Debating 005: Ontwikkeling van Smaak

Touché. Kan er niks anders op zeggen

Hier zit het verschil tussen ons denk ik. Ik bekijk een plaat op zijn geheel, terwijl jij de verschillende elementen die in een track zitten afgaat. Ik ben hierin ook minder kritisch dan jij denk ik. Voor mij hoeft elke plaat niet perfect te zijn, dat kan ook helemaal niet. Dus als er een bepaald element in de track zit dat me niet zo ligt, trek ik het me niet echt aan.

Waar dan weer wel het verschil inzit wat details betreft is voor mij het verschil tussen een goede en zoals eerder gezegd een kippevelplaat. Waar ik je wel gelijk in gaf. Om een voorbeeld te geven... De grote dikke bassplaat gaf me kippevel op Reverze door de bass die er in zit, maar voor de rest vind ik het niet echt een supergeweldige track.

De vraag is verschillen wij, of word je uiteindelijk net zo als ik Natuurlijk verschilt onze smaak, iedereen is anders. Maar ik denk toch dat als je je verder blijft verdiepen, je op een gegeven moment wel kritischer zult worden, simpelweg omdat je anders jezelf voor de gek moet houden. Dan moet je al heel bewust bezig gaan zijn met al het negatieve negeren, waardoor je jezelf dus kunstmatig van je echte smaak afhoud.

Hiervoor moet ik de archiefkast in duiken. Eerste aanraking met hard dance was in de eerste klas van de middelbare school. "jumpstyle" Highstreet allstars, jeckyll & hyde en dj porny. Toendertijd was ik daar helemaal aan verslaafd. Een tijdje top 40 en dance(tiesto etc) geluisterd tot iemand mij het decibel antham van brennan heart liet luisteren.
het anthem van Brennan Heart was het begin van mijn hardstyleroots. Toendertijd veel geluisterd naar Headhunterz, noisecontrollers
deepack.. Toen volgde ik de scene niet heel erg, ging niet naar feestjes. Tot er een feestje in de locale discotheek kwam met: Headhunterz en nog een paar. Dat was me eerste "feestje" We waren van onze generatie de weinige die hardstyle luisteren aangezien toen de locale discotheek alleen maar uit 20jarige bestond. Zelf was ik toen net 16.

Na een paar feestje is mijn smaak steeds weer veranderd. De ene keer luister ik alleen maar naar mainstream hardstyle. (headhunterz, wildstylez enzovoort) En de andere keer naar Therarecords. Ligt er maar aan wat ik op dat moment tegenkom op het internet. Vind het wel betere dat hardstyle wat mainstreamer is geworden aangezien ik vroeger maar met 3 man naar een feestje kon gaan. maar nu heb ik de keuze uit 4 grote groepen om mee te gaan.

Ik probeer het negatieve sowieso te negeren, omdat ik gewoon op elke plaat plezier wil maken. Maar ik betrap mezelf er op dat ik telkens er in de kroeg een mixfout wordt gemaakt ik chagerijnig word

Ik persoonlijk ben kritisch genoeg, echter wil ik zo helemaal niet zijn. Ik wil kunnen genieten van de muziek, als ik telkens te krithsch ga kijken dan heb ik er ook geen plezier meer in. Maar in die eerdere woorden van je kan ik me wel vinden, om je smaak echt goed te kunnen bepalen dan moet je inderdaad wel wat kritischer zijn. Echter kan ik wel genieten van veel muziek in het algemeen en dat is belangrijk voor mij. Smaken en meningen verschillen. Gelukkig trouwens, anders zou zo'n forum ook geen bestaansrecht hebben. Maar goed dat zal wel al 100 keer eerder zijn gezegd.

Als je niet kritisch wilt zijn, dan vind je toch nog steeds bepaalde dingen in een track niet goed, alleen probeer je dit weg te drukken, onder het motto dat je anders niet kunt genieten. Is dat niet een beetje jezelf voor de gek houden?

