Ik had deze topic ook nog niet gezien
Hier mijn verhaal:
Voor mij is het allemaal ongeveer 22 jaar geleden begonnen bij de new-beat. De eerste cd die ik kocht was Turn up the Bass vol 15. Dat was in 1990 dacht ik… Het was ongeveer op 12 jarige leeftijd…
Van de new-beat overgegaan naar de house en trance van die tijd, zo het begin van Bonzai en Dance Opera. Ik heb dan ook het begin van de Thunderdome cd’s meegemaakt en dat was voor mij dan ook het begin van de liefde voor hardcore, die later immens groot zou blijken.
Het hoogtepunt was voor mij zo rond 1995 en vooral 1996 met de grote Thunderdome feestjes. Wat een tijd was me dat. Die feestjes, niet normaal gewoon.
Dan in 1998 begon hardcore te veranderen en ben ik de band kwijtgeraakt… Ineens vond ik hardcore niet meer goed. Ik ben toen terug naar trance en house gegaan. Dat was dan ineens de tijd dat ik veel uitging naar discotheken zoals Atmoz en Illusion… (ik ben Belg trouwens

)
Die tijd luisterde ik ook héél veel naar hip hop zoals Dr. Dre, Eminem enz.
Op den duur ben ik dan nog naar goa en psytrance beginnen te luisteren. Ik had dus een breed muzikaal spectrum
Uiteindelijk ben ik dan in 2004 terug stilaan naar de hardcore beginnen te gaan luisteren. Toen was het vooral industrial dat de plak zwaaide en dat was niet zo mijn ding. Ik heb dan een Masters of Hardcore cd gekocht en dat was zo toch al beter te doen. In 2005-2006 was het vooral jump dat me aansprak, ook door de discotheken uiteraard.
Wegens omstandigheden ben ik in 2007 van het rechte pad afgedwaald (slechte vrienden en relaties…) en ben ik naar metal beginnen luisteren

Gelukkig heeft dat niet lang geduurd.
Begin 2008 (net na Reverze) ben ik dan terug overgeschakeld naar de hardere stijlen met jump, hardstyle en hardcore. Jump heb ik al snel achterwege gelaten en ben ik bij hardstyle en hardcore gebleven. Nuja de hardstyle van pakweg 2009 sprak me nadien niet meer zo aan en ben ik dus bij hardcore gebleven.
En anno 2012 luister ik veel naar raw style (wat ik toch veel beter vind dan hardstyle à la headhunterz en coone enz) maar vooral naar m’n grote liefde en dat is toch wel hardcore. Nu luister ik zelfs naar terror en soms speedcore
Ik ben er nu 33 en ik kan zeggen dat ik van alles zo wat meegenomen heb. Hardcore is still my nr. 1! Zoals de track van Masters of Ceremony vroeger zei: I’m hardcore 2 da bone!