Adaro @ Defqon.1 2018 Saturday Blue

Als Adaro vaker dit soort setjes gaat draaien wanneer hij op een raw stage staat of dergelijke. Dan ga ik zeker weer Adaro vaker bezoeken. Bij dode momenten in de Blue gestaan, omdat andere dat graag wilden en wat ik toen te horen kreeg was allemaal niet best. Een paar van dit soort classics in het midden geeft een hele andere dimensie aan zo'n set. Ik juich alle vormen van classics draaien toe. Al draai je 5 van zulke platen aan het einde van je set.

Zou me hier nou totaal niet druk over kunnen maken. Gaat toch om de muziek, of er nou een tijdje geen A bij Adaro staat boeit toch helemaal niks? En toelichten? Wat valt hier toe te lichten? Gewoon technisch foutje lijkt me.

OT: Hele sterke set!

Gewoon ben benieuwd naar hoe dat gaat. Adaro is een vrij gevestigde naam dus het lijkt me raar dat niemand dat door heeft.Ik vraag dus af of dat tijdens de show wordt getypt of van te voren al is gedaan. Vond t gewoon raar dat zo'n fout op Defqon gemaakt wordt. Niet dat ik me er echt aan stoorde verder.

Ja slordig is het natuurlijk wel..

Ik loop al jaren tegen allemaal artiesten aan te zeuren wat jij hier precies zegt. Variatie is key, variatie geeft je set zoveel meer mee, veel meer dan alleen eigen tracks die dan misschien goed bij elkaar passen qua sounds (en dus snel vervelen na een X aantal tracks).

Nieuwe mensen in het publiek vragen vaak aan mij welke plaat het is, dat de kicks zo lekker hard zijn, welke nieuwe plaat is dat? En dan zeg ik vrolijk, niks nieuw, dat is hoe awesome hardstyle vroeger was, en 't is deze en deze plaat uit jaartal dit en dat. En dan willen ze dat vaker. Classics feesten zijn niet voor niets ook populair bij de jongere generatie.
Zelfs de zaterdag op Defqon bij de Magenta, dikke early, zowel tijdens de sets van Tat&Act en Alpha twins bleven verscheidene relatief jonge mensen bij de Magenta terwijl ze iets anders gepland hadden omdat ze het zo vet vonden en die kicks zo smerig hard gingen. Ik quote: "Die drive is ongekend" (en een deel van die lui hadden geen drugs op, dat het was echt de muziek)

Veel artiesten vinden de "kwaliteit te laag" van oude platen, ik noem een Jones, een The Prophet, Alpha Twins, zo zijn er nog wel mee... En dan vaak het argument dat de kicks van nu "voller zijn", puur naar de waveform kijkend volgens mij, want zo klinken ze totaal niet, veel kicks van nu klinken in mijn oren alles behalve vol/hard/diep/krachtig. En willen niet draaien wat men niet kent. Toch doen ze dit wel met nieuwe eigen platen, en voor het publiek is een nieuwe plaat voor hun oren een nieuwe plaat, maakt niet uit uit welk jaartal deze komt.

Ik snap Nuracore z'n punt ook zeker wel, de sounds zijn wel enorm verschillend, en daardoor valt de set een beetje dood door zo'n switch. Ik zou zelf denk ik ook een paar classics achter elkaar draaien, er een opbouw in zoeken, of platen proberen dusdanig te selecteren dat ze qua sounds iets beter op elkaar passen, maar daar zit een hoop voorbereidingswerk in en daar heeft niet iedereen tijd voor (of zin in, vooral dat laatste heb ik bij veel artiesten het idee, maar bij jou (Thijs) heb ik dat absoluut niet, op origins vooraan spotte je m'n reactie ook bij die verrassende tracks die voor mij uit de lucht kwamen vallen, van bijvoorbeeld Solutio). Daarmee valt dus wel een stukje variatie weg. Toch is drive ook zeker belangrijk, en dat verlies je inderdaad wel af en toe als je zo afwisselt (maar ook zeker niet altijd).

Bottomline: Petje af Thijs, de hele scene zou hier een voorbeeld aan moeten nemen. Weer wat moeite doen in je sets/platenkeuze en niet altijd dezelfde eigen hitjes of van vrienden van de laatste paar maanden