Sinds 2018 ben ik Noisecontrollers een beetje uit het oog verloren. Hij heeft sindsdien maar een beperkt aantal platen uitgebracht en die hij uitbracht vond ik allemaal niet zo bijzonder. Uitzonderingen daargelaten zoals People Are Awesome en 200 Dreams.
Maar met deze release is hij weer flink op de weg terug
Ik was bang dat hij beetje met bepaalde trends mee zou gaan maar hij is juist heel fijn bij zichzelf gebleven en daarnaast toch doorontwikkeld. Ik ben zelf echt fan van Harmony.
Dit is juist het experimentele wat ik miste van Noisecontrollers. Melodie is niet 4x4 en dat maakt het misschien wat lastiger te volgen en minder dansbaar, maar het is wel echt een ontzettend fijne luisterplaat. In Be Free hoor je de typische vrolijke stijl van hem terug zoals bijv ook in een So High zit. Enig minpuntje hier is dat ik hier wel beetje een 2e climax mis.
Maar al met al echt een hele sterke release naar mijn mening. Dit is wat ik tegenwoordig juist mis in de Hardstyle. Gewoon platen die ijzersterk zijn juist doordat er niet te veel toeters en bellen omheen zitten of geforceerd zijn. Kijk enorm uit naar zijn album