Clockartz - Prisma (DLM013)

3:25

pffffffffffffffffffffffffff

Bizar.

Kicks!

Overmorgen eindelijk live meemaken op Rebirth.

Moeders loat oe kearls thuus dit binn ze

Clockartz - Prisma (DLM01?)

Label: Delirium Music
WEB release: 19/04/2019

Tracks:
Clockartz - Prisma

Samples:


Bron:

Kicks

Pompe maar ouweeeee

Absurd ❤️❤️❤️❤️

ZO maak je dus kicks

Niet normaal zo hard

Pff niet normaal deze he.

Deze al helemaal plat gedraaid via hun Loudness set op spotify, maar kan er geen genoeg van krijgen

Ik ben echt zo klaar met de hele rawscene. Iedereen kopieert elkaar, elke kick, synth in vocal klinkt het zelfde...

Maar dan komt Clockartz met deze plaat. Wat een verademing. Vette vocalen die echt een duistere, techno achtige vibe meegeven. Superzware synths, duistere opbouw waarin je echt toeleeft naar de drop en dan als de kicks in de tweede climax er in klappen.

Ondanks dat het geluid wel conform de huidige raw scene is onderscheiden deze kicks zich door de kwaliteit. Live op Rebirth wist ik niet meer waar ik het moest zoeken. Alsof de hele tent gevuld werd, ik wist letterlijk niet meer waar ik het zoeken

Ik wil niet veel hoor, maar volgens mij is de raw tegenwoordig net zo, zo niet meer gevarieerd als mainstream hardstyle .

Ik hoor meer, zo niet evenveel, verschil tussen Mind Dimension, Vyral, Thera, Rebelion, B-Front, Chris One, Clockartz, Phuture Noize, Ran-D, Radical Redemption, E-Force en Warface dan tussen Demi Kanon, Devin Wild, Atmozfears, Noisecontrollers, Wildstylez, Headhunterz, Sound Rush, Audiotricz, Bass Modulators e.d.

Ik zou zelf een Phuture Noize, Ran-D en B-Front eerder bij het rijtje Wildstylez, Atmozfears etc zetten dan bij Radical Redemption, Warface etc.

Ik baseer het meer op het feit dat ze vaak op raw podia worden neergezet.

Maar het liefst zie ik juist de namen die jij noemt het liefst gewoon als hardstyle. Het is stevig of donker maar toch melodieus en in een zekere zin euforisch. Het heeft beiden. Ik zou ze daarom zeker niet scharen onder Wildstylez oid, want dat is gewoon melodieus pur sang.

Dat raw is beter/meer gevarieerd dan melodieus en andersom komt toch uiteindelijk neer op persoonlijke voorkeur en niet op feiten over wat beter is, want er is geen "betere". Beiden hebben artiesten die 13/12 zijn.

Ik bedoel ook niet dat de een beter is dan de ander. Maar ik vind zelf dat bijvoorbeeld een PN qua "hardheid" eerder in het straatje Wildstylez etc hoort. Beiden zijn heel melodieus, zweverig en zitten (meestal) rond hetzelfde bpm, een Rebelion of zelfs een Mind Dimension zitten tegenwoordig vaak boven de 155.

Maar ik snap wat je bedoelt, veel raw liefhebbers vinden een PN en Ran-D vet terwijl het (naar mijn mening) niet zo ver van een Wildstylez, DBSTF of Atmozfears afwijkt, die ze dan vaak weer helemaal uitkotsen

Verder is het alleen maar goed trouwens dat hier een meningsverschil over mogelijk is, laat wederom zien dat de grens tussen raw en euforisch een stuk minder groot is dan 3/4 jaar geleden

Andersom kotsen melodieuze liefhebbers dan weer namen als Vyral, Adaro oid kut terwijl er ook zat stevigere hardstyle is met melodieuze elementen. Maar het was ook niet aan jou gericht maar aan Forthehardest.

In iets als Prefix & Density of PN zit nou eenmaal wat meer diepgang qua melodieën en sfeer (imo) en het is vaak net wat steviger waardoor het die mensen meer aanspreekt.

Persoonlijk leun ik nu ook meer in die richting. Ik vind Wildstylez, DBSTF e.d. niet slecht oid, maar ik heb het onderhand wel een keer gehoord met het format van de huidige melodieuze hardstyle, het is al sinds 2011 oid niet veranderd. Zelfde ook met je standaard raw van Warface en Radical.

Daarom hoor ik juist liever artiesten als Ecstatic, Clockartz, Vyral, Mind Dimension, Phuture Noize, B-Front e.d. mensen met een eigen stijl die niet per se de standaard mainstream of raw formule volgen.

Ik weet niet waar je het vandaan haalt dat euforische liefhebbers adaro oid niks vinden, met zijn huidige stijl en sets wordt hij ook bij de "mainstream" liefhebber gewaardeerd, idem voor een B-Front, Frequencerz etc. Vyral zou ik er niet zo snel bij pakken, gezien de meeste euphoric liefhebbers nog nooit van hem hebben gehoord. Maargoed, dat zijn maar voorbeelden ofc.



Niet helemaal hier mee eens. Ja het format van melodieen en climaxen is niet veranderd, maar dat zou imo niet moeten hoeven veranderen, het moet namelijk wel euforische hardstyle blijven. De melodieen zelf zijn sinds 2011 bijvoorbeeld wat complexer en zweveriger geworden. De kicks zijn ook behoorlijk veranderd, en daar wordt ook in de euforische hardstyle mee geexperimenteerd, neem bijvoorbeeld DBSTF die met hun nieuwe ghost stories act een paar gated kicks zijn gaan gebruiken. En je noemde zelf al eerder Atmozfears op, wat imo verreweg de meest gevarieerde hardstyle producer is.

Tja je hebt aan beide kanten rotte appels. Komt allemaal neer op smaak en niet welke daadwerkelijk beter is, is vooral gatekeeping en stoerdoenerij. Daarom is de "middenweg" ook zo aan het opkomen, artiesten die niet typisch raw of typisch melodieus zijn, en dat zie ik zelf ook liever.

Tuurlijk zijn er wat dingen veranderd maar de opzet blijft het zelfde, heeft niets met de sounds te maken maar met de structuur. De sounds maken een plaat dan wel of niet voor mij, maar ik doe het niet meer om het principe van een melodieuze plaat of raw plaat.

Dat Atmozfears de meest gevarieerde hardstyle producer is, is in mijn ogen ook best wel onzin, zijn zat artiesten zat die in een even breed spectrum produceren als hem (D-Sturb is de eerste die in mij opkomt). Het verschil onderling in alle recente Atmozfears platen valt ook reuze mee.

Net als dat melodieën sinds 2011 complexer zijn geworden. Voor 2011 had je melodieën als Blame It On The Music, The Art Of Creation, Solar, The Last City On Earth e.d. lange sfeervolle uitgebreide melodieën, de meeste melodieën na die tijd zijn een stuk korter en herhalen zichzelf een stuk vaker.

Juist deze dagen hoor je de uitgebreide melodieën wat meer terug in bijvoorbeeld een Phuture Noize bijvoorbeeld en hebben de lange uithalen (Ecstatic en Adaro) ook weer een grote aanhang.

Om terug te gaan naar de plaat zelf..

Hele vette plaat, heb hem al vaker aangezet. Aardig wat techno/industrial-invloeden zoals eerder gezegd, bevalt me goed!

Poah wat een dikke plaat