Nuracore schreef:
Het is wel te merken dat men het toch lastig vind om het "eindigen met harder" concept los te laten.
Imo hoeft dit niet eigenlijk.
Imo wel, want als je niet enigszins opbouwt over een dag, zelfs binnen het melodieuze, heb je een vrij eentonig feest. Dit geldt niet alleen voor dit subgenre maar voor de rest ook. Ook bij feesten als Euphoria had je op het einde wel een Devin Wild, Atmozfears e.d., nog steeds euforisch/melodieus maar met her en der wel wat stevigere kicks.
Hoe kijk je dan tegen namen als Thera of Posyden aan, die qua stijl dus heel melodieus/euforisch zijn maar qua kicks natuurlijk wel steviger. Zelfs D-Charged zit op een veel hoger tempo met meer raw achtige kicks en zijn platen werden ook door namen als B-Front gedraaid. Ook Prefix & Density hun laatste album was vrij melodieus, maar niet raw oid.
Ik heb het hier over binnen melodieuze hardstyle opbouwen (en het dan nog bij platen houden die dat grotendeels zijn en niet raw platen met een melodie). Het is iets voor de laatste act of een na laatste (zeker als je classics er bij pakt van bijv The Pitcher die vaak wat steviger zijn), niet voor het gros van het feest, want voor dat soort namen kom ik eveneens voor de sterke melodieen, niet eens dat het iets hardere (maar nog steeds gewone) kicks zijn.
Want tot nu toe lijkt me dit feest tof om de gezelligheid en de sfeer, maar 9 uur lang de zelfde euforische formule staat me persoonlijk wel tegen en wordt het straks meer 4 uur feesten en 5 uur bekoenkelen met de autistische brigade.