Debating 004: Muziekgenres - Een verrijking of een obstakel?

Ze zijn er eigenlijk al zolang als we ons kunnen herinneren: Genres. Of het nu Rock, Blues of Industrial is, allen zijn een benaming voor een groep van soortgelijke muziek. Maar wat levert deze manier van groeperen en classificeren ons nu eigenlijk op? En wanneer beperkt het de muziek juist?

Veel discussies op muziekfora zijn uiteindelijk terug te brengen naar het genre zelf. Als Wasted Penguinz toegankelijker muziek maken, zijn een aantal bang dat zij hardstyle meesleuren die kant op. Als er een iets hardere vorm van Hardstyle ontstaat zijn sommigen bang dat hardstyle opsplitst. Als een producer eens iets anders produceert dan de muziek die we gewend zijn, zijn we meer bezig met in welk hokje we het moeten plaatsen dan met het waarderen van de creativiteit van de artiest. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Is iemands smaak wel uit te drukken in genres? Zijn mensen daarvoor niet te verschillend van elkaar en stimuleren we met genres, door het vormen van groepen, niet alleen de kortzichtigheid en kuddegedrag? Is het goed dat iedereen die nieuw is en op hardstyle gaat zoeken, altijd eerst bij de meest populaire artiesten komt, zo niet, kan het ook anders? Zomaar een greep uit de vele onderwerpen waaruit (mijns inziens) blijkt dat genres op die vlakken eerder een beperking zijn dan een toevoeging. Natuurlijk is het niet zo eenzijdig als hierboven beschreven en brengen genres ook vele voordelen met zich mee. Je kunt je bijvoorbeeld afvragen of deze site überhaupt ooit bestaan had als er geen genres waren. Toch wil ik dat mensen eens na gaan denken over de beperkingen die een genre met zich mee brengt en op welke manier we deze obstakels kunnen omzeilen, zonder dat er al te veel voordelen van genres verloren gaan.

Dus de hoofdstelling is:
In hoeverre wordt muziek beperkt door het bestaan van genres en wat levert het bestaan ervan ons allemaal op.

ps. in Debating topics graag inhoudelijke reacties met onderbouwingen, zodat men op een normale manier een discussie/debat met elkaar kan voeren en niet teveel afgeleid wordt door offtopic grapjes of drogredenen.

Ik zie een genre niet zozeer als een beperking, maar als verduidelijking. Muziek is gevoel, emotie en passie en iedereen heeft net een andere smaak op het gebied van muziek. Een genre verduidelijkt alleen maar wat je tof vindt en wat niet. Het is in mijn ogen aan de producers en muzikanten om de grenzen te verleggen en buiten de 'hokjes' te stappen en niet aan de fans.
Ik zie het zeker als verrijking, overzicht is nodig, zeker voor fans maakt dit zaken alleen maar duidelijk. Voor een artiest kan het wel een beperking zijn, dat merk ik zelf ook, er wordt door veel mensen teveel naar 'de standaard' nageleefd. Zo wordt mastering vaak gedaan naar wat de standaard is voor hardstyle tracks.
Zo kent het z'n voor- en nadelen, zoals vrijwel alles. Overall is het juist goed dat je ze hebt, alleen moet een artiest synoniem staan voor creativiteit, dus is het enigszins zijn of haar verantwoordelijkheid vernieuwing aan te brengen binnen genres of desnoods grenzen te zoeken. Zoals HHZ ooit een grens zocht, Wavolizer de grens zoekt, NC met het begin van Digital Age een grens zocht etc.

Genres zijn er puur om overzicht in de hele muziekindustrie te houden. Waar de grenzen van zo'n genre liggen verschuift met de tijd. Sommige genres zijn heel breed en andere weer compacter, omdat ze echt een specifieke sound hebben. Als het meerdendeel van de mensen zich niet meer kan vinden qua muzieksmaak in een bepaald overkoepelend genre en teveel verschillen vinden tussen de tracks, kunnen er gewoon subgenres worden gemaakt om het overzicht terug te brengen. Veel mensen verzetten zich hiertegen en vinden dit breuken veroorzaken, maar zo houdt je zoals ik al zei het overzicht er tenminste in. Of het een obstakel is, is heel persoonlijk, want als ik voor mezelf spreek, pik ik per ''(sub)genre'' gewoon de platen uit die mij aanspreken en de rest laat ik links liggen en zeur ik er niet over, omdat je je energie beter kunt steken in het vinden van nieuwe leuke muziek, dan in afzeiken van wat er kut is in het genre waar je je bevind.

Ik kan prima leven met het feit dat er verschillende genres zijn, om eerlijk te zijn vind ik het zelfs een verrijking.
Waarom? Ik kan nu een feest selecteren en zeggen van 'daar ga ik heen'. Puur omdat je genre daar gedraaid wordt. Helaas is de grens tussen bepaalde genres splinterdun waardoor je bepaalde artiesten, tracks, .. Buiten beschouwing laat. Gewoon omwille van wat andere eigenschappen.

