Zo veel mogelijk de laatste tijd vermeden van dit album, zodat ik er redelijk fresh in kon (uiteindelijk al 90% gehoord van te voren ). Artwork en kleine boekje erin met Ryan z'n bedankje is echt vet gedaan, alleen meteen een minpuntje dat je een gas dr op sticker bij krijgt, hebben ze geen coole Delete stickers bij Noizevizion ofzo
. Aangezien CD2 het er meest vers in zit zal ik daar maar mee beginnen.
Do You like Bass - Niet heel sterk, redelijk generic tot het einde. Artifact kan beter, maar het moet ook best lastig zijn om z'n stijl met die van Delete te mergen. Opbouw mist interessante elementen drive en kicks zijn het net niet, enige leuke hieraan is de vocal sample.
Shitty Music - Drive
. Ik vind de eerste versie nog steeds sterker, maar die sample, opbouw en kicks zijn zo goed gedaan. Een van de favorietjes
!. Goede mix van stijlen, leuk bedacht met dat stukje generic deep house aansluitd op de vocals die an sich al veel kracht dragen (wat kan Delete eigenlijk toch goed samplen
). Je merkt vooral in de mid heerlijk elementen van beide artiesten door elkaar heen, wat je altijd wilt bij een collab. Het enige zonde is dat er net iets te veel aan de plaat is veranderd, waardoor ie af en toe ook een beetje te druk voelt, maar dat is mierenneukerij. Meer van dit!
Crime, Violence & Power - Ik had hier iets meer van verwacht, aangezien Luminite vaak echt superverse ideeen heeft die hier een beetje ontbreken. Wel echt vette kicks. Nu ik hem nog een keer luister begint hij me al meer te pakken. Eigenlijk is het ook veel te vroeg voor zo'n review, maar ik moet ergens m'n enthousiasme kwijt.
Sucka for Pain (SS Remix) - Onnodige remix, standaard SS kickje onder al een van Delete z'n mindere platen.
Locked Up - Slechtste plaat op het album, wat saai en waardeloze kicks.
Disco Weapon - Zo he wat vet! Wat een lekker vers en verfrissend plaatje met dat synthje dat er doorheen tikkelt, heerlijk lange opbouw die spannend blijft en word beloond met snoeiharde kicks (klinkt nu een beetje plat maar bij Warface LFT ging dit zo bizar hard). Wat een geswitch door deze plaat van elementen en geklooi, heerlijk. Dat een Killshot aan de ene kant hier aan meewerkt en aan de andere kant platen als Beastmode 2.0 maakt versterkt het geghost-gevoel alleen maar, maar als plaat is dit dus echt geniaal
.
Pulse remix - Ik had deze nog niet gehoord, maar m'n angsten waren uiteindelijk wel een beetje uitgekomen; dit voegt dus echt geen flikker toe aan het origineel. Ja de gated kicks zijn loeizwaar (zeker op het einde), maar dat had het origineel ook al. Daarnaast is gewoon te weinig veranderd om dit zich te laten onderscheiden van het origineel. Ik snap het idee van oude Spoontech te laten remixen door nieuwe Spoontech, maar de stijlen liggen gewoon te dicht bij elkaar, zeker bij oude Delete en MD. Ik denk dat als ze deze kant op wilden dat bij Let's get weird (the Purge remix) in het stijltje van What's that Sound veel beter had gepast. Hopelijk krijgt dit wel een tweede kans, want de potentie is er zeker.
Extraterrestrial - Klappen :O . Ik vind Hardstyle Mafia normaal een van de saaiste Spoontech namen - zeker door de lange breaks met saaie vocals - maar in de context van dit album past dit perfect
. Zeker vanaf 2:13 is dit gewoon belachelijk hard doorklappen met de drive die ik normaal mis bij HM. Op zulke momenten is het toch wel jammer dat ze stoppen
.
Proximity to Extinction remix - Kijk zo remix je dus een plaat! Heerlijke kicks met de duidelijke Vazard stijl erdoorheen terwijl hij toch trouw blijft aan het origineel. Voornamelijk hoe die eerste kick erin komt
. Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn geweest toen ie voor het eerst werd gedraaid op Q-base. De energie van de plaat word ook behouden door de hele plaat heen. Oh en nogmaals, kicks
.
Annihilate - Heerlijk mengsel van de stijltjes van Rooler en Delete; typische Rooler melodie in het begin, smeeuuurige gated kicks en een supervette atmosfeer, wat wil je nog meer
.
Syndrome remix - het origineel is een van mn favoriete platen ooit, dus dit ging van te voren al teleurstellen. Daarnaast is de remix zelf ook best slecht uitgevoerd; de kicks zijn op zich best oke, maar de korte break in het begin is nogal vervelend en het algemeen zit nogal rommelig in elkaar. Daarnaast zit het op dat vervelende remix punt waar het aan de ene kant geen eigen identiteit heeft, maar ook niet de kracht van het origineel behoud. Chris one had denk ik meer gekund met iets als een Genocide, Evolve of Always Angry.
Break - Hier eigenlijk nog best door verrast; Rebelion begint voor m'n gevoel eindelijk hun plaats in de scene te vinden waar ze kunnen maken waar ze toe uitzetten zonder belemmerd te zijn door hun produceerskills. Kicks hebben kracht (en zullen voor m'n gevoel live ook niet zo krachtloos klinken als hun oudere, slecht afgewerkte werk). Sample is een beetje vervelend, maar dat moet je bij Rebelion maar gewoon accepteren. De grote hoeveelheid kicks voelt ook beter verwerkt in de plaat, terwijl het vroeger nog wel eens leek alsof de plaat een medium was om maar kicks erin te tyfen en te kijken welke schijt aan de muur blijft plakken. Geen TOTY materiaal ofzo, maar voor wat het is gewoon erg sterk!.
