Mijn lijstje voetbalongelukken:
- In de C3 kwam ik op de training verkeerd terecht na een kopbal (snoekduik). Ik kwam met mijn elleboog in m'n zij terecht. Ik had het ultieme geluk dat de fysiotherapeut van het 1e aanwezig was die dag, anders had het heel anders kunnen aflopen en was ik hier misschien niet meer. Die man was normaal alleen op dinsdag t/m donderdag op de club, maar gelukkig die keer ook op maandag. Ik had enorm veel last van mijn schouder erna, en de fysio ging er naar kijken. Maar toen kwam hij ook tot de conclusie dat er iets niet goed was in m'n maag. En hij verwees me meteen door naar het ziekenhuis. Na een paar scans werd ondekt dat ik m'n milt gescheurd had. Paar nachten ziekenhuis en meteen een operatie dus. Heeft me ruim 2 maanden gekost om te herstellen, maar m'n milt heb ik gelukkig nog (ze hebben een netje erom heen gemaakt. Maar als die fysio er niet was, was ik waarschijnlijk gewoon naar huis gegaan en had ik een paar pijnstillers genomen. Wat als gevolg had dat ik waarschijnlijk zou dood bloeden, omdat er teveel bloed in m'n maag terecht kwam. Dus ja, dat kun je ook als een geluk bij een ongeluk zien dat hij op de club was
- In de A1 2 jaar geleden speelden we uit op kunstgras en in een duel om de bal verstapte ik me waarschijnlijk en lag ik languit om de grond, schreeuwend van de pijn. Met brancard afgevoerd en meteen vanuit Almelo naar het ziekenhuis in Zwolle. Daar werd vastgesteld dat ik m'n kruisband had gescheurd. Met 'rust' zou het kunnen genezen zeiden ze. Waarschijnlijk werd ik niet geopereerd omdat ik geen prof ben. Anders kan ik het niet verklaren. Nou, 6 maanden later en nadat ik pas weer 3 wedstrijden had gespeeld, een training en opnieuw kwam ik verkeerd terecht. Weer kruisband gescheurd, die volgens de artsen alweer goed was. Niet dus. Weer een aantal maanden eruit. Toen het later nóg een keer gebeurde, werd eindelijk wijselijk besloten dat een operatie nodig was. Heeft me na die operatie 10 maanden gekost voordat ik eindelijk verlost was van alle fysio-oefeningen. Maar voetballen durf ik nog steeds niet aan. Heeft ook geen zin meer eigenlijk, want het eerste haal ik toch niet meer door al die blessures. En voor een vriendenteam wil ik ook niet alles opzij zetten. 2 jaar van mijn voetbaltijd kwijt, doordat die artsen het niet aandurfden om meteen een operatie uit te voeren. Eigenlijk schandalig, maar goed. Ik kan er inmiddels mee leven, al baalde ik als een stekker toen ik wist dat voetballen voor mij er niet meer in zit.
Ow jah, ook nog iets grappigs meegemaakt toen ik klein was, ik denk een jaar of 5-6. Ik was in de keuken en m'n moeder stond te koken. Loopt mijn moeder tegen mij op terwijl zij een pan in de handen heeft vol met warme jus. De inhoud van de pan over mijn hoofd heen. Janken, janken, janken natuurlijk en een leuk bezoekje aan het ziekenhuis. Conclusie: een paar weken lang (misschien wel maanden, weet ik het) met mijn hoofd in het verband. Ik leek wel een mummie. En het kutste was nog wel dat dat verband om de dag verschoond moest worden. Dus dat trekt enorm. Maar gelukkig zie je er nu (bijna) niks meer van en ben ik volledig hersteld.
Zo is er dus aardig wat gebeurd in mijn leven haha