Hoeft smaak dan uiteindelijk tot jou als voorbeeld te leiden? Ik wil niet extreem kritisch zijn over elke hardstyle track die ik ken Dan beleef ik er persoonlijk geen plezier meer aan, dan hoeft het voor mij echt niet meer. Dat is ook smaak... kiezen hoe je iets wil beleven.

gewoon jezelf er niet zoveel van aantrekken en gewoon van de andere elementen genieten.

Ik ga niet een track niet meer luisteren omdat de snare voor de climax me niet bevalt bijvoorbeeld.

Nee, ik kijk er juist niet zo kritisch naar, maar iedereen zal altijd wel iets kunnen vinden in een track waarvan die denkt "Dit klinkt niet mooi" of iets dergelijks. Juist omdat ik niet kritisch naar platen luister, geniet ik er ook meer van. Het gaat zich om de plaat in het geheel. Tuurlijk hoor je weleens iets dat je niet aanstaat in een plaat, maar om bij elk klein detail stil te moeten gaan staan, nee, juist DAN zou ik mijzelf voor de gek houden want juist DAN zou ik niet achter mijn eigen muzieksmaak staan, dat nog altijd Hardstyle is. Ik geniet van de plaat in zijn geheel en ga niet mierenneuken om een break met wat house of dubstep elementjes erin bijvoorbeeld, mij stoort dat juist alleen wanneer de rest van de track bagger is.

Edit: Terwijl ik dit tikte heeft iemand het al in twee zinnen voor mij omschreven

@Delt-A
Je kunt het natuurlijk ook overdrijven. Je kunt een snare misschien niet goed vinden, maar dit is relatief gezien maar een heel klein deel van de track, dus zul je je er amper aan storen. Ik heb het over dat je de kicks bijvoorbeeld niet goed vind, maar de melodie geweldig en dus maar net doet alsof de kicks wel goed zijn. Dan geniet ik toch echt veel meer van tracks die wel overal in uitblinken. En omdat ik weet dat ik daar veel meer van geniet, heeft het ook geen zin om me alleen op het positieve te richten, omdat ik onbewust toch weet dat je nog meer kunt genieten van een track.

Zoals de track die ik nu luister, Walt vs Zero Gi - Contact, ik kan echt werkelijk niets opnoemen wat ik niet goed vind aan de track, voor mij is echt alles aan die track puur genieten. Ik kan nooit zoveel genieten van een track waar ik negatieve dingen van negeer als van zo'n track. En ik was ook nooit bij die track uitgekomen als ik deed alsof hetgeen wat ik luisterde altijd heerlijk is, als er al één element in zit wat me aanstaat. Juist omdat ik dingen mistte in bepaalde tracks ben ik verder gaan kijken.

nou, in Movement en They Come For You is dat wel een belangrijk element, maar een ander voorbeeld dan, Musical Notez van Coone, de kick in de climax mist wat bass, maar dan is de track (voor mij dan) nog steeds 80% goed. Ik vind de melodie en vocals wel heel leuk.
Ik denk dat het gewoon per persoon verschilt hoeveel je je er aan stoort.

Die plaat is al zo oud dus die was ik alweer vergeten, maar blijft inderdaad wel heel lekker dat moet ik toegeven. Platen zoals Flashback van Alphazone doen dat dan weer bij mij wat deze plaat bij jou doet. Of Astral Projection vs. Trilithon - Burning up, of In Deep van Sam Sharp. Of bijvoorbeeld een plaat zoals Galen Behr & Robert Burns - Till We Meet Again (Galen Behr Mix). Zo kan ik ook nog wel even doorgaan als we in dit stijltje gaan praten.

Maar over Hardstyle gesproken, nee, ik kan daar gewoon niet te kritisch naar gaan kijken omdat ik dan net zoals jou TE kritisch ga worden en dan te snel en teveel ga vallen over de negatieve elementen in een track, en dat wil ik juist niet want ik kan nog altijd wel genieten van de hedendaagse Hardstyle, echter over een jaartje kijken we weer verder

En nu ik er zo over nadenk zijn er maar weinig Hardstyle platen die mij hetzelfde gevoel geven als bovenstaande tracks die ik gepost heb, toch interessant. Lyst, stop met posten, ik wil nog een jaartje van Hardstyle kunnen genieten ja!

