Ran-D ft. MC Da Syndrome - The Rise

The Rise heet deze track

Think Once Think Twice
And Than Roll The Dice
Cause The Playah Right Here
Don't Dare So Play Nice

This is My House
My Game
Time To Maintain
To Break The Fucking Chain
Now Can't Be Detained

Big ... Big ...
The Fear In Disgise
Not A ... ...
To Meet Your Dimise
I Feed On Your Pain
Defeat In Your Eyes
My Gang Will Rise

ROLLL!!!

Zoiets...?

Voor de luie mensen onder ons:



Vanaf 1:14:30

volgens mij zo

Klinkt beetje inspiratieloos. Zo standaard als wat dit

Ran-D moet wat minder kwantitatief producen en wat meer kwalitatief.

Vreselijke track. Ik erger me meer en meer aan de sounds van Ran-D.

De kicks doen me op een of andere manier denken aan overdreven jumpstyle, hij probeert de screeches toegankelijk te houden waardoor het een irritant geluid wordt, wat ik nu al te vaak in zijn tracks heb gehoord.
En de vocals.. kinderachtig, wannabe gangsta/stoer blabla.

Ik zie overigens ook weinig verschil tussen Ran-D en Psyko Punkz qua stijl. De een wordt helemaal de hemel in geprezen en de ander wil men niets van weten. De uitschieters van Ran-D zijn naar mijn idee altijd nog samen met Adaro.

Hier ben ik het toch wel deels mee eens helaas, had meer van Ran-d verwacht. Ik vond z'n melodieën altijd heel sterk, zoals in een track als fanatics bijvoorbeeld. Dan erger ik me minder snel aan de vocals. Maar ik vind Da Syndrome altijd goedkoop klinken in een track.

Dat, op Fanatics en Untill we meet again na dan.

Ik vind het echt een vette track. Ik hoop deze zeker ergens op Decibel te horen! En anders maar zondags op de afterparty!

helemaal waar dit

Kicks in de 2e climax gaan ook weer nergens over, vreselijke vocals, nee weer niets dit.

Meestal vind ik pitch kick wel vet
Maar deze gaat egt veel te hoog en het klinkt totaal niet
Dus die 2de climax had van mij niet gehoeven
Maar de rest een prima plaat

Typische Ran-D sound die me de strot uitkomt, en hou toch eens op met die hiphop vocals ze voegen serieus niets maar dan ook niets aan een track toe ...
Meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen, vind het bijzonder zwak moet ik zeggen. Hij mag wel eens wat anders in zen tracks duwen dan die screeches...
Ben ook totaal niet gek van die subbass kicks.

Ben er nog niet echt over te spreken. De intro doet me niet zo veel, ook de opbouw laat me nog koud. In de eerste climax vind ik die synth erg vet, maar de kicks echt om te huilen. Ook de 2e climax vind ik echt matig, als die pitchkicks er bij komen. Daarnaast vind ik die vocals echt om te huilen. Nummer doet me iig niets.

Beetje hetzelfde als Future Shock voor mij: aardig, maar kan me gewoon niet boeien. Sounds blijven teveel van hetzelfde bij Ran-D.
En ik hoor nog liever Ran-D zn stem in een track dan MC Da Syndrome. Die klinkt nog beroerder dan Villain. Laat hem maar lekker MC-en op een feest en lekker rondstuiteren op een stage, is ie veel beter in

Wat lekker deze

Die vocals raken kant noch wal. (Nog niet te beginnen over Da Syndrome, wat een Engelse uitspraak en wat een draak van een stem heeft die vent. Echt niet prettig om naar te luisteren.) Vind er niet zoveel aan helaas.

Deze plaat heeft me weten te raken, afgezien van de gare vocals
Vond er in eerste instantie geen fuck aan, maar is toch wel een lekker plaatje!

Accent van Da Syndrome is wel gaar

Toen ik deze voor het eerst hoorde dacht ik ook dat het Gunz For Hire track was .
Track doet me nog niks overigens...

Edit :

Ik vind het nu een hele vette plaat, maar die vocals zijn opzich best wel gaar .
En dat accent van Da Syndrome :p.

Gebeurt niets mee ?

Deze track word gewoon niet meer gedraaid. Ran-D doet hier dan niks meer mee??

Deze blijft vett naar mijn mening. Hoorde hem eerst welleens op Xxlerator's. ging altijd hard.