Game Over - Mid is best leuk gedaan met die zenuwachtige aggresieve screeches en het einde heeft zoals altijd met Warface wel een bak drive, maar memorabel is het zeker niet
. Addicted blijft de beste collab tussen die twee.
Watching You - Deze moet ik nog wat vaker luisteren om er echt een sterke consensus over te geven, maar eerste impressie is dat het zoals altijd met TOA sterk in elkaar zit, maar me niet echt pakt zoals andere Industrial producers dat doen. Ik heb wel het gevoel dat deze me na een paar luisterbeurten wat pakt zoals met alle industrial.
CD1 zal ik later uitschrijven, maar die was over het algemeen echt supervet. Ondanks dat CD2 een beetje slapjes begint blijft het overheersende gevoel gewoon hoe tof het is op een album van fucking Delete in m'n handen te hebben en te zien hoe ver hij is gekomen in de scene
.
P.S: Grote missers zijn trouwens Sin en Don't fuck with the Chuck, heeft Delete al aangegeven wat daarmee is gebeurd? Zeker Sin zou na Payback echt supervet zijn geweest als crossbreed-achtige afsluiter van Alpha.
UPDATE: CD1
The Beginning (Intro) - Zet de sfeer goed neer voor het album, en dat is ook het belangrijkste van zo'n intro. Een goede intro geeft een album meer gevoel dat het een totaalpakket is ipv een compilatie, en daarin slaagt deze intro.
Victorious - Meteen een sterke binnenkomer! Deze plaat geeft mij het gevoel dat de Deetox collabs als Alone en Unstoppable probeerde te bereiken maar nooit echt in slaagden. Geen superverrasende of vernieuwende dingen, maar een gewoon goed uitgevoerde plaat die ik nog wel eens in een setje van een meer mainstream raw DJ als Frequencerz of B-Front kan zien verschijnen
Order & Chaos - Vette opbouw naar de eerste kick (net als Iron & Steel), maar valt een beetje plat tot de mid. Vooral de laatste 50 seconden hiervan zijn supervet, vooral hoe alles wegvalt voor de laatste kick waarna er een lekkere crunchy kick komt.
Virtue - Man wat vet gedaan, heerlijke etheriale geluiden die zo'n vette sfeer neerzet. De kicks zijn niet typisch Delete maar passen perfect in de plaat. Wat een sounddesign
Die heerlijk lange uithaal en simpele melodie, opgevolgd met die korte noten
. Die celestiale sfeer die zich maar doorzet, en dan die heerlijk volle gated kick. Hier kan ik echt dagen naar luisteren, voor mij de grote verassing van dit album
.
Don't Hold Back - Vooral interessant door de laatste kick, maar valt verder een beetje weg. Nog steeds een erg sterke plaat, maar gewoon minder sterk vergeleken met de rest van de ijzersterk Alpha CD
Back in the Days - De andere grote verrassing van mij op deze cd! Totaal niet wat ik verwacht van Delete, maar echt superorigineel. Niet alles in deze plaat spreekt mij aan, maar zulke experimentatie kan ik alleen maar waarderen. Die halve hard bass-achitge kick in het midden kan ik niet zoveel mee, maar fijn dat het in ieder geval geprobeerd word.
Execution - Heerlijk hoe aggresief en vol met drive een plaat kan blijven zonder af te zakken naar superstoere rawboy vocals of supergare kicks. Gewoon een sterke synth, zware kicks zonder te veel gepingel en de energie vol houden door de plaat heen en het is vaak al genoeg. Dit is echt ten voeten uit wat Delete goed kan, en fijn dat ie dit weer supersterk uitvoert. Echt zo'n plaat waar je live helemaal los op kan maaien
.
Louder - Toen deze voor het eerst werd gedraaid op Hard Bass was ik nogal teleurgesteld, maar hij is onderhand wel aan mij gegroeid. Ik vond hem eerst wat te schreeuwerig, maar na een paar keer luisteren ging dat gevoel al snel weg en kon ik vooral genieten van de funky sample en overdreven schreeuwerigheid die werkt als je de plaat maar niet al te serieus neemt. Oh en natuurlijk kicks
Lunatic - Ook al weer wat ouder, dus hier valt niet superveel meer over te zeggen. Superzware kicks, typische Delete geluiden en een lekker meeschreeuwbare sample. Doet het vooral live heel erg goed
.
Relentless - Motivational sample met metal achtige geluiden, gewoon pure drive met zware kicks en hoge screeches. In die sense zouden Execution,Louder,Lunatic en Relentless veel op elkaar moeten lijken, maar Delete kan door z'n variatie in sounds en ideeen de platen toch onderscheidend houden.
Geplaatst op 21 dec 2018 11:58 
). Nieuwe stijltje is super vet, al verlang ik af en toe wel terug naar de originele Delete sound. Die eerste Spoontech releases blijven ongeëvenaard. Hopen dat ´ie ooit nog een track á la Malfunction bouwt. Don´t Hold Back komt daar nog het dichtst bij in de buurt qua sounds. Desalniettemin ontzettend veel respect voor Delete dat ´ie zich nog steeds zo erg onderscheidt van de rest. Eindbaas van de scene voor mij.
. Ook een sterke mengels van al z'n periodes in de hardstyle, van de Spoon-achtige geluiden tot z'n huidige EOL geluid zonder dat het album heel gesegmenteerd klinkt.
