Het verval van de Italiaanse harder styles

Het zit me nu al een tijdje "dwars", voor zover iets op dit vlak je dwars kan zitten. Nederland en Italië zijn vanaf het begin der tijden de twee onbetwiste grootmachten geweest in de harder styles. Echter is daar tussen 2010 en 2012 vooral bij de zuidelijke helft van de twee een groot verval in gekomen. Voornamelijk omdat het wat mij betreft een haast onverklaarbaar fenomeen is geweest. Zowel op hardstyle (Technoboy, Tuneboy, Zatox, Tatanka, Activator) als hardcore (Mad Dog, Art of Fighters, Amnesys) gebied is men in een paar jaar tijd compleet afgezakt van het niveau "absolute eindbaas" naar "ach, heb je hem ook weer...". Waar vroeger de line-ups regelmatig vol zaten met Italianen, kijk je tegenwoordig haast vreemd op wanneer er meer dan 2 ergens staan.

Ook in Nederland, de andere grootmacht op harder styles gebied, is er qua niveau een verval geweest, maar waar wij tenminste nog op productietechnisch gebied erg gegroeid zijn, is ook dit in Italië regelmatig zwaar onder de maat. Nederland is ook de drijvende kracht gebleven wat betreft innovaties in de scene, of deze je nu hebben gelegen of niet (hele dubstyle gedoe, de groei van raw, de terugkeer nu naar de oude sound). Ook kan Nederland er met namen als Atmozfears en Bass Modulators sterke nieuwe aanwas tegenover zetten, waar de grootste 'talenten' uit Italië op dit moment Kronos en Typhoon blijken te zijn, die zelfs als we persoonlijke smaak buiten beschouwing laten een bak ellende over de scene kiepen die je je dode oma nog niet wilt laten horen.

Ik weet dat sommige early HS liefhebbers nu er tegenover gaan zetten dat het verval al jaren bezig was, maar ik kijk nu niet naar pure smaak. Ik kijk naar populariteit vanuit de scene en kwaliteit relatief aan de standaard van de tijd. Vanuit dat oogpunt vraag ik me dan ook af of er iets achter de schermen is veranderd dat dit verval kan verklaren, het vertrek van een cultuurbewaker of iets in die richting. Wie heeft hier misschien een verklaring voor? Of misschien ben je het er niet mee eens? Heb je andere invalshoeken? Gooi het eruit!

En toch hebben deze gasten een behoorlijke fanbase in Nederland. Er is gewoon een héle grote groep die deze tak van Hardstyle geweldig vinden. Als ik de verhalen uit de Hardcore moet geloven gebeurt daar hetzelfde als in Hardstyle, alleen maar hard gebeuk (kijk hoe populair "Uptempo" is geworden). Het is voor een producer denk ik best lastig om daaruit te breken, je fans verwachten ook dat je die lijn van harder-harder-harder doorzet. Kies je ervoor om wat anders te doen, raak je je fans kwijt, je boekingen en je loopt de centen mis. Er is nou eenmaal veel vraag naar deze soort muziek, doe je niet mee dan val je af. Simple as that. Daarom vind ik het een goede ontwikkeling dat steeds meer producers snakken naar iets anders, nu hopen dat de grote groepen fans dat oppikken.

Het gaat vooral om het verval productietechnisch gezien in plaats van het meeliften op een genre. Dat er van die nieuwe namen ontstaan die meeliften op de kickscreech hype heeft daar niet zoveel aan te maken.
Hoe kan het zijn dat Technoboy van pionier zo ver is afgegleden bijvoorbeeld?

Eens met deze stelling, maar toch haalt Zatox het elk jaar overal op de mainstage te staan. Ik was eerst ook een groot fan van Italian Hardstyle rond 2011, maar nu kan niks uit de italiaanse studio mij meer bekoren.

Denk je niet dat het hem juist daar in zit? Jonge producers krijgen nieuwe technieken snellers onder de knie dan ouderen die al jaren op een bepaalde manier werken. Dat zie je overal in organisaties over de hele wereld. Ze hebben de know-how wel, maar het wordt steeds meer aanpoten technisch gezien.

Je draait nu oorzaak en gevolg wel een beetje om. De tracks waar Kronos enigszins bekend mee werd, op Activa nog, waren niet zo gimmicky als dat ze nu zijn, en zijn grootste hit (Satana) lijkt ook in niets op de huidige troep. Typhoon is inderdaad uberhaupt al ingestapt met deze stijl, en heeft besloten om de laatste 20/30/weet ik hoeveel tracks een kopie te maken van wat hij al aan het doen was. Deze beide artiesten zijn A) echt nog niet groot genoeg om een fanbase compleet te laten stikken, B) hebben prima de mogelijkheid enige variatie in hun werk aan te brengen en C) hebben als rode draad dat beide ver onder de maat produceren, iets wat best verbeterd kan worden zonder dat de "fanbase" dit erg vind. Sterker nog, je kunt prima maken wat ze nu doen, maar dan wel goed.

