Unit64 schreef:
Het kan aan mij liggen hoor, maar tijdens mijn zoektocht naar muzikale vormen van kunst vind ik doorgaans diepgang, emotie, gevoelens, en/of iets van een boodschap of verhaal wat de artiest wenst te delen, waarmee hij/zij de levens van de luisteraars doorgaans probeert te verrijken. Alleen merk ik persoonlijk dat deze 'muzikale vorm' een zekere leegte bevat die een zelfde soort leegte in mijn hersenpan teweegbrengt, doordat m'n hersencellen langzaamaan sterven.
Nee ik vind dit helemaal niks en begin er zo langzamerhand wel aardig flauw van te worden.
Platen als 'Watch Yourself' & 'Untill I Win' zijn voorbeelden waardoor ik weet dat Radical meer dan goed in staat is om muzikale kunst te produceren, maar dit is de zoveelste plaat die mijlen ver van kunst af ligt..
Simpelweg zonde.
Gedeeltelijk mee eens. Van mij hoeft niet elke plaat 6 meter diepgang te hebben. Ik begin flauw te worden van de sounds die gebruikt worden. Die nieuwe generatie kicks met een vage punch en een chinese muur aan laag liggen mij simpelweg niet. Doordat die kicks zoveel geluid in beslag nemen is er ook weinig ruimte voor een screechje ofzo, tis alleen maar een kick met wat kickrolls die de plek van een screech hebben ingenomen.