Iets meer in depth geluisterd:
This is vengeance- supervette platen; lekker melodietje, kicks zijn dik in orde, en de vocals van sovereign king passen hier goed in. Vooral vet hoe de climax na een paar seconde weer naar een anti springt en daarna uitbarst in een climax met superveel drive
. Heel uniek, hier mag best wel iets meer mee worden gespeeld naar mijn mening
Sundown - lekker zomers melodietje met een heerlijke climax. Warface kan best sterke melodieen maken, alleen doet ie t niet zo vaak. Fijn dat de melodie verandert bij de tweede climax, een van de sterkere plaatjes van het album
Day one - Een van platen die al een beetje ouder is, maar blijft een topplaat. Die alarmachtige screech in de intro, vocals die je live kan meeschreeuwen, goede kicks en een heerlijke opbouw naar de climax waar gelukkig de melodie word doorgetrokken.
Journey of Ecstacy - hier kan ik niet zo veel, weinig interessante elementen die de plaat uit het 13/12-kamp trekken
Set me Free- alweer, zeer 13/12 (wat niet zo raar is met Sub Sonik). Leuke climax met de SS kick, maar alles daarvoor zo oninteressant als wat en totaal niet onderscheidend van andere SS platen.
The Drop - Deze deed me toen ik hem voor het eerst op Defqon hoorde niet zoveel, maar hij is aan me gegroeid. Vette atmosfeer in de plaat die het op een festival met een biertje erbij goed doed, die heerlijk diepe kick en de vocal sample die er een beetje doorheen speelt
. Het zal geen prijzen winnen voor originaliteit, maar het zit goed in elkaar en is nog redelijk memorabel.
MF Oldschool - Doet me helemaal niks, die jump/tek kick erdoorheen past er helemaal niet in en die vocal sample is al een miljoenmiljard keer gebruikt. Op de kick na vergeet je plaat terwijl je er naar luistert.
CASH -
Blood on you - Melodie klinkt niet helemaal origineel, en voelt in z'n geheel een beetje aan als een afgewezen versie van Bloodstain met Radical. N-vitral kan beter dan dit.
Fake News - Valt me na een paar keer luisteren beter dan in het begin, de gated-achtige kicks zijn best goed te doen en de vocal sample is goed te doen, maar hij verliest in z'n mid een beetje de drive en zeehondkick op het einde is me net iets te aggresief.
Evil Exists- Blijft toch een vette plaat, op die kick na. Lekker zenuwachtig melodietje met goede algemene sfeer, maar dan komt die krachtloze overpitchte kick erin en val de plaat een beetje weg. Vooral in de climax op het einde steekt die kick echt heel erg uit op een negatieve manier. Dit had veel leuker kunnen zijn met een standaard Warface/RR pre-TRTR kick.
Game Over - Van al hun collabs is dit wel een van de zwakste. Die screech heeft zoveel kracht en is echt vet gedaan en het steekt allemaal wel goed in elkaar, maar het mist toch wel iets om echt memorabel te zijn.
Supreme Imperial - Dit is volgens mij gewoon z'n Supremacy tool van vorig jaar uitgebouwd als ik mij niet vergis? De gated kicks hierin klappen er live zo hard op, maar voor de rest niet superinteressant.
Detonated - ik had niet verwacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar deze Rebelion collab is een van de betere platen op het album! Positief verrast door de jongens, met plaatjes als dit Revelation, Corruption en Bring it On lijken ze zeker op het goede pad te zitten. Hopen dat ze dit doortrekken!
Play no Games -
Dit is zo belachelijk slecht dat het weer leuk is. Telkens als ik dit luister zit ik met een glimlach op z'n gezicht van hoe bizar mislukt dit is als plaat. De kicks zouden uit het amateurproducers topic kunnen komen en hele structuur in dit nummer ontbreekt, maar live zou ik hier de beste drie minuten uit mn leven op hebben. Ik ben verliefd op dit mislukte gedrocht.
Number 1 - Een stuk beter gelukt dan de laatste paar nummers van Angerfist, heerlijke kick bij de intro
,maar valt voor de rest helaas wel een beetje plat. Alweer, had meer kunnen zijn
Robot gangbang - Zund, met een normale climax had dit echt heel vet kunnen zijn maar wat er hier is gebeurd met de kicks kan ik niet verklaren. Zeker op het einde klinkt het alsof iemand de kick van sefa z'n Release the Kraken remix probeerde na te maken maar daar niet in slaagde. Ik dacht oprecht dat mn koptelefoon er niet goed in zat toen ik hem voor het eerst hoorde. Nogmaals, had meer in gezeten.
Troublemakers - Niks geweldigs hier, maar als verplicht uptempo aflsuitplaatje heb ik liever dit dan een Deadly Guns plaat. Heeft wel iets lekker chaotisch en zal er live wel opklappen, en soms is dat genoeg.
CD2 bevat wat meer oudere dingetjes dus daar kan ik kort over zijn; Ik hoor helemaal geen Rooler in Game Time, The Mission is supervet en waarschijnlijk een van de beste Warface platen die er is. Dither collab had ik liever 3 jaar geleden gezien toen ie wat meer echte industrial maakte, Ncrypta collab klapt er hard op, Addicted, F the industry en All of us zijn nog steeds supervet, Killshot is nog steeds superkut, LFT album is niet zo sterk als This is Vengeance, Black Seas is best leuk gedaan maar geen standout, Drown is een van D-sturb z'n mindere platen maar dan is het nog steeds een sterke plaat, en From the South is nog steeds alleen vet door die diepe kick in het midden en voor de rest tantoekut. Wat mist er dan nog oja Radioactive is nog steeds geript van iets anders en DV8 is nog steeds fucking kut, without a trace verdient wel iets meer tekst want die is echt leuk gedaan. Lekker vrolijk melodietje met toffe vocals van Carola en een supervette climax. Meer van dit! Ehm laatste dingen Mean Paw voelt nog steeds als het verplichte Warface nummertje op Nolz zn album en Your Betrayal klinkt nog steeds als Watch your Back, maar die vond ik ook best vet dus dit ik nog matig te pruimen.
Conclusie; bij de eerste keer luisteren was ik hier best teleurgesteld (voornamelijk door de af en toe echt slechte kicks), maar na een paar keer luisteren blijken hier toch nog best wat aardige dingetjes tussen te zitten. Zeker niet Warface z'n sterkste werk (dat blijven Art of War en voornamelijk LFT2), maar het vervelendste blijft hetzelfde knagende gevoel als bij Command & Conquer; dat hier zoveel meer in had gezeten. Ik weet dat een hoop mensen hier helemaal niks met Warface hebben, maar met plaatjes als Failure en Doom Slayer heeft hij/zij voor mij wel laten zien dat hij/zij raw kunnen met maken echt superveel drive erin zonder raar gepingel. Af en toe klinkt het allemaal ook net iets teveel hetzelfde, en ik denk dat een berg iets melodieuzere plaatjes hierbij hadden kunnen helpen.