Wees niet bang, er gaat een hele wereld voor je open met mooie muziek, het zal alleen niet allemaal hardstyle zijn en de kans dat al deze muziek op 1 feest worden gedraaid is ook minimaal, verder is het echt puur genieten.

Ja dat wordt gezellig op tml!

Jij hebt je aardig snel ontwikkeld trouwens als ik zie dat je nog niet zo heel lang luisterd!

Als je dat maar weet, ik doe niets anders, dag in - dag uit, alleen maar luisteren naar "mooie" muziek. Echter heb ik sinds 2002 niet meer echt geluisterd naar Hard Trance, afentoe eens wat maar heb me meer gefocussed op Hardstyle. Nu ik hier echt over nadenk en deze platen weer hoor begin ik toch echt te twijfelen of Hardstyle nu echt mijn ding is of niet, het ligt in ieder geval dichter bij mijn smaak, of dat dit een fase is ofzo omdat ik het al zo lang niet meer gehoord heb. Toch interessant om daar eens bij stil te staan en over na te denken.

Maar inderdaad, puur genieten

Edit: Of zou dat misschien nu toch zo opeens komen doordaat Hardstyle de afgelopen jaren TE veel veranderd is?

Als q-dance nou nog is gaat mailen..

Early hardstyle is ook mijn favoriete muziek, maar ik kan de variatie van de verschillende soorten muziek nu veel meer waarderen en je bent niet zo snel uitgekeken op het genre, omdat je veel afwisselt. Je moet je alleen niet laten afschrikken door de artiesten die populair (en waar je dus vaak het eerste bij terecht komt als je muziek gaat zoeken in een onbekend genre) zijn in andere genres. Tenminste ik merk bij mezelf dat die vaak niet kunnen voldoen aan wat ik zoek. Daarom ben ik nu ook bezig met iets op te zetten, waardoor je niet eerst door al die troep hoeft om platen te vinden die wel bij jezelf passen.
Echter zul je de stap naar meer diversiteit en het ontdekken van vele nieuwe pareltjes, niet zo snel zetten als je doet alsof je tevreden bent met de muziek die je nu luistert. Maar goed, dat is mijn ervaring, als je vooral op feestjes wil blijven genieten, kun je misschien inderdaad je aandacht op het positieve richten. Want die zullen zich altijd blijven richten op daar waar de massa zit en dat is de groep die zich niet verdiept.

Ik heb het bij het ene punt over de opbouw van bijvoorbeeld Timetables of in setjes, en bij het andere punt over de muziek zelf

Ik ben door platen als Puta Madre / Stampuhh , en later End Of My Existence / Keep It Coming de hardstyle ingerold. Ik herken wel dat mijn smaak veranderd is, sowieso wat ik wil horen op feesten. Ik kan me nog een set herinneren van Zatox @ Project N50 2009. Als ik nu terug denk, denk ik wat een dikke set! Maar toen kon mij dat totaal nog niet boeien, was vooral van de melodieuze hardstyle, het rauwere deed mij niet veel. Maar ik ben sinds ik mij heb aangemeld op Hardtraxx (in 2009) mij steeds meer gaan verdiepen. Mijn voorkeur is langzaamaan naar de rauwere kant van de hardstyle gegaan. De melodieuze tracks kan ik nog steeds wel waarderen, maar dan voornamelijk om te luisteren. Voor de dansvloer vind ik ze vaak niet geschikt, tenzij er een fijne drive in zit (zo uit mijn hoofd noem ik DJ Thera Ft. Yuna-X - It's A Fine Day en The Prodigy - Omen (Bass Modulators 2011 Rmx). Beide melodieuze platen, maar wel met een drive waar je flink op los kan gaan. Bijvoorbeeld de nieuwste release van D-Block & S-Te-Fan : Prima luisterplaten, maar daar kan je bij mij niet mee blij maken voor om op los te gaan. Vanaf +/- 2010 ben ik mij ook meer gaan verdiepen in Theracords. DJ Thera stond in dat jaar geboekt op Project N50. Weinig platen die uitgekomen waren op dat label deden mij nog wat, enkele uitzonderingen daargelaten (The Hard Way, The Sexuall Thrill). Grappig is het wel dat Theracords mijn favoriete label is geworden, vooral door de diversiteit. Melodieuze en rauwe platen, platen met industrial invloeden, early hardstyle platen etc. etc.

