Debating 004: Muziekgenres - Een verrijking of een obstakel?

Het beperkt niet alleen de artiesten, het beperkt ook het publiek eigenlijk. Neem bijvoorbeeld Hardstyle, de subgenres mainstream en early zijn erg verschillend en hebben ook een redelijk verschillend publiek. Nu ben ik een ontwetend persoon en zoek en paar hardstyle tracks op (ik ken de terminologie van de subgenres immers niet, net zoals kaboem geen subgenres kent van de hiphop/rap). Ik hoor een Music Made Addicts, Spacer, Attack Again en Just As Easy. Mij kennende zou ik denken, wat is dit nu voor blije meuk. Noemen ze dit hardstyle, nou ik vind er niets hards aan en laat het genre links van mij liggen. Niet wetende dat ik een deel van het genre hardstyle geweldig zou kunnen vinden. Alleen is de kans vrij klein dat ik bij goede early hardstyle nummers terecht kom als ik op hardstyle zoek.

Wat ik probeer te zeggen is dat de identiteit van een genre bepaald wordt door de meest populaire artiesten. Hiermee zorg je eigenlijk dat de commerciëlere organisaties en de toegankelijke labels bepalen wat de massa mooi vindt en beperk je de massa eigenlijk in hun muzikale ontwikkeling. (Ik bedoel bij hoeveel mensen verandert de smaak wel niet als ze zich verdiepen; oftewel ontdekken dat er ook andere muziek bestaat).
Zo maar een van de vele voorbeelden waarbij genres de muziek beperken.

Mensen zoeken nou eenmaal naar hokjes denken, omdat dit voor hun simpeler werkt met selectieve perceptie. Gemakkelijker het kunnen zien in wat aanspreekt en daaraan de correcte respons verbinden zorgt ervoor dat de mensen juist graag in hokjes, ofwel in dit geval, muziekgenres denkt.

De naam van een muziekgenre roept een associatie op met een positieve prikkel. Dit maakt dat op zo'n moment het een verrijking is. Aan de ene kant sluit je je daarmee tegelijkertijd af voor andere prikkels, want je laat andere muziekgenres op zo'n moment niet toe, want je haalt je voldoening uit datgene waarmee je al bekend bent.

Het levert dus voor de consument een verrijking als een obstakel op.

Vanuit het oogpunt van een producer denk ik ook dat het zijn voor en nadelen heeft. Het voordeel hierin is dat hij een identiteit handhaaft en zich op een bepaalde manier profileert waarbij ruimte is voor mensen om hier herkenning in te vinden. Een obstakel is dat hij zich in een hokje plaatst waarbij mensen hem associëren, waar het zo kan zijn, dat hij onlosmakelijk verbonden wordt met dit beeld en dat hij hierdoor dus geen andere identiteit meer kan conformeren.

Ik durf te zeggen dat het voor de consument en voor de producer zijn goede en slechte kanten heeft. Er is hierin geen absoluut antwoord.

Dit ben ik bijna helemaal met je eens!
De laatste regel niet. Jij doelt op een beperking van mensen, muziek luisteraars die niet verder kijken dan wat er als eerste voor handen is. Genres kunnen luisteraars beperken, maar nooit de muziek natuurlijk.
Er zijn altijd artiesten die volgens een basisprincipe werken, en met dat basisprincipe scoor je ongetwijfeld hits. Maar er zijn zoveel artiesten die wel verder denken en stijlen en genres combineren. Experimenteren.

Maar vandaar ook de term Mainstream. Wat de massa leuk vindt.
Het is toch altijd al geweest dat de grootste artiest/label van het moment bepaalt waar de massa naar luistert?

Een paar jaar terug was er niet voor niks die enorme golf aan R&B artiesten... dat was de hype op dat moment. Daarna was het Gaga en soortgenoten, en nu zijn het die (irritante) singer-songwritertjes die de hitlijsten bepalen. Zo verschuift de mainstream constant. En zoals dit in de popmuziek gebeurt, komt dit ook voor in de house.

