Slaapverlamming

Oké mensjes, ik ben weer flink aan het SOG'en. Het leek me wel interessante om na talloze ervaringen een topic te openen over slaapverlamming. Even Wikipedia checken mocht je niet weten waar het over gaat http://nl.wikipedia.org/wiki/Slaapverlamming

Zo zal ik u het voorval vertellen van afgelopen maandagochtend. Ik kon toen uitslapen in het huis van mijn zus na een flinke stapavond. Rond een uur of 9 werd ik voor de eerste keer wakker, en ik was van plan om zo lang mogelijk te blijven liggen omdat ik het gevoel had dat een enorme kater op me stond te wachten zodra ik op zou staan. Ik viel terug in slaap en droomde wat. Elke keer als ik "wakker" werd trad slaapverlamming op. Mijn hersenen zijn dus al wakker maar mijn lichaam slaapt nog. Ik kan me eigen niet bewegen en mijn ademhaling heb ik ook niet onder controle, ik kan alleen rondkijken met mijn ogen (eerste keer dat je zoiets ervaart breekt de paniek uit, geloof me). Hierna volgt vaak een angstig gevoel van dat ik in mijn slaap / terug in mijn droom wordt getrokken door iets mysterieus, ongeveer hetzelfde gevoel alsof je wegdraait als je te zat in bed ligt, maar dan nog intenser. Vaak weersta ik dit en probeer mij eigen te bewegen en begint mijn lichaam en dan vooral mijn hoofd hevig te trillen, althans die ervaring heb ik, blijkbaar is deze trilling een illusie. Hierna wordt ik vaak wakker, ga rechtop zitten en ga weer slapen. Wat ook steeds vaker optreed zijn hallucinaties. Zo ontwaakte ik diezelfde ochtend in een slaapverlamming en zag ik een vaas op de grond vallen in scherven met een keiharde klap, gevolgd door gefluister om me heen. Even later kwam het besef van een slaapverlamming pas, deze keer werd ik echter niet wakker en ging ik verder dromen. Toen ik daarna wakker schrok was ik compleet gedesoriënteerd en ging ik op zoek naar de scherven, welke er natuurlijk niet waren.

Bij de volgende sessie liepen levensechte mensen naar mijn bed en één herkende ik in detail als een vriend van me. Omdat ik ervaring heb met slaapverlamming wist ik dat ik me niet veel zorgen moest maken en probeerde ik mezelf te bewegen om echt wakker te worden. Als je hier totaal geen ervaring mee hebt snap ik dat dit zeer beangstigend is.

Dit proces herhaalde zich een paar keer op deze ochtend met vage hallucinaties waar ik niet veel mer van weet. De afgelopen tijd overkomt me dit steeds vaker voor, en de ervaringen worden steeds heftiger, maar daarmee ook interessanter. Last heb ik er gelukkig (nog) niet van.

Mijn moeder en zussen hebben dit ook wel eens, alleen mijn vader niet, dus het lijkt erfelijk. Zij ervaren vaak voetstappen en een inbreker die langs hun bed staan.

Andere mensen die dit ervaren? Deelt uw verhalen, het is wel een interessant onderwerp.

Drugs, stress en slaapgebrek zijn de voornaamste oorzaken van slaapverlamming.

Alle 3 weinig last van.

Alcohol is ook drugs



Al wil ik daarmee niet zeggen dat dat per se de oorzaak is.

Jup zelf ook een aantal keer ervaren. Ik heb nooit iets visueels gezien, maar ik hoor altijd geluid. Een keer werd zelfs mijn naam gezegd in een hoge distorded stem, vlak naast mn oor, dat was echt heul erg creepy.

De eerste keer is mij het meeste bij gebleven. Ik werd wakker en lag met mijn gezicht naar de muur (mijn bed staat tegen de muur aan). Het was ochtend, het begon al licht te worden buiten. Ik keek naar de muur en was 'wakker' maar ik kon me totaal niet bewegen. Opeens kreeg ik een heel naar gevoel, het gevoel dat er iemand achter mij stond, naast mijn bed. Nouja, toen begon dus de paniek omdat ik me wilde omdraaien om te kijken maar lukte dus totaal niet....
Gevoel werd steeds erger, en nu begon ook het geluid. Het leek echt uit de verte te komen, steeds dichterbij. Het was echt een soort mengsel van white noise met mechanische geluiden. Ik weet niet of jullie ooit Silent Hill hebben gespeeld, maar het geluid had zo in die games gepast. Het was een beetje vergelijkbaar met dit:



Daar lig je dan in bed, met dat geluid op de achtergrond en het gevoel dat er iets of iemand achter je staat. Dan probeer je wat te zeggen/roepen, maar dat lukt ook niet. Dan maar heel hard concentreren op bewegen, op het omdraaien van mijn lichaam. En ja hoor, na een tijdje word ik met een stoot wakker, waarbij ik me zo hard omdraai dat ik mijn bed uitrol. Lig je dan op de grond, geen idee wat er net gebeurd is.... En dan moet je pas over 2 uur opstaan en dus maar weer je bed in.....

