Shoutbox | Zoeken (tijdelijk uitgeschakeld)
1, 2, 3, 4, 5 ... 7  Volgende
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 22:41 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Hier even een verhaaltje dat ik op een ander forum (LymfklierkankerVereniging Nederland) heb geschreven:


Ook ik wil graag mijn verhaal over mijn ziekte kwijt. Dit is niet alleen om mensen te laten weten wat ik de laatste tijd heb meegemaakt, maar vooral om mijn gedachte even op een rij te zetten. Er is zoveel gebeurd in zo'n korte tijd, dat je gedachten helemaal in de war geschopt zijn, en ik wil ze even ordenen om het maar zo te zeggen.

Ik begin helemaal bij het begin. Vorig jaar begin zomer werd ik verkouden, en dat hield op een gegeven moment niet op, ik was soms benauwd en hoestte ontzettend zwaar. Uiteindelijk tegen september/oktober ben ik naar de huisarts gegaan, die dacht dat ik weer last had van bronchitis, en heeft mij Ventolin voorgeschreven. Na 2 weken ben ik terug gegaan, zonder verbetering. Toen heeft de dokter een allergie test gedaan, en daar kwam uit dat ik allergisch ben voor huisstofmijt en bepaalde grassoorten. Daarvoor heb ik de hooikoorts tabletten van Allerfre gekregen, die wel een beetje hielpen, maar de verkoudheid niet stopten. Toen heb ik het er eigenlijk maar bij neer gelegd, ik dacht dat ik chronisch verkouden was. Gaat wel weer over, dacht ik. Maar begin fabruari 2010 kwam er een klein bultje in mn nek, net boven mijn rechter schouderblad. Na een paar weken werd dat bultje steeds groter en is pijn gaan doen. Ik had de huisarts gebeld en mijn klacht uitgelegd, die had een afspraak voor de week erop gemaakt. Toen ik een week later bij de huisarts aankwam, was het bultje vreemd genoeg iets kleiner geworden, maar het was nog steeds een flinke bult. De huisarts dacht dat ik pfeiffer had en ik moest toen bloed laten prikken. Daar kwam geen pfeiffer uit, maar ik had een te lage bezinking. De huisarts verzocht mij, omdat het bultje was geslonken, 2 weken te wachten, goed te rusten en dan nog eens bloed te laten prikken. In die twee weken is het bultje niks groter geworden, maar ook niet kleiner, maar er is wel een bultje bij gekomen, zo'n paar cm van mijn kaak af. Uit de bloed test kwam weer een te lage bezinking uit, en uiteindelijk heeft mijn huisarts mij doorgestuurd naar een KNO-arts. Dit was half maart 2010.

Een weekje later kwam ik bij de KNO-arts, en die heeft gevoeld aan beide bultjes, en die wou vrijwel gelijk wat vocht uit de bultjes, oftewel de opgezette lymfklieren- nemen. Dat vocht afnemen was mislukt, want er zat wat bloed bij, en dat mocht niet gebeuren. Toen heeft de arts een afspraak voor de volgende dag gemaakt, waarbij hij een punctie wou doen en een echo wou laten maken van mijn hals. Ik weet nog goed dat hij tegen mij zei "Ik kan nu nog helemaal niks zeggen, maar ik moet je wel waarschuwen dat er een kans is dat je lymfklierkanker hebt". Eenmaal de punctie en echo achter de rug, begon het wachten. Iedereen uit mijn gezin en enkele familieleden waren ontzettend zenuwachtig. Ik daarin tegen bleef er redelijk nuchter over. Het zal wel een ontsteking zijn, dacht ik.

Ik weet het nog goed, ik moest de donderdag erop om kwart over 8 terug naar de KNO-arts, en eenmaal in de kamer, begon hij gelijk met deze zin: Het is niet goed, het is helemaal niet goed, ik ga er niet omheen draaien, het is de ziekte van hodgkin, lymfklierkanker.
Ik was ontzettend verbaasd, ik wist niet wat er door me heen ging, verbazing, verdriet, ongeloof. Hoe kan ik nou lymfklierkanker hebben. Na 3 kwartier even op adem te komen had ik in mezelf de knop omgedraaid en het geaccepteerd maar na een dag van echo's, foto's en vragen beantwoorden was ik wel vreselijk moe.
Ik werd de maandag erop verwacht in het Wilhelmina Kinderziekenhuis, om te onderzoeken in wat voor stadium ik zat. Daar zou ik een CT- en PET-scan krijgen, opnieuw foto's en er werd een hartfilmpje gemaakt. Hoe sterk ik ook probeerde te zijn die dag, kon ik even de tranen niet beheersen, het werd me even teveel. De week erop had ik weer een gesprek met mijn dokter, en die constateerde dat ik in fase 2A zit, wat ik als goed nieuws beschouwde. De behandeling bestond uit 2 OEPA chemokuren (vincristine (Oncovine), Etoposide, Prednisolon, doxorubicin (Adriamycine) 15 dagen per kuur) en bestraling als het nodig was. En de kanker zat op 3 plekjes, mn linker hals, mn rechter hals en tussen het borstbeen. Dat veroorzaakte de benauwdheid en het zware hoesten.