Naarmate je je meer verdiept in dit genre, verandert/ontwikkelt je smaak.

Ben ik het wel mee eens.

Ik kan niet echt precies zeggen hoe lang ik al hardstyle luister, ik kan wel zeggen dat dit niet sinds het begin was . Toen ik een jaar of 12/13 was kwam ik min of meer voor 't eerst in contact met de hardere stijlen zoals Hardstyle en Hardcore, maar in die periode luisterde ik eigenlijk meer Hip-Hop, en dan vooral Eminem (vind hem nog steeds geweldig, maar dat terzijde). Voor mijn 13e heb ik wel wat dance geluisterd, maar dat was meer muziek zoals Groove Coverage - Moonlight Shadow en dingen in die zin. Sinds toen vond ik dance wel steeds interessanter worden. Zoals gezegd rond 12/13e ben ik meer hardere stijlen gaan luisteren, en omdat ik toen met jongens om ging die veel hardcore luisteren ben ik een beetje de hardcore in gerold. Eerst gewoon wat luisteren (naast eminem, rock etc etc, toen luistere ik best veel muziek) en toen ik eind 14 was ofzo echt actief hardcore een 't luisteren. Hier kwam zelfs 't bomberjack bij, en de kleinere feestjes en later ook Masters Of Hardcore enzo. Toen luisterde ik ook wel hardstyle, alleen in mindere mate. Vond 't toen te sloom en 't gaf me niet het gevoel wat hardcore mij wel gaf. Ik was dus al wel wat in contact gekomen met namen als Headhunterz, Zany, The Prophet en een nummer die ik toen erg vet vond: Tatanka - Mess Up. Ik hoorde die track op 1 van die Hard Bass cd series (zou Hard Bass Chapter 10 ofzo geweest zijn) en toen begon 't voor mij allemaal een beetje om te slaan. In die periode daarna nog veel hardcore maar ook steeds meer hardstyle gaan luisteren.

Mijn smaak is ontwikkeld van hardcore naar hardstyle, van scantraxx naar fusion, van melodieus naar raw en van ''niet theracords fan'' naar ''hele grote theracords fan''. Als je je verdiept in de muziek kom je nog wel eens wat tegen wat je misschien veel vetter vind dan datgene wat je eerst juist achte als het vetste van wat deze muziek te bieden heeft. Ik vond ook eerst de mooie melodielijnen in hardstyle mooi, maar nu kan ik 't weinig meer waarderen. "t geeft mij niet meer de energie die 't mij eerst gaf, dat doen de hardere platen nu, met tempo, energie, weinig breaks en harde kicks (dit kan ik zelfs weer terug refereren naar mijn hardcore tijd ). Ook het bezoeken van feesten heeft wel wat invloed op je smaak denk ik. Live klinkt een plaat toch anders dan thuis, en op een feest is het ook een hele andere beleving/feeling. Dit is denk ik 1 van de redenen waarom ik Theracords zo ben gaan waarderen (los van het feit dat het erg divers is wat ik ook erg belangrijk vind tegenwoordig).

Maarja, los van al die dingen vind ik een hardcore plaat ook nog best gaaf, en kan ik ook best naar een DBSTF plaatje luisteren. Mijn smaak is dus vrij breed, wat ik tegenwoordig eigenlijk alleen, laten we 't netjes houden, minder kan waarderen zijn: Al die namen met een ''Z'', die pitchkicks die nergens meer over gaan, de onlogische timetables, amateurs die zich vaak al snel goed vinden (producers), het niet of weinig draaien van oudere platen, de weg die Scantraxx volgt en ik heb soms het idee dat het meer neigt naar geld verdienen dan naar het goed opzetten/organiseren van een feest. Sommige van deze dingen zijn smaakgericht, maar naar mijn mening zitten d'r ook een paar feiten tussen. Hoe dan ook, de ''scene'' is niet meer zoals het geweest is, en zulke dingen blijven veranderen.

