Dit is echt zo'n plaat die live opeens belachelijk hard gaat met zo'n climax / midintro (van beide het eerste deel).
Ook een perfect voorbeeld van een plaat waarin het moment waarop het niet meer interessant wordt zo gekenmerkt is door de switch van kicks. Gebeurt in zowel de midintro als de climax. Die stukken kun je in het vervolg wel weglaten de volgende keer. Behoud dan juist die kick en verander iets aan het stuk muziek er omheen. Uniciteit heb je al in de pocket. Gemiste kans om diversiteit toe te passen op deze manier, imo.
Geplaatst op 05 okt 2018 14:42 