Voordat ik de kuren inging, zei ik (hoe vreemd het ook klinkt) tegen mijn bultjes: jullie zal ik krijgen, ik zal jullie eens zien wat pas vervelend kan zijn, ik ben 10x zo erg voor jullie dan dat jullie dat voor mij zijn. En met die gedachte ging ik de eerste kuur in.

Voordat ik voor de eerste keer chemokuur kreeg, kreeg ik eerst een PICC lijn (lange lijn) in mn arm. Dat was die dag nogal een gedoe, want de lijn had de verkeerde ader genomen en kwam ongeveer onder mijn oor terecht, in plaats van naar mijn hart, waar het eigenlijk naartoe had moeten gaan. Dus moesten ze in een röntgenkamer de lijn er een stukje uithalen en vervolgens weer de goeie ader inleiden. Dit was erg vervelend. Niet omdat het pijn deed, maar omdat het allemaal zo hectisch is gegaan, er stonden wel 5 dokters om mij heen, ik wordt daar altijd heel zenuwachtig en geïrriteerd van, als er veel mensen om mij heen staan en allemaal dingen bij mijn lichaam doen. Uiteindelijk, tegen een uur of 5 in de middag, kreeg ik voor het eerst chemokuur.

Ziek of misselijk van de chemokuren ben ik alleen de eerste avond geweest, voor de rest geen enkele keer. Ik had het helaas wat beroerder dan misselijkheid.
Net heb ik verteld dat ik een PICC-lijn in mn bovenarm had zitten, en die arm die deed constant heel erge pijn. Er zat volgens de doktoren een bloeduitstorting onder en ik kreeg als advies mee veel de arm te bewegen, zodat het bloed zich goed kan wegwerken. Alleen werd de pijn niet minder, maar erger, en mijn arm was blauw en opgezwollen. Na een belletje met het ziekenhuis wouden ze het nog steeds een tijdje aanzien, ik moest maar wat pijnstillers nemen als het pijn deed. Uiteindelijk hebben ze ernaar gekeken toen ik voor de laatste keer mijn portie chemo kreeg (laatste chemo van eerste kuur), en ze schrokken ervan. Dit zou er nooit zo uit mogen zien zeiden ze. Na wat foto's en scans te hebben gemaakt, wouden ze kijken of er nog vloeistof doorheen kwam, en ze wouden bloed afnemen. Dat eerste ging prima, maar bloed kwam er niet doorheen. Dus toen alle chemo erin zat, hebben ze de lijn eruit gehaald, en ik moest mij vanaf die dag elke avond spuiten met Fragmin, een soort bloedverdunner, want het bloed in de ader waar de lijn in zat, is gaan stollen. Trombose dus. Fragmin spuit ik nog steeds elke dag, en half augustus mag ik daarmee stoppen.

De rustperiode ging denk ik zoals bij iedereen, eerst vermoeidheid van de kuur, en na ongeveer een week voelde ik me elke dag een stukje beter en actiever.

De tweede kuur begon weer, en daarbij kwamen ook de bijwerkingen weer aan de gang, vervelende tintelingen in mijn vingertoppen, en ik had ontzettende last van mijn mond. Ik had zowat overal in mijn mond wondjes en tandvlees dat heel zwak was en zeer deed. Het was zelfs zo erg dat ik ongeveer 5 dagen niets heb kunnen eten, behalve vla of yoghurt. Voor de rest ging de tweede kuur heel erg snel, tenminste, zo voelde het. Dat komt denk ik omdat ik op dat moment ergens anders mee bezig was, namelijk met de examens. In het begin van de 2e kuur had ik praktijkexamens voor Handel en Administratie, en aan het einde van de kuur ging in de Centraal Schriftelijke Examens in, dus daar was ik vooral mee bezig.

