Dj Thera - The New Era (THER-174)

Meh, die anti. Deze doet me het minst van het album.

Vind deze ook tegenvallen. Caine weet me nog niet te overtuigen

Op Into the Light en Post Apocalypse na nagenoeg allemaal de zelfde kicks

Lijkt wel alsof het in een grot is opgenomen.

The New Era is ongelooflijk, sowieso m'n favoriet. Die sfeer, climax,...
Ongekend niveau, deze steekt ongelooflijk veel uit t.o.v. de rest van het album!

De intro van Bigger Bolder en Louder is ook interessant net zoals de climax en tweede climax van Never Say Goodbye maar geen enkele andere track doet me me in 't algemeen heel veel!
Ik mis uitschieters zoals Training Sessions, The Filth en de intro van Ammunition.

Ik hoor echt te veel hetzelde op het eerste gehoor, ik ga 't album wel nog eens een tweede keer volledig beluisteren en dan zie ik nog of ik 't koop

Albumpje lag vandaag al op de deurmat en ik hem 'm dus gelijk een luisterbeurt gegeven. Hier is een review van mijn kant, die overigens teveel karakters heeft, dus ik split 'm in twee.

01. Under My Wing: 8,0
De eerste 30 seconden klinken heel vredig. Stukken beter dan een standaard cascade aan snares. De midintro is lekker simpel maar effectief. Vocals zijn ook erg vet gedaan. Dan komt de break: een van de dingen die me, naast een paar goede kaksessies bij is gebleven aan Defqon vorig jaar. De eerste climax volgt. Wát een energie! Tweede climax vind ik zelf iets minder, maar desalniettemin erg vet. Outro is hetzelfde als de midintro.

02. Starfleet: 9,0
De opbouw naar de (energieke) midintro is hier heel vet gedaan. De serene ‘Starfleet’ vocal voegt ook net dat beetje extra toe. Dan de break. Wat een epische sfeer is dit. Kippenvel tot in de krochten van mijn aarslippen, en meer kan ik er niet van zeggen. Prachtig! De climax dan: sterke melodie, sterke kicks, goede sfeer. De tweede climax walst daar gewoon nog even overheen en ik kan niet wachten tot ik mijn dansschoentjes kan aantrekken om deze live te aanschouwen!

03. Ode To The Throne: 8,2
Toepasselijk, net nu het nieuwe seizoen van Game of Thrones weer begonnen is, om deze te luisteren. De midintro is heerlijk rammen waar ik verder weinig aan toe kan voegen. De break kennen we allemaal wel: de Game of Thrones theme, maar dan nét iets anders. Niet zo episch als het origineel, maar goed genoeg om me kippenvel en waterige oogjes te bezorgen. De climax lijkt heel erg op die van Under My Wing, maar dan net even wat anders. Ik stoor me er niet aan. De tweede climax geeft net weer even wat extra energie mee, gevolgd door de outro die vrijwel identiek is aan de midintro.

04. Citizens 9,5
Deze draai ik al grijs sinds de Qapital E.P., en ik vind dit echt een fe-no-me-naal stuk kunst! Het lijkt ook bijna alsof er sprake is van een rapsodie, als ik het outro vergelijk met de melodie/sfeer in de climax(en). Heel erg vet gedaan. Kicks zijn in dik in orde, sounddesign is net als bij voorgaande platen dik in orde, vocals zijn vet… Ik kan doorgaan, maar de muziek spreekt hier voor zichzelf.

05. Never Say Goodbye 7,8
Ik ben zelf geen fan van schreeuwerige vocalen, maar hier kan ik het opzich wel waarderen. Midintro is net als gebruikelijk barstensvol energie. De break brengt een simpele doch effectieve melodie met zich mee. Niet spannend, maar meer dan prima te doen. De tweede climax (of is dat al deel van de outro?) klinkt ontzettend vet; de screeches en melodie vullen elkaar goed aan. Voor outro zie midintro. Al met al een prima plaat die ik gerust nog een aantal keer opzet, maar verder is het ook niet héél erg spannend.

06. Wasteland 8,0
Deze plaat heeft een van de vettere midintro’s van het album en de break doet de titel eer aan; het doet me ook echt denken aan een troosteloze woestenij, zéker wanneer de synth erin komt. Ontzettend vet gedaan. Voor kippenvel details: zie Ode To The Throne. De climax zit wederom erg sterk in elkaar, en zoals gebruikelijk doet de tweede er nog een schepje bovenop. De laatste 30 seconden van de plaat is een heerlijke afbouw, net als Thera dat deed met Citizens. Deden meer artiesten dit maar, want het maakt echt een geheel van de plaat in kwestie. Al met al een ontzettend sfeervolle plaat die ik graag live een keer aanschouw.

