Citaat:
de balans is de laatste tijd zoek
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Het is wat ik al een tijdje zeg: aan de melodieuze kant gebeurt gewoon niet zo heel veel goeds en interessants meer de laatste jaren. Daar raken mensen ook op uitgekeken en wijken wat meer uit naar de wat hardere kant, die afgelopen jaar ook echt op het absolute hoogtepunt zat qua producties.
Ik ben ook fan van beide kanten. Dus kan deze herrie van Chris One heerlijk waarderen, maar ik waardeer het net zo zeer als euforische en gevoelige platen zoals Stardust of Loopmachine. Dat zijn imo gewoon goede tracks. De harde kant heeft simpelweg het voordeel dat het, zelfs als het een slechte track betreft, zo krachtig is dat het toch nog kan werken op de dansvloer (als het maar niet te eentonig wordt na verloop van een set). Zie Pattern 2. Dat vind ik het schoolvoorbeeld van een track die nergens vernieuwend is en overall eigenlijk ook niet erg super is. Maar het is hard, zodat je op een feest toch altijd het gevoel zal hebben van "gvd wat is dit hard!" En aangezien hardheid toch een beetje de kern van hardstyle is, zal daar ook sneller positiever over gesproken worden.