Na de chemokuren werd ik weer onderzocht, een CT- en PET-scan. Dat ging allemaal redelijk vlot, maar toen begon het wachten op de uitslag. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo zenuwachtig ben geweest, als toen. De opties waren; alles was weg, geen verdere behandeling, of bestraling. Ik kreeg een heel erg mooie uitslag, vind ik zelf, want alles was weg. Er zat alleen wel een ingewikkeld stukje in de uitslag, want op de CT-scan zagen ze nog wat vlekjes tussen mijn borstbeen, maar op de PET-scan was alles brandschoon. Een CT-scan kan het verschil niet zien tussen een gezwel of littekens, dus het kan net zo goed een groot litteken zijn, veroorzaakt door de chemokuren. Over 2 maand krijg ik opnieuw de scans, en dan zullen we het zien wat het is.

Nu, anderhalf maand later, geslaagd met een stel hoge cijfers, en weer helemaal genezen, gaat het helemaal goed met me. Ik kan weer lekker genieten van alle dingetjes die ik heb moeten missen de laatste tijd. Mijn haar op het hoofd begint sinds en weekje weer te groeien (nu alleen nog donshaartjes, maar het groeit als kool) en op andere lichaamsdelen begint het ook te groeien.
In de tijd dat ik kaal was heb ik eerst met pet gelopen, maar later hield ik hem af, en ik kreeg alleen maar positieve reacties. Wel een raar feit is, heel veel mensen herkennen mij niet meer. Niet alleen door het kale hoofd, maar doordat mijn gezicht er wat anders uitziet dan voor de chemokuur. Ik vind het zelf niet heel vervelend eerlijk gezegd. Het voelt een beetje als een nieuw begin.

Een nieuw begin, dat wordt het zeker, want mijn leven ziet er ineens heel anders uit, ik heb iets verschrikkelijks meegemaakt, en ben heel anders over dingen gaan denken. Ook ga ik na de zomervakantie naar een andere school, namelijk het ROC Aventus in Apeldoorn. Ik ga daar de opleiding Multimedia Vormgeving volgen, en ik ben heel benieuwd hoe het zal zijn.

Zo, dit is een hele lap tekst geworden. Ik hoop niet dat jullie het erg vonden om zoveel te lezen, maar nu weten jullie tenminste mijn verhaal.
Vragen, stel ze gerust!
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 22:45 
 
Hardtraxx Veteran

Mooi verhaal, top dat je er zo mee om gaan!
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 22:55 
 
Donateur

Hey

Ik heb het net helemaal gelezen, en het is echt kut dat je zoiets moet meemaken :/ Ik vind het ook heel sterk dat jij er zo goed mee om ging, omdat het echt niet gemakkelijk is denk ik. In ieder geval, goed dat je er vanaf bent en hopelijk blijft dat zo he :)
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 23:08 
 

ik had het grootste deel al op hyves gelezen. eigenlijk alles tot aan het nieuwe begin zegmaar.
en zoals ik destijds al zei: dik respect!

Ravenwood schreef:
Ik ga na de zomervakantie naar een andere school, namelijk het ROC Aventus in Apeldoorn. Ik ga daar de opleiding Multimedia Vormgeving volgen, en ik ben heel benieuwd hoe het zal zijn.

Nice!
jmmr dat je niet in Breda gaat op de Avans :P daar zit ik :D
maar das ook Communicatie & Multimedia Design ^^
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 23:10 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Respect ;) inderdaad knap om er zo mee om te gaan ^^

&

ik vond het niet erg om wat langer te lezen :P
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 23:11 
 
Donateur
Avatar gebruiker

katamaran schreef:
Respect ;) inderdaad knap om er zo mee om te gaan ^^


Helemaal mee eens, dit is niet niks man. Hopelijk blijft het weg :)
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 23:15 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

idd je ging er heel goed mee om
heel veel respect voor jou :thumbup:
Ongelezen bericht Geplaatst op 04 jul 2010 23:26 
 
Donateur
Avatar gebruiker

Kevin, ik heb diepe respect voor jou.
Ik voel me nu eigenlijk best schuldig, omdat ik laatst een soort van flauwe grap maakte hier op HT.

Jij zij dat je haar weer begon te groeien. Waarop ik reageerde op welke plek enzo, maakte er een lolletje van.
Maar nu ik dit weet heb ik heel erg veel respect voor je. Er zullen er maar weinig zijn die er zo mee om kunnen gaan.