Het plaatsen in hokjes interesseert me in principe niks, al worden we tegenwoordig wel doodgegooid met allerlei benamingen .. om dit nu een obstakel te noemen? Nee.
Ook het aanbieden van verschillende genres maakt in principe toch niks uit aan je eigen smaak? Ik weet niet hoe het zit met andere mensen hier, maar ik beoordeel pas iets als ik het beluistert heb. Zelfs dan kan ik het nog niks vinden, het is niet perse slecht etc..

Het antwoordt op de hoofdstelling:
Ik vind niet dat muziek beperkt wordt door het bestaan van verschillende genres. Je luistert nog altijd wat je zelf wilt, maar je moet wel de kans geven om je open te stellen voor andere genres. Je kan dan nog altijd zeggen dat je het een kans hebt gegeven, maar het is gewoon niks voor jouw.
Wat het bestaan betreft? Als je bovenstaande eenmaal gedaan hebt en je vindt het niks, dan laat je de rest wat uitkomt in dat genre ook links liggen. (Vermoedelijk!) Je geeft er niet teveel aandacht meer aan. Zo blijf je bezig.

Dat laatste zie ik nu juist als een nadeel. Zo zeggen heel veel mensen na het luisteren van een paar platen dat Hardtrance niets is, terwijl dat genre zo divers is, dat je dat moeilijk aan de hand van het luisteren naar een paar platen kunt zeggen.
Bovendien zijn artiesten die niet echt in zo'n hokje passen erg moeilijk bereikbaar voor het grote publiek. Je bevoordeelt daarmee de artiesten die zich houden aan de standaarden en werkt daarmee de echte creativiteit tegen.

En antwoord met dt

Dat is inderdaad een obstakel. Je kunt dan allerlei manieren aanbieden om mensen er zich wat meer in te laten verdiepen. Enkele voorbeelden:

Guide: Hoe leer ik mijn genre kennen? (Hardtrance Editie)
Guide: Hoe leer ik mijn genre kennen? (Hardcore Edition)
Guide: Hoe leer ik mijn genre kennen?

Helaas worden deze manieren ook zelden gebruikt..

Ik neem aan dat dit door mijn post op de wavolizer thread is .


Hoofdgenres zijn goed( Hardcore/hardstyle), subgenres zouden er moeten zijn.

Verklaar?

Op zich komen de mensen die zich echt verdiepen wel bij de juiste muziek terecht (uiteindelijk, duurt vaak wel jaren). De mensen die zich amper verdiepen blijven altijd haken in hetgeen wat het meest commercieel is.

@Kaboem, nah. Dit speelt al veel langer in mijn hoofd. Ben bezig met iets op te zetten wat vanuit je eigen smaak werkt in plaats vanuit genres. Ik ben dus eigenlijk benieuwd naar welke essentiële dingen (puur naar het muzikale aspect kijkende) je mist als je geen genres zou hebben. Zo kun je (=brt) overigens nog steeds feesten selecteren, sterker nog die liggen waarschijnlijk nog dichter bij jou dan dat je met genres/subgenres kunt omschrijven.

Mensen haten het wanneer er iets rawstyle of nustyle wordt genoemd

Ik vind niet dat bijvoorbeeld:

Da tweekaz - Healing incantation
Solutio & The I's- Immortal

Dezelfde mensen aanspreekt.

Hoevaak zie je dat mensen de 1ste leuk vind, maar de 2de niet omdat die veel harder gaat.
daarom subgenres .

En waar ga je de grens trekken dan?

Verder trek ik mij terug

@Kaboem: jij wil subgenres.. maar dan ga je alsnog alles in hokjes plaatsen

Denk dat de muziek nooit beperkt wordt door het bestaan van genres, daarentegen denk ik dat de visie op muziek wel beperkt wordt door genres.

Ik denk dat het in hokjes willen plaatsen van dingen (of het nu muziek is of een auto) iets is waar we als mensen niet zonder kunnen. Het geeft een stukje duidelijkheid maar daarbij creëert het altijd de moeilijkheid van waar de grenzen moeten komen te liggen. Deze grijze gebieden verschillen per persoon omdat smaken en kennis verschillen.

De moeilijkheden komen wanneer er discussies ontstaan over wat er wel binnen het genre past en wat niet. Daarbij komt wel dat muziek niet statisch is, een duidelijk voorbeeld zijn de discussies hier op het forum (Wel/niet raw, early, mainstream). Om de onduidelijkheden uit de wereld te helpen worden er sub-genres in het leven geroepen, die weer iets verschillen van het "moeder"-genre. Maar een persoon die zich niet zo ver verdiept in een bepaalt genre zal het nog gewoon bij het moeder-genre houden.

Het zal dus altijd wel moeilijk blijven om alles precies aan te duiden, hetgeen opzich niet negatief is.

Dat kan ook liggen aan smaak, en dat speelt zeker niet alleen binnen de hardere stijlen. Om het even met rap te vergelijken:
Vergelijk deze twee tracks eens: Eminem - When I'm Gone en Lil Wayne - Lollipop.
Ik bijvoorbeeld vind When I'm Gone een prachtig nummer omdat het daadwerkelijk ook over iets gaat, maar Lollipop vind ik dan weer niks omdat het inhoudelijk mij niet aanspreekt. Zou dat volgens jou dan ook op moeten worden gesplitst in 2 genre's, terwijl het in principe allebei rap is?

