De duurzaamheid van Tijdmachine-concepten

Het zal de meeste hardstyle liefhebbers niet ontgaan zijn: de hardstyle van 2005-2010 is bezig aan een comeback. Steeds meer feesten wijten een area of zelfs het hele feest aan deze muziekstijl. Maar hoe lang blijft dit populair?

Een tijdje geleden las ik op de site van Hard News een blog over de hardstyle uit de periode 2005-2010 (http://www.hardnews.nl/drie-redenen-waa ... e-dood-is/). Hierin wordt beargumenteerd dat de populariteit van deze muziekstijl, die ik in de rest van deze blog voor het gemak even classic hardstyle noem, geen trend is, maar op de lange termijn zal blijven bestaan. Hiervoor wordt een drietal redenen genoemd: De sound is uniek, de muziek is commercieel en het wordt gesupport door artiesten.
Ik heb echter mijn twijfels bij de houdbaarheid van classic hardstyle op feesten op de (middel)lange termijn. Ik ben een groot aanhanger van muziek uit deze periode, en ga met alle plezier feesten af die de muziek uit de betreffende periode een speciaal plekje hebben gegeven. Maar er zijn wel degelijk een paar dingen die mij zorgen baren.

Verleden
Om te beginnen wil ik graag een vergelijking maken die erg voor de hand ligt. Rond 2004 onderging hardstyle een van zijn belangrijkste veranderingen in haar geschiedenis. De sounds veranderden compleet, en de muziek die we tegenwoordig ‘early hardstyle’ noemen werd naar de achtergrond geduwd. Hoewel de hardstyle scene steeds populairder werd, waren er ook veel mensen die deze nieuwe sounds maar niks vonden. De commerciële instanties in de hardstyle wereld (organisatoren als Q-Dance en B2S, maar ook platenlabels) keken echter alleen vooruit en naar de toenemende commercialiteit. En zo werd de stijl die ooit hardstyle genoemd werd, weggeduwd in een hokje. Tegenwoordig zijn het aantal early feesten op 1 hand te tellen.
Natuurlijk zijn er wel verschillen tussen de situatie toen en de situatie nu. De classic hardstyle heeft bijvoorbeeld een veel grotere fanbase (in absolute aantallen) dan de early hardstyle destijds, en is daardoor commercieel aantrekkelijker voor organisatoren en labels. Maar aan de andere kant is het verschil in sounds tussen early hardstyle en classic hardstyle vele malen groter dan het verschil tussen classics en de huidige hardstyle.
Wat verder nog interessant is, is dat grote feesten als Defqon.1 en Decibel recent hun early stage hebben vervangen door een classics stage. Commercieel gezien logisch, maar wel een klap in het gezicht van de liefhebbers van het eerste uur. Zelfs bij Hardclassics, toch wel wel hét feest voor early liefhebbers de afgelopen jaren, lijkt (afgaande op de tracklists van de laatste edities) de focus steeds meer te verschuiven naar classic hardstyle, ten koste van early.
De moraal van het verhaal? De basis van classic hardstyle is vanuit commercieel oogpunt misschien niet zo sterk als wordt gedacht. (Grote) Organisaties zullen altijd vanuit een commercieel oogpunt kijken. Als er over een paar jaar een grote behoefte is aan muziek uit de periode 2010-2014, om maar iets te noemen, zullen ze net zo makkelijk ook de classic hardstyle aan de kant schuiven, net zoals dat bij de early gebeurd is. Zolang het maar mensen aantrekt.

Variatie
Een ander punt is het gebrek aan variatie. Dit betreft eigenlijk meerdere zaken. Ten eerste is er een ernstig gebrek aan variatie in geboekte artiesten. Op nagenoeg ieder feest met een ‘classic’ insteek kun je Josh & Wesz, Jones, Scope, Psyko Punkz, Tuneboy en/of Technoboy, Luna, D-Block en S-te-Fan of Davide Sonar aanschouwen. Ik kan zo snel geen enkel feest vinden waar ál deze namen ontbreken. Leuke namen, dat zeker, maar als de classic hardstyle wil groeien, zou je een ruimere pool van beschikbare artiesten moeten hebben.
En dan is er nog het gebrek aan variatie in de sets zelf. Dit hangt natuurlijk samen met het bovenstaande; als ieder feest compleet andere namen zou hebben, is de kans op dubbele tracks een stuk kleiner. Maar zelfs los daarvan is het bijna beschamend wat sommige artiesten doorgaans neerzetten. Dat Psyko Punkz op ieder classics feest hetzelfde setje draait is misschien nog niet eens zo gek (zo verschrikkelijk veel nummers van vóór 2010 hebben ze nou ook weer niet), maar ook Josh & Wesz, Davide Sonar, Luna, D-Block & S-te-Fan, TnT (die juist zo verschrikkelijk veel tracks hebben om uit te kiezen) en Dozer krijgen het voor elkaar om bij iedere boeking voor ongeveer 90% dezelfde tracks te draaien als de boeking daarvoor. De eerste keer dat je die tracks anno 2015 hoort is het leuk, de tweede keer misschien ook nog wel, maar dan houdt het toch echt op. Voor iemand als ik die zoveel mogelijk classic stages probeert te bezoeken, is de lol er snel af als ik voor de 30e keer op rij The Punishment, Lockdown of Tonight hoor. Hoe leuk ik die tracks ik ook vind, ik hoef ze niet iedere keer te horen. Ik wil graag verrast worden tijdens sets door tracks die ik niet verwachtte, maar dat heb ik vooralsnog niet vaak meegemaakt bij bovengenoemde artiesten.
Misschien is dit gebrek aan variatie nu nog te overzien, aangezien de classic hardstyle concepten nog geen wekelijks podium hebben. Maar op middellange termijn is ook dit geen houdbare situatie; als er straks iedere week een dergelijk concept is, zullen bepaalde tracks op een gegeven moment je neus uitkomen.