Op een gezonde toekomst! :beer:
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 00:41 
 
Hardtraxx Elite
Avatar gebruiker

Props voor jouw, over hoe jij er bent mee omgegaan.
Heb nu niks anders dan dikke respect voor jouw na dit verhaal gelezen te hebben. Als ik jouw eens met een hardtraxx meeting tegenkom drinken we er 1.
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 00:58 
 
Donateur
Avatar gebruiker

Als ik dit las begon ik wel zo een beetje rond te draaien met men bureau stoel...
Omdat ik meestal zo een verhalen niet erg goed kan lezen omdat ik dan medelijden heb...
Niet echt medelijden maar weet niet goed hoe ik het moet zeggen, Zoiets van jonge als je zoiets meemaakt en je komt er zo goed uit!
:worship:, Ik ben echt blij voor je dat het zo is afgelopen! Het zal geen makelijke periode geweest zijn voor jou en familie en vrienden enz...

Top :thumbup: !
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 08:00 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Citaat:
Voordat ik de kuren inging, zei ik (hoe vreemd het ook klinkt) tegen mijn bultjes: jullie zal ik krijgen, ik zal jullie eens zien wat pas vervelend kan zijn, ik ben 10x zo erg voor jullie dan dat jullie dat voor mij zijn. En met die gedachte ging ik de eerste kuur in.


Echt geweldig hoe je dat daar zegt!!! Zo sterk!!! Echt Respect man!! Geweldig!
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 08:50 
 
Donateur
Avatar gebruiker

je weet al hoe ik erover denk maatje ;)

dikke respect voor je
en hopen dat het nu weg blijft
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 09:29 
 
Hardtraxx Addict
Avatar gebruiker

Echt respect voor je! Hoop echt dat je er nooit meer last van krijgt! :thumbup:
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 10:49 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Bedankt iedereen :) was inderdaad geen makkelijke periode, maar ik ben er doorheen gekomen!
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 10:53 
 
Hardtraxxer
Avatar gebruiker

Je hebt het inderdaad goed opgepakt, maar hopen dat het nooit weerkomt
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 11:10 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Hier maak ik echt een hele diepe buiging voor :worship: echt heel veel respect dat je zo met zoiets om kan gaan. :thumbup:
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 11:44 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Zoals ik lees sta je echt heel sterk in je schoenen, erg knap dat je hiermee om kan gaan. Ik hoop dat het weg blijft! :)
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 12:02 
 
Hardtraxxer
Avatar gebruiker

Ik weet hoe moeilijk het is om hiermee om te gaan. En daarom, uit de grond van mijn hart, respect. Echt ontzettend veel respect.
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 12:04 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

echt netjes hoe er mee om bent gegaan. :thumbup:
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 12:59 
 
Hardtraxxer
Avatar gebruiker

Wow echt wel heftig! Nu realiseer je je pas dat je echt moet genieten van het leven!!
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 13:05 
 
Donateur
Avatar gebruiker

Zeer ontroerend om jouw verhaal zo te lezen, het raakt me echt en ik heb diep respect voor je! Dat je maar het mooiste uit het leven mag halen. :thumbup:
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 13:07 
 
Hardtraxx Veteran
Avatar gebruiker

Heftig man! Mooi dat 't allemaal weg is! :yay: Ook mooi verhaal om te lezen, respect!
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 13:08 
 
Hardtraxxer
Avatar gebruiker

Trouwens ook goed gedaan dat je zoiets op hardtraxx zet, heb echt respect daarvoor :worship:
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 13:39 
 
Hardtraxx Addict
Avatar gebruiker

Ik heb veel respect voor jou dat je dit hier neer zet en hoe ik lees dat je er zo positief mee omgaat :worship:
Ik kan me niet voorstellen hoe ik ermee zou omgaan als ik zo'n verschrikkelijke ziekte kreeg
Plaats misschien een plaatje met hoe je ervoor uit zag en nu? Ik snap namelijk niet hoe je er anders uit kan zien door Chemo :P
Ik hoop dat alles goed kom/gaat met je :)
Ongelezen bericht Geplaatst op 05 jul 2010 13:39 
 
Hardtraxx Veteran

Vriend van mij was ook 15, en die is er toch weer aardig boven op gekomen.. Weet daarom hoe lastig het is, Respect voor je man
1, 2, 3, 4, 5 ... 7  Volgende
Forumoverzicht » Off-topic » Off-Topic