Scantraxx schijnt (?) al jaren de grootste te zijn. Dus zij bepalen de sound van het moment. Veel mensen zijn dit beu en gaan verder kijken, maar elk weekend staan er weer landelijk 150.000 man te springen op dezelfde platen waar ze de afgelopen 3 maanden al op staan te springen.
Zo ook in de hardcore. Masters of Hardcore en Neophyte Records zijn gewoon de grootste labels, omdat zij Angerfist, The Playah, Neophyte, Evil Activities, Outblast en Korsakoff hebben. Dat zijn de grote artiesten en die bepalen de mainstream sound.

Mocht om onverklaarbare redenen ineens iedereen "anti" MOH en Neophyte Recs worden en massaal naar Hellfish & The DJ Producer gaan luisteren, dan is dat de mainstream, want zij zijn dan de grootsten en bepalen zij de sound waar de massa van houdt.

Wat ik overigens een goed voorbeeld vind van experimenteren met stijlen is die nieuwe release van Wavolizer. Ik ben totaal niet geïnteresseerd in hardstyle maar werd op deze release gewezen op een ander forum. Helemaal tof hoe hij drum n bass/crossbreed invloeden in een hardstyle track gebruikt. Erg goed!!
Zo zie je dus maar dat genres helemaal niet beperkend hoeven te werken, het zijn de mensen zelf die het beperkend maken

Maar jij leest dat, omdat je je verdiept. Mensen die dat niet doen zullen op vrijwel zeker nooit in aanraking komen met dergelijke platen. Er is geen support vanuit de evenementenorganisaties, juist omdat het niet in een hokje te zetten is. En als je op een korte muzikale verkenningsreis gaat, zul je dit soort platen ook niet gauw aantreffen. Waardoor het eigenlijk loont om "standaard" te zijn als artiest.

Ik ben trouwens vooral benieuwd naar de dingen die je zou missen als je geen genres meer hebt en of deze dingen misschien op een andere manier ingevuld kunnen worden, zoals iemand eerder bijvoorbeeld al aangaf: het gebruik van tags.

Jij zegt... "als ze hardstyle intypen gaan ze nooit bij de early uitkomen". Maar kennen ze ze namen van de dj's die early draaien wel dan? Als ze er al bij uitkomen, is het hoogstwaarschijnlijk wel door de naam hardstyle die er aan gegeven wordt.

zelf denk ik dat mensen niet beperkt worden door de genres die er aan de muziek gegeven wordt. Eventueel DJs wel aangezien ze hun producties gaan aanpassen aan het genre waar ze (al dan niet gewillig) in geplaatst zijn. Bijvoorbeeld: "ik moet een track op 150bpm maken omdat het hardstyle MOET zijn". (ik zeg maar iets)

Ik denk het eigenlijk wel. Om het even vanaf de hardcore kant af te bekijken:

Een (mainstream)-hardcore liefhebber ziet steeds meer en meer opmerkingen over Industrial Hardcore, en dat dat vele malen beter zou zijn en bla bla bla. Nou gaat diegene misschien wel eens op zoek naar Industrial. Grote kans dat hij of zij dan uit komt bij namen als The Outside Agency, N-Vitral, Enzyme X en ga zo maar verder. Stel dat 1 track die ze luisteren hun niet bevalt, zullen ze waarschijnlijk ophouden met het zoeken naar Industrial terwijl een Tapage of een Petrochemical misschien wel een sound hebben naar hun smaak, die toch ook onder Industrial Hardcore vallen over het algemeen. Als men eenmaal een Industrial Hardcore track heeft gehoord die hun niet aan spreekt, en ze komen een track tegen die ze misschien heel vet zouden kunnen vinden, luisteren ze die misschien niet omdat er iemand 'Industrial Hardcore' bij heeft gezet..

Nu bekijk ik dit uit het oogpunt van Hardcore en Industrial Hardcore, maar dit kan zo gebeuren met allerlei verschillende genre's.

Alsof zo'n artiest opeens hele originele dingen gaat maken als hij die 'vrijheid' opeens wel heeft... Want stiekem heeft iedereen die vrijheid gewoon.

En ook al zouden we muziek niet onder willen verdelen in genre's, het menselijke brein werkt nou gewoon eenmaal zo. Je onthoud nou eenmaal dingen met een associatie/relatie. Als je aan een vork denkt is de kans groot dat je daarna ook meteen denkt aan servies...

