Debating 010: Vastgeroeste scene

Ik denk ook dat de internationale groei van hardstyle een grote rol speelt.
Voor veel artiesten zal de focus vooral op het buitenland liggen. Nieuw platen doen het daar niet zo goed als het bekende werk en daarom zullen artiesten vooral voor dat laatste kiezen. Daarbij speelt het vele internationale toeren ook wel een rol in het productiewerk. Als er minder tijd is om de studio in te duiken heb je in een jaar tijd ook minder geproduceerd en dat heeft weer tot gevolg dat er op feesten als Qlimax minder nieuwe platen gedraaid worden.

En als ik artiest zou zijn en ik kan kiezen uit een buitenlands optreden of een zoveelste clubavond in een lokaal café welke misschien niet eens uitverkocht raakt, dan zou ik t ook wel weten...

Bij het lezen van dit topic moest ik gelijk aan het interview met CR denken dat ik vandaag las: http://www.hardnews.nl/chain-reaction-o ... rote-gigs/

Hij zegt precies wat ieder festival zegt te doen; unieke sfeer, beleving, dikke line up etc etc, en dat op een AoD feest..
In mijn ogen zijn er maar zeer weinig festivals die zich echt weten te onderscheiden, het merendeel bevat allemaal dezelfde ingredienten, maar iets anders gebruikt. Ofwel; een verzadigde markt.

Daarom ga ik amper nog naar hardstyle festivals.

Interessant topic. Zoals meerderen hier al zeiden waren ook mijn eerste hardstyle gerelateerde feestjes in Dieka, Markelo (ik geloof ergens omstreeks 2007). Avondjes Headhunterz, Pavo, The Prophet destijds, altijd afgeladen vol. Ik kan me avonden herinneren dat je 1,5 uur in de rij stond om binnen te komen, en dat er in het gedrang deurdrangers afknapte door de druk van de mensen. Sowieso stonden de discotheken destijds elk weekend afgeladen vol, evenals de lokale kroegen. Ik heb een vermoeden dat er twee voorname waarom deze avondjes minder populair zijn, in ieder geval hier in de regio (Overijssel), dan vroeger.

Allereerst zit je met het ophogen van de alcoholleeftijd in januari 2014. Toen ik 15/16 t/m 18/19 was ging ik elk weekend op vrijdag en zaterdag op stap. Vrijdags naar de kroeg, en zaterdags naar een Dieka of een Lucky (twee grote discotheken in de buurt). Hier en daar een keer naar een Defqon, Q-Base of andere feestjes. Ik had mijn bijbaantje destijds puur en alleen voor de aanschaf van alcoholische versnaperingen en feestjes.

Daarmee kom ik op punt 2: De komst van de vele en prijzige digitale speeltjes zoals iPhones etc. waarvan de jeugd te allen tijde met het nieuwste van het nieuwste wil rondlopen. Die honderden euro's die daar aan besteed worden kan men niet uitgeven aan feesten, avondjes stappen etc. dus wordt er gekozen om lekker ergens op een zolderkamer (keet) jezelf goedkoop laplazerus te zuipen. Opzich is dit ook wel te begrijpen. Als 16-18 jarige verdien je een paar euro per uur, terwijl toen ik mijn eerste smartphone kocht op mijn 21ste ofzo ik al dik 10 euro per uur ving. Dan is zo'n ding nog een keer aan te schaffen.

Ik denk ook dat deze zaken wel doorsijpelen in de wereld van festivals en andere feestjes. De meeste festivals enzo waren vaak al wel 18+, hoewel geloof ik een MoH destijds 16+ was, alleen als je heel veel zooi moet aanschaffen om er zo een beetje 'bij te horen' dan wordt het regelmatig bezoeken van feesten en festivals wel steeds lastiger.

Doordat men hierdoor minder geregeld een feestje pakt, en zo nu en dan een keer eentje uitkiest, komt men minder in aanraking met de muziek van voorheen. Hierdoor blijven alleen de meest bekende klappers hangen, waardoor er minder losgegaan wordt op het moment dat een DJ een keer een minder bekende track of een vergeten gouwe ouwe draait. De 'liefhebber', die misschien wat meer van dezelfde leeftijd is als ik (waarschijnlijk generaliseer ik in dit betoog behoorlijk), stoort zich hier vervolgens weer mateloos aan waardoor de sfeer er in z'n algemeenheid wat minder op wordt. Tel daar nog eens de opkomst van de eindeloze kickrollmuziek, mondkapjes en het gigantische aanbod van feesten en festivals met min of meer gelijke concepten bij op en de lol wordt al gauw wat minder.

Voor mij is het vrij simpel op dit moment. Er zijn een aantal artiesten die nog wel weten om een verrassende sound neer te zetten, alleen mij weet het allemaal een stuk minder te raken. De muziek en feesten/festivals van 'tegenwoordig' trekken mij simpelweg niet echt meer. Ik hou het bij de feestjes waar ik semi-nostalgische gevoelens van krijg zoals Origins en VWAB, of feesten met een classicstage met een mooie line up. Ieder zo z'n ding, en je zou inderdaad kunnen zeggen dat de hardstylescene zichzelf een beetje klem heeft gezet, maar ik denk dat het issue wellicht wat dieper zit dan alleen het aanbod van muziek en evenementen.

Iphone etc.? Wat is er nog meer dan? Denk namelijk dat je dit punt best wel overschat. Echt niet iedereen geeft honderden euro's uit aan mobieltjes. Vaak krijgen jongeren het zelfs nog van hun ouders.

