Vroegah, toen nog lang niet elke harde plaat zulke stoere vocals had (en neem in deze zin het woordje hard en stoer aub met een korrel zout), was het heel erg vet om af en toe een agressieve, lompe vocal te horen (zoals meeschreeuwen WHO WANTS THIS, MOTHERFUCKER?! ) en dan kneiterhard te knallen. Verschil zit hem voor mij persoonlijk in het feit dat artiesten vroeger wel eens zo'n plaat maakte, maar niet zo'n imago wilden. Ze vonden dat <denk ik> gewoon vet om te doen. Een ander belangrijk verschil is denk ik dat de platen nu vaak heel erg 'schreeuwerig' zijn, met veel 'zogenaamde' agressie, als je me nog kan volgen.
Daarnaast is het imago hierin heel belangrijk, want bijvoorbeeld B-Front heeft ook vaak vocals over nachtmerries, spoken, monsters, virussen, weet ik wat al niet meer... alleen doet hij niet zo mega tof op social media daarover