DjThera schreef:
Broken Balance schreef:
Wil je een Raw plaat die niet typisch is?
Theracords catalog
Die catalog bestaat voor een groot deel juist uit early achtige platen (Do The Happy Face/Two And A Half Kings/Fight!), Melodieus met, meestal, harde kicks (Live Hard Now/Contrast/Pan-Demic), Duitsere platen (Can't Remember, Rotten From The Inside, Madness) of gewoon lompe platen (Stash, Trespassing, Lomperkennie) heb ik het idee. Dat laatste zou je er wel onder kunnen scharen enigszins.
Vlegel schreef:
Singularity is toch juist de anti climax met overstuurde kick die jij hier noemt:
"De rest zijn hebben altijd het zelfde principe, anti plus screech en de screech patronen zijn daarbij vaak hetzelfde, evenals de screech zelf. Vaak klinken de kicks ook onnodig overstuurd."
Spreek je jezelf daarin toch een beetje tegen en dan vervolgens een track als I Don't Care standaard RAW noemen en Dark Universe ook, terwijl dat beide verre van extreem overstuurde kicks zijn en anti climaxes. Ik neem dat dan eigenlijk niet zo serieus want volgens mij is dat gewoon bashen om het bashen en volg je dan die stroming niet genoeg.
Noem een andere plaat met hetzelfde patroon in de climax als Singularity. Ik kan er zelf maar een verzinnen en die is pas na Singularity gereleased (The Pitcher - Power To The People). En de kick in Singularity is aardig clean, gaat wel diep, maar meer niet.
Ik bash raw niet zo zeer. Ik kan platen van Sub Zero Project als Funky Shit, Hit The Funk en Time To Die best waarderen of de Regain remix van For The Street, vind ik ook een leuke plaat. Puur omdat er wat drive in zit. Maar meer standaard raw dan die platen wordt het niet. En Dark Universe en I Don't Care klinken als alle andere laatste releases op A2 Records. Zelfde formule, bijna zelfde synth, zelfde soort kicks. Lekkere stoere vocalen zitten er ook in trouwens, ook zo typisch.
Ik denk eerder dat je het zelf niet zo kan waarderen omdat je de platen zelf leuk vindt. Moet je zelf weten.