Debating 005: Ontwikkeling van Smaak

Het schijnt dat je in de baarmoeder al smaak ontwikkeld. En dan gaat het over eten. Misschien ook wel voor geluiden. Dus druk een oordopje in de navel van je zwangere vrouw en je kunt bepalen wat voor muziek je kinderen leuk gaan vinden.

Dat word dus een mp3speler met Industrial Hardcore in dr doos douwen

Om nog even terug te komen op de Psyko Punkz.
In 2010 vond de grootste hoop op Hardtraxx hen nog goed, in 2012 is dat helemaal anders.
Dan vraag je hoe dit komt, en hoor je 'ja hun stijl is niet verandert'.
Oke, dat is een feit, maar dan zijn de Psyko Punkz toch niet slecht geworden? Hun productiekwaliteit is in ieder geval verbeterd.
Mensen zouden hier dan beter antwoorden dat zij de Psyko Punkz niet meer goed vinden, maar slecht zijn ze niet (op de vocals na).

Dat ze niet slecht zijn is jouw mening, ik heb ze bijvoorbeeld altijd al slecht gevonden.

Ik denk dat verdiepen in een genre een kwestie is van in hoeverre je een passie voor muziek hebt. Iedereen vindt muziek leuk, maar niet iedereen wil daar zich in verdiepen..

Als je de muziek echt leuk vind, wil je je er juist toch meer in verdiepen. Meer/oudere nummers ontdekken, voor jou onbekende artiesten leren kennen. Tuurlijk kan iedereen de muziek leuk vinden, maar zoals ik het zie vinden de mensen die zich in een genre verdiepen de muziek leuker. Vergelijk het met een voetbalclub. Er zijn mensen die zeggen fan te zijn van een club maar zitten maar een enkele keer per jaar in het stadion. De echt fans, die er wekelijks zitten, noemen zo de hele selectie inclusief reserves en staff op, weten hoe laat de trainingen beginnen, etc etc. Zoals ik er tegenaan kijk zijn dat juist de mensen die de club/muziek leuker vinden, een grotere fan zijn.

Hier kom ik nog op terug, want ik zit volgens mij op dit moment in een fase waar mijn smaak aan het veranderen is

Schrijf juist op hoe je er nu in staat, kun je het later teruglezen
En passie is net zoiets als leuk, je kunt moeilijk passie hebben voor iets zonder het leuk te vinden en je kunt ook moeilijk iets super vet vinden, zonder er een passie voor te ontwikkelen. Natuurlijk kun je iets wel leuk vinden, maar er is een verschil tussen iets wel leuk vinden of ergens helemaal weg van zijn.

Goeie!

Ik luister al bijna de hele tijd IHC en ik vind daarin niks te ruik of herrie (Tenzij het speedcore is)
Dus ik weet niet waar ik heen moet ontwikkelen

En nee speedcore zal het ook nooit worden.

Dit vind ik wel een interessante stelling, had er namelijk pas nog een discussie over met iemand op een feest.

Als ik naar de stelling kijk kan ik over mezelf zeker zeggen dat smaak zich ontwikkeld. Zo ben ik zelf begonnen met hardstyle te luisteren rond 2006, mijn voorkeur heeft altijd al gelegen bij non-vocale muziek en elektronische muziek sloot hier perfect bij aan. Ik ben zoals velen begonnen met Headhunterz en DBSTF en was gelijk verkocht, hierdoor ben ik me gaan verdiepen op internet omdat er in mijn omgeving niemand was met dezelfde smaak. De eerste paar jaar is het voornamelijk bij melodieuze hardstyle gebleven en kwam het niet in me op om een B-Front oid op te zetten. Sinds een paar jaar ben ik me echter gaan verdiepen in stijlen die me een stuk minder lagen en deze ook gaan waarderen, maar mainstream ben ik hierdoor zeker niet minder gaan waarderen.

Als ik nu terug kijk kan ik zeggen dat mijn smaak zich enorm verbreedt heeft, zo luister ik nu voornamelijk hardstyle, psytrance en industrial hardcore. Vrij uiteenlopende stijlen maar allen weten ze me echt te boeien. Eigenlijk komen er elk jaar wel een stijl of twee bij die me dan voor een bepaalde periode weer helemaal weten te pakken, zo ben ik gisteren voor het eerst naar een DnB feest geweest (Noisia Invites) en nu is mijn interesse in Drum 'n Bass weer extreem versterkt.

