De verwachtingen voor dit album waren torenhoog en ben blij dat het die verwachtingen ook volop heeft waargemaakt. Voor mij is dit het beste album wat ik heb meegemaakt in de 12 jaar tijd dat ik de scene volg. Iedere plaat heeft unieke frisse elementen, de 10 platen vormen een samenhangend geheel en het zijn het soort platen waarbij je met iedere luisterbeurt weer nieuwe details ontdekt. Waar ik normaal mijn favoriete platen van een album opzet en de rest laat voor wat het is, vind ik het hier echt de moeite waard om het als geheel te beluisteren.
Het is het soort hardstyle waardoor ik van hardstyle ben gaan houden, in een jasje wat past bij de tijd van nu. Door bepaalde veranderingen binnen de scene sinds corona heb ik soms moeite gehad om nog zo gepassioneerd over de muziek te zijn als dat ik eerst was, maar dat vuur is weer volop aangewakkerd. Ik vond het daarom ook de moeite waard om een uitgebreide review te schrijven.
Destination Unknown (7,5): De eerste release, in retrospect een van de mindere platen, maar toch was het meer dan genoeg om er hyped door te worden voor dit project. De breaks, vibe en 1e drop vind ik heel tof gedaan, maar de melodie doet me helaas weinig.
Frozen Tears (9,5): Eigenlijk alles klopt aan deze plaat en blijft ook lekker hangen. Enige minpunt is dat de kick in de eerste drop wat meer op de voorgrond had gemogen, want nu mist het toch iets aan energie. De tweede drop daarentegen is perfectie
Tiny Pretty Lights (9): Imo de lompste plaat van het album en deze pakt heel goed uit. Combi van lekkere kicks, screeches en een melodie met een flinke bak drive. Die kickroll met pitchende punches halverwege de 2e drop is ook heel satisfying
The Catalyst (8,5): Heb bij deze plaat het langste erbij stil moeten staan wat ik ervan vind. Meteen als die begint krijg ik een enorme bak kippenvel door de combi van strijkers en de vocal. De eerste helft van de 1e drop vind ik een mindere versie van From Star To Stardust, maar het tweede deel maakt dat het er toch uit springt. De uithalen in de 2e drop pakken me helemaal, alleen voelt het geheel toch wat leeg. Toch is dit wel een van de platen die ik voortdurend blijf opzetten, dus daarom een hoge rating.
Stars (Take Me Higher) (8,5): Heerlijke luisterplaat, waarbij de eerste drop en de vocal er het meeste uit springt. Die trancy vibes smaakt naar meer! De tweede drop is ook lekker zweven
Polestar (10+): Vanaf het eerste moment dat ik deze hoorde verliefd op deze plaat. Keer op keer weer kippenvel en vochtige oogjes bij het tweede deel van de track (terwijl het eerste deel al erg goed is). Wat een bak gevoel zit in die melodielijn en die bell sound als basis voor de plaat is heel passend bij het thema. In de basis is de plaat ook best simpel, maar tegelijkertijd ook weer zo complex. Er moeten gekke dingen gaan gebeuren als dit niet mijn TOTY wordt
Wide Awake (10): Deze plaat is ook simpelweg perfect en pakte me direct. Had direct na Apexx (waar deze werd gepremiered) een filmpje hiervan op Youtube gevonden, de plaat toen al helemaal grijs gedraaid, en dat gaf me toch ook wel een nostalgisch gevoel. Beste vocal van het album en een lekker meeslepende euforische melodie in beide drops. Genieten
My Salvation (7,5): De eerste drop vind ik geniaal; wat een bak energie zit hierin. De tweede drop vind ik alleen een stuk minder. Vooral door de verschillende punches die elkaar voortdurend afwisselen klinkt het me wat te chaotisch.
Scars (8): Vind de plaat heel passend binnen het album, alleen vind ik beide drops vergeleken met de rest wat minder. De kicks in de 1e drop missen een beetje felheid en de tweede drop klinkt alsof ik het al wel vaker vanuit Phuture Noize z’n kant heb gehoord. Desalniettemin een sterke plaat.
The Enlightenment (10): Ook bij deze plaat was het vanaf moment 1 raak. Weer zo’n plaat waarbij ik direct vanaf het begin kippenvel en vochtige oogjes heb. Zoals ik bij beide heren altijd hoop is dit zo’n plaat waar de 1e climax heel goed is, maar de tweede er nog eens een schepje bovenop doet. Mooie antithesis ook t.o.v. de rest van de scene, om met een plaat als deze een album en set af te sluiten.
Gemiddeld een 8,9. Iedere plaat is goed, maar de een is nog beter dan de ander. Heel veel hulde beide artiesten dat ze zichzelf opnieuw hebben uitgevonden en dat ze zo’n meesterwerk van idee tot release hebben kunnen uitwerken, binnen de tijdspanne van een jaar
. Als iemand die bezig is met leren produceren heb ik er ook heel veel inspiratie uit kunnen halen en kan alleen maar zeggen dat deze stijl naar meer smaakt. Ik kijk ernaar uit om deze platen nog vaak live te gaan horen
. Ik ben ook heel benieuwd welke invloeden van dit project B-Front en Phuture Noize gaan meenemen in hun toekomstige solo platen.
Mochten de heren dit lezen: Ik hoop stiekem nog dat The Enigma een Enlightenment Edit gaat krijgen. Zeer ondergewaardeerde plaat en ik denk dat je met de nieuwe sounds een gruwelijke edit kan maken
@Ijssie Sterkte kerel! Toch speciaal wat muziek voor je kan betekenen. Ook bijzonder hoe zo'n lomp genre als hardstyle toch zoveel kan losmaken.
Geplaatst op 04 apr 2024 09:22 
Van de nieuwe platen springen Tiny Pretty Lights, Polestar en Wide Awake er voor mij bovenuit. Hoop The Enlightenment héél snel weer live te kunnen zien, kan dit niet vaak genoeg horen.
B-Front is de koning van collab acts! 2-Sidez, B-Freqz, B-Frontliner en nu dit. Melodieus, sfeervol en meeslepend! 
) en The Enlightenment.