\

Heer-lijk als je weet hoe je ermee om moet gaan. Heb het zelf eigenlijk alleen van alcohol inderdaad.

Ik heb dit eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, gebeurt dit dan vooral als je het echt heel bont gemaakt hebt, of kan dit ook voor komen zonder dat je het bont gemaakt hebt?

Bij mij zonder.
Wetenschappers denken dat het vaak voorkomt bij mensen die een onregelmatig slaappatroon hebben en mensen die meer dan alleen s'avonds de behoefte hebben om te slapen. Dus bij een overdosis aan slaap en bij gebrek aan.

Maar ik had soms ook het probleem dat ik niet kon ademen. Waardoor ik eerst in paniek raakte en bijna stikte, toen nog naar het ziekenhuis geweest voor onderzoek.
Ik wist later pas, na consult bij het ziekenhuis dat maar een paar mensen ook echt hebben dat ze helemaal niet kunnen ademen, de meeste mensen hebben er alleen moeite mee, maar ademen wel.
Geleerd dat ik heel hard moest concentreren op door mijn neus ademen en dat werkt. Maar ik heb het al een jaar of 8 niet meer gehad.

Heel bizar om dit soort dingen te lezen altijd, heel surreal, aangezien ik het nooit heb.

Ik heb dit soms wel eens zo ziek dat ik het gevoel heb dat ik slaapwandel, terwijl er tijdens het moment dat ik wandel mensen naar m'n bed komen lopen. Dus het voelt aan als wandelen, maar dan denk je in feite nee dat kan niet ik lig op bed.. én dan komen de mensen. Als je dan wakker wordt heb je dus echt wel even 5 minuten nodig om alles op een rijtje te zetten. Soms geloof ik voor ik onder de douche sta nog niet echt dat ik echt wakker ben zeg maar.

Heb het heel random, idd na een avond goed drinken maar ook wel eens na een lange dag werken. Na een feest wordt het alleen wel 10x zo erg.

Wat Koelkast vertelt heb ik ook af en toe. Had ook een keer dat ik wel doorhad dat ik aan het dromen was maar ik kon er niet uitkomen, ik viel voor m'n gevoel in een of andere draaikolk en hoorde mezelf schreeuwen van word wakker word wakker, maar het duurde even voordat dat helemaal lukte. Heb ook het gevoel dat ik dit soort dingen vaker 's ochtends heb (nadat je al een keer wakker bent geweest) of als ik op m'n rug lig.

Ik heb wel eens gehad naar een avond flink peppen dat ik (natuurlijk) niet kon slapen maar op een gegeven moment leek het alsof ik in een stoel zat en naar mezelf zat te kijken hoe ik in bed lag en mezelf neer wilde steken, haha dat was raar maar ik denk geen slaapverlamming.

Zat je niet gewoon lekker aan jezelf te voelen?

Aantal flink nare ervaringen mee gehad.. Soms ook een "dubbele" verlamming, denken wakker te worden maar dan in een andere waan terecht komen.. Meest bizarre wat ik heb mee gemaakt was dat mijn hele kamer vol zat met bebloede kinderen die langzaam op me af kropen. Eigenlijk zijn al mijn slaapverlammingen heel bizar en macabre. Het is vaak zo erg dat ik in volle hysterie probeer te schreeuwen zonder dat er geluid uit je komt, wat het allemaal nog veel frustrerender en opgejaagd maakt.

Ik heb al jaren last van insomnia dus het komt vaak voor dat ik zo vermoeid ben dat dit me overkomt. Buiten dat heeft drugs ook grote invloed op de frequentie dat ik slaapverlamming meemaak, na het defqon weekend is me het in 1 nacht 7x overkomen. Dat komt natuurlijk door m'n eigen acties na zo'n weekend, maar leuk blijft anders.

Hmm ik heb hier eigenlijk nooit meer last van, maar toen ik heel klein was had ik wel eens dat als ik op mijn rug ging liggen ik een raar zoem geluidje hoorden die steeds harder, hoger en sneller ging, ook verbeelde ik monsters te zien op het plafond. Maar als ik anders ging liggen had ik daar totaal geen last van. Uit eindelijk is dit ook zomaar weg gegaan. Echt raar Heeft dat er ook iets mee te maken of zit ik nu over totaal iets anders te praten?

Ik weet niet of dit echt iets met slaapverlamming te maken had, maar na een avondje flink bieren en sossen had ik vannacht het gevoel te stikken, zonder dat ik kon bewegen oid. Ik was volledig in paniek en het leek eigenlijk net of ik stikte in een rochel ofzo en dat duurde zo'n 5 minuten. Uiteindelijk verdween het door wat water te drinken en rustig te ademen.

Dat heb ik gehad, volledig focussen op het rustig ademen door je neus en het gaat weg.

Aangezien deze ergens werd gebumpt, ben wel benieuwd of er nog mensen zijn die wat leips hebben meegemaakt?

kheb wel gekke slaapverlamming ervaringen.
De meest recente was juist dat ik wel lichtelijk kon bewegen, denk aan tenen of vingertipjes.