Smartphones, tablets, smartwatches. Digitale informatiedragers en gadgets om maar zo te zeggen. Het kan ook zijn dat ik dit punt overschat hoor, maar als ik bijvoorbeeld kijk naar het koopgedrag en de verdere bestedingsruimte van bijvoorbeeld mijn 18-19 jarige teamgenoten dan ligt dit wel anders dan toen ik dezelfde leeftijd had.

Ja weet niet, ben met mn 23 ook net te oud om dat in te schatten, maar ken echt niemand met meer gadgets dan alleen een smartphone en hooguit een tablet. Ik geloof direct dat jongeren hun koopgedrag flink verschilt van 10 jaar terug maar hoeveel invloed het heeft op het feesten is denk ik lastig in te schatten. Misschien komt het ook wel door die leeftijdverhoging dat jongeren dan maar meer geld zijn gaan uitgeven aan andere dingen? Het kan allemaal

Het is allemaal een beetje gissen inderdaad. Misschien is het wel alleen een mindset

In mijn omgeving geldt iig het volgende. Vroeger ging je op stap om sociaal te doen; mensen te spreken en mensen te leren kennen. Door het gebrek van social media had je veel meer te vertellen. Zo heb ik het zelf ook ervaren. De uitgaanscultuur was mysterieus en je wilde dat ook ervaren, daarom ging ik op stap (vanaf m'n 14e in de plattelandsdisco...). Nu is het anders en heerst transparantie, we kennen het allemaal wel. Dit lijkt mij de voornaarmste reden dat het zo veranderd is. Deze verandering ging gepaard met het verschuiven van de alcoholleeftijd, wat ook niet bevorderlijk is / was voor de bovenstaande omschreven uitgaanscultuur. Alcohol is ook duurder geworden.

Over het muziekverhaal; produceren gaat momenteel razendsnel en door de felle concurrentie moeten producers om de haverklap nieuwe platen uitbrengen om zichzelf te bewijzen. Door dit enorme aanbod sneeuwt een heleboel muziek onder en blijven er minder snel platen hangen. Zo simpel is het. Oudere muziek is doorgaans minder fast-paced en gaat in verhouding tot de nieuwere muziek sneller vervelen, daardoor is er een hogere drempel nodig voordat mensen ze leuk vinden. Dit past overigens perfect bij de lineare consume-dispose consumptiemaatschapij waarin wij ons bevinden en waarvoor wij allen psyhologisch gemanipuleerd worden .

Tegenwoordig ligt overigens bijna alle macht bij Spotify. Als je daar je track in de veel geluisterde playlists hebt staan ben je binnen. De meeste muziek (en dus ook hardstyle) wordt nog altijd thuis, op het werk of in de auto geluisterd.

Toevallig vandaag in het nieuws: Drake zijn album campagne op Spotify
https://www.bright.nl/nieuws/artikel/42 ... op-spotify
https://www.bright.nl/nieuws/artikel/42 ... geld-terug

Topsite btw:

Dus het vorige records was zo'n 2-3x beluisterd?

haha oeps

Wat mij hier op het forum vooral opvalt is dat bijna voor elke nieuwe track hoge verwachtingen zijn, het moet iedere keer een knaller zijn lijkt wel.
Ik lees namelijk vaak genoeg 'het pakt me niet echt', 'het wordt nergens echt spannend', 'saaie track', 'er zit geen drive in' etc.

Naar mijn idee worden er onwijs veel nieuwe tracks uitgebracht elke maand, maar het het is kennelijk nooit genoeg. Want er wordt al gauw gezegd dat een dj steeds dezelfde nummers draait. Of dat er niet snel genoeg gereleased wordt. Of de kicks zijn steeds hetzelfde.

Kortom, ik vind echt dat het aan de mensen zelf ligt hoe ze er tegen aankijken. Zo slecht is het namelijk allemaal niet.
De Defqon.1 mainstage was niet klein. In 2016 was ie wellicht breeder, maar kennelijk wordt er dan weer verwacht dat het ieder jaar zo is.

Dit zie ik vooral bij platen van artiesten die hier op het forum door vele leden gewaardeerd worden, waar mensen dus fan van zijn. Als je dan een nieuwe plaat ziet van een artiest die je normaal gesproken echt goede platen vindt maken, heb je toch al een bepaald verwachtingspatroon. Als die plaat je dan niet helemaal geeft wat je voor ogen had, dan ben je daarin redelijk teleurgesteld. Lees ook vaak dat mensen, na deze teleurstelling, een plaat alsnog wel gaan waarderen, niet dat ze het echt een top plaat gaan vinden maar wel beter dan in eerste instantie. Daarnaast blijft het natuurlijk een forum, mensen mogen hun kritiek uiten als ze een plaat een keer iets minder vinden.

Dat er veel nieuwe platen worden uitgebracht, staat buiten kijf. Echter is het (uitzonderingen daargelaten) wel gewoon zo dat artiesten gewoon heel veel hetzelfde draaien en veel minder meer variëren (oudere platen, platen van talenten etc.) tijdens hun sets, dat heeft niks met de hoeveelheid nieuwe platen te maken. Ook de ontwikkeling van bijna alleen maar eigen platen (Frontliner syndroom) slaat over op steeds meer DJ's.

Hier wel mee eens, lijkt wel alsof het van sommigen elk jaar breder, hoger, meer visuals, meer vuurwerk etc. etc. moet zijn, terwijl het naar mijn idee elk jaar (bijna) wel beter is qua combinatie van deze factoren. De shows i.c.m. de stage die ze neerzetten, lijkt elk jaar wel te verbeteren en dat is naar mijn mening belangrijker dan een bredere stage.