InfinI schreef:
Zo jammer van die kicks... Daar gaat het in de eerste plaats al niet echt de goede kant op vind ik. Maar goed los daarvan speelt er een veel groter probleem imo:
Heel leuk dat de climax de mid-intro is geworden, maar alles in het origineel schreeuwt erom dat een euforische climax hier niet thuis hoort. Dat is in de remix wel zo, waardoor het duistere schimmige randje dat het origineel heeft voor een groot deel wordt weggedrukt. Ik zeg overigens niet dat ik het een vrolijke melodie vind (alhoewel het redelijk die kant op gaat bij die helling naar de hoogste pitch).
Het is natuurlijk altijd top als je je eigen draai aan een plaat geeft, daar zijn remixes voor. Maar als je het dan op deze manier doet hoor je wel de sfeer te behouden als je de climax en vocalen van het origineel meeneemt. The Zero Hour (het origineel dus) leek altijd zichzelf te verbieden om melodie toe te laten, dat gevoel had ik er altijd bij. En dat is nou precies wat deze remix wel doet. Dat kan best, maar dan moet je meer omgooien dan alleen de climax omtoveren tot mid-intro (overigens ontzettend vet gedaan met die kicks, komt prima tot zijn recht) en, totaal out of the blue, een compleet nieuwe melodieuze climax erbij te verzinnen.
Leuk geprobeerd maar nee, dit is 'm net niet voor mij. Misschien als de kicks on point waren dat het bovenstaande me allemaal wat minder boeide, maar ja dat zijn ze niet. Oh ja en de kickrolls voegen, wederom, geen fuck toe.
Voor mij is hetgeen je hier stelt juist een teken van creativiteit. De melodie vind ik overigens niet vrolijk, maar melancholisch. Het feit dat PN een melodie heeft toegevoegd in een plaat die geen melodieuze climax bevat, vind ik juist lef tonend. Het enige minpuntje vind ik misschien de abrupte overgang van climax naar outro. Al met al een hele sterke remix voor mij.