De artiesten die die vrijheid wel gebruiken worden wel beter bereikbaar als je de functie van genres op een andere manier invult.
Bovendien denk ik het eerst aan een lepel en een mes en dat is mijn ogen ook de bedoeling. Als ik Geck-e - Soul Train hoor, moet ik aan een plaat van Scot Project denken in plaats van aan hardtrance.

Verrijking, absoluut!

Dit vind ik niet. Elke producer heeft de vrijheid te doen wat deze wilt. Het is veelste makkelijk om beperking op het aanwezig zijn van een genre te gooien. De producer zelf is het probleem vooral in het hardstyle genre zie ik dat het overgrote deel gewoon creativiteit mist. Het is allemaal never change a winning formula, want je moet niet vergeten dat zijn hun geld ermee verdienen. Daarom vind ik het ook zon onzin altijd als ik mensen hoor praten over een eigen sound. Een eigen sound is statisch terwijl je geluid juist dynamisch en flexibel zou moeten zijn.

Dit is natuurlijk hoe ik er tegen aan kijk en de meeste mensen zullen het wel met me oneens zijn.

Door inside-the-box te produceren, krijg je gemakkelijker boekingen, omdat je beter te plaatsen bent in bepaalde area's. Die area's zijn vaak gebaseerd op genres, dus die spelen, zij het vaak indirect, altijd wel een rol.

Ben je er dan voor om eens een stage te hebben op een festival waar alles door elkaar staat? Ik zeg maar wat, een Geck-O, Chris One, Luna(early set), Jochen Miller, Shermanology, TOA . Bedoel je zoiets bijvoorbeeld?

Niet zomaar random natuurlijk. Maar er zijn inderdaad wel combinaties van artiesten mogelijk die zich op dit moment in andere genres begeven.

Lijkt me ook wel interessant, maar alleen als die samensmeltingen van stijlen elkaar op een positieve manier beïnvloeden. Een Skrillex vs Noisecontrollers zou voor mij uit den boze zijn bijvoorbeeld.

Wat vind je dan van het concept op reverze: om half 4 tussen Zatox en Wildstylez in de reverze flashback draaien. (oldskool jump)

Als de liefhebbers van Zatox en Wildstylez dat mooi vinden en het past binnen de opbouw van de avond is dat iets positiefs lijkt me. Ik weet echter te weinig van de Belgische muziekscene, jump en de smaak van de mensen daar op Reverze, om daar over te kunnen oordelen.

Ik ben continu op zoek naar nummers die ik geweldig vind. Zo hoorde ik laatst Soul Train van Geck-E terwijl ik nauwelijks bij de Hardtrance releases kijk omdat ik Hardstyle over het algemeen toch lekkerder weg vind luisteren.

Het maakt mij niet uit of iets als Hardstyle of Hardtrance gelabeld wordt, maar zou het wel zonde vinden als ik een geweldig nummer mis zou lopen. Tevens ben ik wel voor muziekgenre's omdat het overzichtelijker wordt. Omdat mijn interesse in de hardstyle vrij breed is vind ik het makkelijk om bij releases te kijken en de previews te beluisteren en te kijken of het wat is.

Ik ben dus voor genre's zoals

- Nu-style (Da Tweekaz, Wildstylez)
- Melo/Raw (Zatox, Psyko Punkz)
- Raw (Thera, Prantic, Solutio & The I's )

Als je toevallig een van deze nummers hoort en je wilt je erin verdiepen, is het makkelijk als nummers in dit soort genre's zijn verdeeld en je eerder bij de nummers terecht komt die jij ook daadwerkelijk zoekt.

Misschien omdat de Soul Train bij Nieuwe Hardstyle Tracks heeft gestaan? En omdat het nummer ik weet niet hoe vaak is genoemd door verschillende mensen.