Ondersteuning
Een punt dat werd aangehaald in de blog op Hard News, was de ondersteuning van artiesten. Hier ben ik echter nog niet helemaal van overtuigd.
Ik lees na ieder feest op de sociale media van artiesten die hebben opgetreden dat ze hebben genoten, dat ze terug willen naar deze stijl en dat ze snel een track zullen maken met het ‘2005-2010-gevoel’. In de praktijk komt hier echter maar weinig van terecht. Josh & Wesz (Retrospect, en in iets mindere mate World at Peace) zijn volgens mij eigenlijk de enige artiesten die daadwerkelijk de daad bij het woord hebben gevoegd. En dat er af en toe een podcast aan classic hardstyle wordt gewijd is leuk, maar zorgt niet of nauwelijks voor een langere houdbaarheid van de stijl. Om maar weer even de vergelijking te maken met early; na 2004 waren (en zijn er nog steeds) veel artiesten (zowel DJ’s als producers) die zich voornamelijk focussen op early, maar desalniettemin raakt(e) die stijl steeds meer in de vergetelheid. Ook artiesten en labels zijn commercieel en focussen zich meer op de toekomst dan op het verleden.

Trend
Is classic hardstyle een hype of blijft het houdbaar op lange termijn? Daar is geen simpel ja of nee op mogelijk. Maar ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat het een hype is, die overigens nog niet op zijn hoogtepunt is, maar die op(middel)lange termijn toch zal knappen. Naast de hierboven genoemde punten, vertoont de opkomst van classic hardstyle ook alle kenmerken van een hype. Toen Lose Your Mind (de organisator van o.a. CRAFT en De Tijdmachine) in 2012 de eerste editie van De Tijdmachine organiseerde, waren er (hooguit) een paar honderd mensen. Daarna breidde het zich ieder jaar een beetje uit, en uiteindelijk dus zo ver dat andere organisaties het concept begonnen te kopiëren. Amper twee jaar later (2014 dus) verhuisde De Tijdmachine al naar het NDSM-werf (capaciteit: 4500 bezoekers). Een meer dan gestage groei dus.
Waar die groei vandaan komt? Moeilijk te zeggen natuurlijk, maar ik heb het idee dat dit voornamelijk wordt veroorzaakt door de onvrede over de huidige hardstyle. Anno 2015 is de hardstyle óf extreem hard, óf extreem soft. Een middenweg is er nauwelijks. Mensen die tóch een middenweg zoeken, komen uiteindelijk uit bij classic hardstyle. Met deze redenatie kun je opnieuw de houdbaarheid van de feestconcepten in twijfel trekken. Als classic hardstyle slechts dient als vervanging bij gebrek aan beter, is er maar een korte opleving in de huidige hardstyle scene nodig om de mensen ‘terug te trekken’ naar de hedendaagse hardstyle, en zo de bubbel doen barsten.

In het kort heb ik dus mijn twijfels over de houdbaarheid van classic hardstyle concepten op festivals. Ten eerste omdat de early hardstyle op lange termijn ook niet houdbaar bleek, ten tweede vanwege het gebrek aan variatie in zowel line-ups als setjes, ten derde omdat artiesten toch liever de voorkeur geven aan het produceren commercieel interessantere tracks, en tenslotte ook omdat het momenteel kenmerken vertoont van een hype.

Daarom is het tijd voor een officiële benaming a la Raw-Hardstyle.

Eens!

Heb jij dit blog geschreven? Vertel me nu eens waar onderstaand voor nodig is?

Kan me een stuk meer vinden in jouw reactie ja. Wie ben jij? Ga je vaak naar feesten?

Artiesten die vaak geboekt worden (een Davide Sonar, Luna, Josh & Wesz, etc) zetten telkens dezelfde lijsten neer..

'Tijdmachine' stages beginnen hetzelfde probleem te krijgen als alle andere hardstyle stages. Artiesten doen geen moeite om te varieren/experimenteren met tracklists.