De vergelijking met up-tempo vind ik overigens een passende. In beide gevallen klinkt alles hetzelfde, lijken tracks uit compleet onsamenhangende delen te bestaan (een break voor de sier bijvoorbeeld), is het algehele niveau ondermaats, komen "talentjes" als onkruid uit de grond schieten die precies hetzelfde maken en bovenal geeft de doelgroep geen fuck, die willen snuiven en doorgaan.


Zatox haalt vooral de mainstages vanwege de naam en het trekken van de Italiaanse fanbase. Elk jaar op Hardbass, elk jaar op Qlimax en elk jaar op Defqon, vaak als enige Italiaan. Maar laten we niet gaan pretenderen dat hij de uitzondering op de regel is, hij is over het algemeen juist het sleutelvoorbeeld. Ken maar weinig Nederlanders die nog warm lopen voor Zatox.

Ik heb zo'n vermoeden dat het hart van de meeste Italiaanse producers die al wat langer in de scene zitten, niet helemaal ligt bij de ontwikkelingen die hebben plaatsgevonden. Zatox heeft zijn stijl erop aangepast en kon nog enigszins op de trend meeliften, maar bij de rest heb ik meer het idee dat ze puur tracks produceren om nog boekingen te krijgen.

TnT producet nu toch naar hun smaak lijkt me? Anders houd je dit soort harddrop niet zo lang aan.

Ik geloof wel dat dat het probleem is, maar de oplossing is vervolgens zo halfbakken dat het geen van beide werelden nog echt raakt. Die harddrop shizzle van bovenstaande artiesten is buiten dat het mijn smaak totaal niet is écht niet zo baanbrekend. Als ik onbekend zou zijn in dit genre en je mij een huidige plaat van TB en eentje van vroeger zou laten horen had ik never nooit geloofd dat het van dezelfde artiest kwam. Als je dit van een WS/NC/BH deed in elk geval wel.

Ben ook zeer benieuwd wat dat met XQ gaat worden volgend jaar. Gaan ze daar echt Zatox neerzetten? Frontliner was dit jaar al bij lange na niet uitverkocht, maar die draait hedendaags nog wel redelijk mee hier. Ik kan zoals hierboven gezegd niet een bekende opnoemen die Zatox vet vindt.


Is dit hun smaak? Of die van het publiek? Of is het de smaak waar nog relatief weinig competitie is en waar ze proberen te trendsetten? Wat als dat Harddrop gebeuren volgende zomer weg is? Blijven zij dan stug doorproduceren? Ik geloof er geen fluit van.

TNT probeert iets te forceren, maar het slaat niet echt aan (zover ik weet, ben niet meer zo goed op de hoogte). Ze proberen al jaren geforceerd te innoveren, waarschijnlijk omdat ze niet tevreden zijn met de huidige sound en ze geen boekingen krijgen met de oude sound.

Klopt. Voor bijvoorbeeld Technoboy en Tuneboy is het wel fijn dat de oude sounds weer steeds meer opnieuw in trek beginnen te komen. Ik ben ervan overtuigd dat als Tuneboy zo blijft produceren als bijvoorbeeld Devotion, de boekingen en waardering vanzelf weer zal terugkomen. Voor Technoboy geldt het zelfde. Ik geloof overigens dat die harddrop nu alweer een beetje buiten de boot begint te vallen, net als het typische raw-geluid. De laatste weken/maanden zie ik echt weer diverse producties voorbij komen van een divers spectrum aan artiesten. De set van stefaneke bijvoorbeeld met recente nummers is een goed voorbeeld hiervan.

Volgens jouw denkwijze produceren ze dus niet naar hun eigen smaak maar proberen ook zij mee te haken op een trend (waarvan ze denken dat hij aan gaat slaan) toch?

Jazeker.

Ik denk overigens niet dat ze hun huidige eigen platen slecht of niet leuk of vreselijk vinden om te maken. Dat gaat weer een stap te ver.

Overigens is het denk ik ook voor hen funest dat er steeds meer produce-druk is ontstaan. Overal op het internet worden telkens nieuwe nummers verwacht en dit komt vaak niet de kwaliteit ten goede.

Een nieuwe Builder plaat. Dat zou iets zijn.

Digital Punk die support al die troep uit Italië van tegenwoordig ook, ook veel zijn Unleashed podcast. Organisaties zien dat ook en dus gaan ze kijken of ze een naam als Kronos of Typhoon kunnen boeken.

Ik ben het idd ook eens met deze stelling, hardstyle uit Italië is eigenlijk heel lang fantastisch geweest, zowel producertechnisch als gevarieerd. Ook toen Zatox met die Raw Style e.p. kwam was ik echt gigantisch positief. Helaas is het nu niet meer wat het was, maargoed.. zo is het bij veel hardstyle van tegenwoordig.

