk ik nooit iedereen het over eens wordt en waar dit topic misschien niet ideaal voor is

Geweldig interview, by far de beste tot nu voor mij

Even hele dikke plus voor E-Life, wat een prettige interviewer

Vroeger was Uptempo de muziek die je op de eerste Qlubtempo feesten hoorden.



Niet te vergelijken met de Uptempo van nu.

Ik zit natuurlijk niet in jouw vriendengroep, maar als iemand die zelf ook 23 is kan ik juist beiden kanten waarderen, en dat is dan ook wat ik hier amper genoemd zie worden, het gaat alleen maar over de splitsing. Ik kan toch niet de enige zijn die van beide kanten kan genieten? Tuurlijk geniet ik niet van alles, maar of het nou sound rush is, b-front of delete maakt me niet uit, alle 3 top artiesten.

Over de splitsing: Het is imo eigenlijk niet hardstyle & raw, maar euphoric & raw. Dit zorgt ervoor dat je namen als SR & Hhz etc bij euphorisch schaart, Warface & Delete bij Raw, en zo kunnen namen als B-Front & Phuture Noize lekker mooi in het midden blijven.

Hardstyle als overkoepelende term voor Euhporic/Raw, maar ook alles wat er tussenin valt. Zo kunnen de mensen die hokjes willen tevreden zijn, en de mensen die het gewoon hardstyle willen noemen ook.

Ik heb hetzelfde. Ik kan mezelf prima vermaken op een nachtje Sound Rush / Headhunterz / Keltek maar vind het op z'n tijd ook helemaal niet erg om naar een raw-only feestje te gaan. Ik merk dat in mijn vriendengroep de splitsing ook steeds duidelijker wordt, en dat sommige gewoon niet eens meer meegaan als er teveel euforische namen staan. Da's gewoon extreem zonde!

Super leuk interview! Leuk om iedereen met zo veel passie er over te horen praten. Ik merk dat ik die tijd wel leuk vond dat DJ's als B-Front openden met wat melodischere platen en dan opbouwden naar snoeiwerk, iets wat ik nu soms nog een beetje mis bij sommige DJs.

Zeer sterke en interessante podcast. Die drie slaan heel wat spijkers met koppen!

Ik denk ook niet dat je enige bent die beide kan waarderen maar er is naar mijn mening wel een splitsing gaande.
Kijk maar naar Hard Bass waarbij de eerste twee teams en de laatste twee steeds verder van elkaar af kwamen te staan qua stijl. De groep die alleen Euforisch of alleen Raw waardeert is logischerwijs groter dan de groep die beide uitersten wel kan waarderen en dan krijg je dit soort halven:



Moet ook zeggen dat ik zelf altijd in de Blue stond tot ca. 2014. In 2015/begin 2016 kon ik nog wel wat van de Raw waarderen maar de hedendaagse Raw ligt voor mijn smaak veel te ver van tracks als Black Demon waar mijn liefde voor Raw begon. Dit was voor mij ook een reden om niet meer naar de laatste edities van Hard Bass (maar weer als voorbeeld gebruiken) te gaan, de helft van de line-up sprak mij ineens niet meer aan.

Persoonlijk heb ik ook hetzelfde hoor (en ben zelf nog wat jaartjes ouder dan jou ). Ik kan van beide genieten, buiten persoonlijke voorkeur. Bedoel er meer mee aan te geven dat het inderdaad vaker, meer het een is en niet beide zoals FRchris92 ook aangeeft.

Ik ben 36 en kan van beide 'kanten van de hardstyle' genieten. Alleen de sfeer en types die op de raw afkomen liggen mij totaal niet . Dat blotenbasten of mondkapjespubliek, nee heb niks mee.