Het lijkt me juist mooi als de hype door word getrokken in lineups, van bijv. Decibel Main, Defqon Main, Qlimax, als opening of vroeg op de dag, ipv freestyle, qult achtige muziek.

Jones.

Het schijnt van wel. Heb je een paar keer proberen te meeten, maar jij blijft je maar verstoppen.

Nee, het is niet echt een duurzaam concept. De hoop die ik heb is dat het originele nieuwe producties oplevert geïnspireerd door de muziek van deze tijd.

Duurzaam? Zeker! Top concept! Maar het probleem zit t niet in t concept, maar altijd in de dj's. Die beslissen namelijk welke muziek het publiek hoort. Persoonlijk vind ik dat in wat voor concept je als DJ ook staat, je moet ALTIJD origineel en verrassend blijven! Daarom sta je toch ook geboekt? Ik kan me ontzettend storen aan dj's die altijd maar dezelfde lijsten neerzetten. Dat is de hoofdreden dat concepten er eigenlijk altijd aan gaan. Een tijdje is iets populair maar als t publiek continu hetzelfde blijft horen, dan gaat de fun er ook gewoon af. Dat geldt eigenlijk niet eens alleen voor een Tijdmachine maar ook voor bijv. Raw Hardstyle als stroming. Er zal altijd vernieuwing moeten zijn om een stroming interessant te houden.

Duurzaam? Zeker! Top concept! Maar het probleem zit t niet in t concept, maar altijd in de dj's. Die beslissen namelijk welke muziek het publiek hoort. Persoonlijk vind ik dat in wat voor concept je als DJ ook staat, je moet ALTIJD origineel en verrassend blijven! Daarom sta je toch ook geboekt? Ik kan me ontzettend storen aan dj's die altijd maar dezelfde lijsten neerzetten. Dat is de hoofdreden dat concepten er eigenlijk altijd aan gaan. Een tijdje is iets populair maar als t publiek continu hetzelfde blijft horen, dan gaat de fun er ook gewoon af. Dat geldt eigenlijk niet eens alleen voor een Tijdmachine maar ook voor bijv. Raw Hardstyle als stroming. Er zal altijd vernieuwing moeten zijn om een stroming interessant te houden.

Die hoop heb ik ook lang gehad, maar dat was meer de moed der wanhoop dan dat het echt een overtuiging was. Terugkeren naar een oude stijl is redelijk uitzonderlijk in de muziekwereld, er wordt alleen vooruit gekeken. Menig early liefhebber zal destijds ook hebben gehoopt/gedacht dat de sounds ooit nog wel terug zou komen. Maar ondanks het feit dat de 2005-2010 stijl steeds populairder wordt (gezien de toename in het aantal area's en bezoekers), is raw of mainstream nog altijd vele malen interessanter uit een commercieel oogpunt voor artiesten en labels. De enige artiesten die ik écht met overtuiging zie proberen om de oude stijl terug te brengen zijn Josh & Wesz. Met een beetje fantasie misschien NSCLT en Electronic Vibes.

Met "geïnspireerd door de muziek van deze tijd" bedoel ik niet meteen compleet de sound en de bedoelingen van deze tijd. Wat voor mij heel erg meetelt is het gevoel wat ik bij muziek krijg. Na enkele jaren van afwezigheid (met enkele uitzonderingen) wekken producties van oa Demi Kanon, Noisecult, Festuca, Josh & Wesz, Aeors weer datzelfde gevoel bij mij op die ik krijg als ik luister naar die platen van weleer.

Daarbovenop is nieuwe muziek waar je van kan genieten ontdekken supertof, beter dan elke keer weer dezelfde platen luisteren.

Ik lees na ieder feest op de sociale media van artiesten die hebben opgetreden dat ze hebben genoten, dat ze terug willen naar deze stijl en dat ze snel een track zullen maken met het ‘2005-2010-gevoel’. In de praktijk komt hier echter maar weinig van terecht. Josh & Wesz (Retrospect, en in iets mindere mate World at Peace) zijn volgens mij eigenlijk de enige artiesten die daadwerkelijk de daad bij het woord hebben gevoegd.

'Tijdmachine' stages beginnen hetzelfde probleem te krijgen als alle andere hardstyle stages. Artiesten doen geen moeite om te varieren/experimenteren met tracklists. Artiesten die vaak geboekt worden (een Davide Sonar, Luna, Josh & Wesz, etc) zetten telkens dezelfde lijsten neer. Op een mainstream of raw stage is dit op te vangen omdat daar telkens nieuw geproduceerde tracks bij komen, bij een classic-stage kan dit simpelweg niet. Daardoor zal het publiek na een tijdje deze area's ook beu worden óf artiesten moeten origineler gaan draaien. Er zijn immers zóveel tracks uit die tijd die je nooit voorbij hoort komen.