Sorry maar wat is er zo divers aan de recente nummers in deze specifieke set? Het enige verschil wat ik opmerk is dat deze nummers fatsoenlijke kicks en een goede melodie hebben, maar dit is eigenlijk smaak gebonden.

Voor mij specifiek krijg ik bij deze nummers weer hét hardstyle gevoel zoals deze bij mij gegroeid is vanuit de tracks die zijn uitgekomen rond 2008/2010. Persoonlijk zie ik de hardstyle uit en rond deze periode als de beste hardstyle, zowel kwalitatief als qua originaliteit. Er werd veel geëxperimenteerd en er waren veel opkomende artiesten die hun eigen twist gaven aan de muziek. Een artiest stond toen veelal nog voor écht een specifieke (sub)stijl. Tegenwoordig kan je amper verschil maken tussen producties van verschillende artiesten. Tracks werden nog niet naar één standaard gemasterd en klonken vaak echt verschillend.

De groeiende originaliteit / diversiteit zie ik als reden om weer mixjes te maken. Vanaf heden niet alleen met oude(re) nummers maar ook met meer recente nummers. Ik heb een hele tijd niks gegeven om de recente releases in de hardstyle scene met enkele uitzonderingen. Hardstyle (en dan met name de raw hardstyle) laat symptonen zien van de huidige bigroom house scene waar alles van elkaar gekopieerd wordt en er op een enkeling na geen originaliteit meer te bespeuren is.

De afgelopen maanden bespeur ik echter een revival. Veel artiesten keren zich tegen de huidige gang van zaken. Daarnaast moeten ze wel onderscheid maken om op te vallen.

Ook begon ik te merken dat ik niet oneindig kon blijven teren op het draaien van de oude hardstyle. Mede doordat ik veel techno ben gaan luisteren kwam ik erachter hoe vet nieuwe muziek kan zijn. Ik ben de hardstyle weer onder de loop gaan nemen en zag dat er veel vet materiaal is uitgekomen. Reden genoeg voor mij om weer met enthousiasme mixjes online te gaan zetten. Alhoewel de tracks nog altijd naar dezelfde standaard klinken bespeur ik veel dingen in de muziek die mij dat authentieke hardstyle gevoel geven. Ik kan het niet concreet beschrijven, maar ik ben er maar al te blij mee.

Een gevoel kan inderdaad een andere draai aan een plaat geven maar dat is subjectief.

Wat is er, objectief kijkend, diverser aan een DBSTF & Rebourne - Louder of Cyber - Behind the Sun dan platen die jaren hiervoor zijn uitgebracht (intro-mid-break-climax-break-climax-mid-outro)?

Ik vond louder eerst eigenlijk niet zo tof, maar die plaat groeide wel in me. Op Behind the sun bestempel ik ook niet meteen dat oude sfeertje maar ik vind het wel een supervette plaat om in het begin te draaien.

Daarnaast maak ik ook onderscheid tussen een setje wat je thuis opneemt en thuis, onderweg of op school oid luistert en een set die je live wegzet. Behind the Sun zal ik niet snel live draaien, maar is wel een heerlijk luisterplaatje om thuis op te zetten. Zo is er onderscheid tussen wat ik live zou draaien en wat ik in een dergeljk setje kan wegstoppen.

En dat "een plaatje om thuis op te zetten" geeft tegenwoordig wel de doorslag. Veel muziek wat geproduceerd wordt is echt luistermuziek wat mensen thuis geweldig vinden, maar op de mainstage van een festival zie je ze grotendeels stilstaan, bijvoorbeeld ook Adrenalize vind ik veel van dit soort platen produceren. Noisecult vind ik dan vaak wel weer echt "feestmuziek", muziek om helemaal waka op te gaan op een festival.

Een plaat zoals Digital Mindz - Restoration of Harmony viel me laatst ook op. Deze plaat heeft een heel erg lage bass in de mid intro, maar thuis op de meeste speakers zit er totaal geen kracht achter de kick. Deze plaat is zo geproduceerd dat deze eigenlijk alleen werkt op de dansvloer. Degos & Re-Done hebben naast hun uitgebreid soundsysteem ook wat crappy speakertjes staan van de action om hun platen op af te mixen omdat ze weten dat hun platen veel geluisterd worden door crappy soundsystems van hun luisteraars. Deze lusteraars moet je naast op de dansvloer ook thuis tevreden stellen, anders worden ze niet aangewakkerd om naar je set te komen kijken.

Beetje off topic, maar wel interessant.

Zeker, maar antwoord op mijn vraag?

mooi gezegd gr

is een gevoel, kan je niet uitleggen

Ligt er maar net aan waar je het mee vergelijkt. Op zich begrijp ik wel wat je bedoelt, want die platen zijn qua opbouw niet veel anders en qua sfeer gaan ze weer wat terug richting het verleden. Ik zou het heden ook niet zo snel bestempelen als Revival, maar meer als Verlichting ofzo. Tussen al dat opgefokte kick/screech alles moet kapot gebeuren.

Italiaanse Hardstyle is voor mij hartstikke dood.