W0uT3R schreef:
Haha, leuk, even reactie'tjes peilen aan de hand van 't discussie topic
Maar blijf bij m'n standpunt dat ik 't meuk VINDT.
Hint: Als je moeite hebt met d's en t's, schrijf het niet in grote letters, dan valt het minder op
Ik heb het inderdaad over de minimalistische melodie. De subtiliteit zorgt juist voor de emotie. Subtiliteit die in veel tracks mist. Het woord cheesy wordt niet voor niets zovaak gebruikt als het gaat om hardstyle. En cheesy betekent niet blij of vrolijk, maar over de top/uit schreeuwen dat je iets bent. Dat brengt vast ook gevoel over, maar ik kan zulke dingen niet serieus nemen als het om gevoel gaat, want het draagt altijd de extreme emoties over.
Het is echter niet de emotie die beide platen zo goed maakt. Sterker nog ik luister überhaupt geen hardstyle om de emoties, dan kan ik beter (hard)trance of ambient luisteren. Wat deze platen wel goed maakt is het samenspel van de verschillende elementen, het kunnen boeien van mensen zonder snel scorende dingen te gebruiken als meelal-vocalen of het te afhankelijk zijn van de melodietjes. De tracks zijn hard, hebben veel drive en barsten van de energie. Luister naar de strings in Debt Of Blood, op welke manier die geplaatst zijn en hoe ze afzonderlijk iets toevoegen op dat moment, maar als geheel ook een soort van melodie vormen. En niet alleen het samenspel van de kicks en die string, maar ook het afwisselend samenspel van de kicks met verschillende basslines en percussie. Het is fris, het is creatief en bevat dus eigenlijk alle aspecten die ik zoek in een hardstyle track.