07. The New Era 8,5
Het ‘album-anthem’ begint met een standaard intro, gevolgd door een ontzettend vette break die volgens mij ook in de albumtrailer te horen was. Wat een sfeer, ongelooflijk. De midintro is zoals gebruikelijk weer lekker energiek met een typische Thera sound. Niet heel bijzonder allemaal, maar dat maakt het niet minder vet. Hierna volgt een melodie die me sterk doet denken aan Light van Noisecontrollers. Positief wat mij betreft, want ook dat vind ik een dijk van een plaat. The New Era is echter net een paar stapjes steviger, wat bij mij prima in de smaak valt. En ja, wat kan ik nog zeggen over tweede climaxen… Hier flikt Thera het weer door de sfeer/melodie nog nét wat epischer te maken. Klasse! Laatste 30 seconden is weer een mooie afbouw die wederom zorgt voor één mooi geheel.

08. Going Under 9,0
De midintro is een van de vollere van het album en klinkt wederom erg lekker. Dan de break. Net als bij Starfleet voegt de zang hier echt wat toe. Wanneer de synth erin komt, ondersteund door het ‘Going Under’-gezang, krijg ik me toch een partij kriebels! Net als bij alle voorgaande platen slaagt Thera er weer in om met eenzelfde sound een unieke plaat te maken, wat me overigens oprecht verbaast. Normaal als een artiest een album met eenzelfde sound maakt, ben ik er na 3 platen wel klaar mee, maar dat terzijde. De eerste climax bevat weer alles wat ik zoek in een goede plaat, en ook hier maakt de tweede climax het af. Ohja, en wederom een vette afbouw van 30 seconden op het eind. Dit is tot nu toe een van de beste platen van het album wat mij betreft, samen met Citizens en Starfleet. Kunst!

09. Bigger Better Bolder 8,8
De vocals doen me om de een of andere reden denken aan de wat ‘oudere’ hardstyle. Rechttoe rechtaan. De afwezigheid van een ‘Beat The Bridge’ vind ik hier overigens ook eerder een pro dan een con, zoals ik al eerder aangaf in dit topic. Midintro is weer dik in orde, as usual, en verder ga ik mezelf herhalen. Sfeervolle, vette break die goed opbouwt tot een simpele, doch machtig klinkende melodie, waar op z’n tijd weer een partij stevige kicks onder komen. Ja, ik denk dat dit het heel goed doet op de dansvloer! De korte break tussen de eerste en tweede climax is qua sound ‘nieuw’ op het album, wat op zich best verfrissend, en dus een welkome toevoeging is. De tweede climax klinkt net als bij bijna alle voorgaande platen heerlijk cinematisch en episch, wat ik gewoon heel gaaf vind. Net als bij de voorgaande platen weer een 30 seconde afbouw, en ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe vet ik het vind om dit vaker te horen. Al met al een ontzettend vette plaat die ik vaker op zal zetten.

10. Into The Light 8,5
De break waarmee de plaat begint is weer om van te genieten, en de vocalen vind ik ook weer echt wat toevoegen. De melodie borduurt mooi door op de melodie van de break, waarbij ik echt een sfeerimpressie krijg van een strijd die op het punt staat los te barsten. De vocalen geven dat ook al wel aan, maar ik vind het mooi dat de muziek op dit album gewoon voor zich spreekt. Midintro is zoals gebruikelijk weer dik in orde, en de break erna is vergelijkbaar met de eerste. Een climax dit keer, wat ik niet erg vind, want deze climax is dan ook heel erg vet. Korte afbouw nog na de outro, en daarna is het stil. Al met al een ontzettend gave, sfeervolle plaat die zelfs zonder de vocalen de titel nog eer aandoet.

11. Lightsaber 8,2
Het intro hiervan is weer heel wat anders. Waar redelijk wat platen hiervoor 30 seconden op het eind hadden met daarin o.a. piano en weet ik wat allemaal, is dat hier het geval aan het begin. Ik vind hem niet heel sfeervol, totdat de snares erin komen, gecombineerd met wat lijkt op viool. Ik heb de eerste minuut nog niet eens afgeluisterd of ik sta al te stuiteren als een hamster met een cafeïne-overdosis. Direct erna klappen de kicks erin, en de midintro’s zijn weer genieten! Mooi ook dat in de tweede midintro heel zachtjes een melodie te horen is, waar de break weer op doorgaat. De eerste climax klinkt lekker simpel en in de tweede ‘explodeert’ de melodie, as usual. Ontzettend vette sfeer weer!

