Phuture Noize - Silver Bullet (BMS0001-01)

mooie uitleg vroeg me al vaak af waarom dit gebeurd

ontopic : album zit goed in elkaar alleen ik vind dat hier wel een hoog pop gehalte in zit terwijl pursuit of thunder en black mirror society meer die typerende hardstyle heeft van sounds maar al met al kan ik hier wel echt van genieten !!!

A Fantastic Vibration

Intens genieten ja, moest een beetje denken aan Outer Limits van Zany.

Wat een steengoed album zeg, van tevoren totaal niet verwacht aangezien ik die Deluxe Edition plaatjes niet heel boeiend vond.
Vooral de melodieën vind ik ontzettend catchy, ook de vocalen en de wat meer experimentele sounds maken het uniek en echt rete-dik.

Ik ben er ook zo één. Komt denk ik omdat ik niet zoveel met PN heb.
Als je dit dan luistert lijkt het allemaal op elkaar.
Liet laatst mijn ouders Terror horen, die zeiden ook dat alles op elkaar leek omdat ze er niet veel mee hebben

Dit is echt weer van de bovenste plank hoor!!

Een aantal platen die nog een beetje tot me moeten groeien (zoals wel vaker bij PN), maar ook zeker meteen een paar vette uitschieters zoals A Fantastic Vibration en 365

It's not only very undynamic


it's also clipping like crazy

Hmm, dat had ik zelf nog niet bekeken, maar dat lijkt me niet de bedoeling...
Heb je de originele mp3's gepakt?

Vanochtend 2 keer helemaal aan gehad en moet zeggen dat er toch wel wat leuk spul tussen zit, maar het is geen album die ik helemaal kapot zou luisteren zoals BMS en vooral The Pursuit, die stijlen lagen me toch een stuk meer.

Silver Bullet, It ain't easy, Masquerade, I am a fighter, Silhouette & A fantastic vibration zijn m'n favorieten. Heerlijk album. Die vage stukjes in Genesis & Silhouette zijn ook zo vet geproduceerd

Sterk album weer! Voor hardstyle misschien apart, maar het zijn de breaks die dit album maken voor mij. Daarmee onderscheid hij zichzelf met dit album wel echt van de rest imo. En het onderscheid dit album voor mij ook van de rest van zijn eigen albums.


Enige 2 platen die me niks doen zijn Genesis en Silhouette. Genesis is gewoon een stuk muziek wat me niks doet. Silhoute heeft weer zo'n typische Phuture Noize 1e climax. Blijf dat in iedere plaat waar het in zit (365, You Could Be My Hero op dit album) jammer vinden. Vind die climaxen persoonlijk altijd maar nikserig. Melodie in Silhouette pakt me ook niet.

Masquerade is op dit moment mijn favoriet van het album. Alles aan die plaat klopt voor mij


Het enige andere punt wat ik wel jammer vind is dat al zijn platen sinds I'm Screaming Out/The Beginning Of Something New niet fijn doorkomen op mijn speakers. Dit is ook alleen met PN platen zo. Via in-ears klinken zijn platen prima, maar via mijn speakers lijkt het alsof het er niet goed doorheen komt ofzo. Het klinkt "dun" en mist gewoon kracht. Iemand enig idee hoe dit komt?

Toch het album al weer 3 of 4 keer volledig geluisterd, en deze plaat is gegroeid tot m'n favoriete. Kreeg 'm maar niet uit m'n hoofd

Enige track die ik echt niks vind is I'm a Fighter, die overdreven vocals en halve Pirates melo is me allemaal net iets te melodramatisch en langdradig.

Maar verder heeft elke track wel iets

Toch wel apart dat ik na de eerste keer lusiteren dacht "mwah" en het na een paar luisterbeuren ineenkeer helemaal binnenkwam. Voor mij gaat deze wel over BMS heen!

Ik heb dit eigenlijk altijd met PN platen/albums.

Iemand al iets gehoord over de hardcopy's en het vinyl wanneer dit komt?
Kan nergens hier iets over vinden anders dat er op zijn website staat ergens zomer 2020.

Wel een beetje krom dat de hardcopy nog de deur uit moet maar de release al is geweest. Wanneer je geld neerlegt voor het werk dan mag je toch op zijn minst verwachten dat het op de releasedatum op de mat ligt of op zijn minst verstuurd? Clockartz deed volgens mij een maand van te voren de hardcopy release en later pas de digital release.

Iemand op Reddit had gisteren verzend bevestiging

vlerk

Dit is ook wel precies de reden waarom ik PN vaak links laat liggen. Het klinkt allemaal een beetje rommelig op de manier waarop het gemasterd wordt, zeker als je daarna een plaat luistert van een artiest die wél mastert voor het thuisluisteren. Bij PN worden sommige dingen compleet weggedrukt, en sommige leads zijn compleet afgevlakt als ze met de kick botsen. Ik snap dat dit live dik klinkt, maar voor een thuisluisteraar die niet vaak naar feestjes gaat toch best wel een turn-off.

Dat gezegd hebbende vind ik Silver Bullet toch wel een lekker plaatje, met name de (build-up naar de) eerste climax. Ook de mid van You Could Be My Hero is vet met die melodie, maar ook hier weer dat afgevlakte, vergelijk die lead maar eens met de lead die wat later in de climax komt. Genesis ook lekker experimenteel (maar zo kort ). De rest kan me niet helemaal bekoren.

Heb de hardcopy al

Hier nog altijd geen bevestiging of levering.

Ik luister nu via spotify op AirPods pro het hele album, maar wat hierboven staat klopt wel. Vind het niet echt lekker luisteren allemaal, heb telkens het idee dat het volume harder moet om krachtiger door te komen, maar dat werkt dan juist weer averechts...
Jammer, zal live misschien beter klinken, maar waarom master je het niet even goed voor de ‘thuisluisteraars’ als je dit album persé nu moet releasen... Live is nog ver weg...

Dit heb ik met mijn oortjes of speakers echt helemaal niet.

Ik ben een leek op het gebied van producen dus misschien is dit een domme vraag, maar is het zo gek om zowel een 'live' versie van een plaat af te mixen als een 'thuis' versie? Dat je die thuis versies gewoon op het album pleurt en voor je optredens die live versies draait. Of bouw je dan als het ware echt 2 totaal verschillende platen?

Ik denk dat het nog al wat moeite is omdat je de dynamiek van alle kanalen aan moet passen. Maar naast dat vind ik, en wss wel anderen, de 'live gemasterde" versies fijner, ook voor thuis. Dan heb je ook nog wat mensen die het sowieso niks boeit. Dus zie dit niet gauw gebeuren dat er dan 2 versies worden gemaakt.

En mensen kopen de muziek ook om zelf te draaien, dus dan krijg je mss daf ze de verkeerde draaien

Silhouette en You Could Be My Hero zijn eigenlijk net zo tof

Inmiddels heb ik alle platen al vrij vaak geluisterd, maar nog steeds heb ik de behoefte om ze opnieuw te luisteren. De enige die ik iets minder vind zijn Dreamers Delight en A fantastic vibration.