Citaat:
Fair enough, maar nu scheer je nog steeds alle platen op 150BPM over een kam en dat was precies mijn punt.
Als we het dan toch over begrijpend lezen hebben, zie je dat ik het had over de mainstream 150 bpm tracks van tegenwoordig vanaf The Purest. En die hebben wel allemaal dezelfde elementen. AoF, Endymion, Neophyte, Pandorum, Amnesys en Mad Dog heb ik het dan vooral over.
Citaat:
Je hoeft mij echt niet te gaan uitleggen wat het verschil is, dit is juist het punt wat ik maak. Ik heb meer dan 100 evenementen georganiseerd waaronder voornamelijk industrial en hardcore dus ik weet echt wel waar ik het over heb. Muziek wordt niet gedefinieerd door een BPM en dat doe jij in eerste instantie wel. Ik vergeleek de nummers niet, ik benadrukte het verschil juist (ondanks het vergelijkbare BPM) dus in plaats van dat ik mijn oren na zal laten kijken kun jij beter een cursus lezen nemen en langs de opticien gaan.
Je zegt letterlijk deze zin.
"Daarnaast; 150 BPM hardcore is er al sinds The Purest? Alle Promo files, platen als Poltergeist, darkcore, Armageddon Project enzovoorts zijn allemaal 150 of langzamer. Als die platen nu zouden zijn gereleased waren ze dus commercieel en gemaakt om makkelijk te scoren?"
Lijkt me duidelijk waarom ik dan zeg dat je je genre beter moet kennen als je met zo'n vergelijking komt. Want veel feesten georganiseerd of niet, elke idioot kan het verschil tussen een mainstream track die eigenlijk 170 bpm hoort te zijn en het Industrial Genre wat AP maakt wat ten eerste 10000x minder commercieel is en altijd al rond de 150 bpm is geweest als je even simpel de tracks langs gaat van hem. Terwijl pakweg een, recente endymion, track als Face II Face 170 is en opeens een omslag er was na The Purest omdat die bij de hardstyle aansloeg. Hetzelfde geld voor Promo die altijd met een mix van dat soort tracks kwam, niet pas vanaf een bepaald punt. En hij zegt zelf in zn interview ook nog dat hij er tegen is
En ik weet niet hoor maar ik heb zat releases van 2000 waarvan 3/4 boven de 150 bpm ligt. Rond die tijd was 175 bpm op een release normaal. En ik geloof dat MOH vooral een grote hand had in het blijven bestaan van het genre samen met Rotterdam Records en Megarave en feesten zoals MOH en Sensation Black na 2000. Niet een bepaald tempo tracks.
Citaat:
Ik had het over zijn SETS.
"Peaky Pounder heeft ook "hardere" tracks (relatief begrip, maar ja) maar ook zeker veel softere platen".
Ik zie het ja
En zelfs dan Peaky draait 90% van de keren Industrial Techno, niet dit.
Citaat:
Daarmee doelde ik er op dat dit al vaker door bijvoorbeeld Endymion en TOA is gedaan. Ook in het verleden, dus het is niet iets nieuws en TOA is waarschijnlijk juist het schoolvoorbeeld van pioniers in experimenteren met veel verschillende stijlen. Er wordt nu alleen zo op gezeken omdat het in deze tijd wordt gedaan.
TOA heeft wel eerder zulke tracks gemaakt ja, Endymion niet echt tot sinds een tijdje geleden. Zn oude slome tracks waren vooral Darkcore zoals Power Of Knowledge e.d.
Citaat:
En nogmaals, ik vind deze track ook niet commercieel of er naar toe gericht. Minder dan de rest van Endymion zijn spul. Maar origineel en experimenteel is het zeker niet. En daarbij imo zijn de kicks niet goed afgewerkt. Je kan duidelijk horen wel deel van TOA af komt, wat dik in orde is, en wat van Endymion afkomt, wat nog wel wat werk in frequenties kan gebruiken.
Citaat:
Waarom zou het dan niet origineel en experimenteel zijn? Het is iets heel anders dan wat ze normaal doen.
Je zegt hierboven dat ze het juist wel eerder hebben gedaan.
Citaat:
Als ze een standaard crossbreed track op 175 BPM hadden gemaakt was het een stuk minder origineel geweest want dat doen ze bijna altijd. Dat anderen het ook doet betekent niet dat die anderen dat exclusief alleen maar mogen doen, net zo min als dat Endymion per se exclusief hardcore moet maken of TOA per se overal drum n bass invloeden in moet hebben.
Dan was het even origineel en experimenteel als dit geweest want ze hebben beide al eens gedaan. Vooral van TOA verwacht je wel iets out of the box maar wel binnen hun eigen stijl, kijk bijvoorbeeld naar The Strangers of The Land Runs Red, is ook sloom in dezelfde trend. En dat anderen het doen maakt niet uit, dan mogen hun het best doen, maar dat maakt het dus niet experimenteel en origineel want het is al eens gedaan. Dat is hetzelfde als een appelboomgaard peren gaat planten, het is al vaak zat gedaan en ze doen het op dezelfde manier als de perenboomgaarden maar het is voor hun wel nieuw. Dus dat maakt het alleen experimenteel voor hunzelf niet voor anderen.
Citaat:
Het is anders dan wat ze normaal doen en het ís experimentieel want ze zoeken de grenzen van hun kunnen op. Hun 'pech' is dat de plaat op een moment komt waar Endymion zijn krediet bij de following heeft verspeeld door juist die grenzen op te zoeken. Of dat is om carriere te maken of wat dan ook boeit me niet, maar dat doet geen afbreuk aan het feit dat Pretty much fucked gewoon een hele andere plaat dan normaal is van zowel Endymion als TOA.
Wat ik hierboven al zei, experimenteel voor jezelf is iets anders dan een experimentele track uitbrengen want dat is dit niet. Als je echt experimentele tracks wil horen dan is Meander juist een echte pionier of Void Settler.
En ze kunnen het ook wel verwachten als ze al een tijd steeds commercieler worden en trager gaan produceren en telkens hetzelfde truukje doen. Wat dit ook is alleen dan NOG eens trager.
En zoals ik al zie, het is hetzelfde voor beide (Strangers, Life Runs Red Remix/Recentelijk sloom spul in de stijl van dubstep wat dave al op noemt)
Citaat:
Beetje jammer alleen dat je de discussie persoonlijk maakt terwijl je niets weet over mij, of wat ik al dan niet weet.
Dat zijn jouw woorden.
Geplaatst op 13 feb 2014 14:43 
Wou je ontkennen dat daar niet letterlijk staat waar ik op in ging? En je hoeft niet altijd op een feest te zijn om zijn setjes te horen want er bestaat ook nog zoiets als lsdb.