12. Judgement 8,8
Na Welcome en Ridiculous krijg ik inmiddels standaard een knoertharde Corinthische zuil bij het lezen van ‘Thera & Delete’. Heel vet, de vocals van V For Vendetta, en de Delete sounds in de midintro erna druipen er vanaf evenals typische Thera elementen. Erg vet om beide artiesten terug te horen. De break is er weer zo een die alles zegt, no pun intended. Wat een sfeer. Het is lang geleden dat ik met zoveel plezier hardstyle heb geluisterd. Dit album maakt een boel goed en is er bij deze al een voor in de boeken! In de climaxen zijn beide heren weer terug te horen, en ik kan niet anders dan mezelf herhalen want het klinkt gewoon ontzettend goed!

13. The Alliance 7,5
Deze plaat begint erg sterk, met een mooi en sfeervol intro. Na pak’m beet 25 seconden moet ik ergens wel denken aan World of Madness, het Defqon anthem van 2012. Niet storend, maar wel grappig. Vocals zijn as usual weer dik in orde. De midintro vind ik hier weer ietsje minder dan bij de vorige 12 platen, maar nog steeds niet slecht. Breakdown en daarmee herhaling van voorgaande reacties: sfeervol, goede vocalen, etcetera. De melodie klinkt niet heel erg spannend, maar het heeft toch wel iets. Ennnnn anticlimax! Ik vind het helemaal prima. Keertje wat anders weer. Ik moet wel zeggen dat ik de screeches vrij mager vind. Dan komt er een climax met melodie. Zoals reeds gezegd vind ik het niet heel spannend klinken, maar slecht is ook weer anders. Tot nu toe de minste plaat van het album.

14. Meteorite 8,2
Het lijkt me ontzettend vet om deze live te horen, al is het alleen maar voor de break(s), want wát een sfeer! Het tempo zit er inmiddels flink op en de midintro knalt lekker door. De melodie is simpel, maar past wel bij een plaat als deze. Gewoon lekker knallen, maar dan godzijdank niet op de rawstylecore-manier. Al met al een sfeervolle ramplaat die goed in de smaak valt hier. De laatste 30+ seconden zijn weer om van te smullen.

15. Post Apocalypse 8,8
‘Thera & Ophidian’, dat alleen al. Het tempo ligt relatief laag, maar mij hoor je daar verder niet zo over klagen. Net als bij o.a. Judgement, zijn beide artiesten weer duidelijk terug te horen in de plaat, wat automatisch al voor pluspunten zorgt. Sterke midintro weer. De break heeft, zoals de titel al aangeeft, iets post-apocalyptisch. Ook de vocalen voegen hier weer wat toe. De climax borduurt lekker verder op de break en de paar extra toevoegingen in de tweede climax maken het weer af. Ik luister nu de laatste 30 seconden, en dit is al met al toch wel weer een meesterwerkje hoor!

Concluderend: 8,5
Waar Thera zich met Training Sessions meer inzette voor variatie, heeft hij zich met dit album vooral gefocust op de melodische kant van hardstyle, zónder dat het echt een slappe hap is geworden. Ook is dezelfde sound elke plaat teruggekomen, en ik vind het, zoals ik eerder ergens al zei, knap dat er toch 15 totaal verschillende platen uit zijn gerold. Iedere plaat heeft zijn eigen sfeer en verhaal, wat het album boeiend houdt. Dit heeft het ook wel nodig, want als ik 15x naar Under My Wing zou moeten luisteren met hier en daar een ander akkoord, dan zou ik het heel erg snel zat zijn. Nu is er eigenlijk geen een plaat die ik slecht vind, en wat mij betreft hebben ze allemaal wel replaywaarde. Al met al geef ik het album een 8,5. Thera heeft wat mij betreft het beste hardstyle-album geleverd sinds zijn eigen Training Sessions eind 2014. Ik kan niet wachten om deze man weer live te zien!

Geen enkele preview geluisterd van dit album aangezien ik het album in één geheel wou luisteren in fulls.