Mijn smaak verbreedt zich dus sterk maar het is niet zo dat mijn focus zich verschuift, er voegen zich eigenlijk steeds nieuwe stijlen bij mijn muziekkennis. Zo klinkt het raar maar ik kan soms net zo genieten van een Brennan Heart als van The Outside Agency. Maar als ik nu zou moeten kiezen gaat mijn voorkeur nog steeds uit naar melodische/mainstream hardstyle, helaas word je dan vaak gelijk neergezet als iemand die zich niet verdiept heeft.

Eind 2006 "echt" erin gerold, daarvoor geluisterd zonder te weten wat het was (Shock Your Senses, Black Anthem van 200(3/4/5) ofzo?

2007; magisch jaar, vond bijna elke release vet die toentertijd uit kwam. DBSTF in opkomst, geweldig vond ik het allemaal.

2008; nog zo'n jaar waar ik alles geweldig vond. Ik was helemaal op melodietjes gericht, en de melodieën van toen vind ik nu nog steeds enorm vet!

2009; Begon het al ietswat minder te worden, maar nog genoot ik nog van bijna elke track die uit kwam

2010; mijn eerste "party year", Hardstyle Q-day in Arnhem was het startsein, geluid loeihard, super onzuiver, veel te druk op zo'n kleine locatie maar man man wat was het vet, ik kreeg al een beetje de indruk hoe een track op een fatsoenlijk systeem zou moeten klinken. 5 feesten gehad, dan zou daarna de letterlijke climax komen, het feest der feesten, Qlimax. Althans, dat dacht ik, viel me allemaal een beetje tegen. Al kon ik nog steeds genieten van de meeste euphorische "Mainsteam" tracks. Digital Age kwam tevoorschijn, geweldig.

Ineens schoten de labels als paddenstoelen uit de grond, waardoor er steeds meer crap uitkwam.

2011; mijn eerste bewuste aanraking met "Raw Hardstyle" namelijk; Hardbass! Team Blue en Yellow waren geweldig, sinds toen is mijn interesse in mainstream ietswat afgenomen. Want ik vond Raw veel vetter om los te gaan, het knalt gewoon (imo) veel harder dan mainstream. Daarvoor waren Noisecontroller, DBSTF en Frontliner mijn helden, maar sinds Hardbass werden dat Zany, Ran-D en Alpha². Nog steeds aardig mainstream, maar met een rauw randje.

Paar feesten gehad, allemaal leuk. Kwam er echt achter dat ik op de wat rauwere tracks het meer naar mijn zin had. Toen kwam Decibel, even in de Euphoria tent geweest, niks aan. Stomme mensen, stomme liedjes, en steeds meer het fenomeen Pitchkicks verafschuwen. Dus eigenlijk de hele dag in Loudness gestaan, geweldig!

En nog steeds bleven de labels met de meest rare namen verschijnen, een enorme ontwikkeling op commercieel gebied werd er ook gemaakt, clips kwamen op tv, steeds jongere mensen begonnen het te luisteren. In de jeugd was het eerst in mijn middelbareschool periode dat je cool was wanneer je of House of hiphop luisterde, daar kwam in 2011 Hardstyle bij, tenminste zo is hoe ik het zie/zag. Ik werd ook wat kritischer naar de mainstream kant toe, melodietjes alleen konden mij niet meer bekoren. Kicks werden ook belangrijk bij mij, en het ging in mijn ogen steeds meer achteruit.

2012; van de 10 mainstream tracks springt er nu 2/3 ervan bovenuit, wat eerst zowat 10/10 was bij mij. Ik vermaak me muzikaal gezien steeds minder op feesten. Er komt steeds meer crap voorbij, meezingers en poingpoing tracks. Sets worden saai en energieloos, bij 9/10 artiesten kun je er bijna LIVE achter zetten. Je kunt vantevoren de hele tracklist al raden, wat voorheen (2010 nog) niet echt het geval was.