Maar ik werd achterna gezeten en ik verstopte me in een vuilnisbak, waarbij diegene die mij wilde vermoorden, van alle vuilnisbakken, de vuilnisbak VOOR mij opende en zat te schreeuwen dat hij me zou vermoorden.
T rare aan dit moment was dat ik dat geschreeuw, daadwerkelijk hoorde als schreeuwen. (porbeer maar is te denken dat iemand schreeuwt tegen je, lukt niet luidruchtig)
ik wist dat ik een slaapverlamming-moment had, en na even focussen ging ik er weer uit en werd ik wakker.

En mijn engste ervaring was half jaar tot jaar terug;
Ik lig in de hoek van mn kamer en rechtvooruit is de deur.
Deze deur is altijd dicht, maar in mijn slaapverlammingsmoment realiseerde ik dat deze open was.
Opeens vliegt er een kraai naar binnen, een fucking kraai, langzaam naar mijn raam die linksachterin is totdat hij wapperend mijn kant op komt, langzaampjes.
Deze kwam op mijn linkerschouder te zitten, maar omdat ik me niet kon bewegen kon k m niet meer goed zien.
Opeens pikte er wat op mn schouder, en nog een keer, maar veel pijnlijker (je ervaart alsof je dit voelt)
Ik schrok me kapot maar kon me niet bewegen, totdat naar gefriemel mij dit wel lukte en ik rende naar de deur, waarnaast de lamp zit. Terwijl ik er naartoe ren, zie ik dat de deur dichtzit. Zonder na te denken doe ik de lamp en draai me om, waar natuurlijk, niets te vinden is.

Heel fucked up, blij dat ik het niet meer zo ervaren heb.
Zal wel idd met bovenstaande dingen of iets dergelijks te maken hebben.
Merk nu juist nu ik doelgerichter en gezonder leef, ik beter slaap, maar wel mn dromen realistischer ervaar.
Maar dat is meer aan mij.

Sensatie dat je hele lichaam of hoofd trilt / door elkaar geschud wordt.
Vallende potten / vazen aan de rand van je gezichtsveld, inclusief levensechte geluidseffecten.
Stemmen / geschreeuw / geroep op de achtergrond, voetstappen, mensen / schimmen die de hoek om lijken te komen.

En natuurlijk het gevoel dat je geen controle hebt over je ademhaling.

Bij mij zijn het eigenlijk altijd casual hallucinaties en zijn ze niet 'eng', eerder vreemd. Geen demonen die op mijn borst komen liggen ofzo. Heb het iig een stuk minder dan vroeger en als ik het tegenwoordig meemaak dan heb ik het snel door en is het even tot 10 tellen.

Heb het zelf 1x meegemaakt, dit was na een dag of 2/3 drugs en weinig slaap. Wat verschrikkelijk was dat zeg.

Dit was nog toen ik bij mijn ouders woonde. Lag in bed, in de veronderstelling dat er een spin van 2 bij 2 over het plafond de kamer in liep, en kon me niet bewegen. Wilde al omdraaien, maar dit lukte natuurlijk niet. Probeerde uit alle macht te schreeuwen, maar dit heeft ook niet gewerkt, want anders hadden mijn ouders mij zeker gehoord. Ik'denk' dat het al met al niet meer dan een minuut heeft geduurd, maar het voelde als een uur.

Uiteindelijk, na wat op mn ademhaling te hebben gelet, en focus gelegd op mn vingertoppen kon ik steeds een beetje meer van mn vingers/hand/arm bewegen.

Grappig om dit topic te lezen. Ik had hier vroeger regelmatig last van toen ik 0 slaapritme had. Nu ik erbij stil sta heb ik de laatste 3 jaar nu ik een normaal slaapritme heb nooit meer last van gehad.

Ik heb hier regelmatig nog wel eens last van. Moeilijk te zeggen wat het nu exact triggered bij mij. Combinatie van stevige bieravonden, werken in shiften tot zelfs af en toe nachtjes overslaan om op de bouw te gaan werken is natuurlijk niet echt gunstig en zal wel gewoon DE reden zijn. Heb het ondertussen al zo vaak meegemaakt dat ik het zeg maar gewoon ben. Wat ik wel doe is dan inderdaad op mijn zij of buik gaan liggen. Daarna gebeurt het niet meer (of toch niet zo vaak denk ik).

Eerste keer dat het zo heftig was (en mij goed kan herinneren) was toen ik een jaar of 20 was. Dan schrik je wel de ballen uit je broek ja. Je bent wakker in een slapend lichaam. Heel bizar!

De engste die ik heb meegemaakt is dat ik wakker werd op mn rug en gebonk rechts van me hoorde. Ik heb een ingelijste puzzel in mijn kamer hangen, daar kwam het geluid vandaan. Toen ik daarheen keek zag ik dat het geluid kwam van mijn moeder die kruipend op de muur haar hoofd, precies zoals in die scene van Hereditary, tegen die puzzel aan het rammen was. Gelukkig heb ik er zo veel gehad dat ik wist hoe ik uit mijn verlamming moest komen, maar heel erg plezierig was het niet.

Scene voor de liefhebbers: