Inno schreef:
Voornamelijk voor het sfeerverhaal wil ik graag CRAFT als voorbeeld noemen.
CRAFT had twee "mainstages", 1 zo goed als helemaal raw en 1 tijdmachine. Bij beide stages was de sfeer matig, maar was er ook zeker een groep fanatiekelingen die alles meeschreeuwden en keihard aan het beuken waren met een grote smile op hun kop (of bij de raw een iets agressievere blik, maar dat is ongeveer het zelfde, beleving van het gevoel dat de muziek je geeft). Ik denk dat de sfeer ongeveer vergelijkbaar was.
Overduidelijk de beste sfeer heb ik meegemaakt in de Access area. Waar mensen toch bewust voor een artiest naar een area gingen, of misschien voor de sfeer. Waar aan het begin van de dag enorm veel melodische hardstyle aan bod kwam (ook met cheesy vocals en pop-invloeden), werd veel meegeschreeuwd en er gingen veel mensen los. Het viel me wel op dat als de kicks erg hoog gingen of niet lekker klapten de sfeer wat minder was. De access area waar Max Enforcer een heerlijke set draaide met heel veel reverse basses (en toch voornamelijk "recente" platen) waarbij ik echt heeeeel veel mensen blij heb zien zijn bij vooral die reverse basses.
Op het eind ging het gas er nog even op bij Prefix & Density, maar toch ook wel hardstyle met nog enig gevoel en muzikaliteit en niet alleen maar lomp kicktafeltennisroltrommelen met een screech.
Mijn eerste punt: Mainstages hebben nou eenmaal niet zo'n goede sfeer. Daar komen vooral (dagjes-) mensen op af die een festivalletje mee willen pakken met een biertje. Het lijkt niet echt uit te maken wat er gedraaid wordt.
Het publiek geniet het meeste van dingen die "anders" zijn dan de uitgemolken rotzooi. Enorm geforceerde raw en housy- en pop-achtige hardstyle zonder fatsoenlijke kicks is er in overvloed.
Ik kan me dan ook aansluiiten bij het punt dat ome Bob maakt: Variatie is de sleutel, producers moeten juist hun EIGEN stijl aanhouden. En met meerdere areas kan iedereen dan gewoon z'n eigen ding kiezen, beste sfeer want iedereen is blij. En inderdaad een feest als Qlimax dat opbouwt en variatie kent zorgt ook voor een topavond, waar mensen misschien even 1 of 2 uurtjes wat minder aan hun trekken komen, dan ga je even lekker kletsen, rondjes lopen of wat eten. Is ook goed voor de sfeer.
Ik ben de laatste keren eens goed gaan letten op reacties van publiek in meerdere areas op feesten, omdat ik me ook niet echt meer kan vinden in de meeste hedendaagse hardstyle (ook zeker veel uitzonderingen) en het liefst het "oude gevoel" weer terug heb en eens wilde peilen hoe het publiek daar nou tegenover staat.
Wat me toch wel echt opvalt, ook bij mainstages, is het volgende: Goede melodieën, reverse basses en harde klappende kicks (zonder al te veel poespas) worden het meeste gewaardeerd door de meeste mensen. Laat dat nou net de sound zijn van 2006-2010.
Nu is het aan de producers om hier wat mee te doen. Sound Rush gaat een poging wagen las ik gisteren. Hopelijk volgen er meer.
Het is gewoon erg jammer dat veel artiesten denken dat ze om succesvol te zijn moeten maken wat het gros van het publiek het vetst LIJKT te vinden. Hierdoor laten ze dat publiek de kaas van hun brood eten en gooien zelf al het andere beleg weg van een uitgebreide sandwich die best wel luxe en lekker had kunnen zijn. Het verlaagt de diversiteit en zorgt steeds voor het overhypen en uitmelken van een (nieuw en) specifieke manier van hardstyle maken, waardoor er steeds na korte tijd moet worden gezocht naar iets nieuws en anders. Als dan 1 artiest iets nieuws gevonden heeft en het publiek vindt het wel leuk, wat overigens logisch is omdat het anders is dan dat wat we de hele nacht voorgeschoteld krijgen, dan duikt elke producer daar op en begint het riedeltje weer opnieuw.
Je slaat de spijker op z'n kop!