Ik moet zeggen dat er een paar ijzersterke platen tussen zitten en eigenlijk is geen één nummer echt 'kut'. Toch had ik er wel iets meer van verwacht. De kicks in sommige platen liggen mij totaal niet, maar daar zal ik misschien even aan moeten wennen en vaker de nummers moeten horen. Ook ontbreekt de 'wow-factor' in veel nummers. Na het beluisteren vond ik eigenlijk alleen Judgement en bij Post Apocalypse de 'wow-factor' bevatten. Wel weet Thera in de meeste nummers een ongekende sfeer neer te zetten met alle details en instrumenten en dergelijke, maar het is voor mij allemaal net-niet.

Ik zal de meeste tracks een keer live moeten horen om het definitieve oordeel te vellen en ik zal het album ongetwijfeld nog een keer opzetten maar over het algemeen ben ik iets wat teleurgesteld. Misschien komt het wel door de torenhoge verwachtingen.

Ondanks dat is het wel een ijzersterk album en misschien wel één van de betere van afgelopen jaren.

Vandaag binnen gekregen Wat een album zeg

Geweldig om de reviews te lezen!! Iedereen sowieso superbedankt uberhaupt om t album te checken

Het afgelopen weekend pas de tijd gehad om de tracks van dit album te beluisteren en man, wat zijn ze fijn. Dit nieuwe stijltje van Thera bevalt mij Prima. Collab met Frequencerz voor in de toekomst moet puur goud zijn als je deze 2 stijlen van produceren gaat combineren

Prima album!

Starfleet is echt een 10!

Eindelijk tijd gehad om alles volledig te beluisteren. Ik dacht dat ik de meeste wel kende van de previews, maar bij de fulls zit er vaak nog een behoorlijk stuk bij. De nummers hebben dezelfde stijl, maar toch is er zoveel variatie in te vinden. Ik vind het moeilijk om de uitschieters aan te wijzen, maar voor nu zijn dat Going Under, Ode To The Throne, Lightsaber en Judgement

http://hardtraxx.nl/reviews/review-dj-t ... album.html

Nice! Kan me er ook grotendeels in vinden.

Nog best aardige punten voor iemand die helemaal niets met rauwe kicks heeft

Veeelll te kritisch en ben het dan ook totaal niet eens met de review.
Kritiek is wel goed, maar voor mij iets teveel van het goede.

Vanwaar te kritisch?

Als je eigenlijk niet zoveel hebt met een bepaalde stijl dan is het logisch dat het geen extreem positieve review gaat zijn. Logisch

Juistem, het is een review van Bouke op Hardtraxx, niet de review van Hardtraxx eiges.

Eens met Bouke! Ik vind deze review bij elke track goed uitgevoerd en ook kloppen.. (Jaaaa mening dit, mening dat...) Ik hou van euforisch en van de wat hardere soorten maar mijn voorkeur gaat altijd uit naar de "melodie met ballen hardstyle"! En volgens mij was dat ook de bedoeling van dit album toch? Ik heb het album echt aandachtig beluisterd maar ik mis eigenlijk overal de "ballen". Het gevoel en de melodie zit er wel alleen de drive mist toch echt bij het gros van de tracks. Kan door mijn definitie van drive komen hoor, maar ik ben van mening dat het toch echt grotendeels aan de kicks ligt..



Mee eens, logisch, maaaar...

Je kunt een album ook luisteren zonder een voorkeur van een stijl te hebben toch? Gewoon luisteren naar het geheel, de elementen en de details. Ik vind dat Bouke altijd goede argumenten heeft in alles wat hij schrijft. En ik denk dat het bij hem ook niet aan kennis schort

Ieder zijn mening inderdaad. Ik maak natuurlijk ook niet n album onder t mom van ik kloot maar wat aan want ik vind een 6 goed genoeg. Voor mij zijn het allemaal 9s, ik ben echt super trots op het album en ik zag ook een review van buzz en die voelde t album precies zoals ik m bedoeld heb. Muzikaal gezien heb ik er erg veel subtiliteit in zitten die er naar mijn mening van elke track een geheel van maken. Maar ik kan er niet van uitgaan dat iedereen dat zomaar snapt of opvalt.

Ik bedoelde te kritisch in de zin van het eindcijfer die ik bij sommige nummers te laag vind. Ik zeg niet dat de tracks allemaal een 9 zijn, maar in het totale eindcijfer zou ik wel ongeveer op een 8 - 8,5 komen. Ben alleen te lui om een volledige review te schrijven.