Ik zocht laatst soortgelijke nummers als Drivium - Unforeseen. Met genres kwam ik echt nergens.. Ik heb echt moeten vragen naar soortgelijke artiesten/tracks. Eerder is dan ook maar relatief. Eerder ten opzichte van wat? Als iets in staat is om suggesties te geven op basis van wat jij mooi vind, door middel van vergelijkingen van mensen met soortgelijke smaak of door tags, weet ik zeker dat je beter op de hoogte gehouden wordt over de tracks die je niet wil missen, dan als je het (sub)genre weet. En in principe zou zo'n systeem dat op basis van jou smaak nieuwe tracks zoekt, volgens mij prima kunnen werken zonder enige vorm van genres en daarmee deels de (indirecte) nadelen van genres wegnemen.

Ik blijf erbij dat genre's een toevoeging zijn.

Stel voor dat hardtrance ook in meerdere segmenten was opgedeeld, dan had jij misschien eerder je Drivium track gevonden omdat die anders is dan de normale hardtrance? (mijn kennis over hardtrance is niet zo breed dus dit neem ik aan)

Ik luisterde vroeger veel hardcore, tot ik Rock Civilisation hoorde van Headhunterz. Ik was meteen verkocht, en vroeg wie de artiest was en wat voor soort muziek dit eigenlijk was. Met andere woorden: Als ik toen niet te horen kreeg dat dit genre Hardstyle was, was het zoeken voor mij moeilijker geworden.

Ook nu ben ik Multiple Trusts van Crypsis aan het beluisteren. Als dit ook weer werd onderverdeeld in bijvoorbeeld industrial hardstyle(?), lijkt het me dat ik eerder bij soortgelijke nummers terecht komt.

(En ja of je daadwerkelijk eerder bij het gewenste nummer komt blijft speculeren, maar ik geloof wel dat door genre's het ''kiezen'' makkelijker wordt)

Kijk eens naar de Blackbox van Qore 3.0, openen met Sinister Souls (Dubstep en DNB) gevolgd door mainstream Hardcore van Kasparov, Endymion en Amnesys met daarna een flink pak Industrial en Darkcore van The Outside Agency en Ophidian, afsluitend met UK Hardcore.. Als je toch een beetje binnen de lijntjes blijft is zo iets echt wel vet hoor! Het kan dus wel, mits het niet al te extreem wordt

Het is een soort van Ambient/Chillstep. Het moeilijke is juist dat dit soort tracks niet in hokjes te vangen zijn en daardoor eigenlijk veel minder onder de aandacht komen, want iedereen zoekt namelijk op hokjes.


Als jij de artiest en tracknaam had geweten, had ik jou suggesties kunnen geven, zonder het bestaan van genres.


Ook makkelijker is relatief Ik snap je punt wel hoor, maar ik beweer dat er alternatieven zijn, in ieder geval in vorm van een website, waarbij het mogelijk is om zonder genres hetzelfde en zelfs meer te bereiken dan met behulp van genres. Ik vraag me alleen af of ik andere belangrijke functies van genres over het hoofd zie, die belangrijk zijn voor de muziek.

Ik zou de stelling iets anders formuleren, je voorkeur komt wel erg naar voren.
Tenminste als je als topicstarter niet direct subjectief wilt overkomen.
Het beïnvloed in ieder geval denk ik de reacties.

Ja maar ben je dan misschien een nieuwe subgenre (hoe klein die dan ook is) scot project-achtige-muziek aan het verzinnen? Ik zelf zie genre's ook niet als een vaststaand iets, meer als een label wat je een nummer geeft. Vind ook dat muziek meerdere label's kan krijgen bijv...

Hij komt sowieso wel subjectief naar voren, want wat dat betreft brengt hij vaak zijn mening naar voren als enige waarheid.

But hey, hij maakt wel wat los op Hardtraxx.

Volgens mij is er met de stelling weinig mis, de beperking is de negatieve kant van genres en wat het bestaan ervan oplevert is de positieve kant van genres. De subjectiviteit in de introductie is overigens bewust, omdat ik wil weten waarom we niet zonder genres kunnen, om te kijken of ik in mijn visie op een alternatief dingen over het hoofd zie. Door me duidelijk af te zetten van genres probeer ik argumenten voor genres te vinden, waar je normaal gesproken niet direct opkomt Daarnaast zijn genres zo vanzelfsprekend dat het wel nodig is om het vooral van de andere kant te belichten, omdat daar eigenlijk niet over nagedacht wordt.