Mijn smaak is wel degelijk veranderd, ik denk het meest in de afgelopen 2 jaar. Eigenlijk sinds ik op Hardtraxx zit ben ik naar het hardere spul gaan luisteren, maar ik denk dat dat ook komt omdat het rond de tijd dat ik me hier aanmeldde de raw hardstyle wat bekender werd. Zo kwam bijvoorbeeld rond die tijd Loudness terug, werd Theracords bekender etc. Nog een reden is dat ik mainstream redelijk saai begon te vinden en dat kwam ook omdat de mainstream artiesten allemaal een soort van 1 weg hadden ingeslagen, de weg van de veel te blije melodie'tjes, pitchkicks en lelijke breaks. Toen bijvoorbeeld Psyko Punkz nog niet zo bekend waren maakte ze tracks als Overclipping en Ghostclass en die vond ik altijd erg vet. Als je kijkt naar wat ze nu maken dan zit daar ook wel degelijk verschil in.

Mijn smaak is wel verbreed in hardstyle ja, niet zo zeer ontwikkeld.

Mijn smaak in hardcore is wel ontwikkeld. maar dan in 2 zinnen.

Ik begon met de goude oudjes. Buzz Fuzz, Dream Team enzo.
Maar vond IHC nog niks.
Dat ben ik toen later gaan waarderen, maar rond 2006 liep ik nog mee met alle angerfistertjes. En had ik early een beetje verworpen
Toen ben ik wel kritischer gaan kijken en zo meer naar IHC gaan neigen dan mainstream en begon ik ook weer met luisteren naar 1995-2005 platen interplaats van huidige mainstream.
Puur ook omdat de mainstream een kant op ging waar ik niks mee had.

Tegenwoordig is het heel simpel, het staat me aan of niet.
Ik kijk niet kritisch.
Als het me op het eerste gehoor niet bevalt dan kijk ik er ook niet naar om.
Het enige kritische kijken wat ik doe als een artiest die standaard goeie platen maakt opeens met een wat mindere komt en andersom net zo.

Mijn smaak is eigenlijk niet veranderd sinds ik muziek ben gaan luisteren. Ben het alleen ook op andere plekken gaan zoeken.

Ik denk dat smaak zeker ontwikkeld als je jezelf er meer in verdiept.

Het begon bij allemaal toen ik 14/15 was, een goede vriend van me luisterde toen hardcore platen als Drunk With a Gun (nog steeds mijn alltime hc-plaat) en Raise Youre Fist. Vond het echt gruwelijk vet en ben toen samen met hem een avondje ervoor gaan zitten en toen kwamen we vanzelf wat Hardstyle tegen. Ik was eigenlijk meteen verliefd, dit kwam mede door de oude HHZ-platen en de platen van Abject toen der tijd.

Daarna ging het snel allemaal, toen ik eenmaal de 16 bereikt had stond ik elke zaterdagavond in de Hardstylezaal van de Radstake. Stond daar van begin tot eind genieten en kon ik ook niet wachten tot ik eindelijk een feest kon bezoeken. Toen na het eerste feestje was ik pas echt verliefd op Hardstyle (Q-base 07), maar verdiepte me eigenlijk nog steeds niet echt volledig in het genre zelf. Luisterde altijd alleen maar setjes, nooit maar dan ook nooit losse nummers.

Dit kwam pas rond Hardbass 2011 toen ik voor het eerst met Davey naar een feest toe ging, hij smeerde mij hardtraxx aan. En toen kwam het echte verdiepen pas echt. Merk ook heel goed dat ik sinds ik me er echt in verdiept heb, ik steeds kritischer wordt over tracks. Zo kan ik nu de gemiddelde mainstreamartiest wel uitkotsen. Terwijl ik daar tot ongeveer 1,5 jaar geleden alleen nog maar naar luisterde.

Wat betreft feesten kan ik mijn kritische zelf heel goed uitschakelen, zo kan ik me op een Defqon uitermate goed vermaken op de main de hele dag door naar allemaal hitjes te luisteren en wat wel niet. Maar als ik een dag later achter de computer zit, zal ik het niet meer aanzetten omdat ik het gewoon niks aan vind thuis.