Hoop dat het een beetje leuk weg leest, het is best laat en ben behoorlijk moe. Mochten er dikke fouten inzitten dan hoor ik het wel, pas het wel aan

Mijn eerste aanraking met hard dance muziek was toendertijd met Unleash The Beast en Life Sentence For Mankind toen die op The Box kwamen. Ik had geen flauw idee wat het was, maar ik vond het vet. Lange tijd niet in verdiept, tot een vriend mij introduceerde in de muziek van Headhunterz. Platen als Rock Civilization, The Sacrifice, End of my Existance en ik vond het geweldig. Dat was ook de periode dat Limewire opkwam, die heb ik ook helemaal leeg getrokken. Kort erna hoorde ik voor het eerst een reclame op de radio van Hard Bass Vol. nog iets. Gedownload en de hele zomer lang geluisterd, nooit zat geworden.

Ik begon me stapsgewijs steeds meer te verdiepen. Ik ontdekte Fear.FM en hun top 40 (we spreken 2008 hier), en downloadde deze heilig, en zocht dan alle platen op die erin stonden. Zo leerde ik de populaire artiesten een beetje kennen, en vond nog steeds alles vet, vooral de oudere SAIFAM werken. Het was toen nog voornamelijk hardstyle, hardcore vond ik stiekem vet maar ik wou er niets mee te maken hebben (yeah yeah ). Toen ontdekte ik een site met livesets (niet lsdb), waar ik voornamelijk de sets van de grote feesten downloadde. Daar kwam ik bij toeval bij de legendarische set van Mindustries @ In Qontrol 2009. Ik wist niet wat het was, maar ik was verkocht. Ik heb toen de tijd de stap gemaakt hardcore te luisteren (wel mainstream dan weer), naast hardstyle. In de loop van 2009 begon de balans over te slaan van meer HS naar meer HC. En ja, ik vond toen ook de cheesy platen vet, alles was toen vet. In 2010 begon ik de hardstyle uit het oog te verliezen en verdiepte ik me volledig in de HC. Ik begon Ophidian te kennen, een beetje de labels te kennen, namen als Nitrogenetics en Weapon X, etc. Nog steeds stond mijn MP3 helemaal vol met mainstream HC, maar ik begon wel smaak te ontwikkelen.

2011 was muzikaal een groot naar voor mij. Ik begon me kenner te voelen en daadwerkelijk releases te volgen. Ik had sites om van te downloaden en sites die de releases volgden, en voelde me baas. Ook het inschrijven bij HT hoorde hierbij. Ik leerde namen kennen als Tymon, The Outside Agency en Synapse. Mijn smaak is ook extreem verschoven van mainstream (begin 2011) naar industrial (eind 2011). Mijn muziekcollectie was met gemak 10 keer zo groot geworden, waarbij ik de labels als leidraad gebruikte. Van artiesten die ik vet vond begon ik ander spul re downloaden, en daarvan dan weer de labels compleet te maken. Ik ontdekte labels als Genosha en The Third Movement, en vond dat vele malen vetter dan MoH en dergelijke. En ja, waar ik nu sta is duidelijk...

Dus ja...smaak evolueert, maar voornamelijk doordat je door je te verdiepen, spul leert kennen wat je anders nooit had gevonden, wat je nieuwe standaard wordt, en het andere doet verbleken....

Uhm ik ben breder geworden wat betreft muziek luisteren. Doordat ik kennis heb gemaakt met zoveel nieuwe invloeden is het altijd weer een teleurstelling als ik de nieuwe adaro plaat hoor. Op dat moment was mijn referentiekader gewoon nog zo klein en wist ik niet beter dan het goed vinden. Doorgaans levert dit niet dezelfde sensatie op die ik krijg bij iets vernieuwends.

Heeelheel vroeger toen ik echt mini was 10 jaar ofzo Hardcore & Jump
Sinds 3 jaar geleden tekstyle/hardstyle, maar vooral tekstyle, wsl kent de helft die muziek geneens.
En toen meer en meer hardstyle, showtek, headhunterz, d-block & s-te-fan etc..
Vorig jaar nog flink coone en melodisch, maar ookal crypsis toen
En sinds de zomer steeds rawer