Ik vind veelomvattende genres wel belangrijk omdat veel mensen niet zouden weten waar ze op zouden moeten zoeken als er geen genres bestonden. Het is wel belangrijk dat de muziek op nummer 1 komt te staan en niet het genre dat er aan vast zit. Neem bijvoorbeeld Showtek - Music On My Mind, ik vind dit zelf een erg goed nummer maar er werd veel geklaagd dat het geen hardstyle meer zou zijn.

Ook vind ik dat de grote labels hierin een voorbeeld moeten zijn en laten zien dat (hier kijk ik naar hardstyle) 'anders' niet verkeerd is en iedereen gewoon zijn ding moet (kunnen) doen. Als je dan kijkt naar Scantraxx die de kicks aanpast omdat ze niet te hard mogen zijn laten ze precies zien hoe het niet moet.

Is anders vind ik, je merkt gewoon echt het verschil tussen de tweekers en de hardere hardstyle.

Kaboem: Op welke manier is dat anders? Dat gaat toch ook over 2 totaal verschillende tracks binnen een bepaald genre? Ik merk ook heel veel verschil tussen Eminem en Lil Wayne.

Ik heb niets aan dit voorbeeld omdat ik hier niets vanaf weet
Metal heeft ook 200 miljoen subgenres.

En zo weet iemand die zich niet verdiept in hardstyle het verschil tussen (om jouw voorbeeld te nemen) Da Tweekaz en Solutio & The I's ook niet.. Op dat gebied ben ik wel tevreden met de verdeling van hoofdgenre's, zodat het voor bijna iedereen herkenbaar is welk genre iets is. Om dan subgenre's te gaan benoemen vind ik ook niet helemaal verkeerd, omdat liefhebbers dan weten waar het precies over gaat (en ja, zo zullen er waarschijnlijk ook wel subgenre's zijn voor de voorbeelden die ik gaf).

We moeten gewoon afstappen van de hiërarchische verdeling van muziekgenres. Zoals nu het geval is. Genres subgenres en soortgelijk.

Net als met films, is een film niet altijd in één genre te douwen. Een film kan zowel komedie als drama bevatten. Dan treed er dus hetzelfde dilemma op.

Oftewel afstappen van de hiërarchische verdeling van muziekgenres. En laat tagging van muziek zijn intrede doen.

Ik heb niet elke post helemaal gelezen maar mijn mening is dat genres en subgenres enkel er moeten als hulpmiddel.
Ik ben zelf actief in de hardcore en vind dat er ook teveel splitsingen zijn, alhoewel het nog niet zo erg is bij andere muziekstijlen.

Voor mij is Hardcore het grote geheel.
Daaronder heb je diverse subgenres welke in mijn ogen, zoals eerder vermeld, enkel moeten bestaan als aanduiding, een hulpmiddel.
Het is makkelijk als je de eerste Rude Awakening releases helemaal te gek vindt, en je zoekt meer in die stijl, dat je dan in het "hokje" hardtechno/industrial hardcore gaat zoeken. Dan is het prettig dat je een subgenre hebt zodat je niet eerst de complete catalogus van Evil Activities, Outblast en Amnesys door hoeft te spitten voordat je bij de groep artiesten komt waar je interesse ligt.

Sommige mensen hangen teveel aan die subgenres en weten ook niet wat ze met mensen aanmoeten die buiten dat eerdergenoemde "hokje" zitten met hun stijl. Vooral promoters en bookingskantoren hebben hier last van is de ervaring.
"Oh, dus je bent geen mainstream dj, en ook niet echt industrial hardcore, maar ook weer geen techno of drum 'n bass... ja dan laat de boeking maar zitten, want we kunnen je nergens plaatsen".
Hoe vaak ik die al heb gehoord...

Waar ik me wel aan stoor is de term Frenchcore. Vooral omdat het compleet verkeerd gebruikt wordt.
Als ik de nieuwe radium/x-fly/frazzbazz hoor dan is het laatste waar ik aan denk Frenchcore. Maar daar wordt het wel onder gestopt tegenwoordig. Radium maakt gewoon snelle mainstream hardcore en x-fly en frazzbazz is gewoon Terror, niet meer niet minder. In de Hardcore variant van Hoe leer ik mijn genre heb ik hier al meer over uitgelegd.

Hier sluit ik mij volledig bij aan !

Hoe wordt muziek beperkt door genres?

Wat is een genre voor mij.
Een genre is voor mij simpelweg de perceptie van geluid, dus simpelweg de definitie die je aan het geluid verbindt. Ik begrijp niet hoe dit (de hoeveelheid) muziek beperkt.

Het is ook niet de hoeveelheid nummers, maar het kan best zo zijn dat artiesten beperkt worden in keuzes omdat ze zich aan bepaalde 'regels' moeten houden.